Porównanie Roland JUNO-DS88 vs Roland FA-06

- Syntezator. W tym przypadku mamy na myśli klasyczne syntezatory cyfrowe - klawiszowe instrumenty muzyczne zdolne do odtwarzania dźwięku różnych instrumentów i efektów dźwiękowych. Funkcjonalność takich modeli może być bardzo zróżnicowana - od niedrogich urządzeń o minimalnej funkcjonalności po zaawansowane instrumenty odpowiednie nawet dla profesjonalnych muzyków.

- Stacja robocza. Wysokiej klasy profesjonalne syntezatory, które mogą pełnić rolę nie tylko instrumentu muzycznego, ale także konsoli do nagrywania i miksowania dźwięku. W związku z tym sekwencer jest obowiązkową cechą takich instrumentów (patrz niżej). Ponadto stacje robocze wyróżniają się zaawansowanym wyposażeniem odpowiadającym klasie: wśród takich instrumentów są modele z pełnowymiarowymi klawiaturami młoteczkowymi (patrz „Mechanika”) z 88 klawiszami, użytkownik ma do dyspozycji mnóstwo regulacji i złączy , a jakość dźwięku i niezawodność w niedrogich modelach okazuje się dobra, w zaawansowanych - prawie idealna. To prawda, syntezatory tego typu są bardzo drogie, dlatego wraz z rozbudowanymi możliwościami są niezastąpionymi pomocnikami dla kompozytorów, realizatorów dźwięku i innych specjalistów zajmujących się zarówno wykonywaniem, jak i nagrywaniem muzyki.

- Syntezator dla dzieci. Możliwości takich instrumentów na ogół wynikają z nazwy – to syntezatory przeznaczone dla dzieci. Zewnętrznie takie modele różnią się od „dor...osłych” przede wszystkim niewielką liczbą kluczy (do 49, często mniej) i rozmiarem samych kluczy, zmniejszonych dla dłoni dziecka. Ponadto wydajność i funkcjonalność syntezatorów dziecięcych są również najczęściej skromniejsze: na przykład polifonia (patrz poniżej) rzadko przekracza 8 głosów, a ogólna niezawodność dźwięku jest bardzo niska. Wręcz przeciwnie, możliwości uczenia się w takich instrumentach mogą być bardzo szerokie i ogólnie syntezatory dla dzieci są uważane za dobry wybór do wstępnego szkolenia.

- syntezator analogowy. Oryginalnie syntezatory analogowe to instrumenty, w których dźwięk jest generowany nie przez przetwarzanie cyfrowe, ale poprzez przejście przez rzeczywisty obwód elektryczny. Z grubsza mówiąc, w instrumencie analogowym naciśnięcie każdego klawisza zamyka własny obwód oscylacyjny, który odpowiada za określoną częstotliwość dźwięku na wyjściu (podczas gdy w klawiszu cyfrowym wydaje polecenie do obwodów sterujących, wysyłają sygnał do cyfrowego przetwornik analogowo-cyfrowy, a przetwornik cyfrowo-analogowy przetwarza ten sygnał na daną częstotliwość nutową). A z punktu widzenia użytkownika najbardziej zauważalną różnicą między syntezatorem analogowym jest brak wbudowanych tonów. Zamiast listy barw, muzyk ma do dyspozycji zestaw elementów sterujących (oscylatory, obwiednia, filtry itp.), które pozwalają mu samodzielnie ustawiać parametry dźwięku. Dzięki temu instrumenty analogowe z jednej strony są trudniejsze do opanowania, z drugiej pozwalają osiągnąć efekty niedostępne na „cyfrowym”. Ponadto samo zabarwienie dźwięku na syntezatorach analogowych jest nieco inne. Historycznie instrumenty tego typu pojawiały się przed cyfrowymi, ale dziś są to wysoce wyspecjalizowane rozwiązania przeznaczone głównie dla profesjonalnych wykonawców/kompozytorów i wykorzystywane w określonych kierunkach muzycznych.

Im większa liczba klawiszy, tym szerszy zakres instrumentu, tym niższe i wyższe dźwięki można na nim grać bezpośrednio w trakcie gry, bez użycia sztuczek, takich jak transfer oktawy (patrz poniżej). Dla porównania, pełnowymiarowa klawiatura fortepianowa ma 88 klawiszy. Jednak w syntezatorach ta ilość jest rzadka, ponieważ instrument okazałby się zbyt nieporęczny i drogi, a nie każdy muzyk, nawet profesjonalny, potrzebuje tak szerokiego asortymentu. W związku z tym, 88-klawiszowe klawiatury są używane głównie w stacjach roboczych z najwyższej półki (patrz Typ). W przypadku zwykłych syntezatorów standardem jest 49, 61 lub 76 klawiszy (istnieją też opcje na 73 klawisze) - to zwykle w zupełności wystarcza (w tym przypadku opcja dla 61 klawiszy jest uważana za „złoty środek”). A modele dla małych dzieci mogą mieć 32 klawisze.

Możliwość zmiany czułości mechaniki aktywnej (patrz wyżej) w syntezatorze.

Funkcja ta umożliwia dostosowanie intensywności reakcji klawisza po naciśnięciu. Mówiąc najprościej, im wyższa czułość, tym głośniejszy i ostrzejszy dźwięk przy tej samej sile nacisku. Pozwala to na zmianę charakterystyki brzmienia instrumentu.

Również syntezatory z tą funkcją często dają możliwość całkowitego wyłączenia dynamicznej mechaniki i grania na „pasywnej” klawiaturze. Może to być przydatne, gdy niektóre głosy, takie jak klawesyn lub organy, brzmią realistycznie.

- Nieważone. Klawisze o bardzo małej sile nacisku, dosłownie „upadające” pod palcami. Ta opcja dobrze nadaje się do niedrogich syntezatorów z mechaniką pasywną (patrz wyżej), ale rzadko jest stosowana w modelach aktywnych - niska siła oporu utrudnia dobranie optymalnej siły docisku.

- Semi ważony. Klawisze o średniej sile nacisku, które nie osiągają twardości pełnoprawnych klawiszy fortepianowych, ale oferują zauważalnie większy opór niż klawisze nieważone. Ta opcja jest najbardziej popularna wśród instrumentów z dynamiczną mechaniką (patrz wyżej) – siła nacisku na klawisze zapewnia odpowiednie sprzężenie zwrotne, a jednocześnie gra na takim instrumencie nie sprawia szczególnych trudności, nawet tym, którzy wcześniej zajmowali się tylko klawiaturami nieważonymi .

- ważona. Klawisze o dużej sile nacisku porównywalnej z klasycznym fortepianem. Stosowany tylko w profesjonalnych narzędziach młoteczkowych(patrz wyżej) - wysoka sztywność jest koniecznością dla takiego mechanika (a dokładniej dla reakcji, jaką musi zapewnić).

Liczba wbudowanych dźwięków przewidzianych w syntezatorze.

Liczbę barw często opisuje się jako liczbę instrumentów, które dany model może imitować. Nie jest to jednak do końca prawda – raczej parametr ten można nazwać „liczbą instrumentów i efektów dźwiękowych”. Np. ten sam instrument – gitara elektryczna – z różnymi „gadżetami” (distortion, overdrive) zabrzmi inaczej, a w syntezatorze każdy taki gadżet będzie traktowany jako osobna barwa. Brzmienie „bębnów” zazwyczaj łączy różne rodzaje bębnów i innych instrumentów perkusyjnych – innymi słowy, pozwala odwzorować zarówno „bęben basowy”, jak i talerze bez zmiany ustawień, po prostu naciskając odpowiednie klawisze. A niektóre barwy mogą w ogóle nie mieć odpowiedników wśród prawdziwych instrumentów.

Im bardziej wbudowane barwy, tym większe możliwości syntezatora, tym bardziej zróżnicowane dźwięki, jakie można z niego wydobyć. Jednocześnie w modelach z wyższej półki, takich jak stacje robocze (patrz „Rodzaj”), liczba ta może sięgać 1000 lub nawet więcej.

Obecność funkcji akompaniamentu automatycznego w syntezatorze.

Funkcja ta umożliwia instrumencie automatyczne odtwarzanie melodii akompaniamentu, wraz z którą można grać główną partię na klawiaturze. W tym przypadku lewa ręka muzyka może sterować akompaniamentem: wystarczy zagrać akord na lewej połowie klawiatury, a automatyczny akompaniament automatycznie „rozłoży” go na partie instrumentów, którym towarzyszy dźwięk. W ten sposób muzyk zamienia się w „ludzką orkiestrę”: jeden syntezator może zastąpić cały zespół, a przynajmniej solidną część zespołu. Oczywiście jakość dźwięku w takich modelach może być inna i nie każdy syntezator z akompaniamentem nadaje się na wydarzenie poważniejsze niż poranek dla dzieci, chociaż istnieją modele dość zaawansowane.

Ponadto gra z akompaniamentem może być przydatna w celach edukacyjnych: przyczynia się do rozwoju ogólnej techniki, wyczucia rytmu, a dodatkowy akompaniament jest bardzo wygodny podczas ćwiczeń improwizacji.

Należy pamiętać, że nie tylko jakość dźwięku, ale także liczba stylów (melodii) akompaniamentu może być różna; niektóre modele pozwalają nagrywać własne melodie. Poniżej znajdziesz szczegółowe informacje na temat tych funkcji.

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu (patrz wyżej) pierwotnie dostępnych w syntezatorze, innymi słowy liczba opcji akompaniamentu dostępnych dla użytkownika.

Im obszerniejszy ten zestaw, tym większe prawdopodobieństwo znalezienia wśród tych melodii odpowiednich opcji dla konkretnego przypadku. Jednocześnie bogactwo stylów samo w sobie nie daje również 100% gwarancji, że wśród nich znajdzie się odpowiedni, zwłaszcza że różne modele syntezatorów mogą się znacznie różnić w konkretnym zestawie melodii. Tak więc lista nie zaszkodzi wyjaśnić przed zakupem. Zauważamy również, że sytuację można poprawić za pomocą stylów użytkownika (patrz niżej) - obsługuje je wiele syntezatorów z automatycznym akompaniamentem.

Obecność wbudowanego metronomu w konstrukcji syntezatora.

Metronom to urządzenie, które emituje ostre sygnały dźwiękowe (uderzenia) w określonych krótkich odstępach czasu określonych przez użytkownika. W muzyce takie urządzenie służy przede wszystkim do utrzymania określonego tempa. Metronom może być przydatny zarówno dla początkującego muzyka, do rozwijania poczucia rytmu, jak i dla profesjonalisty - na przykład podczas nauki nowej melodii, zwłaszcza jeśli musisz grać bez akompaniamentu i będziesz musiał sam utrzymać rytm . Ponadto dźwięk metronomu można wykorzystać jako efekt w kompozycjach muzycznych.

Obecność miksera w konstrukcji syntezatora.

Mikser w tym przypadku jest urządzeniem przeznaczonym do sterowania poszczególnymi kanałami dźwiękowymi, które składają się na brzmienie syntezatora jako całości. Lista tych kanałów obejmuje w szczególności głos główny, głos warstwowy (patrz „Nakładanie warstw”), kilka kanałów akompaniamentu automatycznego (główny, basowy, perkusyjny itp.). Jeśli istnieje mikser, muzyk może ręcznie sterować tymi kanałami - włączać i wyłączać niektóre z nich, zmieniać barwę, tempo, tonację itp. To znacznie rozszerza możliwości korzystania z syntezatora.