Porównanie Xiaomi MiJia Robot Vacuum Cleaner vs iClebo Arte

Moc znamionowa, pobierana przez odkurzacz; w modelach z regulacją mocy (patrz niżej) w tym przypadku brana jest pod uwagę wartość maksymalna. W rzeczywistości mówimy o charakterystyce zainstalowanego silnika - to on jest głównym, a w większości odkurzaczy - jedynym konsumentem energii.

Większa moc zwiększa moc ssania i poprawia ogólną wydajność czyszczenia; ponadto, mocniejszą jednostkę łatwiej jest wyposażyć w pojemny zbiornik na kurz. Z drugiej strony, tylko odkurzacze tego samego typu z tymi samymi typami pojemników na kurz mogą być bezpośrednio porównywane według tego parametru (patrz oba powyżej). I nawet w takich przypadkach rzeczywista moc ssania (patrz niżej) może być inna - i to ona decyduje o rzeczywistej wydajności. Jednak całkowita moc pozwala również ogólnie ocenić możliwości odkurzacza, w tym w porównaniu: na przykład, model o mocy 1500 W znacznie przewyższy pod względem wydajności swój odpowiednik o mocy 800 W (choć nie da się dokładnie powiedzieć o ile) . Ale to, co zdecydowanie zależy od tego wskaźnika - to zużycie energii.

Jeśli chodzi o konkretne wartości mocy, są one w dużej mierze związane z typem urządzenia. Na przykład, modele ręczne, roboty i jednostki pionowe mają niską moc - nie więcej niż 1500 W(a często zauważalnie mniej). Takie wartości są dość popularne wśród innych typów odkurzaczy (konwencjonalnych, przemysłowych, domowych itp.), jednak wśród nich są już solidniejsze wskaźniki - 1500 - 1750 W, 1750 - 2000 W, a nawet ponad 2000 W.

Moc ssania (ciąg), zapewniany przez odkurzacz. Wskazuje na to maksymalne podciśnienie, jakie urządzenie może wytworzyć na dyszy roboczej.

Zauważ, że parametr ten czasami jest mylony z opisaną powyżej mocą ssania, która jest wyrażona w watach. Tak, moc ssania determinuje w pewnym stopniu sprawność jednostki - jednak sprawność ta zależy również od wydajności (przepływu powietrza). A moc ssania, wyrażona w watach, uwzględnia oba te parametry - jest określana przez pomnożenie ciągu przez wydajność (więcej szczegółów powyżej). Z tego powodu nie ma ścisłego związku między tą mocą a mocą ssania: na przykład, próżnię 25 000 Pa można znaleźć w modelach o mocy 250 W, 200 W, a nawet 150 W.

Ze względu na praktyczną wartość tej cechy generalnie wyższa siła ssania pozwala na bardziej efektywną pracę przy dużym oporze – na przykład, przy oczyszczaniu dywanów o długim włosiu. Z drugiej strony, większa liczba paskali (przy tej samej liczbie watów) oznacza mniejszy przepływ powietrza - a tym samym mniejszą wydajność przy dużych nakładach pracy przy niskim oporze (np. sprzątanie dużych pomieszczeń z parkietem). W związku z tym warto zwracać uwagę na wskaźnik ten głównie w przypadkach, gdy wysoka moc ssania ma dla Ciebie fundamentalne znaczenie. W innych przypadkach warto ocenić możliwości odkurzacza po mocy ssania w watach.

Należy pamiętać, że z wielu powodów moc ssania jest najczęściej określana dla robotów odkurzających (patrz „Rodzaj”). Dla takich modeli war...tość 1500 Pa i poniżej jest uważana za bardzo małą, 1500 - 2000 Pa - średnią, 2000 - 2500 Pa - wysoką, ponad 2500 Pa - bardzo wysoką.

Należy również powiedzieć, że wskazanie mocy ssania często jest wykorzystywane jako chwyt reklamowy - aby poprawić wrażenie od produktu. Na przykład, sama moc ssania 150 W jest dość skromna; jednak jednocześnie siła ciągu takiego odkurzacza może wynosić 25 000 Pa - bardzo imponująca liczba, szczególnie dla niedoświadczonego nabywcy, jednak ma to bardzo pośredni związek z rzeczywistą wydajnością. Szczególnie często takie triki stosuje się wśród modeli pionowych i wspomnianych już robotów – odmiany te początkowo nie różnią się dużą mocą w watach. W przypadku wielu takich jednostek w charakterystyce podana jest tylko podciśnienie w paskalach, bez określania mocy ssania. To dodatkowo polepsza wrażenie: na przykład, w charakterystyce skromnego robota liczba „3000 Pa” wygląda znacznie bardziej imponująco niż „40 W”. Jednak znowu te liczby mają bardzo słaby związek z rzeczywistymi możliwościami urządzenia i jeśli nie zostaną uzupełnione danymi o mocy ssania w watach, należy je traktować wyłącznie jako przynętę dla niezbyt wymagającego nabywcy.

Nominalna objętość pojemnika na kurz, zainstalowanego w odkurzaczu.

Wskaźnik ten w dużej mierze zależy od rodzaju jednostki (patrz wyżej). Na przykład, w większości ręcznych modeli domowych pojemność nie przekracza 0,5 l. Objętość pojemnika w odkurzaczach pionowych i robotach może być nieco większa - wśród pierwszej odmiany jest sporo modeli na 1 - 2 litry lub nawet więcej, a wśród drugiej - o 0,6 - 1 litr i trochę więcej. W przypadku konwencjonalnych odkurzaczy minimalna ilość wynosi w rzeczywistości około 0,8 - 1 l; w tego typu urządzeniach bardzo popularne są odpylacze na 1 - 2 l i 2 - 4 l; maksymalna pojemność - to faktycznie 4 - 6 litrów - jednostki o podobnym układzie, jednak o większej pojemności, określa się zwykle mianem domowych. Z kolei stosunkowo małe pojemniki spotykane są sporadycznie wśród modeli domowych, jednak w odkurzaczach tego typu pojemność jest generalnie dość duża – może sięgać 26 – 50 litrów lub nawet więcej ; to samo dotyczy jednostek przemysłowych (budowlanych).

Ogólnie rzecz biorąc, większy pojemnik na kurz pozwala na dłuższą pracę bez przerw; z drugiej strony, sam pojemny zbiornik zajmuje więcej miejsca - i odpowiednio wpływa na wymiary, wagę i cenę. Wybierając więc parametr ten, warto zastanowić si...ę nad faktycznymi cechami użytkowania odkurzacza. Tutaj możemy podać taki przykład: do pełnego sprzątania przeciętnego mieszkania miejskiego wymagana jest pojemność około 1 - 1,5 litra. Tak więc, powiedzmy, 4-litrowy worek pozwala przeprowadzić dwa takie sprzątania z wystarczającą wydajnością bez rozładowywania odkurzacza. Istnieją bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej objętości pojemnika na kurz, w tym konkretnych opcji sprzątania; zalecenia te można znaleźć w specjalnych źródłach.

Sposób ograniczania sprzątanej przestrzeni, zapewniony w robocie odkurzającym.

Inna nazwa tej funkcji to „wirtualna ściana”. Jej ogólne znaczenie jest dość oczywiste: „ściana” (lub kilka ścian) pozwala ograniczyć ruch robota na sprzątanej powierzchni. Może to być przydatne, na przykład, jeśli sprzątanie ma być przeprowadzone w pomieszczeniu bez drzwi lub jeśli część podłogi zajmują małe przedmioty, których nie trzeba usuwać (na przykład części puzzli). Jednak konkretne możliwości takiego ograniczenia są bezpośrednio związane ze sposobem jego realizowania. Zwróć uwagę, że funkcja ta występuje głównie w robotach odkurzających klasy średniej oraz topowych modelach. Budżetowe roboty sprzątające często nie mają funkcji ograniczania stref sprzątanej przestrzeni.

Oto główne odmiany, spotykane we współczesnych robotach:

- Czujnik laserowy. Dość popularna odmiana ze względu na swoją prostotę, niski koszt, a także prostotę i łatwość użytkowania w praktyce. Z reguły, przy montażu ogranicznika laserowego wystarczy położyć go na podłodze i skierować w żądanym kierunku. Z drugiej strony, takie urządzenia są słabo przystosowane do tworzenia złożonych granic. Klasyczny format ogranicznika laserowego jest liniowy: przejście lub pomieszczenie jest blokowane przez wiązkę, która jest postrzegana przez robota jako granica sprzątanego obszaru. Ponadto, w niektórych modelach może być również zapewniony tryb kołowy, gdy czujnik tworz...y „strefę zakazaną” w postaci koła lub sektora o określonej średnicy; Taki format pracy pozwala w szczególności odgrodzić zakamarki pomieszczeń i niewielkie powierzchnie przy ścianach (typowym przykładem jest miejsce w kuchni, przeznaczone dla misek dla psów lub kotów). Jeśli potrzebujesz stworzyć granice o innym, bardziej konkretnym kształcie - do tego w najlepszym razie będziesz potrzebować kilku czujników (pomimo tego, że zwykle w zestawie znajduje się jeden ogranicznik - jeśli w ogóle jest); a w najgorszym przypadku będzie to całkowicie niemożliwe. Należy również pamiętać, że zasięg lasera w trybie liniowym jest zwykle ograniczony do 3 – 4 metrów; najczęściej jest to wystarczające dla pomieszczeń mieszkalnych i małych biur, jednak dla dużych przestrzeni może to nie być wystarczające. A zasilanie czujników zwykle jest realizowane za pomocą baterii lub akumulatorów, ładowanie których jest ograniczone.

- Taśma magnetyczna. Stoper w postaci taśmy wykonanej z materiału magnetycznego, układanego na podłodze. Taka taśma jest mocowana za pomocą specjalnego czujnika i jest postrzegana przez robota jako granica, której nie można przekroczyć; jest zwykle samoprzylepna, aby zapewnić bezpieczne trzymanie, a natężenie pola magnetycznego w większości przypadków zapewnia efektywną pracę przez dywany i inne podobne powierzchnie. Jedną z kluczowych zalet takich ograniczników jest to, że z odcinków taśmy można uformować „strefę zakazaną” o niemal dowolnym kształcie: długość poszczególnych odcinków można dobrać według własnego uznania, a maksymalna długość całkowita jest ograniczona jedynie dostępną ilością taśmy. Dodatkowo, tego typu ogranicznik nie wymaga zasilania. Do wad tej odmiany należy przede wszystkim złożoność układania w niektórych warunkach (na przykład, pod wykładziną podłogową). Ponadto, w najlepszym przypadku, w opakowaniu znajduje się niewielka ilość taśmy; a wiele odkurzaczy w ogóle nie jest w nią wyposażone, więc magnetyczną „ramkę” trzeba dokupić osobno.

- Przez aplikację. Najbardziej zaawansowana metoda ograniczania sprzątania: granice obszaru roboczego są ustalane na smartfonie lub innym gadżecie za pomocą aplikacji, która służy również do sterowania robotem. Prawie wszystkie modele z funkcją tą posiadają również funkcję budowania mapy pomieszczenia (patrz niżej) - gotowa mapa wyświetla się w aplikacji, gdzie użytkownik może ustawić dowolnie granice obszaru pracy. Najprostszą wersją takich granic są oddzielne linie proste, jednak aplikacje sterujące często dają bardziej rozbudowane możliwości: linie łamane i wielokąty z osobnych segmentów, standardowe kształty (koło, owal, prostokąt), a nawet możliwość ręcznego rysowania obramowania. W każdym razie taka metoda ograniczania jest niezwykle wygodna i funkcjonalna, jednak roboty sprzątające z taką możliwością nie są tanie – głównie ze względu na obecność złożonego systemu mapowania.

Dodatkowe funkcje, przewidziane w konstrukcji robota odkurzającego (patrz „Rodzaj”).

Najczęściej w nowoczesnych robotach można znaleźć takie specjalne funkcje: sprzątanie zgodnie z harmonogramem, zabezpieczenie przed upadkiem, czujnik przeszkód, sterowanie przez Internet , zdalne sterowanie oraz kamerę wideo. Oto bardziej szczegółowy opis każdego z nich:

- Sprzątanie zgodnie z harmonogramem. Możliwość ustawienia harmonogramu, według którego odkurzacz będzie sprzątał automatycznie, bez dodatkowych poleceń ze strony użytkownika. Jednocześnie specyfika takiego programowania może być różna, należy je określić osobno. Tak więc w najprostszych modelach harmonogram jest ograniczony do poszczególnych godzin w ciągu dnia - na przykład od 16 do 17; o ustalonych godzinach odkurzacz jest codziennie włączany. Bardziej zaawansowane urządzenia mogą udostępniać harmonogram na dni tygodnia, a nawet na daty miesiąca lub roku. W każdym razie funkcja ta znacznie upraszcza użytkowanie: wystarczy raz ustawić harmonogram - i nie możesz się martwić o sprzątanie przez co najmniej kilka dni; zwłaszcza, że większość modeli z tą możliwością ma również funkcję powrót do stacji dokującej(patrz „Konfiguracja robota – stacja dokująca”), a użytkownik musi jed...ynie okresowo opróżniać pojemnik na kurz (co jest również bardziej uproszczone, jeśli jest stacja dokująca z workiem - patrz poniżej).

- Ochrona przed upadkiem. Specjalne zabezpieczenie, zapobiegające spadaniu odkurzacza ze schodek, wysokich progów itp. W większości przypadków podstawą takiego systemu jest jeden lub więcej czujników umieszczonych na spodzie obudowy. Gdy odkurzacz dojeżdża do krawędzi sprzątanej powierzchni, czujnik reaguje na tę krawędź – w efekcie urządzenie zatrzymuje się i zmienia kierunek, aby uniknąć upadku.

- Czujnik przeszkód. Czujnik (lub system czujników) do wykrywania przeszkód na drodze odkurzacza. Specyficzny typ takich czujników może być różny: ultradźwiękowy, podczerwony, laserowy, kontaktowy itp. Jednak w każdym przypadku funkcja ta pozwala urządzeniu poruszać się w przestrzeni, unikając kolizji i określając najlepszą ścieżkę objazdu. Zwróć uwagę, że modele bez takiego czujnika w większości są również w stanie omijać przeszkody - jednak w tym celu robot musi nie tylko natknąć się na obcy obiekt, ale spróbować przejść przez niego. I tylko w przypadku awarii trajektoria się zmienia - zresztą losowo, daleko nie zawsze w optymalnym (lub przynajmniej odpowiednim) kierunku.

— Stacja dokująca z workiem. Stacja dokująca z własnym workiem na śmieci. Po przybyciu na taką podstawkę robot może nie tylko naładować akumulator, ale także przeprowadzić samooczyszczanie – wyładować zebrane śmieci do zewnętrznego kontenera; Pojemności z reguły wystarcza na kilka rozładunków. Wygoda tej funkcji jest oczywista: pozwala na dłuższą pracę urządzenia bez ingerencji użytkownika, eliminuje konieczność ręcznego czyszczenia odkurzacza przy pełnym pojemniku na kurz (poza tym wyładunek śmieci z doku jest zwykle łatwiejszy niż takie oczyszczanie). Co prawda, takie możliwości są dość drogie.

- Sterowanie przez Internet. Możliwość sterowania odkurzaczem przez internet – najczęściej poprzez specjalną aplikację na smartfonie lub innym gadżecie (teoretycznie takie sterowanie jest również możliwe poprzez stronę internetową otwieraną w dowolnej przeglądarce, ale w praktyce metoda ta prawie nigdy nie jest stosowana). Sam robot jest podłączony do sieci przez Wi-Fi. Główna zaleta tej funkcji jest oczywista - umożliwia ona wydawanie poleceń urządzeniu z dowolnego miejsca na świecie, gdzie jest dostęp do Internetu. W ten sposób możesz, na przykład, rozpocząć program sprzątania dzień przed powrotem z wakacji, aby wrócić do świeżo posprzątanego mieszkania. A odkurzacz z kolei może wysyłać do użytkownika różne powiadomienia – o stanie baterii, postępie sprzątania, zapełnieniu pojemnika na kurz itp.

- Zdalne sterowanie. Klasyczny pilot pozwalający na wydawanie poleceń do urządzenia na odległość. Z reguły, taki pilot obejmuje wszystkie główne funkcje odkurzacza, a w wielu modelach pozwala również bezpośrednio sterować ruchem. W każdym razie bez zdalnego dostępu bardzo trudno byłoby sterować poruszającym się odkurzaczem – albo trzeba poczekać, aż skończy pracę, albo złapać urządzenie w biegu. W związku z tym, funkcja ta jest bardzo popularna; jednak w sprzedaży można znaleźć wiele robotów bez pilota. Z reguły są to albo najprostsze budżetowe urządzenia z trybem ruchu losowego i bez żadnych dodatkowych funkcji, albo zaawansowane modele, w których do sterowania służy smartfon/tablet z aplikacją.
Zwracamy również uwagę, że piloty w odkurzaczach automatycznych zwykle działają na podczerwień - podobnie jak piloty do telewizorów, klimatyzatorów itp. Aby więc otrzymać polecenie, odkurzacz musi znajdować się w zasięgu wzroku. Jednak w większości przypadków nie można tego nazwać poważną niedogodnością.

- Kamera. Własna kamera monitorująca wbudowana w odkurzacz. Funkcja ta jest dostępna tylko w modelach ze sterowaniem przez Internet (patrz powyżej); pozwala na wykorzystanie robota jako systemu zdalnego nadzoru wideo i kontrolowanie sytuacji w pomieszczeniu, przebywanie na zewnątrz i oglądanie obrazu z kamery na ekranie smartfona. Również wbudowana kamera może być wykorzystana w systemie mapowania (patrz „Budowanie mapy pomieszczenia”) – zwracamy jednak uwagę, że nie każdy odkurzacz z wbudowaną kamerą mapującą posiada funkcję monitoringu wideo.

System mapowania jest przewidziany w wielu nowoczesnych robotach. Pozwala określić wielkość pomieszczenia i lokalizację występujących w nim różnych przeszkód, a także ustalić trasę pokonaną przez odkurzacz. Istnieją różne systemy zgodnie z ich zasadą działania, wśród których są trzy typy. Do poziomu podstawowego należą metody budowania mapy na podstawie danych z czujnika lub kamery. Ale budowanie mapy za pomocą dalmierza laserowego (lidar) daje dokładniejsze wyniki i przenosi urządzenie do wyższej kategorii. W związku z tym obecność takiego systemu wpływa na całkowity koszt, jednak zapewnia szereg korzyści. Po pierwsze, wydajność czyszczenia jest zauważalnie zwiększona: robot pamięta, które obszary zostały już wyczyszczone i zwraca maksymalną uwagę na obszary nieoczyszczone. Po drugie, ruchy odbywają się po optymalnych trajektoriach, najkrótszych ścieżkach; oszczędza to energię i wydłuża żywotność baterii. Po trzecie, możliwe staje się skuteczne sprzątanie dużych przestrzeni o skomplikowanym kształcie (np. całego mieszkania). A jeśli odkurzaczem steruje się za pomocą aplikacji na smartfonie lub innym gadżecie, stworzona mapa wyświetla się w tej aplikacji, co daje różne dodatkowe funkcje: poprawianie zebranych danych, sterowanie urządzeniem w czasie rzeczywistym, budowanie tras, ograniczanie sprzątania poprzez zastosowanie (patrz wyżej) itp. str.

Jeśli chodzi o metody budowania map (i dalszej nawigac...ji), w naszych czasach istnieją głównie takie opcje:

- Aparatem. Takie systemy działają dzięki temu, że robot za pomocą kamery cyfrowej „bada” pomieszczenie, zapamiętując jego kształt i położenie obiektów. Dość prosty, niedrogi i jednocześnie praktyczny sposób: z reguły kamerę uzupełnia algorytm rozpoznawania obiektów, dzięki któremu jest w stanie „rozpoznawać” zapisane w pamięci przeszkody, niezależnie od ich położenia w przestrzeni. Jest to szczególnie przydatne, gdy masz przedmioty, które są często przenoszone, takie jak krzesła. Ponadto, jeśli mapa jest wyświetlana w aplikacji na smartfonie, wygląda ona nie tylko jak konwencjonalny diagram, jednak rzeczywisty obraz, co jest bardzo wygodne. Do wad tej opcji można zaliczyć być może nieco mniejszą celność niż w przypadku czujników, a tym bardziej dalmierzy. Jednak w większości przypadków punkt ten nie jest krytyczny, a w niektórych modelach informacje z aparatu można uzupełnić danymi z czujników, co całkowicie redukuje wadę tę do zera.

- Czujniki. Tworzenie mapy poprzez działanie różnych specjalnych czujników. Najczęściej takie systemy wykorzystują czujniki do przeszkód i ochrony przed upadkiem (patrz „Funkcje robota”), współpracując z modułem inercyjnym, który określa aktualną pozycję robota w przestrzeni. Odbierając sygnał z jednego z czujników, robot zapisuje dane w punkcie wyzwalania; z takich punktów powstaje mapa. Jest to dość niezawodna metoda, całkiem odpowiednia do „wewnętrznego” użytku przez samego robota; ma gorszą dokładność niż kartografia dalmierzowa (patrz poniżej), jednak jest również tańszy. Wady tego typu mapowania obejmują pewne niedogodności podczas zarządzania przez aplikację: na ekranie smartfona mapa wyświetlana jest w formie przybliżonego schematu, co nie zawsze jest wygodne dla użytkownika. Ponadto odkurzacze z takimi układami nie są w stanie zareagować z wyprzedzeniem na zmianę sytuacji – zmiana ta jest określana dopiero po ponownym uruchomieniu czujnika.

- Dalmierz (laserowy). Budowanie mapy za pomocą dalmierza laserowego - lidaru. Z reguły, taki dalmierz pokrywa przestrzeń dla wszystkich 360° wokół odkurzacza, skanując przestrzeń z dużą częstotliwością (setki, a nawet tysiące pomiarów na sekundę we wszystkich kierunkach). Pozwala to na tworzenie bardzo dokładnych map w krótkim czasie i przy minimalnym ruchu w przestrzeni. Dodatkowo dalmierz wykorzystywany jest nie tylko podczas wstępnego mapowania, jednak także podczas dalszej pracy – dzięki temu robot błyskawicznie reaguje na zmiany w otoczeniu i koryguje trajektorię ruchu. Główną wadą takich systemów jest ich dość wysoki koszt. Dodatkowo, podobnie jak w przypadku czujników, przy sterowaniu odkurzaczem ze smartfona mapa wyświetlana jest w postaci diagramu, co jest nieco mniej wygodne niż przy użyciu aparatów.

- Dalmierz + kamera. Jest to najbardziej zaawansowana i funkcjonalna opcja: laser zapewnia dużą dokładność w wyznaczaniu odległości i szybką reakcję na zmiany w otoczeniu, a kamera pozwala tworzyć nie tylko schematy, jednak realistyczne obrazy pomieszczeń, które są wygodne przy sterowaniu za pomocą smartfon. Główną wadą takich połączonych systemów jest ich bardzo wysoki koszt; dlatego są niezwykle rzadkie, głównie w robotów odkurzających klasy premium.

Rodzaje asystentów głosowych obsługiwanych przez robota odkurzającego.

Jak sama nazwa wskazuje, funkcja ta sama w sobie pozwala sterować robotem za pomocą poleceń głosowych. Podkreślamy jednak, że w tym przypadku nie mówimy o systemie rozpoznawania głosu wbudowanym w sam odkurzacz, ale o kompatybilności z urządzeniem zewnętrznym, na którym zainstalowany jest odpowiedni asystent głosowy – smartfonem, tabletem, inteligentnym głośnikiem itp. Tak więc, aby korzystać ze sterowania głosowego, nieuchronnie potrzebne będzie dodatkowe urządzenie; z drugiej strony, w naszych czasach nie ma problemów z poszukiwaniem takiego urządzenia. I sam w sobie taki sposób sterowania często okazuje się wygodniejszy niż polecenie z pilota lub wyszukiwanie potrzebnej opcji za pomocą aplikacji.

Jeśli chodzi o konkretnych asystentów, najbardziej popularne w naszych czasach są (w kolejności alfabetycznej) Amazon Alexa, Apple Siri, Google Assistant. A w robotach odkurzających kompatybilność można zapewnić zarówno z jednym z nich, jak i z kilkoma naraz. Konkretną funkcjonalność sterowania dostępną za pośrednictwem asystenta głosowego należy określić osobno dla każdego modelu. Warto też zwrócić uwagę na obsługiwane języki: w przypadku Siri język musi być wybrany w ustawieniach, dla Asystenta Google dostępne jest automatyczne rozpoznawanie języka (może być wymagana pewna konfiguracja) , a w Alexie (od początku 2021 r.) obsługa języka rosyjskiego nie jes...t w ogóle przewidziana.

Obszar sprzątania, do którego przeznaczony jest robot odkurzający.

W rzeczywistości jest to maksymalna wielkość pomieszczenia, którą urządzenie może efektywnie posprzątać bez konieczności opróżniania pojemnika na kurz czy ładowania baterii. Warto wybierać według tego parametru z pewną marżą – da to dodatkową gwarancję w przypadku różnych sytuacji awaryjnych. Z drugiej strony, nie należy brać za duży zapas – w końcu duża powierzchnia sprzątania wymaga pojemniejszych akumulatorów i pojemnych pojemników na kurz, co znacząco wpływa na gabaryty, wagę, a co najważniejsze na cenę odkurzacza.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, najbardziej skromne modele w naszych czasach są zaprojektowane na 45 - 60 m2 - odpowiada to przeciętnemu mieszkaniu z 1 - 2 pokojami. A w najbardziej zaawansowanych i ciężkich urządzeniach tego typu powierzchnia sprzątania może wynosić 300 m2 lub nawet więcej.

Najwyższa wysokość progów i różnych drobnych przeszkód, które robot sprzątający może skutecznie pokonać.

Większość nowoczesnych robotów jest w stanie skutecznie poradzić sobie z przeszkodami o wysokości od 10 do 18 mm – pozwala to przynajmniej bez problemów pokonywać krawędzie wykładzin, niewielkie różnice wysokości na granicach pomieszczeń (ze względu na różnicę w rodzaju powłoki) itp. Jednak modele, w których wskaźnik ten wynosi 20 mm lub więcej, są już określane jako roboty zdolne do przekraczania wysokich progów. Jednak nawet w takich urządzeniach dopuszczalna wysokość przeszkód nie przekracza 30 mm. Wynika to z faktu, że do pokonania wysokich przeszkód potrzebne są w szczególności duże koła i duży prześwit (odległość między najniższym punktem dna a podłogą) – a te cechy z kolei zwiększają całkowitą wysokość robota utrudniają poruszanie się pod meblami i innymi nisko położonymi przedmiotami, a także zmniejszają wydajność ssania. Z drugiej strony, nawet wąskie roboty, wysokość których nie przekracza 7 mm, mogą mieć bardzo dobre zdolności przejeżdżania – dla niektórych z nich maksymalna wysokość progu wynosi około 25 mm.