Porównanie Roborock S5 vs Gutrend STYLE 200 Aqua

Moc znamionowa, pobierana przez odkurzacz; w modelach z regulacją mocy (patrz niżej) w tym przypadku brana jest pod uwagę wartość maksymalna. W rzeczywistości mówimy o charakterystyce zainstalowanego silnika - to on jest głównym, a w większości odkurzaczy - jedynym konsumentem energii.

Większa moc zwiększa moc ssania i poprawia ogólną wydajność czyszczenia; ponadto, mocniejszą jednostkę łatwiej jest wyposażyć w pojemny zbiornik na kurz. Z drugiej strony, tylko odkurzacze tego samego typu z tymi samymi typami pojemników na kurz mogą być bezpośrednio porównywane według tego parametru (patrz oba powyżej). I nawet w takich przypadkach rzeczywista moc ssania (patrz niżej) może być inna - i to ona decyduje o rzeczywistej wydajności. Jednak całkowita moc pozwala również ogólnie ocenić możliwości odkurzacza, w tym w porównaniu: na przykład, model o mocy 1500 W znacznie przewyższy pod względem wydajności swój odpowiednik o mocy 800 W (choć nie da się dokładnie powiedzieć o ile) . Ale to, co zdecydowanie zależy od tego wskaźnika - to zużycie energii.

Jeśli chodzi o konkretne wartości mocy, są one w dużej mierze związane z typem urządzenia. Na przykład, modele ręczne, roboty i jednostki pionowe mają niską moc - nie więcej niż 1500 W(a często zauważalnie mniej). Takie wartości są dość popularne wśród innych typów odkurzaczy (konwencjonalnych, przemysłowych, domowych itp.), jednak wśród nich są już solidniejsze wskaźniki - 1500 - 1750 W, 1750 - 2000 W, a nawet ponad 2000 W.

Moc ssania (ciąg), zapewniany przez odkurzacz. Wskazuje na to maksymalne podciśnienie, jakie urządzenie może wytworzyć na dyszy roboczej.

Zauważ, że parametr ten czasami jest mylony z opisaną powyżej mocą ssania, która jest wyrażona w watach. Tak, moc ssania determinuje w pewnym stopniu sprawność jednostki - jednak sprawność ta zależy również od wydajności (przepływu powietrza). A moc ssania, wyrażona w watach, uwzględnia oba te parametry - jest określana przez pomnożenie ciągu przez wydajność (więcej szczegółów powyżej). Z tego powodu nie ma ścisłego związku między tą mocą a mocą ssania: na przykład, próżnię 25 000 Pa można znaleźć w modelach o mocy 250 W, 200 W, a nawet 150 W.

Ze względu na praktyczną wartość tej cechy generalnie wyższa siła ssania pozwala na bardziej efektywną pracę przy dużym oporze – na przykład, przy oczyszczaniu dywanów o długim włosiu. Z drugiej strony, większa liczba paskali (przy tej samej liczbie watów) oznacza mniejszy przepływ powietrza - a tym samym mniejszą wydajność przy dużych nakładach pracy przy niskim oporze (np. sprzątanie dużych pomieszczeń z parkietem). W związku z tym warto zwracać uwagę na wskaźnik ten głównie w przypadkach, gdy wysoka moc ssania ma dla Ciebie fundamentalne znaczenie. W innych przypadkach warto ocenić możliwości odkurzacza po mocy ssania w watach.

Należy pamiętać, że z wielu powodów moc ssania jest najczęściej określana dla robotów odkurzających (patrz „Rodzaj”). Dla takich modeli war...tość 1500 Pa i poniżej jest uważana za bardzo małą, 1500 - 2000 Pa - średnią, 2000 - 2500 Pa - wysoką, ponad 2500 Pa - bardzo wysoką.

Należy również powiedzieć, że wskazanie mocy ssania często jest wykorzystywane jako chwyt reklamowy - aby poprawić wrażenie od produktu. Na przykład, sama moc ssania 150 W jest dość skromna; jednak jednocześnie siła ciągu takiego odkurzacza może wynosić 25 000 Pa - bardzo imponująca liczba, szczególnie dla niedoświadczonego nabywcy, jednak ma to bardzo pośredni związek z rzeczywistą wydajnością. Szczególnie często takie triki stosuje się wśród modeli pionowych i wspomnianych już robotów – odmiany te początkowo nie różnią się dużą mocą w watach. W przypadku wielu takich jednostek w charakterystyce podana jest tylko podciśnienie w paskalach, bez określania mocy ssania. To dodatkowo polepsza wrażenie: na przykład, w charakterystyce skromnego robota liczba „3000 Pa” wygląda znacznie bardziej imponująco niż „40 W”. Jednak znowu te liczby mają bardzo słaby związek z rzeczywistymi możliwościami urządzenia i jeśli nie zostaną uzupełnione danymi o mocy ssania w watach, należy je traktować wyłącznie jako przynętę dla niezbyt wymagającego nabywcy.

Nominalna objętość pojemnika na kurz, zainstalowanego w odkurzaczu.

Wskaźnik ten w dużej mierze zależy od rodzaju jednostki (patrz wyżej). Na przykład, w większości ręcznych modeli domowych pojemność nie przekracza 0,5 l. Objętość pojemnika w odkurzaczach pionowych i robotach może być nieco większa - wśród pierwszej odmiany jest sporo modeli na 1 - 2 litry lub nawet więcej, a wśród drugiej - o 0,6 - 1 litr i trochę więcej. W przypadku konwencjonalnych odkurzaczy minimalna ilość wynosi w rzeczywistości około 0,8 - 1 l; w tego typu urządzeniach bardzo popularne są odpylacze na 1 - 2 l i 2 - 4 l; maksymalna pojemność - to faktycznie 4 - 6 litrów - jednostki o podobnym układzie, jednak o większej pojemności, określa się zwykle mianem domowych. Z kolei stosunkowo małe pojemniki spotykane są sporadycznie wśród modeli domowych, jednak w odkurzaczach tego typu pojemność jest generalnie dość duża – może sięgać 26 – 50 litrów lub nawet więcej ; to samo dotyczy jednostek przemysłowych (budowlanych).

Ogólnie rzecz biorąc, większy pojemnik na kurz pozwala na dłuższą pracę bez przerw; z drugiej strony, sam pojemny zbiornik zajmuje więcej miejsca - i odpowiednio wpływa na wymiary, wagę i cenę. Wybierając więc parametr ten, warto zastanowić si...ę nad faktycznymi cechami użytkowania odkurzacza. Tutaj możemy podać taki przykład: do pełnego sprzątania przeciętnego mieszkania miejskiego wymagana jest pojemność około 1 - 1,5 litra. Tak więc, powiedzmy, 4-litrowy worek pozwala przeprowadzić dwa takie sprzątania z wystarczającą wydajnością bez rozładowywania odkurzacza. Istnieją bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej objętości pojemnika na kurz, w tym konkretnych opcji sprzątania; zalecenia te można znaleźć w specjalnych źródłach.

Pojemnik z płynem na wodę lub detergent, w który jest wyposażony odkurzacz z funkcją sprzątania na mokro (patrz „Sprzątanie”).

Duża pojemność pozwala na dłuższą pracę bez ponownego napełniania pojemnika. Z drugiej strony, zwiększenie zbiornika ma odpowiedni wpływ na wielkość, wagę i koszt jednostki. W związku z tym producenci wybierają parametr ten, biorąc pod uwagę ogólną specjalizację i „kategorię wagową” konkretnego modelu. Tak więc w robotach (patrz „Rodzaj”) pojemność zbiornika na wodę jest z definicji niewielka - nawet w najcięższych modelach nie przekracza 650 ml. Jednak inne typy odkurzaczy mogą się znacznie różnić pod tym parametrem.

Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku jednostek innych niż roboty, pojemność 1 l lub mniej jest uważana za bardzo skromną, 1–2 litry - mała, 2–3 litry - średnia, ponad 3 litry jest powyżej średniej. Jednak tutaj znowu wiele zależy od rodzaju. Na przykład, w zwykłych odkurzaczach domowych pojemność nie przekracza 2,5 litra, a w przypadku modeli domowych jest to bardzo mało - w większości przypadków mają one pojemność zbiornika 3 litry lub więcej.

Obecność w odkurzaczu filtra HEPA; również w tym punkcie często określana jest konkretna klasa tego filtra.

Filtry HEPA (High Efficiency Particulate Absorbing) są przeznaczone do oczyszczania powietrza z najmniejszych zanieczyszczeń mechanicznych - o wielkości do dziesiątych części μm. Pozwala to wyłapać nie tylko drobny kurz, ale nawet bakterie. Dla porównania: wielkość większości bakterii zaczyna się od 0,5 μm, a skuteczność filtrów HEPA oceniana jest przez zdolność zatrzymywania cząstek o wielkości 0,1 – 0,3 μm. Najbardziej zaawansowane tego typu filtry ( klasa 13 i wyższa) są w stanie usunąć z powietrza ponad 99,9% tych cząstek. Oto bardziej szczegółowy opis różnych klas:

- HEPA 10 - wyłapuje co najmniej 85% cząstek o wielkości 0,1 - 0,3 μm;
- HEPA 11 - co najmniej 95% takich cząstek;
- HEPA 12 - nie mniej niż 99,5%;
- HEPA 13 - nie mniej niż 99,95%;
- HEPA 14 - nie mniej niż 99,995%;

Zauważ, że zanieczyszczenia o wielkości 0,1 - 0,3 μm są najgorzej utrzymywane przez filtry HEPA; więc przy cząstkach o innych rozmiarach (zarówno większych, jak i mniejszych) wydajność takich elementów będzie również wyższa.

Odnośnie wyboru według tego parametru warto zauważyć, że w praktyce nie zawsze ma sens dążenie do wysokiej klasy filtracji. Na przykład podczas czyszczenia na mokro za pomocą pełnowartościowego odkurzacza piorącego (patrz wyżej) filtr HEP...A w rzeczywistości nie jest wcale potrzebny (w wielu modelach zaleca się jego całkowite usunięcie w takich przypadkach). Jeśli więc planujesz używać takiego odkurzacza głównie do prania, możesz zignorować parametr ten. Innym charakterystycznym przypadkiem są jednostki przemysłowe (patrz „Rodzaj”): są one często używane do zgrubnego czyszczenia dużych zanieczyszczeń, gdzie nie jest wymagana dokładna filtracja powietrza.

Dodatkowe tryby pracy, zapewniane przez robota odkurzającego (patrz „Rodzaj”).

Przede wszystkim wyjaśniamy, że standardowe tryby, w tym przypadku, obejmują dwa formaty sprzątania ze standardową mocą - ciągły, w którym odkurzacz dokładnie „przeczesuje” całe pomieszczenie (lub jego określoną powierzchnię) oraz chaotyczny, w którym się porusza losowo w obszarze roboczym. Inne sposoby pracy są uważane za dodatkowe, ich lista znajduje się w tym punkcie. Do najbardziej rozpowszechnionych trybów dodatkowych zalicza się: sprzątanie lokalne lub punktowe, (tryb "Spot"), ruch wzdłuż całego obwodu (wzdłuż ścian), tryb turbo oraz mopowanie wibracyjne; ponadto dość popularną funkcją jest zygzak. Oto szczegółowy opis różnych wariantów:

- Lokalny (punktowo). Tryb, który pozwala wykorzystać odkurzacz do ukierunkowanego czyszczenia stosunkowo niewielkiej powierzchni pomieszczenia - na przykład, przy rozsypaniu niewielkiej ilości śmieci. Najczęściej program ten działa w następujący sposób: robot przemieszcza się do środka strefy zdefiniowanej przez użytkownika, a następnie zaczyna poruszać się od tego punktu po spirali rozprężnej i zatrzymuje się w określonej odległości od pozycji wyjściowej.

- Wzdłuż ścian (obwód). Tryb pozwalający na uruchomienie odkurzacza na obwodzie danej strefy. Zgodnie z nazwą służy głównie do sprzątania...wzdłuż ścian pomieszczenia: w tych miejscach gromadzi się dużo zabrudzeń, które są trudne do usunięcia przy standardowych trybach jazdy.

- Tryb turbo. Tryb mocy dla większej mocy ssania. Z reguły, ruch odkurzacza w tym przypadku może odbywać się według dowolnego programu dostępnego w ustawieniach – zarówno standardowego (czesanie, ruch losowy), jak i dodatkowego (lokalnie, obwodowo, zygzak). W każdym razie tryb turbo przydaje się przede wszystkim do czyszczenia dywanów i innych wykładzin podłogowych z włosiem, dla których standardowa moc odkurzacza nie wystarcza. Należy jednak pamiętać, że praca przy zwiększonym ciągu zwiększa obciążenie jednostki i zwiększa jej zużycie; w związku z tym, większość modeli ma ograniczenia dotyczące maksymalnego czasu ciągłej pracy w trybie turbo, a czasem minimalnego czasu trwania przerw między włączeniem tego trybu.

— Mopowanie wibracyjne. Funkcja wibracyjnego mopowania podłogi zauważalnie poprawia jakość sprzątania na mokro przez robota odkurzającego. Tryb symuluje ruchy szorujące przy ręcznym myciu podłogi, pomagając uporać się z uporczywym brudem i zaschniętymi plamami. Do konstrukcji odpowiednich robotów czyszczących wprowadzana jest specjalna płyta myjąca, poruszająca się z określonym algorytmem oscylacji na minutę.

— Zygzak. Ruch zygzakowaty jest rodzajem wariantu przejściowego między uporządkowanym czesaniem pomieszczenia a przypadkowym wyborem kierunku. Zygzak pozwala osiągnąć większą wydajność niż ruchy chaotyczne; dodatkowo przy takim ruchu łatwiej zrekompensować obecność różnych przeszkód i zapewnić dokładne oczyszczenie całego danego terenu.

Sposób ograniczania sprzątanej przestrzeni, zapewniony w robocie odkurzającym.

Inna nazwa tej funkcji to „wirtualna ściana”. Jej ogólne znaczenie jest dość oczywiste: „ściana” (lub kilka ścian) pozwala ograniczyć ruch robota na sprzątanej powierzchni. Może to być przydatne, na przykład, jeśli sprzątanie ma być przeprowadzone w pomieszczeniu bez drzwi lub jeśli część podłogi zajmują małe przedmioty, których nie trzeba usuwać (na przykład części puzzli). Jednak konkretne możliwości takiego ograniczenia są bezpośrednio związane ze sposobem jego realizowania. Zwróć uwagę, że funkcja ta występuje głównie w robotach odkurzających klasy średniej oraz topowych modelach. Budżetowe roboty sprzątające często nie mają funkcji ograniczania stref sprzątanej przestrzeni.

Oto główne odmiany, spotykane we współczesnych robotach:

- Czujnik laserowy. Dość popularna odmiana ze względu na swoją prostotę, niski koszt, a także prostotę i łatwość użytkowania w praktyce. Z reguły, przy montażu ogranicznika laserowego wystarczy położyć go na podłodze i skierować w żądanym kierunku. Z drugiej strony, takie urządzenia są słabo przystosowane do tworzenia złożonych granic. Klasyczny format ogranicznika laserowego jest liniowy: przejście lub pomieszczenie jest blokowane przez wiązkę, która jest postrzegana przez robota jako granica sprzątanego obszaru. Ponadto, w niektórych modelach może być również zapewniony tryb kołowy, gdy czujnik tworz...y „strefę zakazaną” w postaci koła lub sektora o określonej średnicy; Taki format pracy pozwala w szczególności odgrodzić zakamarki pomieszczeń i niewielkie powierzchnie przy ścianach (typowym przykładem jest miejsce w kuchni, przeznaczone dla misek dla psów lub kotów). Jeśli potrzebujesz stworzyć granice o innym, bardziej konkretnym kształcie - do tego w najlepszym razie będziesz potrzebować kilku czujników (pomimo tego, że zwykle w zestawie znajduje się jeden ogranicznik - jeśli w ogóle jest); a w najgorszym przypadku będzie to całkowicie niemożliwe. Należy również pamiętać, że zasięg lasera w trybie liniowym jest zwykle ograniczony do 3 – 4 metrów; najczęściej jest to wystarczające dla pomieszczeń mieszkalnych i małych biur, jednak dla dużych przestrzeni może to nie być wystarczające. A zasilanie czujników zwykle jest realizowane za pomocą baterii lub akumulatorów, ładowanie których jest ograniczone.

- Taśma magnetyczna. Stoper w postaci taśmy wykonanej z materiału magnetycznego, układanego na podłodze. Taka taśma jest mocowana za pomocą specjalnego czujnika i jest postrzegana przez robota jako granica, której nie można przekroczyć; jest zwykle samoprzylepna, aby zapewnić bezpieczne trzymanie, a natężenie pola magnetycznego w większości przypadków zapewnia efektywną pracę przez dywany i inne podobne powierzchnie. Jedną z kluczowych zalet takich ograniczników jest to, że z odcinków taśmy można uformować „strefę zakazaną” o niemal dowolnym kształcie: długość poszczególnych odcinków można dobrać według własnego uznania, a maksymalna długość całkowita jest ograniczona jedynie dostępną ilością taśmy. Dodatkowo, tego typu ogranicznik nie wymaga zasilania. Do wad tej odmiany należy przede wszystkim złożoność układania w niektórych warunkach (na przykład, pod wykładziną podłogową). Ponadto, w najlepszym przypadku, w opakowaniu znajduje się niewielka ilość taśmy; a wiele odkurzaczy w ogóle nie jest w nią wyposażone, więc magnetyczną „ramkę” trzeba dokupić osobno.

- Przez aplikację. Najbardziej zaawansowana metoda ograniczania sprzątania: granice obszaru roboczego są ustalane na smartfonie lub innym gadżecie za pomocą aplikacji, która służy również do sterowania robotem. Prawie wszystkie modele z funkcją tą posiadają również funkcję budowania mapy pomieszczenia (patrz niżej) - gotowa mapa wyświetla się w aplikacji, gdzie użytkownik może ustawić dowolnie granice obszaru pracy. Najprostszą wersją takich granic są oddzielne linie proste, jednak aplikacje sterujące często dają bardziej rozbudowane możliwości: linie łamane i wielokąty z osobnych segmentów, standardowe kształty (koło, owal, prostokąt), a nawet możliwość ręcznego rysowania obramowania. W każdym razie taka metoda ograniczania jest niezwykle wygodna i funkcjonalna, jednak roboty sprzątające z taką możliwością nie są tanie – głównie ze względu na obecność złożonego systemu mapowania.

Dodatkowe funkcje przewidziane w konstrukcji robota sprzątającego (patrz „Rodzaj”).

Najczęściej we współczesnych robotach można znaleźć następujące funkcje specjalne: sprzątanie według harmonogramu, zabezpieczenie przed upadkiem, czujnik przeszkód, rozpoznawanie obiektów, regulacja dopływu wody, sterowanie przez Internet, zdalne sterowanie i kamera CCTV. Oto bardziej szczegółowy opis każdego z nich:

— Sprzątanie zgodnie z harmonogramem. Możliwość ustawienia harmonogramu, według którego odkurzacz będzie sprzątał automatycznie, bez dodatkowych poleceń ze strony użytkownika. Jednakże specyficzne cechy takiego programowania mogą być różne i należy je osobno wyjaśnić. Tym samym w najprostszych modelach harmonogram ogranicza się do poszczególnych godzin w ciągu dnia – np. od 16 do 17; o ustawionych godzinach odkurzacz włącza się codziennie. Bardziej zaawansowane urządzenia mogą udostępniać harmonogram według dnia tygodnia, a nawet według daty miesiąca lub roku. W każdym razie ta funkcja znacznie upraszcza obsługę: wystarczy raz ustawić harmonogram i przynajmniej przez kilka dni nie będziesz musiał martwić się sprzątaniem; co więcej, większość modeli wyposażonych w tę funkcję posiada także funkcję ...href="/list/90/pr-18570/">wjazdu na stację dokującą(patrz „Wyposażenie robota – stacja ładująca”), a użytkownik musi jedynie okresowo opróżniać pojemnik na kurz (co jest również prostsze, jeśli na wyposażeniu znajduje się stacja dokująca z torbą – patrz poniżej).

— Ochrona przed upadkiem. Specjalne zabezpieczenie zapobiegające upadkowi odkurzacza ze schodów, wysokich progów itp. W większości przypadków podstawą takiego systemu jest jeden lub więcej czujników umieszczonych w dolnej części obudowy. Gdy odkurzacz dotrze do krawędzi czyszczonej powierzchni, czujnik reaguje na tę krawędź – w efekcie urządzenie zatrzymuje się i zmienia kierunek ruchu, aby uniknąć upadku.

— Czujnik przeszkody. Czujnik (lub układ czujników) wykrywający przeszkody na drodze odkurzacza. Konkretny typ takich czujników może być inny: ultradźwiękowy, podczerwony, laserowy, kontaktowy itp. Jednak w każdym przypadku funkcja ta pozwala urządzeniu poruszać się w przestrzeni, unikając kolizji i wyznaczając optymalną ścieżkę objazdu. Należy pamiętać, że modele bez takiego czujnika w większości są również w stanie omijać przeszkody - jednak aby to zrobić, robot musi nie tylko natknąć się na obcy obiekt, ale spróbować przez niego przejechać. I dopiero w przypadku niepowodzenia trajektoria się zmienia – i to losowo, nie zawsze w optymalnym (lub przynajmniej odpowiednim) kierunku.

- Rozpoznawanie obiektów. Funkcja rozpoznawania różnych obiektów na podłodze, które mogą zakłócać proces sprzątania. Realizuje się to poprzez obecność przedniej kamery, która dostosowuje optymalną trasę odkurzacza po obwodzie obsługiwanego obszaru. Kamera w konstrukcji robota sprzątającego odczytuje kontury obiektów i pozwala ominąć tego typu przeszkody. Dzięki temu kapcie, skarpetki wrzucone pod łóżko, dziecięce zabawki i druty nie będą już przeszkadzać w ruchach odkurzacza. Funkcja jest szczególnie przydatna, jeśli w domu znajdują się zwierzęta, które nie są szkolone do korzystania z kuwety – robot spokojnie omija ich odpady i dba o zdrowie układu nerwowego właścicieli zwierząt.

— Regulacja zaopatrzenia w wodę. System dozowania stopnia zwilżenia ściereczki w trybie automatycznym. Możliwość wyboru intensywności dopływu wody pozwala dostosować pracę robota odkurzającego do różnych rodzajów wykładzin podłogowych. Przykładowo w przypadku parkietu i podłóg laminowanych użytkownik ma prawo ustawić niski poziom dopływu wody, a w przypadku mniej wymagających wykładzin podłogowych z płytek ceramicznych – duży przepływ wody. Można także odciąć dopływ wody do odkurzacza, aby uniknąć wycieków np. podczas ładowania. Zaawansowane modele odkurzaczy automatycznych często posiadają funkcję doboru indywidualnego stopnia zwilżenia serwetki do każdego pomieszczenia w domu.

— Sterowanie przez Internet. Możliwość sterowania odkurzaczem przez Internet - najczęściej poprzez specjalną aplikację na smartfonie lub innym gadżecie (teoretycznie takie sterowanie możliwe jest również poprzez stronę internetową, którą można otworzyć w dowolnej przeglądarce, jednak w praktyce metoda ta jest przwie nie używana). Sam robot łączy się z siecią poprzez Wi-Fi. Główna zaleta tej funkcji jest oczywista – pozwala ona na wydawanie poleceń urządzeniu z dowolnego miejsca na świecie, gdzie jest dostęp do Internetu. W ten sposób możesz na przykład rozpocząć program sprzątania dzień przed powrotem z wakacji, aby wrócić do świeżo posprzątanego mieszkania. A odkurzacz z kolei może wysyłać do użytkownika różne powiadomienia – o stanie baterii, postępie sprzątania, zapełnieniu pojemnika na kurz itp.

- Pilot. Klasyczny pilot pozwalający na wydawanie poleceń urządzeniu na odległość. Z reguły taki pilot obsługuje wszystkie główne funkcje odkurzacza, a w wielu modelach pozwala także na bezpośrednie sterowanie ruchem. Tak czy inaczej, bez zdalnego dostępu bardzo trudno byłoby zapanować nad poruszającym się odkurzaczem – trzeba byłoby albo poczekać, aż zakończy pracę, albo złapać urządzenie w ruchu. W świetle tego funkcja ta jest dość popularna; jednak w sprzedaży można znaleźć wiele robotów bez pilota. Z reguły są to albo najprostsze urządzenia budżetowe z trybem losowego ruchu i bez żadnych dodatkowych funkcji, albo zaawansowane modele, w których do sterowania służy smartfon/tablet z aplikacją.
Należy również pamiętać, że piloty w odkurzaczach automatycznych zazwyczaj działają poprzez kanał podczerwieni – podobnie jak piloty do telewizorów, klimatyzatorów itp. Zatem, aby otrzymać polecenie, odkurzacz musi znajdować się w zasięgu wzroku. Jednak w większości przypadków nie można tego uznać za poważną niedogodność.

- Kamera wideo. Własna kamera CCTV wbudowana bezpośrednio w odkurzacz. Ta funkcja występuje wyłącznie w modelach ze sterowaniem przez Internet (patrz wyżej); pozwala wykorzystać robota jako system zdalnego monitoringu wizyjnego i kontrolować sytuację w pomieszczeniu będąc na zewnątrz i oglądając obraz z kamery na ekranie smartfona. Wbudowaną kamerę można także wykorzystać w systemie mapującym (patrz „Tworzenie mapy pomieszczenia”) – należy jednak pamiętać, że nie każdy odkurzacz z wbudowaną kamerą mapującą posiada funkcję nadzoru wideo.

System mapowania jest przewidziany w wielu nowoczesnych robotach. Pozwala określić wielkość pomieszczenia i lokalizację występujących w nim różnych przeszkód, a także ustalić trasę pokonaną przez odkurzacz. Istnieją różne systemy zgodnie z ich zasadą działania, wśród których są trzy typy. Do poziomu podstawowego należą metody budowania mapy na podstawie danych z czujnika lub kamery. Ale budowanie mapy za pomocą dalmierza laserowego (lidar) daje dokładniejsze wyniki i przenosi urządzenie do wyższej kategorii. W związku z tym obecność takiego systemu wpływa na całkowity koszt, jednak zapewnia szereg korzyści. Po pierwsze, wydajność czyszczenia jest zauważalnie zwiększona: robot pamięta, które obszary zostały już wyczyszczone i zwraca maksymalną uwagę na obszary nieoczyszczone. Po drugie, ruchy odbywają się po optymalnych trajektoriach, najkrótszych ścieżkach; oszczędza to energię i wydłuża żywotność baterii. Po trzecie, możliwe staje się skuteczne sprzątanie dużych przestrzeni o skomplikowanym kształcie (np. całego mieszkania). A jeśli odkurzaczem steruje się za pomocą aplikacji na smartfonie lub innym gadżecie, stworzona mapa wyświetla się w tej aplikacji, co daje różne dodatkowe funkcje: poprawianie zebranych danych, sterowanie urządzeniem w czasie rzeczywistym, budowanie tras, ograniczanie sprzątania poprzez zastosowanie (patrz wyżej) itp. str.

Jeśli chodzi o metody budowania map (i dalszej nawigac...ji), w naszych czasach istnieją głównie takie opcje:

- Aparatem. Takie systemy działają dzięki temu, że robot za pomocą kamery cyfrowej „bada” pomieszczenie, zapamiętując jego kształt i położenie obiektów. Dość prosty, niedrogi i jednocześnie praktyczny sposób: z reguły kamerę uzupełnia algorytm rozpoznawania obiektów, dzięki któremu jest w stanie „rozpoznawać” zapisane w pamięci przeszkody, niezależnie od ich położenia w przestrzeni. Jest to szczególnie przydatne, gdy masz przedmioty, które są często przenoszone, takie jak krzesła. Ponadto, jeśli mapa jest wyświetlana w aplikacji na smartfonie, wygląda ona nie tylko jak konwencjonalny diagram, jednak rzeczywisty obraz, co jest bardzo wygodne. Do wad tej opcji można zaliczyć być może nieco mniejszą celność niż w przypadku czujników, a tym bardziej dalmierzy. Jednak w większości przypadków punkt ten nie jest krytyczny, a w niektórych modelach informacje z aparatu można uzupełnić danymi z czujników, co całkowicie redukuje wadę tę do zera.

- Czujniki. Tworzenie mapy poprzez działanie różnych specjalnych czujników. Najczęściej takie systemy wykorzystują czujniki do przeszkód i ochrony przed upadkiem (patrz „Funkcje robota”), współpracując z modułem inercyjnym, który określa aktualną pozycję robota w przestrzeni. Odbierając sygnał z jednego z czujników, robot zapisuje dane w punkcie wyzwalania; z takich punktów powstaje mapa. Jest to dość niezawodna metoda, całkiem odpowiednia do „wewnętrznego” użytku przez samego robota; ma gorszą dokładność niż kartografia dalmierzowa (patrz poniżej), jednak jest również tańszy. Wady tego typu mapowania obejmują pewne niedogodności podczas zarządzania przez aplikację: na ekranie smartfona mapa wyświetlana jest w formie przybliżonego schematu, co nie zawsze jest wygodne dla użytkownika. Ponadto odkurzacze z takimi układami nie są w stanie zareagować z wyprzedzeniem na zmianę sytuacji – zmiana ta jest określana dopiero po ponownym uruchomieniu czujnika.

- Dalmierz (laserowy). Budowanie mapy za pomocą dalmierza laserowego - lidaru. Z reguły, taki dalmierz pokrywa przestrzeń dla wszystkich 360° wokół odkurzacza, skanując przestrzeń z dużą częstotliwością (setki, a nawet tysiące pomiarów na sekundę we wszystkich kierunkach). Pozwala to na tworzenie bardzo dokładnych map w krótkim czasie i przy minimalnym ruchu w przestrzeni. Dodatkowo dalmierz wykorzystywany jest nie tylko podczas wstępnego mapowania, jednak także podczas dalszej pracy – dzięki temu robot błyskawicznie reaguje na zmiany w otoczeniu i koryguje trajektorię ruchu. Główną wadą takich systemów jest ich dość wysoki koszt. Dodatkowo, podobnie jak w przypadku czujników, przy sterowaniu odkurzaczem ze smartfona mapa wyświetlana jest w postaci diagramu, co jest nieco mniej wygodne niż przy użyciu aparatów.

- Dalmierz + kamera. Jest to najbardziej zaawansowana i funkcjonalna opcja: laser zapewnia dużą dokładność w wyznaczaniu odległości i szybką reakcję na zmiany w otoczeniu, a kamera pozwala tworzyć nie tylko schematy, jednak realistyczne obrazy pomieszczeń, które są wygodne przy sterowaniu za pomocą smartfon. Główną wadą takich połączonych systemów jest ich bardzo wysoki koszt; dlatego są niezwykle rzadkie, głównie w robotów odkurzających klasy premium.