Porównanie Stiga Bio Master 2200 vs GRUNTEK EL-25X

Rodzaj materiału, dla którego niszczarka jest oryginalnie zaprojektowana.

- Tylko liście. W tym przypadku mamy na myśli rozdrabniacze przeznaczone do wszelkiego rodzaju „miękkich” i mokrych odpadów ogrodowych: same liście, grube łodygi roślin zielnych, świeżo ścięte gałęzie o małej grubości itp. Zazwyczaj modele te wykorzystują system cięcia nożem lub linią (patrz poniżej). Wiele jednostek do tego celu radzi sobie z grubszymi suchymi odpadami, ale ten tryb pracy nadal nie jest zalecany, ponieważ zwiększa zużycie elementów tnących, prowadząc do szybkiego tępienia i awarii.

- Tylko oddziały. Rozdrabniacze przeznaczone do pracy z materiałami gruboziarnistymi - przede wszystkim dużymi suchymi gałęziami o grubości kilkudziesięciu milimetrów (więcej szczegółów w rozdziale „Maksymalna średnica rozdrabnianego materiału”). Z reguły do takich prac stosuje się systemy szlifowania wałków (patrz poniżej). Kruszywa tego typu bez szczególnych trudności „zjadają” i średniej wielkości odpady miękkie, ale jakość ich przetworzenia jest znacznie niższa niż w specjalistycznych modelach do liści. Dlatego nie ma sensu używać tego typu rozdrabniacze do „nierodzimego” materiału.

- Gałęzie i liście. Modele, które z taką samą wydajnością poddają recyklingowi oba rodzaje odpadów opisanych powyżej – zarówno miękkie (liście, świeżo ścięte cienkie gałęzie), jak i twarde (suche...grube gałęzie). Niektóre modele mają oddzielne tryby pracy dla obu, podczas gdy inne mają oddzielne otwory dla twardych i miękkich materiałów (patrz „Funkcje i możliwości”). W każdym razie takie rozdrabniacze są najbardziej wszechstronne, jednak ich koszt jest wyższy niż w przypadku specjalistycznych.

Konstrukcja narzędzia używanego do rozdrabniania śmieci wchodzącego do urządzenia.

- Nóż. Głównym elementem takich systemów, jak sama nazwa wskazuje, są specjalne noże. Ich konstrukcja może być inna: trójkątne talerze z ostrzeniem, obrotowe dyski z kilkoma ostrzami itp. W każdym razie ta opcja jest uważana za optymalną do pracy z liśćmi, ponieważ zapewnia to, że takie odpady są dokładnie i równomiernie poddawane recyklingowi. Ale w przypadku twardych, dużych gałęzi systemy frezów są mniej kompatybilne; patrz „Szlifowanie”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

- Rzuć. Takie systemy nazywane są również systemami frezowania. Ich działanie opiera się na zastosowaniu kół zębatych o dużych zębach, które obracając się „odgryzają” i kruszą kawałki obrabianego materiału. Pozwala to na wydajne recykling grubych, suchych gałęzi, a ponadto same koła zębate wciągają gruz do wewnątrz, zapewniając w rzeczywistości automatyczny posuw (patrz poniżej). Ale w przypadku liści i innych „miękkich” śmieci systemy rolkowe nie działają dobrze. Dlatego modele tego projektu są zwykle przeznaczone wyłącznie dla oddziałów (patrz „Rozdrabnianie”).

- Turbina. Systemy turbinowe wykorzystują element tnący w postaci cylindrycznego lub stożkowego bębna z poziomymi łopatkami. Ich konstrukcja umożliwia rozdrabnianie zarówno liści, jak i grubych gałęzi z równą wydajnością (patrz Rozdr...abnianie). Główną wadą „turbin” jest ich wysoki koszt.

- Leskowaja. Jak sama nazwa wskazuje, ten typ systemu wykorzystuje szybkobieżną żyłkę przędzalniczą. Przeznaczone są do pracy wyłącznie z liśćmi (patrz „Rozdrabnianie”) i to właśnie liście najlepiej przetwarza urządzenie liniowa. Ale w przypadku innych rodzajów śmieci - nawet z grubymi trawiastymi łodygami - takie rozdrabniacze mogą mieć problemy.

Rodzaj pojemnika do zbierania przetworzonej masy, przewidziany w konstrukcji lub zestawie dostawczym rozdrabniacza.

- Ciężko. Pojemność w postaci sztywnego pojemnika. Takie kolektory są bardzo niezawodne, z łatwością przenoszą wszelkiego rodzaju zanieczyszczenia - od miękkich zmiażdżonych liści po ostre, twarde kawałki drewna, które mogłyby przebić miękką tkankę; ponadto łatwiej je rozładować niż miękkie torby. Z drugiej strony sztywne pudełka są nieporęczne i zajmują sporo miejsca; w niektórych modelach tę wadę można częściowo zrekompensować różnymi rozwiązaniami technicznymi (na przykład użycie pojemnika jako walizki transportowej dla górnej części jednostki), ale nie eliminuje to istoty problemu.

- Miękki. Pojemność w postaci miękkiej torby, tkaniny lub polimeru. Kosze te są niezwykle łatwe w przechowywaniu i transporcie — zwinięty worek zajmuje bardzo mało miejsca i jest zwykle lżejszy niż sztywny pojemnik o podobnej pojemności. Z drugiej strony, miękkie pojemniki są mniej odporne na kontakt z dużymi ostrymi cząstkami, są mniej wygodne do rozładunku, a w wielu przypadkach wygodniej jest używać jednorazowych worków na śmieci zamiast worków wielokrotnego użytku (szczegóły poniżej).

- Nieobecny. Brak jakiejkolwiek kolekcji w konstrukcji/zestawie niszczarki. Ta opcja zakłada użycie pojemników zewnętrznych - najczęściej takie modele są przeznaczone do worków na śmieci, jednak niektóre jednostki są wygodniejsze w użyciu ze sztywnymi pudełkami, wiad...erkami itp. Z jednej strony brak kolekcji sugeruje dodatkowe wysiłki w jej odnalezieniu; z drugiej strony zwykle nie ma problemu ze znalezieniem odpowiedniego pojemnika, co więcej, użytkownik może sam go wybrać w zależności od specyfiki sytuacji. Na przykład możesz użyć niedrogiego worka na śmieci na liście z recyklingu lub solidnego pudełka na wióry pozostałe po grubych gałęziach; w przypadku dużych nakładów pracy zwykle wymagane są zbiory o odpowiedniej objętości; jeśli rozdrobniony materiał jest przeznaczony na eksport, można go od razu przelać do opakowań do transportu (np. worków) itp.

Pojemność pojemnika na odpady podana w konstrukcji lub zestawie dostawy rozdrabniacza.

Im większy pojemnik, tym więcej materiału z recyklingu może pomieścić pojemnik i tym rzadziej będzie trzeba go opróżniać. Z drugiej strony nie zawsze wygodnie jest przewozić dużą ilość materiału, a duży pojemnik zajmuje dużo miejsca - a jeśli w przypadku miękkich toreb (patrz "Typ kolekcji") to drugie ma znaczenie tylko przy pełnym załadowaniu, wtedy sztywne pojemniki są z definicji nieporęczne. Dlatego przy wyborze warto wyjść z optymalnego kompromisu między pojemnością a wygodą.

Obecność wskaźnika w konstrukcji rozdrabniacza ogrodowego, który pozwala monitorować stopień napełnienia zbiornika na odpady.

Dana funkcja w naszym katalogu jest podana dla wszystkich modeli, których konstrukcja niejako zapewnia możliwość określenia poziomu napełnienia zbiornika, nie otwierając go. Najprostszymi wariantami „wskaźnika” są wąskie wycięcia w górnej części zbiornika (przez które użytkownik widzi, że zawartość podniosła się prawie do poziomu krawędzi) lub półprzezroczysty materiał ścianek. Istnieją bardziej zaawansowane warianty — na przykład czujnik z sygnalizacją świetlną. Jednakże w każdym przypadku wskaźnik ułatwia śledzenie ilości zawartości w zbiorniku, zmniejszając ryzyko przepełnienia i związanych z tym problemów. Występuje tylko w modelach ze sztywnymi zbiornikami (patrz "Rodzaj zbiornika na odpady") — w miękkich workach poziom napełnienia można monitorować bez żadnego wskaźnika, a w przypadku braku zbiornika w zestawie dana funkcja zależy od tego wybranego przez użytkownika, a nie od możliwości rozdrabniacza.

- Automatyczne podawanie. Automatyczne podawanie oznacza wszystkie systemy, które w taki czy inny sposób zapewniają „wciąganie” zanieczyszczeń do mechanizmu roboczego jednostki. Systemy szlifowania walców (patrz wyżej) pełnią tę funkcję z definicji; w innych typach rozdrabniaczy mogą być przewidziane dodatkowe mechanizmy specjalnie do automatycznego podawania.

- Popychacz. Obecność popychacza w konstrukcji lub dostawie urządzenia. Popychacz to urządzenie, które pozwala ręcznie wepchnąć gruz do mechanizmu roboczego rozdrabniacza; takie urządzenia są specjalnie dostosowane do kształtu i konstrukcji komory odbiorczej, dzięki czemu w użyciu są bardziej skuteczne, a jednocześnie bezpieczniejsze niż różne dostępne środki. Popychacz może się przydać zarówno w przypadku braku automatycznego podajnika, jak i w jego obecności (patrz wyżej): zdarza się, że szczątki przyklejają się „na drodze” do mechanizmu ciągnącego, co wymaga od operatora dodatkowych działań.

- Odbiornik dwukomorowy. Obecność odbiornika w konstrukcji niszczarki, która ma dwie oddzielne komory. Każda z tych komór jest zaprojektowana dla własnego rodzaju odpadów; jednocześnie sama niszczarka może być zarówno uniwersalna, jak i wyspecjalizowana do gałęzi (patrz "Rozdrabnianie"). W pierwszym przypadku różne komory przeznaczone są na różne rodzaje śmieci, w drugim - na gałęzie o różnej grubości. Tak czy...inaczej, dwukomorowy odbiornik upraszcza obsługę jednostki uniwersalnej - zmniejsza ryzyko pomylenia trybów dla różnych materiałów.

- Lejek do liści. Obecność specjalnego lejka do zbierania liści w konstrukcji niszczarki. Lejek taki przybiera zwykle postać charakterystycznego szerokiego lejka, mocowanego na obrotowym uchwycie i kładzionego na ziemi podczas użytkowania. Liście zebrane grabiami lub miotłą można zmieść do gniazda jak szufelką – jest to łatwiejsze i szybsze niż ręczne ładowanie ich do rozdrabniacza.

- System odwrotny. Obecność funkcji odwrotnej w konstrukcji szlifierki. Funkcja ta umożliwia uruchomienie osprzętu roboczego w przeciwnym kierunku, a jego zastosowanie może się różnić w zależności od modelu rozdrabniacza. Tak więc w modelach z rolkowym systemem rozdrabniania (patrz wyżej) odwrotność pozwala „wypluć” zbyt grubą lub twardą gałąź i zwolnić zakleszczony mechanizm, a w niektórych uniwersalnych urządzeniach (patrz „Rąbanie”) zmiana kierunku pozwala do wyboru tryby dla różnych rodzajów śmieci...

Moc robocza silnika rozdrabniacza w watach. To oznaczenie jest używane dla wszystkich modeli elektrycznych (patrz „Typ silnika”), ale może być również używane dla benzyny / oleju napędowego.

Moc silnika zależy przede wszystkim od wydajności jednostki i jej zdolności do radzenia sobie z twardymi i grubymi gałęziami. Ogólnie rzecz biorąc, im mocniejszy niszczarka, tym bardziej zaawansowany jest rozważany. Należy jednak pamiętać, że momenty te są w dużym stopniu zależne od innych cech konstrukcyjnych - specyfiki konkretnego silnika, systemu szlifowania (patrz wyżej) itp. Dlatego przy wyborze warto zwrócić uwagę przede wszystkim na bezpośrednie właściwości eksploatacyjne, takie jak rodzaj obrabianego materiału (patrz „Szlifowanie”), jego grubość (patrz „Maks. średnica kruszonego materiału”) itp. A sama moc może być przydatna do ogólnej oceny konkretnego modelu. Tak więc rozdrabniacze do 1,5 kW włącznie są głównie na poziomie podstawowym, klasa średnia może przewozić silnik do 2,5 kW, a wyższe stawki są typowe dla jednostek profesjonalnych. Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej mocy dla konkretnej sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Maksymalny poziom hałasu wytwarzanego przez niszczarkę podczas normalnej pracy. Od tego wskaźnika zależy przede wszystkim komfort użytkowania urządzenia: głośny hałas może być bardzo nieprzyjemny, a przy dużej głośności może nawet wymagać użycia słuchawek ochronnych.

Rozdrabniacze to raczej "głośny" rodzaj nowoczesnej technologii, nawet w najcichszych modelach poziom hałasu wynosi około 83 - 85 dB - jest to porównywalne z tłem dźwiękowym na ruchliwej ulicy miasta. Należy pamiętać, że decybele są nieliniowe, dlatego do oszacowania określonych poziomów hałasu najlepiej używać tabel porównawczych. Oto kilka wskazówek:

• 90 dB - wagon towarowy w odległości 7 - 10 m;
• 95 dB - wagon metra (wewnątrz), dziurkacz;
• 100 dB - orkiestra symfoniczna, młot pneumatyczny;
• 105 dB - kino domowe przy maksymalnej głośności;
• 110 dB - koncert rockowy w hali.

Całkowita waga niszczarki. Z reguły w tym przypadku wskazana jest tylko masa samej jednostki - tj. z pustym zbiornikiem (dla modeli wyposażonych w zbiorniki standardowe, patrz "Typ zbiornika"), bez paliwa w zbiorniku (dla ICE patrz "Typ silnika") itp.