Porównanie Kukmara K221 22 l vs Biol 0922 22 l

Rozmiar dania głównego.

Najczęściej wskazany jest tutaj tylko jeden rozmiar, ale który dokładnie zależy od kształtu (patrz wyżej). Tak więc w przypadku okrągłych kotłów podaje się średnicę, a w przypadku kaczek owalnych i prostokątnych - długość (największy z wymiarów). W każdym razie wskaźnik ten pozwala nam wyjaśniać dwa punkty: po pierwsze, ile pojemnik nadaje się do „dużych” składników (na przykład półtuszy lub całej tuszy drobiowej); po drugie, czy naczynia zmieszczą się na kuchence, piekarniku, kuchence mikrofalowej itp. Dodatkowo notatki mogą wskazywać inne wymiary (dla naczyń okrągłych - wysokość, dla innych kształtów - długość), co jeszcze bardziej ułatwia ocenę pojemności i zajmowanej przestrzeni.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to rozmiar do 30 cm jest uważany za mały – jednak w wielu przypadkach okazuje się to w zupełności wystarczające, dlatego produkuje się wiele takich naczyń. 31 - 35 cm można nazwać przeciętnym, 36 - 40 cm - powyżej średniej, a w większości grubościennych sprzętów domowych rozmiar może przekraczać 40 cm. Należy zauważyć, że objętość (patrz niżej) zależy również od szerokości i wysokości produktu, więc nie ma bezpośredniego związku między pojemnością a deklarowanym rozmiarem: na przykład wśród wszystkich kategorii znajdują się naczynia 7-10 litrów wspomniane powyżej - od „ do 30 cm” d...o „ponad 40 cm”. W związku z tym przy wyborze warto nie tylko brać pod uwagę wskazany rozmiar i objętość, ale także wyjaśniać konkretne wymiary.

Grubość ścian gosyatnitsa lub kotła (patrz „Rodzaj”).

Grube ścianki zapewniają równomierne ogrzewanie i pozwalają na gromadzenie większej ilości ciepła. Oba są niezwykle ważne przy duszeniu, duszeniu i innych podobnych metodach gotowania, do których kiedyś wynaleziono naczynia grubościenne. Dlatego z tego punktu widzenia możemy powiedzieć, że im grubsze ścianki naczyń, tym lepiej. Z drugiej strony większa grubość znacząco wpływa na wagę, zwłaszcza jeśli chodzi o pojemne pojemniki, a takie modele są znacznie droższe.

W większości cienkościennych nowoczesnych gęsi i kotłów grubość ścianek wynosi około 3 - 4 mm - to wystarcza, aby naczynia normalnie radziły sobie ze swoim zadaniem. Jednak dla bardziej wymagających i wyrafinowanych kucharzy zalecana jest większa grubość ścianki. Jednocześnie nie zapominaj, że charakterystyka działania naczyń również silnie zależy od materiału (patrz poniżej), a tylko modele wykonane z tego samego materiału można porównać ze sobą pod względem grubości ścianki.

Materiał, z którego wykonany jest produkt.

Oprócz tradycyjnego żeliwa , aluminium cieszy się dużą popularnością w nowoczesnych naczyniach cienkościennych, a wśród brytfanny zwracają uwagę modele wykonane ze specjalnego szkła. Inne materiały, takie jak stal i ceramika, są znacznie mniej powszechne. Oto bardziej szczegółowy opis każdej z tych opcji:

- Żeliwo. „Ponadczasowa klasyka” grubościennych naczyń kuchennych. Żeliwo jest używane od dawna i nadal nie traci na popularności: nawet dzisiaj wielu ekspertów kuchni orientalnej preferuje ten materiał. Wynika to z szeregu zalet. Tak więc żeliwne ściany świetnie nadają się do „wolnego” gotowania: równomiernie się nagrzewają i dobrze utrzymują ciepło (zwłaszcza, że takie ściany są zwykle dość grube - w tym, aby zapewnić niezbędną wytrzymałość). Powierzchnia takich naczyń jest dość łatwa do czyszczenia, a jeśli przestrzegane są pewne zasady, sama nabiera właściwości nieprzywierających i nie wymaga specjalnych powłok (patrz poniżej). Z drugiej strony produkty żeliwne są znacznie droższe niż aluminiowe; mają większą wagę, co jest szczególnie ważne przy dużych objętościach; a użycie żeliwa wymaga przestrzegania pewnych szczegółowych zasad. Tak więc podczas pierwszego użycia produkt musi zostać wyprażony i umyty, aby pozbyć się zanieczyszczeń i do...prowadzić powierzchnię do stanu roboczego; i niepożądane jest pozostawianie jedzenia w żeliwnym pojemniku przez długi czas (ponad jeden dzień), ponieważ może rozpocząć się utlenianie, a smak zawartości ulegnie pogorszeniu. W związku z tym naczynia żeliwne w naszych czasach, chociaż są dość szeroko stosowane, są gorsze od aluminium pod względem rozpowszechnienia.

- Aluminium. Stopy aluminium stały się nowoczesną alternatywą dla opisanego powyżej żeliwa. Główną zaletą tego materiału jest jego niska waga, dzięki czemu naczynia z niego są dość lekkie, nawet przy dużej objętości. Co prawda aluminium jest nadal gorsze od żeliwa pod względem pojemności cieplnej i różni się właściwościami grzewczymi; dlatego pryncypialni zwolennicy tradycyjnych przepisów nie rozpoznają takich potraw, wierząc, że nie mogą zapewnić pełnoprawnego ospałości. Jednak w zwykłej domowej kuchni aluminiowy kocioł lub utyatnitsa może z powodzeniem zastąpić ciężki żeliwny pojemnik. Ale z jednoznacznych niedociągnięć tego materiału warto zwrócić uwagę na brak właściwości nieprzywierających - w końcu trzeba albo pogodzić się z trudnościami w czyszczeniu, albo kupić naczynia ze specjalną powłoką (patrz poniżej). Zwracamy również uwagę, że aluminiowe kotły o stosunkowo cienkich ściankach są uważane za nieodpowiednie do przygotowania klasycznego pilawu i niepożądane jest przechowywanie żywności w niepowlekanych naczyniach - długotrwały kontakt prowadzi do utleniania metalu i pogorszenia smaku.

- Szkło. Specjalne szkło żaroodporne można znaleźć głównie wśród kaczych. Z wielu powodów takie naczynia są uważane za odpowiednie głównie do piekarników, chociaż niektóre modele można bez problemu stosować na palnikach (zwykle naczynia z tą cechą mają okrągły kształt i różnią się od kotłów tylko materiałem). Tak czy inaczej, szkło nagrzewa się wystarczająco równomiernie i dobrze zatrzymuje ciepło; jest dość łatwy w czyszczeniu i bez problemu toleruje nawet „ostre” ścierniwa (choć formalnie nie ma właściwości nieprzywierających); a przezroczystość naczyń pozwala w pewnym stopniu kontrolować stan naczynia bez otwierania pokrywy. Wśród kluczowych wad takich produktów można wymienić przede wszystkim niekompatybilność z płytami indukcyjnymi. Ponadto szkło uważane jest za materiał kruchy; moment ten rekompensuje jednak duża grubość ścianek, a rozbicie takich naczyń nie jest tak łatwe, jak mogłoby się wydawać. Wskazane jest jednak zabezpieczenie go przed nagłymi zmianami temperatury - w przeciwnym razie istnieje możliwość pęknięć, a nawet zniszczenia.

- Ceramika. Materiał podobny pod wieloma względami do opisanego powyżej szkła - z wyjątkiem przezroczystości. Dzięki temu naczynia ceramiczne mają dobrą pojemność cieplną, nagrzewają się równomiernie, są łatwe w czyszczeniu i wystarczająco trwałe do codziennego użytku; z drugiej strony takie produkty nie nadają się do nagrzewnic indukcyjnych, a także nie tolerują nagłych zmian temperatury. Pod względem wyglądu nieprzezroczystość tego materiału jest w pewnym stopniu kompensowana tym, że można mu nadać różne kolory, a nawet zastosowane wzory. Główną wadą grubościennych naczyń ceramicznych jest ich wysoki koszt; dlatego w naszych czasach nie jest zbyt popularny.

- Stal. Stal nierdzewna klasy spożywczej jest bardzo trwała i niezawodna: nawet przy stosunkowo niewielkiej grubości ścianki doskonale znosi upadki i silne uderzenia. Z drugiej strony, w przypadku naczyń grubościennych, materiał ten jest pod wieloma względami gorszy od żeliwa. Tak więc ściany stalowe nie nagrzewają się tak równomiernie jak żeliwne i szybciej stygną; jest to szczególnie zauważalne w świetle faktu, że grubość takich ścianek jest zwykle niewielka – w przeciwnym razie naczynia okazałyby się niesłusznie drogie. Ponadto stal nie ma właściwości antyadhezyjnych – wymaga to zastosowania specjalnych powłok; a produkty bez takiej powłoki są trudne do czyszczenia. Tak więc produkty wykonane z tego materiału są rzadkie i należą głównie do dwóch kategorii: niedrogie dania bez powłoki zapobiegającej przywieraniu lub raczej zaawansowane gosyatniki z dodatkową powłoką, przypominające kształtem rondle (rodzaj patelni z wysokimi bokami).

Materiał pokryciowy dostarczany w standardzie z produktem.

W takim przypadku używa się tych samych materiałów, co do samych naczyń (patrz wyżej). W takim przypadku metalowe pokrywki (żeliwo, aluminium, stal) prawie na pewno można połączyć z pojemnikami z tego samego materiału. Ale szkła można używać również z metalowymi naczyniami - dzięki czemu można zobaczyć zawartość bez otwierania pokrywy i zakłócania trybu gotowania. Poza tym parametr ten ma zwykle drugorzędne znaczenie. Istnieje jednak wyjątek od tej reguły - tak zwane pokrywki-patelnie, które mogą służyć jako osobne przybory kuchenne. Oto główne niuanse dotyczące takich akcesoriów:

- Żeliwo. Podobnie jak żeliwny garnek, pokrywka patelni z tego materiału powoli się nagrzewa i powoli stygnie. Żeliwo dobrze toleruje silne ciepło, nie wymaga powłok nieprzywierających, ale jest dość wymagające w utrzymaniu (poza tym utracone zostaną właściwości nieprzywierające).

- Stal. Stal jest wystarczająco mocna, niezawodna i nie wchodzi w reakcję z żywnością, ale nagrzewa się nierównomiernie, nie ma właściwości antyadhezyjnych (co jednak można rozwiązać stosując specjalne powłoki) i jest dość wrażliwa na przegrzanie.

- Aluminium. W przypadku patelni aluminium jest uważane za opcję budżetową: jest lekkie, trwałe, stosunkowo niedrogie, ale nie nagrzewa się bardzo równomiernie i łatwo odkształca się przy przegrzaniu. Ponadto żywność ma tendencję do przypala...nia się podczas gotowania, a przy długim przechowywaniu w naczyniach jej smak może ulec pogorszeniu z powodu utleniania się metali (chociaż w obecności powłoki zapobiegającej przywieraniu wady te stają się nieistotne).

- Kompatybilność z indukcją. Możliwość używania naczyń na kuchenkach elektrycznych z nagrzewnicami indukcyjnymi. Takie grzejniki, jak sama nazwa wskazuje, wykorzystują zjawisko indukcji elektromagnetycznej. Ich zaletą jest to, że podczas pracy to nie powierzchnia piekarnika nagrzewa się, ale naczynia "bezpośrednio" - jest to uważane za bardzo bezpieczne i skuteczne. Jednak nie wszystkie naczynia mogą prawidłowo współpracować z płytami indukcyjnymi - wymaga to pewnych materiałów. Dlatego jeśli kupujesz gosper lub kociołek do takiego piekarnika, warto osobno upewnić się, że ta opcja jest dostępna.

- Można myć w zmywarce. Można myć w zmywarce. Specyfika pracy nowoczesnych „zmywarek” jest taka, że niektóre materiały (a nawet przybory wykonane z odpowiednich materiałów, ale o nieodpowiednim kształcie) nie są z nimi kompatybilne. Dlatego jeśli zależy Ci na możliwości mycia w samochodzie, warto wybierać produkty, w których taka możliwość jest wprost zaznaczona.

- Używaj w piekarniku. Możliwość bezpiecznego używania naczyń w piekarniku. Tryb pracy piekarnika różni się od gotowania na płycie grzejnej tym, że temperatura grzania jest stosunkowo niska, ale gorące powietrze styka się ze wszystkimi zewnętrznymi częściami naczynia. Może to powodować problemy, na przykład z gumowymi podkładkami na uchwytach. Dlatego do gotowania w piekarniku warto kupować tylko te na...czynia, które zostały pierwotnie do tego przeznaczone.

- Wielowarstwowe dno. Obecność wielowarstwowego dna w projektowaniu naczyń. Przemienność warstw różnych materiałów pozwala zapewnić połączenie wytrzymałości, równomierności nagrzewania i odporności na ekstremalne temperatury w jednym produkcie. Klasyczną wadą takich modeli jest wysoka cena. Należy zauważyć, że wielowarstwowe dno występuje głównie u brytfanny (patrz „Typ”), z wielu powodów ta cecha nie jest wymagana w przypadku kotłów.

- Pokrywa patelni. Obecność specjalnej pokrywki w zestawie dostawczym, która może służyć jako pełnowartościowa patelnia. Zaleta takiego zestawu jest oczywista: może służyć zarówno jako kogut czy kociołek, jak i jako patelnia. Co prawda \u200b\u200bnależy pamiętać, że w niektórych przepisach zamknięta pokrywa ma kluczowe znaczenie i nie będzie można używać obu elementów zestawu jednocześnie (głównego pojemnika i dodatkowej patelni). Jednak w każdym razie dodatkowy kawałek naczynia może nie być zbyteczny. Szczegółowe informacje na temat stosowania pokrywek wykonanych z różnych materiałów, patrz „Materiał pokrywek”.

- Hak do zawieszania. Obecność szekli do zawieszenia w projektowaniu naczyń. Funkcja ta ma przede wszystkim na celu zawieszenie koguta lub kociołka nad paleniskiem, ogniem lub innym podobnym źródłem ogrzewania. W związku z tym tę możliwość docenią przede wszystkim miłośnicy aktywności na świeżym powietrzu, zwolennicy tradycyjnej kuchni i inni użytkownicy, którzy do gotowania używają otwartego ognia.

Kraj pochodzenia marki, pod którą producent brytfannów lub kociołków jest prezentowany na rynku. Z reguły wskazuje na to „ojczyzna” firmy produkcyjnej lub lokalizacja jej siedziby.

Istnieje wiele stereotypów związanych z „narodowością” marek i produktów, ale większość z nich w dzisiejszych czasach nie ma podstaw. Po pierwsze, rzeczywiste miejsce produkcji często różni się od kraju pochodzenia marki. Po drugie, jakość produktu zależy nie tyle od położenia geograficznego, ile od polityki danej firmy i tego, jak dokładnie tę jakość kontroluje. Dlatego warto zwracać uwagę na kraj pochodzenia marki tylko wtedy, gdy zasadniczo chcesz lub (nie chcesz) wspierać producenta z określonego stanu. Jakość najlepiej ocenia się na podstawie reputacji danej marki i ogólnej kategorii cenowej.