Materiał ramy
Materiał, z którego wykonana jest rama rakiety. Dziś najpopularniejsze są dwa rozwiązania: stop aluminium oraz węgiel (grafit).
Stop aluminium to najprostsze, najtańsze i niezawodne rozwiązanie, które jednak nie jest zbyt popularne we współczesnym sporcie. Zaletą rakiet aluminiowych jest długa żywotność i dobra odporność na uszkodzenia mechaniczne – dość trudno jest ją złamać na korcie. Częściej stosuje się go w produkcji rakiet dziecięcych.
Węgiel (grafit) jest obecnie najpopularniejszym materiałem do produkcji rakiet tenisowych, zarówno na poziomie profesjonalnym, jak i amatorskim. Charakteryzuje się lekkością i dobrą wytrzymałością. Rakiety rzadko są wykonane z czystego węgla, częściej stosuje się różne stopy metali (węgiel, tytan itp.), a każdy producent ma swój „przepis” na idealny stop.
Powierzchnia strun
Jest tu prosty wzór: im większa powierzchnia powierzchni struny i im mniejsza sztywność naciągu struny, tym większa siła uderzenia i mniejsza jego dokładność. Parametr ten jest bezpośrednio powiązany z formułą ciągu.
Obecnie na rynku dostępne są rakiety o takiej powierzchni strun:
Midsize (452 – 574 cm²),
Midplus (580 – 677 cm²),
Oversize (710 – 742 cm²).
Formuła naciągu
Formuła naciągu to wzór naciągania naciągu rakiety. Reprezentuje dwie liczby: pierwsza z nich to liczba podłużnych strun, druga to liczba poprzecznych strun. Rakieta o mniejszej gęstości strun zapewni mocniejsze uderzenie, a przy większej gęstości strun lepszą kontrolę nad piłką. Ważne jest, aby pamiętać, że ta sama formuła naciągu na rakietach z różnymi obszarami głowy zapewnia różną sztywność. Na przykład rakieta z główką Midplus i formułą 16x19 będzie sztywniejsza niż podobny model z główką Oversize.
Waga
Wraz ze wzrostem masy rakiety siła uderzenia rośnie, ale jej celność maleje. Wręcz przeciwnie,
lekką rakietą łatwiej się machać, ale jednocześnie gracz będzie się przebierać, aby włożyć więcej wysiłku, aby nadać piłce odpowiednią prędkość.
