Wyposażenie przewidziane w konstrukcji lub dostawie produktu.
-
Drabina. Drabinka gimnastyczna w pierwotnym znaczeniu tego słowa to właśnie
klatka schodowa - zestaw sztywnych szczebli zainstalowanych pionowo. Jednak wśród nowoczesnych modeli znajduje się
drabina, choć często, ale nie wszędzie - na przykład produkowane są produkty wykonane w postaci siatki gladiatorskiej (patrz poniżej) i nie mają w ogóle zestawu poprzeczek. Ogólnie rzecz biorąc,
drabina zapewnia dość szeroki zakres możliwości zarówno rozrywkowych, jak i sportowych: może być używana do rozciągania, w lekkiej wersji pompek, do ćwiczeń podnoszenia i trzymania nóg itp.
-
Bary. Szprosy zastosowane w ścianach szwedzkich mają postać dwóch równoległych poziomych słupów, przymocowanych jednym końcem do konstrukcji (zwykle na tych samych wspornikach, pomiędzy którymi znajdują się szczeble schodów) i wystających do przodu. Takie
drążki są krótsze od tradycyjnych drążków gimnastycznych i nie pozwalają na wykonywanie elementów akrobatycznych (huśtawka), ale całkiem nadają się do zajęć sportowych - przede wszystkim pompek. Należy pamiętać, że
drążki są rzadko używane w dziecięcych modelach drabinek, ale dla dorosłych są prawie obowiązkowe.
-
Wsparcie dla prasy. Sprzęt przeznaczony do treningu prasy poprzez podnoszenie i/lub przytrzymywanie nóg. Wygląda jak charakterystyczne pionowe uchwyty na nierównych prętach, uzupełnione miękkimi nakładkami. Podczas wykonywania ćwiczeń atleta trzyma się pionowych ramion i opiera się łokciami i przedramionami na nierównych drążkach – w taki sposób, aby przedramiona leżały poziomo na nierównych drążkach, a nogi nie dotykały podłoża, podparcie jest tylko na rękach. Plecy sportowca znajdują się blisko drabiny, dla wygody zwykle stosuje się dodatkową miękką podkładkę pod plecami na poziomie prętów (często zdejmowaną, aby nie przeszkadzała w tradycyjnym użytkowaniu drabiny). Wisząc w tej pozycji, sportowiec może podnieść nogi, przytrzymać róg i wykonywać inne podobne ćwiczenia, aby trenować mięśnie brzucha. Zwróć uwagę, że obecność pasków jest prawie gwarantowana, aby oznaczać obecność nacisku dla prasy, wyjątki są niezwykle rzadkie.
-
stacjonarny drążek. Drążek do podciągania - drążek poziomy - zainstalowany na stałe na tej samej wysokości i nie zapewnia zwisu. Z reguły znajduje się na samym szczycie konstrukcji, dzięki czemu nawet najwyższy użytkownik (dziecko lub dorosły, w zależności od przeznaczenia), zawieszony na poziomym drążku, nie dosięga nogami do ziemi. Rozmiar takiego poziomego drążka jest niewielki, jest przeznaczony głównie do wykonywania podciągnięć i słabo nadaje się do elementów akrobatycznych.
-
Przeważenie poziomego paska. Poprzeczka pozioma, wykonana w formie zdejmowanej konstrukcji, zawieszona na poprzeczce schodów. W ten sposób wysokość poprzeczki można wybrać według własnego uznania - na przykład można dopasować konstrukcję do małego dziecka, które trudno dostać się do "dorosłego" poziomego drążka, a często przeraża. Ponadto regulacja wysokości zapewnia dodatkowe opcje, które nie są dostępne dla modelu stacjonarnego. Na przykład, wieszając zdejmowany poziomy drążek na samym dole schodów, możesz go używać do „lekkich” podciągnięć, z ciałem w pozycji pochylonej i nogami opartymi o ziemię.
-
Rączki prostopadłe (rogi). Uchwyty montowane na poziomym drążku (zwykle nieruchomym) prostopadłym do samej poprzeczki - najczęściej skierowane do przodu. Obecność takich uchwytów pozwala na wykonywanie podciągnięć z niestandardowym uchwytem, poszerzając zakres ćwiczeń dostępnych na drążku poziomym.
-
trapez. Trapez gimnastyczny to poprzeczka zawieszona na linach na obu końcach. Znaleziony głównie w modelach dziecięcych; Oczywiście nie ma mowy o poważnym treningu akrobatycznym na takim pocisku, ale daje on wiele możliwości zarówno do zabaw, jak i do niektórych konkretnych ćwiczeń, w tym rozwoju koordynacji i poczucia równowagi.
-
Kierownica. Urządzenie w formie „drabiny poziomej” - zestaw poziomych szczebli, po których można się poruszać, przechwytując ręce z jednego szczebla na drugi. Taki ruch zapewnia nie tylko rozrywkę, ale także dobry trening wytrwałości i koordynacji. Uchwyt znajduje się wyłącznie w skomplikowanych szwedzkich ścianach i transformatorach (patrz „Typ”) oraz dla dzieci.
-
Lina. Klasyczna lina gimnastyczna to gruba lina zawieszona na szczycie drabinki. Używany wyłącznie w modelach dziecięcych. Ponieważ wysokość ścian domu szwedzkiego nie jest wysoka, lina też nie jest zbyt długa. Jednak nadal może być używany do rozwijania początkowych umiejętności wspinania się po linie. A w grach lina może się przydać.
-
kółka gimnastyczne. Urządzenie w postaci pary pierścieni (lub podobnych pocisków o innym kształcie, na przykład trójkątnych uchwytów) zawieszonych na linach. Pozwala na wykonywanie zarówno elementów siłowych, jak i akrobatycznych, może być wykorzystany do gier i do dość poważnych treningów. Co prawda w szwedzkich murach zwykle używa się zredukowanych pierścionków dziecięcych.
-
Drabinka linowa. Drabina o solidnych szczeblach i miękkich podporach pionowych (wykonana z lin, stąd nazwa). Wspinaczka na nią jest trudniejsza niż na klasyczną twardą, do tego trzeba ostrożnie utrzymywać równowagę i dokładnie się poruszać. Można to nazwać cnotą - drabinka sznurowa sprzyja rozwojowi koordynacji i poczucia równowagi. Dodatkowo można na nim huśtać się, co z pewnością dzieci docenią podczas zabawy. A do przechowywania lub transportu drabinę linową można złożyć do niewielkich rozmiarów.
-
Siatka gladiatora. Pionowa siatka o dużych oczkach, utkana z grubych lin. Czasami w mowie potocznej nazywany jest także „żeglarzem”, ponieważ podobny w konstrukcji do sieci stosowanych podobnie do drabin na żaglowcach. Stosowany głównie w modelach dziecięcych, do wspinaczki; Jednocześnie wspinanie się po sieci jest znacznie trudniejsze niż wspinanie się po zwykłej lub nawet linowej drabinie, a ta czynność znacznie pomaga w rozwoju zręczności.
-
Ławka do brzuszków. Ławka specjalnie zaprojektowana do ćwiczeń brzucha poprzez skręcanie tułowia. Nazywana również „deską pochyloną”, ponieważ w rzeczywistości jest zwykle montowana pod kątem, mocując górną część do szczebla schodów. W tej samej części mogą znajdować się podnóżki (pod kolanami), dzięki czemu zapewniona jest dodatkowa wygoda; rolę haka, który pozwala sportowcowi pozostać na aparacie, najczęściej pełni szczebel drabiny. Zmieniając wysokość instalacji, możesz zmienić nachylenie i odpowiednio obciążenie podczas treningu. Ławki do prasy można znaleźć zarówno w modelach dziecięcych, jak i dla dorosłych; dość często to samo urządzenie pełni rolę ławek dla prasy (patrz niżej).
-
Prasa na ławce. Ławka do wyciskania na klatkę piersiową (i innych podobnych ćwiczeń, które wymagają od atlety położenia się i możliwości opuszczenia ramion poniżej tułowia – np. podnoszenie/zbieganie ramion z hantlami). Często uzupełniane o uchwyty do montażu sztangi – ich obecność nie tylko zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo podczas ćwiczeń, ale także umożliwia przechowywanie sztangi bezpośrednio na drabince. Zwróć uwagę, że jeśli zarówno ławka do prasy, jak i ławka do prasy są zadeklarowane w konstrukcji (patrz wyżej), to z reguły mówimy o tej samej ławce, którą można zainstalować w różnych pozycjach i używać w różnych sposoby. Jednocześnie, jeśli sprzęt do prasy jest często przewidziany w modelach dziecięcych, to wyciskanie na ławce jest funkcją czysto „dorosłą”.
-
Trener postawy. Urządzenie przeznaczone do rozwijania prawidłowej postawy i umiejętności jej utrzymania. Najczęściej taki symulator zawiera dwa elementy. Pierwszy to podwieszany drążek o specjalnej konstrukcji, składający się ze zdejmowanej poprzeczki i podstawy z otworami na nią; podstawa mocowana jest do drabiny, a szczeliny pozwalają na regulację wysokości poprzeczki z dokładnością do kilku centymetrów bez przestawiania podstawy. Drugim elementem trenażera postawy jest niewielkie urządzenie, które wygląda jak drabina z ciasno rozstawionymi poprzeczkami, ale pełni raczej rolę poduszki. Ta „poduszka” jest mocowana pod drążkiem w taki sposób, że gdy użytkownik wisi na drążku z wyciągniętymi ramionami, „poduszka” opiera się o jego plecy. W ten sposób, zawieszając się na poziomym drążku i odpoczywając we właściwym miejscu, symulator zapewnia rozciąganie i odciążanie kręgosłupa, a także kształtowanie prawidłowej postawy. Takie urządzenie jest uważane za szczególnie przydatne dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, ale może być również przydatne dla dorosłych. Oczywiście w przypadku problemów z plecami należy zachować ostrożność, w takich przypadkach przed użyciem symulatora należy skonsultować się z lekarzem.
-
Worek treningowy. Gęsty, często dość ciężki worek do ćwiczenia ciosów. Wbrew nazwie można go używać nie tylko w boksie, ale w niemal każdej sztuce walki związanej z uderzeniem. To prawda, należy pamiętać, że gruszki mogą mieć różne kształty, rozmiary i wagi, a zatem różnią się zastosowaniem: na przykład mała torebka na poziomie twarzy nadaje się tylko do treningu ramion, do kopania potrzebujesz dużej, wydłużonej gruszki. Zazwyczaj takie pociski są zdejmowane, aby w „poza godzinami pracy” nie przeszkadzały w innych czynnościach.
-
Huśtawka. W szwedzkich murach można znaleźć zarówno klasyczną huśtawkę, w formie drążka na dwóch linach, jak i nie do końca zwyczajne konstrukcje – na przykład okrągłe siedzisko zawieszone na jednej linie przy otworze pośrodku. W każdym razie huśtawka jest urządzeniem czysto rozrywkowym i jest używana tylko w modelach dziecięcych.
-
Wzgórze. Zjeżdżalnia dla dzieci to pochyła zjeżdżalnia, po której można zjeżdżać podczas zabaw. Zainstalowany w taki sam sposób, jak opisano powyżej dla ławki do prasy - jeden koniec na podłodze, drugi na schodach. Z reguły wysokość takich zjeżdżalni jest niewielka i przeznaczone są głównie dla najmłodszych.
-
Skala wzrostu. Urządzenie do pomiaru wzrostu, najczęściej w formie łuski, zaznaczonej na jednej z pionowych podpór. Dotyczy przede wszystkim zjeżdżalni dla dzieci. Aby zmierzyć wzrost, dziecko musi stać blisko wagi
Standardowa metoda mocowania przewidziana przez konstrukcję prętów ściennych.
-
Do ściany. Mocowanie do ściany - zwykle za pomocą śrub lub innych podobnych elementów mocujących. Zaletą takiej instalacji jest niezależność od wysokości sufitu – a dokładniej, jedynym wymogiem jest to, aby drabinka gimnastyczna mieściła się pod nim na wysokość. Innymi słowy, konstrukcje naścienne mogą być stosowane w mieszkaniach miejskich, w salach gimnastycznych z wysokimi sufitami, a nawet na zewnątrz – na przykład w pobliżu zewnętrznej ściany klubu sportowego (należy jednak zauważyć, że bardzo niewiele modeli toleruje trwałe instalacja na zewnątrz normalnie). Dodatkowo, będąc blisko ściany, konstrukcja zajmuje minimum miejsca. Co prawda nie możesz się do niego dostać od strony ściany; jednak biorąc pod uwagę układ większości szwedzkich murów, tę wadę trudno nazwać krytyczną. Ale jednoznaczną wadę można nazwać ograniczonym wyborem lokalizacji do instalacji - na przykład nie można umieścić takiego modelu na środku pomieszczenia.
-
Przekładka. Przy takiej instalacji drabinka gimnastyczna pełni rolę przekładki między podłogą a sufitem: za pomocą specjalnych „podeszew” opiera się na siłę tam i tam, dzięki czemu zapewnione jest niezawodne trzymanie w miejscu. Główną zaletą konstrukcji dystansowych nad przyściennymi jest to, że można je montować w dowolnym miejscu pomieszczenia, nawet na środku. Z drugiej str
...ony takie modele są silnie uzależnione od wysokości sufitu: najczęściej są one robione do standardowego mieszkania miejskiego o długości 2,5 - 3 m, a montaż w wyższych pomieszczeniach może nie być możliwy.
- Do ściany / przekładki. Drabinki gimnastyczne, umożliwiające obie opcje montażu. Więcej szczegółów na temat samych metod można znaleźć powyżej; tutaj zauważamy, że w tym przypadku najczęściej mówimy o obecności dwóch oddzielnych modyfikacji dla jednego modelu - ścianki i przekładki. Innymi słowy, obie opcje instalacji nie znajdują się w jednym produkcie na raz, a przed zakupem takiego projektu warto wyjaśnić, do jakiej metody jest przeznaczony.
