Sprawność
Sprawność w tym przypadku to stosunek mocy zasilacza (patrz „Moc”) do jego zużycia energii. Im wyższa sprawność, tym wydajniejszy zasilacz, tym mniej energii pobiera z sieci przy tej samej mocy wyjściowej i tym tańsza jest jego eksploatacja. Sprawność może się różnić w zależności od obciążenia; specyfikacja może wskazywać zarówno minimalną sprawność, jak i jej wartość przy średnim obciążeniu (50%).
Należy zauważyć, że od tego wskaźnika bezpośrednio zależy zgodność z takim lub innym poziomem wydajności 80PLUS (więcej szczegółów w „Certyfikat”).
Rodzaj łożyska
Łożysko jest częścią pomiędzy obrotową osią wentylatora a nieruchomą podstawą, która podtrzymuje oś i zmniejsza tarcie. W nowoczesnych wentylatorach występują następujące typy łożysk:
- Slajdy. Działanie tych łożysk opiera się na bezpośrednim kontakcie dwóch stałych powierzchni, starannie wypolerowanych w celu zmniejszenia tarcia. Takie urządzenia są proste, niezawodne i trwałe, ale ich sprawność jest raczej niska - toczenie, a tym bardziej hydrodynamiczna i magnetyczna zasada działania, zapewniają znacznie mniejsze tarcie.
- Toczenie. Nazywane również „łożyskami kulkowymi”, ponieważ „pośrednikami” między osią obrotu a stałą podstawą są kulki (rzadziej - wałki cylindryczne), zamocowane w specjalnym pierścieniu. Gdy oś się obraca, takie kulki toczą się między nią a podstawą, dzięki czemu siła tarcia jest bardzo niska - zauważalnie mniejsza niż w łożyskach ślizgowych. Z drugiej strony konstrukcja okazuje się droższa i bardziej złożona, a pod względem niezawodności nieco ustępuje zarówno tym samym łożyskom ślizgowym, jak i bardziej zaawansowanym urządzeniom hydrodynamicznym. Dlatego chociaż łożyska toczne są w naszych czasach dość rozpowszechnione, to jednak generalnie są one znacznie mniej powszechne niż wymienione typy.
- Hydrodynamiczny. Łożyska tego typu wypełnione są specjalnym płynem; podczas obracania tworzy warstwę, po której ślizga się ruchoma część łożyska. Pozwala to uniknąć bezpośredniego kontaktu między twardymi powierzchniami i znaczni...e zmniejsza tarcie w porównaniu z poprzednimi typami. Ponadto łożyska te są ciche i bardzo niezawodne. Do ich wad należy stosunkowo wysoki koszt, ale w praktyce ten szczegół jest często niewidoczny na tle ceny całego systemu. Dlatego ta opcja jest obecnie niezwykle popularna, można ją znaleźć w systemach chłodzenia na wszystkich poziomach - od niedrogich po zaawansowane.
- Centrowanie magnetyczne. Łożyska oparte na zasadzie lewitacji magnetycznej: oś obrotu jest „zawieszona” w polu magnetycznym. W ten sposób można (podobnie jak w hydrodynamicznych) uniknąć kontaktu między powierzchniami stałymi i dodatkowo zmniejszyć tarcie. Uważane za najbardziej zaawansowany typ łożysk, są niezawodne i ciche, ale są drogie.
SATA
Liczba złączy zasilania SATA zapewnionych w zasilaczu.
Obecnie SATA jest standardowym interfejsem do podłączania wewnętrznych dysków twardych, można go również znaleźć w innych typach dysków (SSD, SSHD itp.). Ten interfejs składa się ze złącza danych, które łączy się z płytą główną, i złącza zasilania, które łączy się z zasilaczem. W związku z tym w tym punkcie chodzi o liczbę wtyczek zasilania SATA zapewnionych w zasilaczu. Liczba ta odpowiada liczbie dysków SATA, które mogą być jednocześnie zasilane z tego modelu.
Floppy
Dostępność co najmniej jednego złącza zasilania Floppy.
Początkowo złącze to miało służyć do zasilania stacji dyskietek, stąd nazwa. Znane jest również pod nazwą „mini-Molex”. W każdym razie ten standard jest ogólnie uważany za przestarzały, ale nadal jest używany przez niektóre określone typy komponentów, a zatem nadal jest stosowany w zasilaczach.
+3.3V
Maksymalne wartości prądu i mocy, jakie zasilacz może dostarczyć na osobnych liniach zasilających.
Linia zasilająca może być po prostu opisana jako para styków do podłączenia określonego obciążenia; jeden z tych styków jest „masą” (o napięciu zerowym), a drugi ma pewne napięcie ze znakiem dodatnim lub ujemnym, a napięcie to odpowiada napięciu linii zasilającej. W tym momencie wynosi +3.3V (takie zasilanie występuje w złączach 20- i 24-pinowych do płyt głównych, w złączach zasilania SATA i niektórych innych typach złączy).
Ogólnie rzecz biorąc, moc i prądy to dość specyficzne parametry, których zwykły użytkownik rzadko potrzebuje - głównie przy podłączaniu komponentów o dużym poborze mocy, takich jak karty graficzne, a także przy uruchamianiu zasilacza bez komputera, do zasilania innej elektroniki (np. amatorskich stacji radiowych). Warto również wspomnieć, że suma mocy maksymalnych na wszystkich liniach może być wyższa niż całkowita moc wyjściowa zasilacza - oznacza to, że wszystkie linie nie mogą pracować jednocześnie z pełną mocą. W związku z tym, gdy zasilacz jest w pełni obciążony, niektóre z nich będą dostarczać mniej energii niż to możliwe.
+5V
Maksymalny prąd, jaki zasilacz jest w stanie dostarczyć do linii zasilającej +5V. Aby uzyskać więcej ogólnych informacji na temat linii zasilających, zobacz „+3.3 V”. W tym miejscu zauważamy, że zasilanie +5V, oprócz złączy do płyt głównych (na 20 i 24 piny), znajduje się również we wtyczkach Molex i SATA, a także w niektórych innych specyficznych typach złączy.
+12V1
Maksymalny prąd, jaki zasilacz jest w stanie dostarczyć do pierwszej linii zasilającej +12V.
Aby uzyskać więcej ogólnych informacji na temat linii zasilających, zobacz „+3.3 V”. Warto w tym miejscu wspomnieć, że 12V jest najpopularniejszym napięciem wśród złączy zasilających komputery. Wykorzystywane jest w prawie wszystkich tego typu złączach (z kilkoma wyjątkami), a niektóre wtyczki (na przykład dodatkowy zasilacz PCI-E dla 6 lub 8 złączy) wykorzystują tylko linie 12-woltowe - i to w formacie +12V. A podział zasilania +12V na kilka oddzielnych linii jest stosowany ze względów bezpieczeństwa - w celu zmniejszenia prądu płynącego przez każdy pojedynczy przewód, a tym samym zapobieżenia niepotrzebnemu obciążeniu i przegrzaniu okablowania. Jednak niektórzy producenci nie wskazują maksymalnego prądu dla poszczególnych linii +12V i podają tylko ogólną wartość w specyfikacji; w takich przypadkach liczba ta jest wskazywana w niniejszym punkcie.
Moc +12V
Maksymalna moc, jaką zasilacz jest w stanie dostarczyć do linii zasilającej +12V.
Aby uzyskać więcej informacji na temat linii zasilających, zobacz „Maksymalny prąd i moc”. Warto w tym miejscu wspomnieć, że 12V jest najpopularniejszym napięciem wśród złączy zasilających komputery. Wykorzystywane jest w prawie wszystkich tego typu złączach (z kilkoma wyjątkami), a niektóre wtyczki (na przykład dodatkowy zasilacz PCI-E dla 6 lub 8 złączy) wykorzystują tylko linie 12-woltowe - i to w formacie +12V. Tak więc wskaźnik ten jest jedną z najważniejszych cech każdego zasilacza.
Zauważ, że wiele zasilaczy ma kilka oddzielnych linii zasilających +12V. W takich przypadkach wskazuje się tutaj całkowitą moc, która z reguły jest równo dzielona między liniami.
Zabezpieczenia
Obwody zabezpieczające zapewnione w zasilaczu. Oprócz opisanych powyżej OVP (zabezpieczenie przed zbyt wysokim napięciem wyjściowym), OPP (zabezpieczenie przed przeciążeniem) i SCP (zabezpieczenie przeciwzwarciowe), we współczesnych zasilaczach mogą się zapewniać następujące funkcje bezpieczeństwa:
- OCP. Zabezpieczenie przed przeciążeniem na oddzielnych liniach wyjściowych zasilacza. Różni się od OPP tym, że uwzględnia nie całkowity pobierany prąd, ale prąd na każdym wyjściu osobno.
- UVP. Zabezpieczenie przed zbyt niskim napięciem na liniach wyjściowych zasilacza. W przypadku niektórych komponentów takie napięcie jest tak samo niepożądane, jak podwyższone: na przykład dysk twardy o zmniejszonej mocy nie może obracać płyt do wymaganych prędkości. Zazwyczaj UVP jest wyzwalane, gdy napięcie spada o 20 - 25%.
- OTP. Zabezpieczenie przed przegrzaniem poszczególnych podzespołów zasilacza.
- SIP. Zabezpieczenie przed przepięciami jest w rzeczywistości wbudowanym stabilizatorem zdolnym do pewnego stopnia wygładzić te przepięcia. Funkcja ta nie eliminuje potrzeby stosowania zewnętrznego stabilizatora, ale zwiększa ogólną skuteczność ochrony.
- AFC. Nie tyle funkcja zabezpieczająca, co funkcja „energooszczędna”: automatyczna kontrola prędkości wentylatora, która pozwala na zmianę prędkości w zależności od załadunku i rzeczywistego rozpraszania ciepła przez zasilacz. Oprócz oszczędności energii, ta regulacja zmniejsza również zużyci...e ruchomych części chłodnicy.
- CE. Zgodność zasilacza z dyrektywami Unii Europejskiej dotyczącymi wydajności energetycznej i bezpieczeństwa.
- CB. Zgodność zasilacza z dyrektywami IEC (Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej) dotyczącymi bezpieczeństwa sprzętu i komponentów elektrycznych.
- FCC. Zgodność zasilacza z dyrektywami FCC (Federalnej Komisji Łączności), przede wszystkim w zakresie zakłóceń elektromagnetycznych.
- CCC. Zgodność zasilacza z wymaganiami stawianymi do oficjalnej certyfikacji na rynku chińskim (ChRL).
- KC. Zgodność zasilacza z wymaganiami stawianymi do oficjalnej certyfikacji na rynku Korei Południowej.
- BSMI. Zgodność zasilacza z wymaganiami stawianymi do oficjalnej certyfikacji na rynku tajwańskim.
- RCM. Zgodność zasilacza z wymaganiami stawianymi do oficjalnej certyfikacji na rynku australijskim i nowozelandzkim. Wymagania RCM dotyczą przede wszystkim bezpiecznego użytkowania i kompatybilności elektromagnetycznej.
- TUV-RH. Zgodność zasilacza z kryteriami certyfikatu TÜV Rheinland Group - jednej z największych i najbardziej renomowanych światowych firm audytorsko-certyfikujących. Najczęściej chodzi o certyfikat TÜV-Mark Approval, który zaświadcza, że poszczególne części urządzenia (obudowa, płyty, części, przełączniki itp.) spełniają wymagania bezpiecznego użytkowania.
- cTUVus. Kolejna certyfikacja przeprowadzana przez wspomnianą już Grupę TÜV Rheinland. W tym przypadku chodzi o zgodność zasilacza z wymogami technicznymi niezbędnymi do dopuszczenia na rynek USA i Kanady. Certyfikat cTUVus ma taką samą ważność jak certyfikaty wydawane bezpośrednio przez upoważnione organy tych krajów.
- EAC. Zgodność zasilacza z wymaganiami technicznymi Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (dawniej Unii Celnej).
