Porównanie NZXT Kraken X63 vs NZXT Kraken X53

Średnica wentylatora(ów) stosowanego w układzie chłodzenia.

Ogólnie rzecz biorąc, większe wentylatory są uważane za bardziej zaawansowane niż małe: wytwarzają one silny przepływ powietrza przy stosunkowo niskich prędkościach i niskim poziomie hałasu. Z drugiej strony duża średnica to duże gabaryty, waga i cena. Jeżeli chodzi o konkretne wartości, to modele mające40 i mm, 60 mm, są uważane miniaturowymi, 80 mm i 92 mm, - średnimi 120 mm i 135 / 140 mm, - dużymi, a w najbardziej wydajnych układachdo obudówwystępują wentylatory nawet200 mm.

Najwyższa prędkość obrotowa jaką obsługuje wentylator układu chłodzenia; w przypadku modeli bez regulatora prędkości (patrz poniżej), podawana jest prędkość nominalna. W „najwolniejszych” współczesnych wentylatorach maksymalna prędkość nie przekracza 1000 obr./min, w „najszybszych” może to być do 2500 obr./min, a nawet więcej.

Należy pamiętać, że parametr ten jest ściśle powiązany ze średnicą wentylatora (patrz wyżej): im mniejsza średnica, tym wyższe muszą być obroty, aby osiągnąć żądane wartości przepływu powietrza. W takim przypadku prędkość obrotowa wpływa bezpośrednio na poziom hałasu i wibracji. Dlatego uważa się, że najlepiej jest zapewnić wymaganą objętość powietrza dużymi i stosunkowo „wolnymi” wentylatorami; a stosowanie „szybkich” małych modeli ma sens w przypadku, gdy kompaktowość ma kluczowe znaczenie. Przy porównaniu prędkości modeli tej samej wielkości - wyższe obroty mają pozytywny wpływ na wydajność, lecz zwiększają nie tylko poziom hałasu, ale także wzrost ceny i zużycia energii.

Maksymalny przepływ powietrza, jaki może wytworzyć wentylator chłodzący; jest mierzony w CFM - stopach sześciennych na minutę.

Im wyższy liczba CFM, tym wydajniejszy jest wentylator. Z drugiej strony wysoka wydajność wymaga albo dużej średnicy (co wpływa na rozmiar i koszt) albo dużej prędkości (co zwiększa hałas i wibracje). Dlatego przy wyborze warto nie gonić za maksymalnym przepływem powietrza, lecz stosować specjalne formuły, które pozwalają obliczyć wymaganą liczbę CFM w zależności od rodzaju i mocy chłodzonego elementu oraz innych parametrów. Takie formuły można znaleźć w specjalnych źródłach. Jeśli chodzi o konkretne liczby, to w najskromniejszych systemach wydajność nie przekracza 30 CFM, a w najmocniejszych systemach może to być nawet 80 CFM, a nawet więcej.

Należy również pamiętać, że rzeczywista wartość przepływu powietrza przy największej prędkości jest zwykle niższa od deklarowanego maksimum; patrz "Ciśnienie statyczne", aby uzyskać szczegółowe informacje.

Maksymalne statyczne ciśnienie powietrza generowane przez wentylator podczas pracy.

Parametr ten mierzony jest w następujący sposób: jeżeli wentylator jest zainstalowany na rurze zaślepionej, z której nie ma wylotu powietrza, i ustawiony do nadmuchu, to ciśnienie osiągane w rurze będzie odpowiadało ciśnieniu statycznemu. W praktyce parametr ten określa całkowitą sprawność wentylatora: im wyższe ciśnienie statyczne (pozostałe parametry są takie same), tym łatwiej wentylatorowi „przepychać” wymaganą ilość powietrza przez przestrzeń o dużym oporze, np. przez wąskie szczeliny radiatora lub przez obudowę wypełnioną podzespołami.

Parametr ten również jest używany w niektórych specyficznych obliczeniach, jednak obliczenia te są dość skomplikowane i zwykły użytkownik z reguły nie jest potrzebny - są one związane z kwestiami, które są istotne głównie dla entuzjastów komputerowych. Więcej na ten temat można przeczytać w specjalnych źródłach.

Standardowy poziom hałasu w układzie chłodzenia podczas pracy. Zazwyczaj w tym punkcie wskazywany jest maksymalny hałas podczas normalnej pracy, bez przeciążeń i innych „ekstremalnych” sytuacji.

Należy zaznaczyć, że poziom hałasu jest podawany w decybelach i jest to wielkość nieliniowa. Tak więc, najłatwiejszym sposobem oszacowania rzeczywistej głośności jest skorzystanie z tabel porównawczych. Oto tabela wartości występujących we współczesnych układach chłodzenia:

20 dB - ledwo słyszalny dźwięk (cichy szept osoby w odległości około 1 m, tło dźwiękowe na otwartym polu poza miastem przy spokojnej pogodzie);
25 dB - bardzo cicho (zwykły szept w odległości 1 m);
30 dB - cichy (zegar ścienny). To właśnie taki hałas zgodnie z normami sanitarnymi jest maksymalnym dopuszczalnym dla stałych źródeł dźwięku w nocy (od 23.00 do 7.00). Oznacza to, że jeśli komputer jest używany w nocy, pożądane jest, aby głośność układu chłodzenia nie przekraczała tej wartości.
35 dB - rozmowa półgłosem, tło dźwiękowe w cichej bibliotece;
40 dB - stosunkowo cicha rozmowa, lecz już pełnym głosem. Maksymalny dopuszczalny poziom hałasu w dzień zgodnie z normami sanitarnymi dla pomieszczeń mieszkalnych, od 7.00 do 23.00. Jednak nawet najgłośniejsze układy chłodzenia zwykle nie osiągają tej wartości, maksimum dla takiego sprzętu wynosi około 38 - 39 dB.

Nominalny rozmiar radiatora przewidzianego w konstrukcji chłodzenia wodnego.

Radiator zapewnia chłodzenie podgrzanego wymiennika ciepła pochodzącego z chłodzonych elementów układu. Najczęściej działa on na zasadzie chłodnicy – czyli składa się z samego radiatora i jednego lub kilku wentylatorów. Wielkość radiatora jest oznaczona jedną liczbą - największym wymiarem, długością. A szerokość (od której zależy powierzchnia robocza i odpowiednio wydajność) można określić na podstawie długości. Faktem jest, że w radiatorach standardowo stosowane są wentylatory o dwóch średnicach - 120 i 140 mm; jeśli jest kilka takich wentylatorów, są one instalowane w rzędzie. Oznacza to, że długość konstrukcji będzie wielokrotnością średnicy wentylatora - 120 lub 140 mm, a szerokość będzie odpowiadać tej średnicy. Na przykład produkt o wymiarach 120 mm lub 140 mm będzie miał taką samą szerokość i jeden wentylator, podczas gdy rozmiar 240 mm oznacza dwa wentylatory 120 mm.

Opisane cechy prowadzą do tego, że większy rozmiar niekoniecznie musi oznaczać bardziej zaawansowaną konstrukcję. W ten sposób radiator 360 mm lub nawet 420 mm z trzema małymi wentylatorami może mieć taką samą lub nawet niższą wydajność niż model 280 mm. Ponadto, większe wentylatory o tej samej wydajności dz...iałają wolniej, co oznacza, że są cichsze.

Dodatkowo, przy poszukiwaniu miejsca w obudowie należy wziąć pod uwagę wielkość radiatora. Należy również pamiętać o szerokości: radiatory oparte na wentylatorach 140mm zwykle nie są kompatybilne z gniazdami pod radiatory z wentylatorami 120mm. Czyli model o rozmiarze 140 mm nie zmieści się do gniazda 240 mm (2x120 mm), a 280 mm (2x140 mm) nie zmieści się w miejsce 360 mm (3x120 mm), choć formalnie rozmiar wydaje się wystarczający w obu przypadkach.

Typ złącza zasilania pompy wodnej.

- 3-pin. 3-pinowe złącze zasilania na starszych płytach głównych nie pozwala na sterowanie prędkością silnika pompy wodnej w systemach chłodzenia cieczą. Jednocześnie pompa cały czas pracuje z maksymalną wydajnością. Świeże „płyty główne” są w stanie zmienić napięcie na takich złączach, zapewniając w ten sposób zmianę prędkości silnika.

- 4-pin. W przypadku korzystania z 4-pinowego złącza zasilania zakłada się, że prędkość silnika pompy jest sterowana za pomocą modulacji szerokości impulsu. Impulsy dostarczają do niego napięcie 12 V. Zmieniając czas trwania impulsu, można dokładnie ustawić prędkość silnika pompy wodnej.

-SATA. Złącze zasilania SATA przyda się, jeśli wszystkie wolne złącza 3pin i 4pin na płycie głównej są zajęte.

Wymiary układu chłodzenia. W przypadku układów wodnych (patrz „Rodzaj”) w tym punkcie podawany jest rozmiar zewnętrznego radiatora (wymiary bloku wodnego w takich urządzeniach są niewielkie i nie ma potrzeby ich szczególnego podawania).

Ogólnie jest to dość oczywisty parametr. Zauważamy tylko, że grubość ma szczególne znaczenie dla wentylatorów obudowy (patrz tamże) - to od niej zależy, ile miejsca urządzenie zajmie wewnątrz obudowy. Przy tym wentylatory z cienką obudową zwyczajowo zaliczane są do modeli, w których rozmiar ten nie przekracza 20 mm.