Porównanie Apple MacBook Air 13 2019 [MVFH2] vs Apple MacBook Pro 13 2017 [MPXQ2]

Maksymalna jasność, jaką może zapewnić ekran laptopa.

Im jaśniejsze światło otoczenia, tym jaśniejszy musi być ekran laptopa, w przeciwnym razie obraz na nim może być trudny do odczytania. I odwrotnie, przy słabym świetle otoczenia wysoka jasność nie jest konieczna - powoduje duże obciążenie oczu (jednak w tym przypadku wszystkie współczesne laptopy są wyposażone w kontrolę jasności). W związku z tym im wyższy wskaźnik ten, tym bardziej uniwersalny jest ekran, tym szerszy jest zakres warunków, w których można go efektywnie używać. Wadą tych korzyści jest wzrost ceny i zużycia energii.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, wiele współczesnych laptopów ma jasność 250 – 300 nitów lub nawet mniej. To wystarcza do pracy przy sztucznym oświetleniu o średniej intensywności, lecz przy jasnym naturalnym świetle mogą już wystąpić problemy z widocznością. Do użytku przy słonecznej pogodzie (szczególnie na zewnątrz) pożądany jest zapas jasności co najmniej 300 – 350 nitów. A w najbardziej zaawansowanych modelach parametr ten może wynosić 350 – 400 nitów, 401 – 500 nitów a nawet ponad 500 nitów.

Kontrast ekranu zainstalowanego w laptopie.

Kontrast to największa różnica w jasności między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką można uzyskać na jednym ekranie. Jest zapisywany jako współczynnik, na przykład rzędu 560:1; przy czym im wyższa pierwsza liczba, tym wyższy kontrast, tym bardziej zaawansowany jest ekran i tym lepszą jakość obrazu można na nim osiągnąć. Jest to szczególnie zauważalne przy dużych różnicach w jasności w obrębie jednej klatki: przy niskim kontraście pojedyncze szczegóły znajdujące się w najciemniejszych lub najjaśniejszych obszarach obrazu mogą zostać utracone, zwiększenie kontrastu pozwala w pewnym stopniu wyeliminować to zjawisko. Wadą tych korzyści jest zwiększony koszt.

Osobno należy podkreślić, że w tym przypadku wskazany jest tylko kontrast statyczny - różnica osiągana w ramach jednej klatki podczas normalnej pracy, przy stałej jasności i bez użycia specjalnych technologii. W celach reklamowych niektórzy producenci mogą również podawać dane o tzw. kontraście dynamicznym - można go mierzyć w bardzo imponujących liczbach (siedmiocyfrowych lub więcej). Warto jednak skupić się przede wszystkim na statycznym kontraście - to podstawowa cecha każdego wyświetlacza.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, nawet na najbardziej zaawansowanych ekranach wartość ta nie przekracza 2000:1. Ogólnie rzecz biorąc, współczesne laptopy mają raczej niski kontrast - zakłada się, że do zadań wymagających bardziej zaawansowa...nych właściwości obrazu rozsądniej jest użyć ekranu zewnętrznego (monitora lub telewizora).

Czujnik, który monitoruje natężenie światła otoczenia podczas korzystania z laptopa. Używany głównie do automatycznej regulacji jasności. Tak więc w zaciemnionym pomieszczeniu podświetlenie ekranu jest przyciemnione, co zmniejsza zmęczenie oczu i pomaga oszczędzać energię; w jasnym świetle wyświetlacz jest również jaśniejszy, aby obraz był widoczny.

Należy pamiętać, że z technicznego punktu widzenia można użyć kamery internetowej do oceny oświetlenia otoczenia i dostosowania jasności ekranu (patrz poniżej). Jednak najczęściej nie jest to standardowy sposób korzystania z niej; więc obecność czujnika światła jest wskazana głównie dla tych urządzeń, w których za tę funkcję odpowiada oddzielny specjalistyczny czujnik.

Konkretny model procesora zainstalowanego w laptopie, a raczej oznaczenie procesora w ramach jego serii (patrz wyżej). Znając pełną nazwę procesora (serię i model), możesz znaleźć szczegółowe dane na jego temat (aż do praktycznych recenzji) i wyjaśnić jego możliwości.

Częstotliwość taktowania procesora zainstalowanego w laptopie (dla procesorów wielordzeniowych częstotliwość poszczególnych rdzeni).

Teoretycznie wyższa częstotliwość taktowania ma pozytywny wpływ na wydajność, ponieważ pozwala procesorowi wykonać więcej operacji w ciągu jednostki czasu. Jednak w praktyce możliwości procesora zależą od wielu innych specyfikacji - przede wszystkim od serii, do której należy (patrz wyżej). Zdarza się nawet, że z dwóch chipów ten „wolniejszy” okazuje się wydajniejszy. Mając to na uwadze, sensowne jest porównywanie według częstotliwości taktowania tylko procesorów z tej samej serii, a najlepiej również z tej samej generacji; a laptop w całości należy oceniać na podstawie ogólnych specyfikacji systemu i testów porównawczych (patrz poniżej).

Wynik pokazany przez procesor laptopa w teście 3DMark06.

Ten test ma na celu przede wszystkim przetestowanie wydajności w grach - w szczególności zdolności procesora do obsługi zaawansowanej grafiki i elementów sztucznej inteligencji. Wyniki testu są przedstawiane w postaci punktów; im wyższa ich liczba, tym wyższa wydajność testowanego układu. Wysokie wyniki w teście 3DMark06 są szczególnie ważne w przypadku laptopów gamingowych.

Wynik pokazany przez procesor laptopa w teście Passmark CPU Mark.

Passmark CPU Mark to kompleksowy test, bardziej szczegółowy i niezawodny niż popularny 3DMark06 (patrz wyżej). Sprawdza nie tylko możliwości gier procesora, ale także jego wydajność w innych trybach, na podstawie czego wyświetla ogólny wynik; zgodnie z tym wynikiem można dość rzetelnie ocenić procesor jako całość (im więcej punktów, tym wyższa wydajność).

Wynik pokazany przez procesor laptopa w teście SuperPI 1M.

Istotą tego testu jest obliczenie liczby „pi” do milionowego miejsca po przecinku. Czas potrzebny do takiego obliczenia jest ostatecznym wynikiem. Odpowiednio, im mocniejszy procesor, tym niższa liczba będzie w rezultacie (w ten sposób SuperPI 1M różni się zasadniczo od wielu innych testów).

Seria karty graficznej zainstalowanej w laptopie. Różne modele kart graficznych z tej samej serii mogą znacznie różnić się wydajnością, ale ich kluczowe cechy są zwykle takie same.

— Intel HD Graphics. Zintegrowane karty graficzne, pierwsze rozwiązanie w linii Intela, które zostało zintegrowane bezpośrednio z procesorem (poprzednio zintegrowane karty graficzne były częścią płyty głównej).

— Intel Iris Graphics. Zintegrowane karty graficzne zaprezentowane w 2013 roku wraz z niektórymi procesorami opartymi na mikroarchitekturze Haswell. W rzeczywistości ta seria jest zaawansowaną wersją opisanej powyżej Intel HD Graphics o zwiększonej wydajności.

— Intel Arc. Akceleratory graficzne oparte na architekturze Xe HPG, wypuszczane od 2022 roku. Seria Intel Arc ma na celu zapewnienie wysokiej wydajności renderowania grafiki (w tym gier). Mobilne karty wideo z tej linii są dostarczane z modułami sprzętowymi Matrix Engines (XMX) - obsługują metodę rekonstrukcji obrazu Intel XeSS opartą na algorytmach sztucznej inteligencji.

- nVIDIA GeForce. Seria kart graficznych zawierających wyłącznie rozwiązania dedykowane (zobacz „Rodzaj karty graficznej”). Co więcej, takie modele są całkiem zdolne do pracy w trybie hybrydowej karty graficznej, w połączeniu z układem wideo wbudowanym w procesor.

— nVIDIA Quadro. Najnowsza generacja kart graficznych firmy nVIDIA jest pozycjonowana przez programistów jako profesjonalne rozwiązanie przede wszystkim dla grafiki 3D.

— NVIDIA RTX A.... Linia wysokowydajnych kart graficznych do grafiki, przetwarzania wideo, odkryć naukowych i projektów w VR. Maksymalizuje szybkość wykonywania zadań graficznych i obliczeniowych podczas pracy z dużymi ilościami danych.

— AMD FirePro. Dedykowane karty graficzne pierwotnie zaprojektowane jako zaawansowane rozwiązania dla stacji roboczych. Wśród laptopów znajdują się one w modelach premium z naciskiem na zwiększoną wydajność.

— AMD Radeon. Rodzina kart graficznych firmy AMD, używanych głównie w laptopach z procesorami tej samej marki. Obejmuje rozwiązania różnych typów (zintegrowane i dedykowane) i poziomów (od niedrogich po zaawansowane).

— Qualcomm Adreno. Zintegrowana karta graficzna zainstalowana w procesorach Qualcomm Snapdragon (patrz „Seria procesora”). Jest to przede wszystkim rozwiązanie dla gadżetów mobilnych, dlatego nie różni się wydajnością, ale jest bardzo wydajne pod względem zużycia energii.

— Apple. Zwykle odnosi się to do rdzenia graficznego wbudowanego w procesor Apple M1 (patrz „Seria procesora”). Pierwsza generacja tych procesorów korzystała z ośmiordzeniowych (rzadko siedmiordzeniowych) zintegrowanych procesorów graficznych z obsługą do 25 000 wątków jednocześnie.