Porównanie Pinguin Blizzard 190 vs Alexika Siberia Wide Plus

Ponieważ śpiwór jest rodzajem sprzętu podróżnego, jego waga może być jedną z kluczowych cech. Należy tutaj wziąć pod uwagę dwa punkty: po pierwsze, większa izolacja zwykle wymaga więcej materiału i zwiększa wagę, a po drugie ciepłe modele o niskiej wadze są znacznie droższe niż cięższe opcje o tej samej charakterystyce temperaturowej.

Również przy wyborze śpiwora warto zadecydować, po co dokładnie go kupujesz. Jeśli mówimy o piknikach, festynach i innych prostych wycieczkach do natury bez długich przejść dla pieszych, lub jeśli planujesz przewozić sprzęt samochodem, nie możesz zwracać większej uwagi na wagę, skupiając się na innych cechach. Jeśli planujesz długie wyprawy piesze lub rowerowe, warto wybrać model o minimalnej wadze.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, większość nowoczesnych śpiworów mieści się w przedziale 1,1 - 1,5 kg lub 1,6 - 2 kg, choć istnieje sporo modeli ultralekkich - 1 kg lub mniej. Wskaźnik 2,1 - 2,5 kg jest już uważany za dość znaczący, a waga 2,6 - 3 kg lub więcej występuje głównie w dwóch rodzajach śpiworów: osobnych modelach wyprawowych o wysokim stopniu izolacji, a także podwójnych produktach.

Temperatura to granica komfortu tego śpiwora.

Niektórzy producenci stosują własne kryteria do oznaczenia danej temperatury, ale EN13537 jest uważana za ogólnie przyjętą normę. Według niego granica komfortu t to najniższa temperatura otoczenia, przy której mężczyzna w bieliźnie termicznej będzie mógł wygodnie spać całą noc w śpiworze (minimum 8 godzin) w śpiworze (zwiniętym „zwiniętym w kłębek” ). Takie kryteria są stosowane, biorąc pod uwagę fakt, że mężczyźni są mniej podatni na zamarzanie podczas snu niż kobiety, a dopuszczalna temperatura dla nich jest nieco niższa. Oczywiście w każdym indywidualnym przypadku komfort będzie zależał również od cech ciała i przygotowania turysty. Niemniej jednak, ogólnie rzecz biorąc, ogólna zasada jest taka: jeśli śpiwór jest używany przez mężczyznę, to minimalna temperatura w miejscu noclegu powinna być w idealnym przypadku pomiędzy t komfortem a t granicą komfortu; w przypadku kobiety do granicy komfortu należy dodać kilka stopni i najlepiej skupić się na komforcie (patrz wyżej).

Wskaźnik ten jest ściśle powiązany z sezonowością. Tak więc do użytku zimowego limit komfortu t nie powinien przekraczać -4 ... 0 °C ; w najcieplejszych modelach może być bardzo niska, -15 °C i poniżej. W modelach czysto letnich, a nawet wiosenno-jesiennych występują wartości +10°C, a nawet wyższe, jednak jeśli boisz się nagłych trzasków c...hłodu w nocy, warto wybrać śpiwory ze wskaźnikiem co najmniej + 6..10 °C, a najlepiej +1 ... 5 °C(szczególnie poza sezonem).

Komfortowa temperatura tego śpiwora.

Niektórzy producenci stosują własne kryteria do oznaczenia danej temperatury, ale EN13537 jest uważana za ogólnie przyjętą normę. Zgodnie z tym standardem komfort to najniższa temperatura otoczenia, przy której kobieta w bieliźnie termicznej może wygodnie spać w śpiworze całą noc (co najmniej 8 godzin) w pozycji zrelaksowanej bez budzenia się z zimna. Definicja ta została przyjęta na podstawie tego, że kobiety są bardziej podatne na marznięcie podczas snu niż mężczyźni. Oczywiście rzeczywisty komfort będzie zależał od cech ciała i treningu danej osoby. Jednak najprawdopodobniej przy temperaturach otoczenia na poziomie komfortu t i wyższym śpiwór będzie wygodny (a nawet gorący) dla każdego użytkownika, niezależnie od płci. Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcji wyboru według temperatury, patrz „limit komfortu” poniżej

Konkretne wartości komfortu t we współczesnych śpiworach często mogą wynosić -5...- 9°C, a nawet mniej, jednak są też modele na upały - w temperaturze +10...15°C i nawet więcej. Jednocześnie zauważamy, że sezonowość i możliwość zimowego użytkowania nie są ściśle związane z tym wskaźnikiem: w szczególności modele zimowe mogą mieć komfort t na poziomie +15 °C, a nawet +20 °C.

Ekstremalna temperatura tego śpiwora.

Niektórzy producenci stosują własne kryteria do oznaczenia danej temperatury, ale EN13537 jest uważana za ogólnie przyjętą normę. Według niego temperatura ekstremalna to temperatura, w której dobrze wytrenowana turystka o gęstej budowie (wzrost 160 cm, waga 60 kg) w bieliźnie termicznej może przenocować w śpiworze (minimum 6 godzin) w pozycja oszczędzająca ciepło („kalachik”) bez ryzyka hipotermii. Kryteria takie bierze się z rozważań, że odporność człowieka na zimno zależy od płci (kobiety są bardziej zimne niż mężczyźni), budowy ciała (szczupli ludzie są bardziej wrażliwi na zimno) i przygotowania. Warto tutaj zaznaczyć, że jeśli nie jesteś przyzwyczajony do warunków zewnętrznych, to za ekstremalną temperaturę należy uznać najniższą temperaturę, w której możesz spędzić noc w śpiworze bez narażania życia. Jednocześnie nie ma mowy o komforcie, poza tym istnieje duże prawdopodobieństwo hipotermii; więc w takich temperaturach możesz potrzebować nie tylko wysokiej jakości bielizny termoaktywnej, ale także dodatkowej izolacji.

- Poliester. Materiał syntetyczny. Zaletami poliestru są dobra wodoodporność, wytrzymałość i trwałość. Z drugiej strony, jak wiele materiałów syntetycznych, nie jest zbyt przyjemny w dotyku i może powodować pewien dyskomfort, szczególnie w ciepłe dni, kiedy można spać tylko w bieliźnie.

- flanela. Tkanina naturalna typu bawełnianego lub wełnianego. Jest przyjemna w dotyku i dość wszechstronna: dobrze sprawdza się zarówno na ciepłą, a nawet upalną pogodę (ze względu na swoją naturalność), jak i na zimę (dobrze utrzymuje ciepło). Wadami flaneli są skłonność do noszenia (pojawienie się „granulków”) podczas długotrwałego użytkowania, a także wysoka higroskopijność - tkanina dobrze wchłania wilgoć i długo schnie.

- Bawełna. Bawełna, podobnie jak flanela, należy do materiałów naturalnych i dobrze nadaje się do stosowania w czasie upałów, jednak izolacyjność termiczna takiego „wewnętrznego” jest zauważalnie niższa. Wśród innych zalet bawełny warto zwrócić uwagę na wytrzymałość, odporność na wodę, zmiany temperatury i światło (choć w świetle może żółknąć); z wad - higroskopijność (choć mniejsza niż flaneli).

- Polibawełna. Połączony materiał oparty na połączeniu poliestru i bawełny w takiej czy innej proporcji. Zaprojektowany, aby połączyć zalety obu materiałów. Polycotton jest mocny, trwały, ma dobrą hydrofobowość..., a jednocześnie jest przyjemniejszy w dotyku niż czysty poliester i lepiej nadaje się do stosowania w czasie upałów.

- polar. Syntetyczny materiał szeroko stosowany do produkcji ciepłej odzieży. Posiada odpowiednie właściwości, w szczególności jest lekki, dobrze zatrzymuje ciepło, m.in. mokry; przepuszcza odparowaną wilgoć („oddycha”), nie gromadzi jej i szybko schnie. Jednocześnie polar jest nieco mniej wytrzymały niż reszta syntetyków, a także łatwo się zapala, dlatego wymaga pewnej ostrożności w obecności pobliskich ognisk i innych źródeł ognia.

- Nylon. Materiał syntetyczny podobny w większości swoich właściwości do poliestru (patrz wyżej), ale nieco mniej wytrzymały i odporny na wilgoć (ma tendencję do rozciągania się, gdy jest mokry). Stosowany jest głównie w niedrogich modelach śpiworów.

Oprócz standardowych elementów konstrukcji śpiwora w postaci kaptura(również odpinanego), zagłówka, kieszeni wewnętrznej, termicznego wałka zamka, pętli do suszenia i możliwości zapięcia na suwak, może występować także pętla gromadząca światło, komora na poduszkę, ciepły kołnierz, zapięcie przy stopach, moskitiera, worek kompresyjny.

- Kaptur. Klasyczny kaptur okrywający głowę osoby w śpiworze. Ten szczegół zapewnia dodatkową izolację termiczną: po pierwsze dlatego, że chroni szyję, tył głowy i większą część głowy przed zimnem, a po drugie dlatego, że zmniejsza przestrzeń, przez którą ciepło może uciekać ze śpiwora.

— Odpinany kaptur. Rodzaj kaptura (patrz wyżej) z możliwością jego zdjęcia według uznania użytkownika. Dzięki temu śpiwór jest bardziej uniwersalny: w cieplejsze dni można odpiąć kaptur, aby nie przeszkadzał, a gdy robi się zimno, można go zapiąć, zapewniając sobie maksymalną ochronę przed zimnem.

- Zagłówek. Podszewka bez możliwości ściągnięcia wokół głowy, stosowana w celu zapewnienia wygodniejszego uł...ożenia na miejscu do spania oraz ograniczenia utraty ciepła przez głowę w chłodne noce. Stosowany w śpiworach typu koc. Zagłówki śpiworów mają często prostokątny kształt i są wyposażone w poduszkę.

- Moskitiera. Siatka ochronna zakrywająca twarz osoby leżącej w śpiworze. Siatka ta zatrzymuje komary i inne irytujące insekty, jednocześnie umożliwiając swobodny przepływ powietrza.

- Zapięcie przy stopach. Osobne zapięcie umieszczone w części stopy śpiwora-kokonu. W cieplejsze dni zamek błyskawiczny można rozpiąć, nie otwierając całego śpiwora – dzięki temu stopy nie będą się pocić w śpiworze, a reszta ciała pozostanie zakryta. Funkcję zapięcia może pełnić zamek błyskawiczny lub ściągacz.

- Możliwość zapinania. Możliwość połączenia śpiwora z innym workiem(ami), tworząc miejsce do spania dla kilku osób (zwykle dla dwóch, ale w niektórych modelach możliwa jest większa liczba osób). Funkcja ta przyda się w przypadku zimnej pogody: w śpiworze może być trudno ogrzać się samemu, ale kilka osób w jednym śpiworze będzie się ponadto ogrzewać. Dokonując wyboru, warto wziąć pod uwagę, że śpiwory różnych producentów (a nawet różne modele tego samego producenta) mogą różnić się konstrukcją i rozmiarem zamków. Jeśli więc zamierzasz korzystać z tej funkcji, powinieneś zwrócić szczególną uwagę na kompatybilność.

— Pętla akumulująca światło. Pętla na suwaku z wkładką wykonaną z materiału akumulującego światło. Materiał ten „ładuje się” w ciągu dnia i świeci w ciemności. Dzięki temu zapięcie można odnaleźć nawet w całkowitej ciemności; Zapewnia to nie tylko wygodę, ale także dodatkowe bezpieczeństwo w przypadku, gdy zajdzie potrzeba szybkiego wydostania się ze śpiwora.

- Kieszeń wewnętrzna. Kieszeń umieszczona wewnątrz śpiwora. Komora ta jest wygodna do przechowywania dokumentów i innych niewielkich, ale cennych przedmiotów. Niełatwo je ukraść z wewnętrznej kieszeni, a prawdopodobieństwo zgubienia zawartości podczas snu jest zredukowane niemal do zera.

- Komora na poduszkę. Specjalna przegroda, w której można umieścić poduszkę lub jej zamiennik (np. worek z ubraniami na zmianę) bez obaw o uszkodzenie lub rozciągnięcie samego śpiwora.

— Ocieplany kołnierz. Dodatkowy kołnierz, który szczelnie okrywa szyję osoby znajdującej się w śpiworze. Zapewnia to dodatkowe uszczelnienie i maksymalnie blokuje dostęp powietrza z zewnątrz do ciała i nóg. Ponadto kołnierz pomaga szybciej rozgrzać głowę i szyję.

— Ocieplany zamek błyskawiczny (zapięcie). System izolacji zamka błyskawicznego, zwykle w formie izolacyjnej kulki lub paska biegnącego wzdłuż całej długości zapięcia. Zamek błyskawiczny jest jednym z najsłabszych punktów śpiwora pod względem izolacji termicznej, dlatego wybierając śpiwór na niskie temperatury (zwłaszcza wyprawowy, patrz „Przeznaczenie”), warto zwrócić uwagę na obecność poduszki termicznej, która zapobiega utracie ciepła.

- Pętle suszące. Specjalne pętle umożliwiają powieszenie śpiwora do wyschnięcia - na linie lub nawet na gałęziach drzew. Należy pamiętać, że doświadczeni turyści zalecają „wietrzenie” śpiwora każdego ranka, gdyż w nocy nieuchronnie gromadzi się w nim wilgoć; Cóż, w każdym razie mokry śpiwór schnie znacznie szybciej, gdy jest zawieszony, niż gdy leży na ziemi.

- Worek kompresyjny. Pokrowiec do przechowywania i przenoszenia śpiwora, wyposażony w paski kompresyjne. Tego typu wiązania pozwalają mocno ścisnąć pokrowiec ze spakowanym w nim śpiworem, maksymalnie „wycisnąć” powietrze z wnętrza i tym samym zmniejszyć objętość pakunku – znacznie ułatwia to transport. Należy jednak pamiętać, że nie da się utrzymać śpiwora cały czas w stanie skompresowanym; przy dłuższym przechowywaniu należy poluzować taśmy.

Wymiary śpiwora po rozłożeniu. Chociaż oznaczenie rozmiarów zawiera tradycyjne trzy liczby, w przypadku śpiworów jest to osobliwość: liczby te nie oznaczają długości, szerokości i wysokości (głębokość, grubość), ale długość, szerokość w ramionach i szerokość przy stopy. Na przykład oznaczenie 220x80x50 oznacza 220 cm długości, 80 cm szerokości w ramionach i 50 cm szerokości w nogach (więcej informacji na temat śpiworów z różnicą szerokości patrz „Typ”).

Uważa się, że optymalny rozmiar śpiwora przedstawia się następująco:

- Długość - 15-20 cm większa niż wzrost osoby (w przypadku śpiworów z budką) lub wysokość ramion (w przypadku śpiworów bez budki).
- Szerokość w ramionach jest taka, aby śpiwór dobrze przylegał i jednocześnie nie przeszkadzał w ruchu.
- Szerokość w nogach (w przypadku kokonów, patrz „Typ”) jest taka, że można lekko zgiąć nogi bez rozciągania materiału śpiwora (w przeciwnym razie możliwa jest utrata ciepła i bardziej się zużyje).

Pamiętaj, że te wymagania dotyczą przede wszystkim śpiworów przeznaczonych do użytku w chłodne dni. Jeśli kupujesz śpiwór na letnie wycieczki, wymagania dotyczące szerokości nie są tak krytyczne - najważniejsze jest to, że nie jesteś ciasny, a długość pasuje.

Oczywiście po złożeniu śpiwór zajmuje znacznie mniej miejsca - patrz Wymiary (złożony).

Wymiary śpiwora po złożeniu, gdy jest zapakowany w kompletny pokrowiec; jeśli ta osłona jest wykonana w formie worka kompresyjnego(patrz "Wyposażenie"), wymiary są podane z maksymalnym dokręceniem opasek kompresyjnych.

Wszystkie inne rzeczy są takie same, im mniejszy rozmiar śpiwora, tym wygodniej jest przechowywać i transportować. Jednocześnie bardziej kompaktowe modele zwykle kosztują więcej.