Porównanie NZXT H710i biały vs NZXT H700 biały

Współczynnik kształtu określa przede wszystkim wewnętrzną objętość obudowy (w rezultacie - używaną do niej płytę główną, patrz „Rodzaj płyty głównej”), a także funkcje montażu. Obecnie obudowy komputerów występują w następujących głównych formach:

— Full Tower. Pionowa obudowa jest obecnie jednym z największych współczynników kształtu do komputerów: szerokość wynosi 15-20 cm, wysokość 50-60 cm, liczba zatok z dostępem z zewnątrz może sięgać 10. Najczęściej w tym formacie produkowane są obudowy komputerów o wysokiej wydajności.

— Ultra Tower. Dalszy rozwój i rozbudowa obudów Full Tower (patrz wyżej), oferujących jeszcze więcej miejsca na „wypełnienie”: szerokość takiej obudowy to około 25 cm, wysokość może dochodzić nawet do 70 cm, co pozwala na rozbudowane konfiguracje wewnątrz i zapewnia wystarczająco dużo wolnej przestrzeni do efektywnego chłodzenia.

— Midi Tower. Przedstawiciel rodziny Tower (obudowy z pionowym montażem) średniej wielkości - około 45 cm wysokości i 15-20 cm szerokości, z liczbą zewnętrznych zatok od 2 do 4. Najpopularniejsze dla domowych komputerów klasy średniej.

— Mini Tower. Najbardziej kompaktowa pionowa obudowa, o szerokości 15-20 cm i wysokości około 35 cm, ma (zazwyczaj) nie więcej niż 2 zatoki z dostępem z zewnątrz. Służy głównie do montażu komputerów biurowych, które nie wy...magają wysokiej wydajności.

— Desktop. Obudowy przeznaczone do montażu bezpośrednio na biurku. Często mają możliwość montażu poziomego – dzięki czemu monitor można postawić na obudowie – choć zdarzają się też modele, które montuje się stricte pionowo. Rozmiar takich obudów może być praktycznie dowolny - od miniaturowych rozwiązań do płyt głównych thin mini ITX po duże obudowy do E-ATX (patrz „Rodzaj płyty głównej”). Jednak większość obudów typu „Desktop” jest stosunkowo niewielka.

— Cube Case. Obudowy sześcienne lub o podobnym kształcie. Mogą mieć różne wymiary i są przeznaczone do różnych rodzajów płyt głównych, ten punkt w każdym przypadku należy doprecyzować osobno. Tak czy inaczej, takie obudowy mają dość oryginalny wygląd, który różni się od tradycyjnych „wież” i „desktopów”.

— Dual Tower. Dość rzadka opcja — obudowa wielkością i proporcjami przypomina dwie „wieże”, ułożone obok siebie. Rozwiązania Dual Tower mają duże rozmiary i są przeznaczone głównie do wydajnych komputerów stacjonarnych (w szczególności do najwyższej klasy stacji do gier).

Zwróć uwagę, że istnieją modele, które umożliwiają zarówno montaż pionowy, jak i poziomy i mogą w rzeczywistości przekształcać się z „wieży” w „desktop” i odwrotnie. W takich przypadkach współczynnik kształtu jest wskazywany według współczynnika kształtu podanego w dokumentacji producenta lub według opisanego tam podstawowego sposobu montażu.

Liczba slotów na karty rozszerzeń znajdujących się na tylnym panelu obudowy.

Sama karta rozszerzeń (karta graficzna, karta dźwiękowa, tuner TV itp.) jest instalowana w slocie na płycie głównej, a w slocie na tylnym panelu obudowy jest mocowany zewnętrzny panel takiej karty z wejściami i wyjściami. Im więcej slotów w obudowie, tym więcej kart rozszerzeń można w niej zainstalować. Należy pamiętać, że niektóre karty mogą zajmować jednocześnie dwa, a nawet trzy sloty; jest to szczególnie powszechne w przypadku wydajnych kart graficznych. Zwracać uwagę na liczbę slotów jednak musisz, głównie jeśli montujesz potężny system o wysokiej wydajności. W przypadku zwykłego domowego komputera w większości przypadków wystarczy jeden slot na kartę graficzną; a w wielu konfiguracjach sloty w tylnym panelu nie są w ogóle wykorzystywane.

Możliwość instalacji karty graficznej pionowo w obudowie, przednią stroną do bocznego panelu. W tym celu w konstrukcji przewidziano odpowiedni uchwyt, a karta graficzna jest podłączona do płyty głównej za pomocą specjalnego przedłużacza - taśmy Riser. Ta cecha występuje w otwartych obudowach i modelach z okienkiem (patrz odpowiednie punkty), jej przeznaczenie jest przede wszystkim estetyczne: pionowo umieszczona karta graficzna jest wyraźnie widoczna z zewnątrz, co nadaje obudowie oryginalny wygląd, przeznaczony dla miłośników moddingu zewnętrznego. Natomiast żadnych podstawowych praktycznych korzyści montaż pionowy nie daje.

Funkcja ta jest wskazywana dla obudów, które standardowo pozwalają na montaż systemów chłodzenia cieczą. Takie systemy są niezwykle wydajne, ale złożone i drogie, dlatego są stosowane głównie w komputerach o wysokiej wydajności, dla których tradycyjne chłodnice już nie wystarczają. Należy zauważyć, że teoretycznie chłodzenie cieczą można zainstalować w prawie każdej obudowie; jeśli jednak wsparcie dla takiego chłodzenia nie jest uwzględnione w konstrukcji, może to być bardzo trudne. Jeśli więc początkowo planujesz korzystać z systemu chłodzenia cieczą, warto wybrać obudowę, dla której obsługa tej funkcji jest bezpośrednio zadeklarowana.

Rozmiar miejsca na system chłodzenia wodą przewidzianego z tyłu obudowy.

W obudowach z obsługą systemu chłodzenia wodnego radiatory są instalowane w tych samych gniazdach, co tradycyjne wentylatory. Innymi słowy, w tym samym miejscu można zainstalować wentylator (wentylatory) lub radiator chłodzenia wodnego. Rozmiar miejsca pod system chłodzenia wodnego jest oznaczony jedną liczbą - długością (na większym boku); szerokość można określić na podstawie tych danych. Chodzi o to, że współczesne radiatory chłodzenia wodnego zwykle wykorzystują wentylatory o jednym ze standardowych rozmiarów - 120 mm lub 140 mm; a jeśli jest kilka takich wentylatorów, są one ustawione w rzędzie. W rezultacie długość radiatora jest wielokrotna, a szerokość jest równa jednej z tych liczb: na przykład 280 mm to 2x140 mm o szerokości 140 mm, a 360 mm to 3x120 mm o szerokości 120 mm.

Należy pamiętać, że w tym przypadku istotne są te same niuanse, co w przypadku chłodzenia powietrznego: większy wentylator zajmuje więcej miejsca i jest droższy, ale jest uważany za bardziej zaawansowany, ponieważ może działać skutecznie przy niższej prędkości - a to zmniejsza poziom hałasu i wibracji.

Rozmiar miejsca na system chłodzenia wodą, przewidzianego na przedniej stronie obudowy.

W obudowach z obsługą systemu chłodzenia wodnego radiatory są instalowane w tych samych gniazdach, co tradycyjne wentylatory. Innymi słowy, w tym samym miejscu można zainstalować wentylator (wentylatory) lub radiator chłodzenia wodnego. Rozmiar miejsca pod system chłodzenia wodnego jest oznaczony jedną liczbą - długością (na większym boku); szerokość można określić na podstawie tych danych. Chodzi o to, że współczesne radiatory chłodzenia wodnego zwykle wykorzystują wentylatory o jednym ze standardowych rozmiarów - 120 mm lub 140 mm; a jeśli jest kilka takich wentylatorów, są one ustawione w rzędzie. W rezultacie długość radiatora jest wielokrotna, a szerokość jest równa jednej z tych liczb: na przykład 280 mm to 2x140 mm o szerokości 140 mm, a 360 mm to 3x120 mm o szerokości 120 mm. Ogólnie rzecz biorąc, rozmiar przedniego radiatora 240 mm lub mniej jest uważany za stosunkowo mały, 280 mm - za średni, 360 mm - za duży, a w niektórych modelach sięga 420 mm lub nawet więcej.

Należy pamiętać, że w tym przypadku istotne są te same niuanse, co w przypadku chłodzenia powietrznego: większy wentylator zajmuje więcej miejsca i jest droższy, ale jest uważany za bardziej zaawansowany, ponieważ może działać skutecznie przy niższej prędkości - a...to zmniejsza poziom hałasu i wibracji.

Rozmiar miejsca na system chłodzenia wodą, przewidzianego na górnej stronie obudowy.

W obudowach z obsługą systemu chłodzenia wodnego radiatory są instalowane w tych samych gniazdach, co tradycyjne wentylatory. Innymi słowy, w tym samym miejscu można zainstalować wentylator (wentylatory) lub radiator chłodzenia wodnego. Rozmiar miejsca pod system chłodzenia wodnego jest oznaczony jedną liczbą - długością (na większym boku); szerokość można określić na podstawie tych danych. Chodzi o to, że współczesne radiatory chłodzenia wodnego zwykle wykorzystują wentylatory o jednym ze standardowych rozmiarów - 120 mm lub 140 mm; a jeśli jest kilka takich wentylatorów, są one ustawione w rzędzie. W rezultacie długość radiatora jest wielokrotna, a szerokość jest równa jednej z tych liczb: na przykład 280 mm to 2x140 mm o szerokości 140 mm, a 360 mm to 3x120 mm o szerokości 120 mm. Ogólnie rzecz biorąc, rozmiar górnego radiatora 240 mm lub mniej jest uważany za stosunkowo mały, 280 mm - za średni, 360 mm - za duży, a w niektórych modelach osiąga 420 mm lub nawet więcej.

Należy pamiętać, że w tym przypadku istotne są te same niuanse, co w przypadku chłodzenia powietrznego: większy wentylator zajmuje więcej miejsca i jest droższy, ale jest uważany za bardziej zaawansowany, ponieważ może działać skutecznie przy niższej prędkości - a to zm...niejsza poziom hałasu i wibracji.

Łączna liczba miejsc na systemy chłodzenia wodnego przewidziana w obudowie, czyli największa liczba radiatorów chłodzenia wodnego, którą można w niej zamontować. Takie radiatory są zwykle umieszczane po jednym na każdej stronie obudowy, dlatego najczęściej kilka radiatorów znajduje się po różnych stronach: na przykład 3 miejsca na system chłodzenia wodnego mogą znajdować się z tyłu, u góry i z przodu.

Oceniając liczbę miejsc (wszystkich typów) należy pamiętać, że wentylatory i radiatory chłodzenia wodnego zazwyczaj korzystają z tych samych miejsc.

Liczba natywnych złączy USB 2.0 zapewnionych w obudowie.

Złącza te znajdują się zwykle z przodu (więcej szczegółów w „Rozmieszczenie”). Są najwygodniejsze w przypadku urządzeń peryferyjnych, które trzeba często podłączać i odłączać - na przykład pendrive'ów (w przypadku urządzeń podłączonych na stałe wygodniej jest używać złączy płyty głównej znajdujących się na tylnym panelu). W szczególności USB 2.0 jest obecnie uważany za przestarzały: zapewnia prędkość przesyłania danych tylko 480 Mb/s i stosunkowo niski pobór mocy. Niemniej jednak w wielu przypadkach okazuje się to w zupełności wystarczające, a porty USB 2.0 są nadal wykorzystywane, także w dość zaawansowanych obudowach.