Porównanie 1stPlayer Fire Dancing V2 czarny vs Zalman Z11 Plus czarny

Maksymalna długość karty graficznej, którą można zainstalować w tej obudowie.

Nowoczesne wysokowydajne karty graficzne średniego i najwyższego poziomu często wyróżniają się znaczną długością, dlatego taka karta nie pasuje do każdej obudowy. Wobec tego przed zebraniem komponentów warto ocenić długość planowanej karty graficznej i wybrać obudowę, w której na pewno się zmieści. Takie przewidywanie nie będzie zbyteczne w żadnym wypadku, ale jest szczególnie istotne, jeśli budujesz system, który wymaga wydajnej karty graficznej - na przykład wysokiej klasy komputer do gier lub stację roboczą do projektowania 3D.

Grubość ścian bocznych, użytych w obudowie. Wybierając grubość, producenci muszą szukać kompromisu między kilkoma punktami naraz. Z jednej strony, cienkie ściany są niedrogie i ciepło przez nie rozprasza się szybciej, co ma pozytywny wpływ na wydajność chłodzenia. Z drugiej strony, grube ściany są niezbędne w przypadku wydajnych systemów, w przeciwnym razie obudowa może po prostu nie wytrzymać wagi zaawansowanych podzespołów. Po trzecie, stal to dość mocny materiał, nawet przy stosunkowo niewielkiej grubości. W związku z tym w większości modeli wskaźnik ten nie przekracza 0.7 — 0,8 mm, a częściej wynosi około 0.5 – 0,6 mm.

Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat oświetlenia dekoracyjnego, patrz „Typ podświetlenia” powyżej. Tutaj zauważamy, że może ono mieć różne odcienie, a czasami w specyfikacji wskazuje się kilka opcji jednocześnie. Jeśli te opcje są wymienione z „i” (na przykład „czerwony, niebieski i zielony”), oznacza to, że ten model zawiera wszystkie wskazane kolory, a użytkownik może przełączać się między nimi według własnego uznania. Jeśli odcienie są wymienione za pomocą „lub” (na przykład „czerwony, niebieski lub zielony”), oznacza to, że ten model jest dostępny w kilku modyfikacjach różniących się kolorem podświetlenia.

Osobno warto wspomnieć o opcji „RGB”. To nazwa najbardziej zaawansowanego podświetlenia, którego odcień można wybrać według własnego uznania. Co prawda, oryginalne podświetlenie RGB może wyświetlać jednocześnie tylko jeden z kilku podstawowych kolorów (biały, żółty, zielony, czerwony, niebieski lub fioletowy); niemniej jednak nawet te możliwości wystarczą, aby dostosować wygląd obudowy i zastosować różne efekty (np. synchronizację podświetlenia – patrz niżej).

A stosunkowo niedawno pojawił się jeszcze bardziej zaawansowany rodzaj regulowanych systemów - podświetlenie ARGB. Kluczową różnicą pomiędzy ARGB a klasycznym RGB jest możliwość jednoczesnej pracy diod o różnych kolorach. Innymi słowy, klasyczne podświetlenie RGB może wyświetlać tylko jeden kolor na raz, podczas gdy ARGB może wyświetlać kilka kolorów w...celu uzyskania dodatkowych efektów. Również podświetlenie ARGB jest podłączane za pomocą złącza 3pin 5v, podczas gdy zwykłe RGB używa złącza 4pin 12v. Może być reprezentowane przez różne rodzaje podświetlenia. Tym samym ARGB jest często zintegrowane z układem chłodzenia, panelem przednim i magnetycznymi paskami LED, które użytkownik może zamontować według własnego uznania. Do sterowania podświetleniem zwykle dostarczany jest specjalny kontroler, a przyciski lub pokrętła do przełączania trybów pracy podświetlenia są umieszczone na panelu interfejsu. W niektórych przypadkach podświetleniem steruje płyta główna za pomocą specjalnego złącza. Wiele systemów ARGB obsługuje możliwość dostrajania za pomocą specjalistycznego oprogramowania.

Rozmieszczenie zasilacza (lub miejsca na zasilacz) w obudowie.

Tradycyjną opcją jest górne rozmieszczenie zasilacza, dla wielu jest to zwykła i znana opcja. Jednak w górnej części obudowy gromadzi się ogrzane powietrze z innych komponentów systemu, zmniejszając wydajność chłodzenia. Obudowy z dolnym rozmieszczeniem zasilacza nie mają tej wady, ale dostaje się do nich dużo kurzu i innych zanieczyszczeń, jeśli jednostka centralna jest zainstalowana na podłodze. Jednak różnica ta staje się krytyczna tylko w przypadku korzystania z systemów o wysokiej wydajności z odpowiednim rozpraszaniem ciepła; w przypadku zwykłego domowego komputera lokalizacja zasilacza jako całości nie jest ważna.

Należy również zauważyć, że w miniaturowych obudowach, takich jak mini-Tower (patrz „Współczynnik kształtu”), zasilacz zainstalowany na górze może zachodzić na część płyty głównej, co dodatkowo pogarsza wydajność chłodzenia i utrudnia montaż dużych chłodnic procesora; jednak wszystko zależy od układu konkretnego przypadku.

Liczba zatok 5,25 cala przewidzianych w konstrukcji obudowy. Takie zatoki są wykonane tylko jako zewnętrzne, to znaczy są dostępne z zewnątrz bez otwierania obudowy (w przeciwieństwie do 3,5 cala, patrz odpowiednie punkty glosariusza). Obecnie zatoki 5,25 cala służą głównie do instalowania napędów optycznych, wewnętrznych dysków twardych w wymiennych adapterach -"kieszeniach" (Mobile Rack), czasami - dodatkowych wentylatorów. Również w takich zatokach za pomocą specjalnych adapterów można instalować urządzenia 3,5 cala. Przeważnie obudowy są wyposażone w jedną zatokę 5,25 cala lub dwie zatoki. Ale są modele z 3 lub więcej zatokami, a także obudowy bez zewnętrznych zatok.

Liczba zatok zewnętrznych na komponenty o formacie 3,5 cala, przewidziana w obudowie. Nazwa "zewnętrzne" oznacza, że zatoka ma wyjście na zewnątrz (zwykle na przedni panel) i można się do niej dostać bez otwierania obudowy. Jedną z najpopularniejszych opcji wykorzystania takich slotów jest instalacja czytników kart pamięci, ponadto można je wykorzystać do innych komponentów - w szczególności koncentratorów USB.

Liczba zatok odpowiada liczbie komponentów zewnętrznych, które mogą być jednocześnie zainstalowane w obudowie. Jednak ten współczynnik kształtu na obwodzie zewnętrznym nie jest zbyt popularny, więc obudowy z więcej niż 2 takimi zatokami są rzadkie.

Liczba wewnętrznych zatok 3,5 cala, zapewniona w konstrukcji obudowy. Takie zatoki, jak sama nazwa wskazuje, są przeznaczone na wewnętrzne komponenty, głównie dyski - dyski twarde i niektóre moduły SSD; aby uzyskać do nich dostęp, obudowa musi zostać zdemontowana.

Teoretycznie liczba zatok odpowiada maksymalnej liczbie napędów, które można zainstalować w obudowie. Jednak w praktyce najlepszą opcją jest instalowanie dysków przez jedno gniazdo, aby zapewnić efektywne chłodzenie. W związku z tym najlepiej jest tak dobrać obudowę, aby liczba wewnętrznych zatok 3,5 cala była dwukrotnie większa niż oczekiwana liczba dysków twardych.

Możliwość stosowania specjalnych zatrzasków (zamiast śrub) do mocowania urządzeń peryferyjnych w zatokach 3,5 cala i 5,25 cala, a także kart w gniazdach rozszerzeń. Ten montaż beznarzędziowy znacznie ułatwia instalację i wymianę elementów systemu.

Liczba miejsc na wentylatory z przodu obudowy, a także rozmiar wentylatorów, dla którego te miejsca są przeznaczone. Obecność samych wentylatorów w zestawie należy wyjaśniać osobno.

Uważa się, że im większy wentylator, tym bardziej zaawansowany on jest: duża średnica pozwala na wydajną pracę przy stosunkowo niskich obrotach, co zmniejsza hałas i zużycie energii. Wentylatory obudowy są dostępne w kilku standardowych średnicach; dla panelu przedniego rozmiar do 92 mm uważany jest za stosunkowo mały, 120 mm — za średni, 140 mm — za duży, a w najbardziej zaawansowanych rozwiązaniach można zamontować wentylatory o średnicy 180 mm lub więcej.

Należy również pamiętać, że najczęściej otwory do montażu wentylatorów są zaprojektowane dla jednego konkretnego rozmiaru, ale istnieją również gniazda „wielorozmiarowe”, dla 2 — 3 opcji. Co więcej, opcje te mogą różnić się zarówno średnicą, jak i ilością: na przykład może się zapewniać instalacja dwóch wentylatorów o średnicy 140 mm lub trzech o średnicy 120 mm.