Fazy zasilania
Liczba faz zasilania procesora przewidzianych na płycie głównej.
W bardzo uproszczony sposób fazy można opisać jako bloki elektroniczne o specjalnej konstrukcji, przez które zasilanie jest dostarczane do procesora. Zadaniem takich bloków jest optymalizacja tego zasilania, w szczególności minimalizacja skoków mocy przy zmianie obciążenia procesora. Generalnie im więcej faz, tym mniejsze obciążenie każdego z nich, stabilniejsze zasilanie i bardziej wytrzymała elektronika płyty głównej. Im mocniejszy jest procesor i im więcej ma rdzeni, tym więcej faz wymaga; liczba ta bardziej wrośnie również, jeśli planowane jest podkręcenie procesora. Na przykład w przypadku zwykłego czterordzeniowego chipa często wystarczają tylko cztery fazy, a już dla podkręconego możesz ich potrzebować co najmniej ośmiu. Właśnie z tego powodu u wydajnych procesorów mogą wystąpić problemy, gdy są używane niedrogie płyty główne z małą liczbą faz.
Szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru liczby faz dla poszczególnych serii i modeli procesorów można znaleźć w specjalistycznych źródłach (w tym w dokumentacji samego procesora). Tutaj należy pamiętać, że przy dużej liczbie faz na płycie głównej (więcej niż 8) niektóre z nich mogą być wirtualne. W tym celu rzeczywiste bloki elektroniczne są uzupełniane podwójnymi lub nawet potrójnymi, co formalnie zwiększa liczbę faz: na przykład 12 zadeklarowanych faz może reprezentować 6 fizycznych bloków z podwajaczami. Jednak fazy wirtualne są znacznie gor...sze od rzeczywistych pod względem swoich możliwości - w praktyce są tylko dodatkami, które nieznacznie poprawiają charakterystykę faz realnych. Powiedzmy, że w naszym przypadku bardziej poprawne jest mówienie nie o dwunastu, ale tylko o sześciu (aczkolwiek ulepszonych) fazach. Na te detale należy zwrócić uwagę przy wyborze płyty głównej.
Wymiary (WxS)
Wymiary płyty głównej na wysokość i szerokość. Zakłada się, że tradycyjne rozmieszczenie płyt głównych jest pionowe, dlatego w tym przypadku jeden z wymiarów nazywa się nie długością, jednak wysokością.
Rozmiary płyt głównych zależą w dużej mierze od ich współczynników kształtu (patrz wyżej), jednak rozmiar konkretnej płyty może nieco różnić się od standardu przyjętego dla tego współczynnika kształtu. Ponadto zwykle łatwiej jest wyjaśnić wymiary zgodnie z charakterystyką konkretnej płyty głównej niż szukać lub przywoływać ogólne informacje na temat współczynnika kształtu. Dlatego dane dotyczące rozmiaru są podawane nawet dla modeli, które są w pełni zgodne ze standardem.
Trzeci wymiar – grubość – jest z wielu powodów uważany za mniej ważny, dlatego często jest pomijany.
Obsługa XMP
Możliwość pracy płyty głównej z modułami pamięci RAM obsługującymi technologię
XMP (Extreme Memory Profiles). Technologia ta została opracowana przez firmę Intel; jest stosowana w płytach głównych i jednostkach pamięci RAM i działa tylko wtedy, gdy oba te elementy systemu są kompatybilne z XMP. Podobna technologia AMD nosi nazwę AMP.
Główną funkcją XMP jest ułatwienie podkręcania systemu ("overclockinging"): specjalne profile podkręcania są wcześniej „wszyte" w pamięć dzięki tej technologii, i w razie potrzeby, użytkownik może wybrać tylko jeden z tych profili bez stosowania skomplikowanych procedur konfiguracji. Jest to nie tylko łatwiejsze, ale także bezpieczniejsze: każdy profil dodany do paska przechodzi test stabilności działania.
Interfejs M.2
Interfejsy elektryczne (logiczne) realizowane poprzez fizyczne złącza M.2 na płycie głównej.
Więcej informacji na temat takich złączy można znaleźć powyżej. Tutaj należy pamiętać, że mogą współpracować z dwoma typami interfejsów:
- SATA to standard pierwotnie stworzony dla dysków twardych. Zazwyczaj M.2 obsługuje najnowszą wersję, SATA 3; jednak nawet ona znacznie ustępuje PCI-E pod względem szybkości (600 MB/s) i funkcjonalności (tylko dyski);
- PCI-E (Inaczej NVMe) to najpopularniejszy nowoczesny interfejs do podłączania wewnętrznych urządzeń peryferyjnych. Nadaje się do różnych kart rozszerzeń (takich jak karty bezprzewodowe) i pamięci masowej, a prędkości PCI-E pozwalają w pełni wykorzystać potencjał nowoczesnych dysków SSD. Maksymalna prędkość transmisji danych zależy od wersji tego interfejsu i liczby linii. W nowoczesnych złączach M.2 można znaleźć wersje PCI-E 3.0 i 4.0, o prędkościach odpowiednio około 1 GB/s i 2 GB/s na linię; a liczba linii może wynosić 1, 2 lub 4 (odpowiednio PCI-E 1x, 2x i 4x)
Konkretnie sam interfejs M.2 w charakterystyce płyt głównych jest wskazywany przez liczbę samych złączy i typ interfejsów przewidzianych w każdej z nich. Na przykład notacja „3xSATA / PCI-E 4x” oznacza trzy złącza, które mogą pracować zarówno w formatach SATA, jak i PCI-E 4x; a oznaczenie „1xSATA / PCI-E 4x, 1xPCI-E 2x” oznacza dwa złącza, z których jedno działa jako SATA lub PCI-E 4x, a drugie tylko jako PCI-E 2x.
Liczba gniazd PCI-E 1x
Liczba gniazd PCI-E (PCI-Express) 1x zainstalowanych na płycie głównej. Dostępne są
płyty główne z 1 slotem PCI-E 1x,
2 slotami PCI-E 1x,
3 portami PCI-E 1x i jeszcze więcej.
Magistrala PCI Express służy do łączenia różnych kart rozszerzeń - sieciowych i dźwiękowych, kart graficznych, tunerów telewizyjnych, a nawet dysków SSD. Liczba w tytule wskazuje na liczbę torów PCI-E (kanałów transmisji danych) obsługiwanych przez to gniazdo; im więcej linii, tym wyższa przepustowość. W związku z tym PCI-E 1x jest podstawową, najwolniejszą wersją tego interfejsu. Szybkość przesyłania danych dla takich gniazd zależy od wersji PCI-E (patrz „Obsługa PCI Express”): w szczególności jest to nieco mniej niż 1 GB/s dla wersji 3.0 i nieco mniej niż 2 GB/s dla 4.0.
Osobno podkreślamy, że ogólna zasada dla PCI-E jest następująca: płyta musi być podłączona do gniazda o tej samej lub większej liczbie linii. Dzięki temu tylko karty na jednej linii będą kompatybilne z PCI-E 1x.
Wersja HDMI
Wersja gniazda HDMI (patrz wyżej), znajdującego się na płycie głównej.
— v.1.4. Najwcześniejszy standard znany w naszych czasach, pojawił się jeszcze w 2009 roku. Obsługuje rozdzielczości do 4096x40962160włącznie i pozwala na odtwarzanie Full HD z szybkością do 120 kl./s — wystarczy nawet do odtwarzania 3D.
— v.1.4 b. Zmodyfikowana odmiana opisanej powyżej v.1.4, przedstawia szereg mniejszych aktualizacji i ulepszeń, w szczególności obsługę dwóch dodatkowych formatów 3D.
— v.2.0. Wersja, znana również jako HDMI UHD — właśnie w tej wersji została wprowadzona pełna obsługa 4K z szybkością do 60 kl./s, a także możliwość pracy z ultra panoramicznym wideo 21:9. Ponadto, dzięki zwiększonej przepustowości liczba jednocześnie odtwarzanych kanałów audio wzrosła do 32, a strumieni audio — do 4. A w poprawionej v.2.0a do tego wszystkiego dodano jeszcze wsparcie dla HDR.
— v.2.1. Jeszcze jedna nazwa — HDMI Ultra High Speed. W porównaniu z poprzednią wersją przepustowość interfejsu naprawdę znacznie wzrosła –potrafi transmitować wideo w rozdzielczościach aż do 10K przy 120 klatkach na sekundę, a także do pracy z rozszerzoną przestrzenią kolorów BT.2020 (te ostatnie mogą być przydatne do niektórych profesjonalnych zadań). Aby korzystać ze wszystkich funkcji HDMI v2.1 potrzebne kable typu HDMI Ultra High Speed, jednak funkcje wcześniejszych standardów są dostępne i ze zwykłymi kablami.
Układ audio
Model układu audio (moduł do przetwarzania i wyprowadzenia dźwięku) zamontowanego na płycie głównej. Dokładna nazwa układu audio będzie przydatna przy poszukiwaniu szczegółowych informacji na jego temat.
Współczesne płyty główne mogą być wyposażone w dość zaawansowane układy audio, z wysoką jakością dźwięku i rozbudowanymi możliwościami, dzięki czemu nadają się nawet do gamingowych i multimedialnych komputerów (chociaż do profesjonalnej pracy z dźwiękiem nadal najprawdopodobniej będzie potrzebna osobna karta dźwiękowa). Oto najpopularniejsze obecnie układy audio wysokiej jakości:
Realtek ALC887,
Realtek ALC892,
Realtek ALC1150,
Realtek ALC1200,
Realtek ALC1220,
Realtek ALC4050,
Realtek ALC4080,
Supreme FX.
Wi-Fi
Wersja (standard)
Wi-Fi obsługiwana przez moduł Wi-Fi płyty głównej. Głównym przeznaczeniem takich modułów, niezależnie od wersji, jest dostęp do internetu przez routery bezprzewodowe; jednak Wi-Fi może być również wykorzystywane do bezpośredniej komunikacji z innymi urządzeniami - na przykład do przesyłania materiałów (danych) z aparatu cyfrowego lub zdalnego sterowania nim.
W dzisiejszych czasach można spotkać obsługę różnych standardów Wi-Fi (nawet
Wi-Fi 6 lub bardziej zaawansowaną wersję
Wi-Fi 6E). Od tego szczegółu zależy przede wszystkim maksymalna szybkość połączenia. Przy tym różne wersje różnią się także używanymi zakresami; a są ze sobą kompatybilne, jeśli pokrywają się w użytych zakresach. Jednak różne wersje różnią się również stosowanymi zakresami; i są ze sobą kompatybilne, jeśli pokrywają się w użytych zakresach. Jednak moduły bezprzewodowe nowoczesnych płyt głównych często obsługują nie tylko standard Wi-Fi określony w specyfikacjach, jednak także wcześniejsze; punkt ten nie przeszkadza wyjaśnić osobno, jednak w większości przypadków nie pojawiają się problemy ze zgodnością. Niemniej jednak, aby móc korzystać ze wszystkich funkcji danej wersji, muszą ją obsługiwać oba urządzenia - zarówno płyta główna, jak i urządzenie zewnętrzne.
Lista głównych wersji wygląda następująco:
— Wi-Fi 3 (802.11g). Najstarszy obecny standard występuj
...e w czystej postaci tylko na przestarzałych płytach głównych. Działa z prędkością do 54 Mb/s w paśmie 2,4 GHz.
— Wi-Fi 4 (802.11n). Dość popularny standard, który dopiero niedawno zaczął ustępować miejsca bardziej zaawansowanym opcjom. Obsługuje zarówno pasmo 2,4 GHz, jak i bardziej zaawansowane pasmo 5 GHz, a maksymalna szybkość transmisji danych wynosi 150 Mb/s na kanał (do 600 Mb/s przy 4 antenach).
— Wi-Fi 5 (802.11ac). Działa tylko na 5 GHz. Początkowo maksymalna teoretyczna szybkość przesyłania danych wynosiła 1300 Mb/s, jednak od 2016 roku stosowany jest standard 802.11ac Wave 2, gdzie wskaźnik ten został powiększony do 2,34 Gb/s.
— Wi-Fi 6 (802.11ax). Początkowo działa na dwóch pasmach - 2,4 GHz i 5 GHz - jednak specyfikacja tego standardu przewiduje wykorzystanie dowolnego zakresu pracy od 1 GHz do 7 GHz (gdy takie pasma staną się dostępne). Nominalna szybkość przesyłania danych wzrosła tylko o jedną trzecią w porównaniu z Wi-Fi 5, jednak szereg usprawnień zwiększających wydajność komunikacji pozwala osiągnąć znaczny wzrost rzeczywistej prędkości - teoretycznie nawet do 10 Gb/s, a nawet więcej.
— Wi-Fi 6E (802.11ax). Rozbudowana gałąź standardu Wi-Fi 6 z szybkością transmisji danych do 10 Gb/s. Standard Wi-Fi 6E technicznie nazywa się 802.11ax. Ale w przeciwieństwie do podstawowego Wi-Fi 6 o podobnej nazwie zapewnia pracę w nieobciążonym paśmie 6 GHz. Ogólnie rzecz biorąc, standard wykorzystuje 14 różnych pasm częstotliwości, oferując wysoką przepustowość przy wielu aktywnych połączeniach.Bluetooth
Płyta główna posiada własny
moduł Bluetooth, co eliminuje konieczność zakupu takiego adaptera osobno. Technologia Bluetooth służy do bezpośredniego bezprzewodowego połączenia komputera z innymi urządzeniami - telefonami komórkowymi, odtwarzaczami, tabletami, laptopami, słuchawkami bezprzewodowymi itp.; łączność obejmuje zarówno udostępnianie plików, jak i kontrolę urządzeń zewnętrznych. Zasięg połączenia Bluetooth to do 10 m (w późniejszych standardach - do 100 m), a urządzenia nie muszą być w zasięgu wzroku. Różne wersje Bluetooth (pod koniec 2021 r., z których ostatnią jest
Bluetooth v 5) są wzajemnie kompatybilne pod względem podstawowej funkcjonalności i mają różnego rodzaju różnice.