Porównanie Suunto Smart Sensor vs Beurer PM 200+

— Zewnętrzny. Czujnik zewnętrzny (klatkowy), mocowany bezpośrednio na klatce piersiowej (naprzeciwko serca) za pomocą specjalnego pasa. Z reguły taki czujnik komunikuje się z jednostką główną za pomocą interfejsu bezprzewodowego; może to być albo uniwersalny interfejs, jak Wi-Fi lub Bluetooth (patrz „Transmisja danych”), albo wyspecjalizowany - np. ANT+(patrz ibid.), a nawet częstotliwość naturalna odbiegająca od ogólnie przyjętych standardów. W każdym razie taka konstrukcja zapewnia dobrą dokładność pomiaru i pozwala zapewnić dowolny sposób montażu jednostki głównej pulsometru (patrz „Przeznaczenie”), a czujniki stwarzają minimum niedogodności, prawie nie ograniczają ruchu i mają raczej łagodne wymagania dotyczące wymiarów i wagi, co ma pozytywny wpływ na koszt. Dzięki temu czujniki na klatkę piersiową zyskały powszechną popularność.

— Wbudowany. Wbudowane w tym przypadku czujniki, które są instalowane bezpośrednio w jednostce głównej pulsometru i są w stałym kontakcie ze skórą ( czujniki palcowe mogą być również umieszczone bezpośrednio w obudowie, ale znajdują się one w osobnej kategorii, patrz poniżej). Urządzenia z wbudowanymi czujnikami są wygodne, ponieważ wszystko, czego potrzebujesz do pracy, znajduje się w jednym urządzeniu – z grubsza mówiąc, czujnik można zgubić tylko razem z samym urządzeniem. Ponadto zapewniają ciągłe...monitorowanie tętna (w przeciwieństwie do wspomnianych czujników palcowych). Jednocześnie taka konstrukcja ogranicza metody mocowania (patrz „Przeznaczenie”), ponieważ urządzenie musi pozostawać w stałym kontakcie ze skórą. Tak naprawdę jedyną opcją dostępną dla pełnoprawnych czujników tętna jest nadgarstek – umieszczenie go na klatce piersiowej zamienia urządzenie w czujnik tętna (patrz „Rodzaj”). Jednocześnie surowe wymagania dotyczące wymiarów i wagi, a także złożoność konstrukcji, odpowiednio wpływają na cenę, a dokładność pomiaru jest niska. Z tego powodu wbudowane czujniki nie są szeroko rozpowszechnione.

— Czujnik palcowy. Czujnik, który odczytuje dane o tętnie z czubka palca (zwykle palca wskazującego). Konstrukcja takiego czujnika może być inna. Tak więc wiele modeli z uchwytem na nadgarstek (patrz „Przeznaczenie”) ma czujniki zainstalowane bezpośrednio w obudowie. Kluczową różnicą między takimi czujnikami a wbudowanymi opisanymi powyżej jest to, że aby zmierzyć puls, należy dotknąć czujnika - w związku z tym nie ma mowy o ciągłym monitorowaniu; z drugiej strony czujniki palcowe mają lepszą dokładność. Jest też inna opcja - charakterystyczny klips typu „clothespin” mocowany na czubku palca (podobny do czujników stosowanych w stacjonarnym sprzęcie medycznym). Takie klipsy pozwalają na stałe monitorowanie tętna, ale nie są zbyt wygodne do energicznej aktywności, dlatego są bardzo rzadkie.

— Klips do ucha. Inny rodzaj klipsa, w tym przypadku - przeznaczony do przymocowania do płatka ucha. Te klipsy są mniej ciężkie niż klipsy na palce, są mniej restrykcyjne i lepiej nadają się do energicznych aktywności. Jednocześnie czujnik powinien być lekki i kompaktowy, co jest trudne do osiągnięcia przy połączeniu bezprzewodowym; a dodatkowe przewody są niewygodne i mogą sprawić, że cała konstrukcja będzie raczej nieporęczna. Z tego powodu klipsy na uszy są bardzo rzadkie, głównie w modelach mocowanych na szyję (patrz „Przeznaczenie”).

Pomiary i obliczenia, które można przeprowadzić za pomocą urządzenia.

— Tętno. Pomiar tętna w chwili obecnej; ta funkcja jest najważniejsza dla urządzeń z funkcją pulsometru i prawie jedyna dla czujników serca i pulsoksymetrów. Tętno jest prawdopodobnie najważniejszym parametrem przy uprawiania fitnessu: różne cele treningu (spalanie tłuszczu, utrzymanie sylwetki, wzmocnienie układu krążenia) odpowiadają różnym wartościom optymalnego tętna. Ponadto wiele modeli z tą funkcją jest w stanie wykryć niebezpieczne sytuacje – zaburzenia rytmu serca, krytyczny wzrost tętna – i ostrzec o nich użytkownika. Jednocześnie warto zauważyć, że nie wszystkie monitory tętna lub połączone urządzenia są w stanie stale monitorować tętno - w niektórych modelach pomiar odbywa się poprzez dotknięcie czujnika. Dlatego jeśli chcesz stale otrzymywać dane tętna, upewnij się, że wybrane urządzenie zapewnia taką możliwość.

— Poziom tlenu we krwi. Funkcja pomiaru saturacji (poziomu saturacji krwi tlenem) za pomocą specjalnego czujnika - pulsoksymetru. Pomiary wykonywane są metodą nieinwazyjną, tj. bez nakłuć i innych uszkodzeń skóry. Należy pamiętać, że czujnik do pomiaru poziomu tlenu we krwi nie jest certyfikowanym urządzeniem medycznym, jednak jest w stanie odpowiednio reagować na krytyczny spadek nasycenia, gdy wspinacze pokonują duże wysokości lub ze względu na specyfikę przebieg...u niektórych chorób aparatu oddechowego.

— Wskaźnik perfuzji (PI). Parametr występujący wyłącznie w pulsoksymetrach (patrz „Rodzaj”). Wskaźnik perfuzji (PI) jest miarą przepływu krwi w mierzonym palcu. Wskaźnik PI mierzony jest procentowo i może wahać się od 0,3 do 20%. Za normę uważa się wartość mieszczącą się w przedziale 4 – 7%. W przypadku odchylenia się od tego zakresu wyniki pomiaru saturacji mogą zostać zniekształcone.

— Liczba kroków. Pomiar liczby poszczególnych kroków wykonanych przez użytkownika. Kilka zaleceń dotyczących zdrowego stylu życia, dbania o kondycję, fizjoterapii itp. dokładnie opisują liczbę kroków, które użytkownik musi przejść w określonym czasie; ta funkcja służy do ich obliczania. Konkretne możliwości pomiaru liczby kroków mogą być różne: na przykład niektóre modele są w stanie rejestrować wyniki dla kilku sesji roboczych lub nawet dni, wyświetlać całkowitą i średnią liczbę za okres, zapamiętywać wartość docelową i sygnalizować jej osiągnięcie itp. Jednocześnie zauważamy, że ten pomiar nie jest obsługiwany przez wszystkie urządzenia z funkcją krokomierza (patrz „Typ”). Faktem jest, że niektóre z tych urządzeń są przeznaczone do uprawiania sportów wyczynowych, w których szybkość ruchu odgrywa kluczową rolę, a liczba kroków może w ogóle nie mieć znaczenia.

— Przebyta odległość. Pomiar całkowitej odległości przebytej przez użytkownika. Najprostsze modele z tą funkcją obliczają tylko odległość na raz, bardziej zaawansowane potrafią podsumowywać wyniki, pracować z wartościami docelowymi itp. Istnieją dwa główne sposoby mierzenia przebytej odległości: klasyczne krokomierze obliczają ją jako liczbę kroków pomnożoną przez określoną długość kroku (patrz "Ustawienia indywidualne"), modele z GPS (patrz "Funkcje/możliwości") wykorzystują dane nawigacji satelitarnej. Pierwsza metoda ma duży błąd, jednak najczęściej ta wada nie jest krytyczna; drugi jest dość dokładny, jednak droższy i może nie działać dobrze w gęsto zabudowanych obszarach miejskich, w pomieszczeniach i innych miejscach, gdzie sygnał z satelitów jest słaby.

— Prędkość ruchu. Pomiar aktualnej prędkości ruchu. Podobnie jak przebytą odległość, wskaźnik ten można obliczyć na dwa sposoby – na podstawie liczby kroków lub danych z modułu GPS; patrz powyżej, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat obu metod. Najprostsza opcja pomiaru przewiduje mierzenie prędkości tylko w bieżącym czasie, jednak mogą być zapewnione dodatkowe funkcje - na przykład budowanie harmonogramu treningu.

— Wydatek energetyczny (kalorie). Mierzenie ilości energii zużytej przy treningu („spalone kalorie”). Zużycie energii jest jednym z głównych parametrów w przypadkach, gdy trening ma na celu zmniejszenie lub przybranie na wadze: przy takich ćwiczeniach musisz monitorować swój metabolizm. To prawda, należy pamiętać, że nowoczesne pulsometry i krokomierze nie są w stanie określić rzeczywistego zużycia energii - obliczają jedynie przybliżoną liczbę kalorii na podstawie danych dotyczących tętna, prędkości ruchu, liczby kroków, cech osobistych użytkownika (patrz „Ustawienia indywidualne”) oraz inne parametry pośrednie. Niemniej jednak dokładność takich obliczeń w większości przypadków jest wystarczająca do praktycznego zastosowania.

— Liczba spalonych kalorii. Obliczanie ilości tłuszczu (w jednostkach masy – np. gram) spalonego przy treningu. Podobnie jak w przypadku opisanego powyżej zużycia energii, urządzenie nie mierzy rzeczywistej ilości spalonego tłuszczu, lecz oblicza ją na podstawie różnych danych pomocniczych. Dokładność takich pomiarów jest raczej niska, a sam ten parametr nie jest najważniejszy w fitnesie. Jednocześnie dane dotyczące ilości usuniętego tłuszczu mogą być dobrą dodatkową motywacją.

— Średnie/maksymalne tętno. Obliczanie średniej i maksymalnej wartości tętna za określony czas (zwykle dla jednej sesji treningowej). Obliczenia te opierają się na ogólnych informacjach o tętnie; o jego znaczeniu patrz wyżej.

— Czas aktywności. Pomiar całkowitego czasu aktywności fizycznej użytkownika. Jednocześnie rejestrowany jest tylko czas, w którym czujniki urządzenia zarejestrowały wspomnianą aktywność, przerwy w zajęciach nie liczą się: np. jeśli przeszedłeś 1000 kroków w 20 minut, robiąc przy tym 3 minutową przerwę czas aktywności wyniesie 20 - 3 = 17 minut. Ta funkcja różni się od zwykłego stopera (patrz „Funkcje/możliwości”); a jej użycie pozwala dokładnie śledzić czas trwania i intensywność obciążeń podczas treningu.

Standardy przekazywania danych obsługiwane przez urządzenie.

- Wi-Fi. Interfejs bezprzewodowy, pierwotnie stworzony do budowania sieci komputerowych i uzyskiwania dostępu do Internetu przez takie sieci, ale ostatnio jest również wykorzystywany do bezpośredniej komunikacji między dwoma urządzeniami. Jest to drugi przypadek użycia – połączenie bezpośrednie – które najczęściej występuje w urządzeniach fitness. Można również zapewnić połączenie z Internetem, ale z reguły nie do surfowania po Internecie, ale do określonych zadań, takich jak aktualizacja oprogramowania układowego lub zapisywanie zarejestrowanych danych w pamięci sieciowej. Najpopularniejsza obecnie wersja Wi-Fi - 802.11n - teoretycznie jest w stanie zapewnić zasięg komunikacji do 100 m w pomieszczeniach i do 200 m na otwartej przestrzeni (choć w praktyce liczby te są zauważalnie skromniejsze), a kolejne generacje, które już są wprowadzane, mają większy zasięg. Należy zaznaczyć, że moduły Wi-Fi to obowiązkowy element wyposażenia wielu rodzajów nowoczesnej elektroniki przenośnej – w szczególności smartfonów, tabletów i laptopów. Z drugiej strony ten standard przegrywa z Bluetooth i ANT+ pod względem oszczędności.

- Bluetooth. Technologia bezprzewodowa opracowana jako uniwersalny standard do bezpośredniego łączenia różnych urządzeń elektronicznych. Jest prezentowany na rynku w kilku kompatybilnych ze sobą wersjach. Jednocześnie najnowsza wersja...spośród najbardziej rozpowszechnionych - Bluetooth 4.0 - zapewnia zasięg połączenia do 100 m i zawiera standard komunikacji o niskim zużyciu energii, co znacznie przewyższa Wi-Fi pod względem energooszczędności. Ten ostatni jest bardzo wygodny w przypadku miniaturowych urządzeń elektronicznych, takich jak pulsometry i krokomierze, gdzie trudno jest zainstalować pojemną baterię. Z drugiej strony moduły Bluetooth są nieco mniej popularne niż Wi-Fi: na przykład, jeśli ta technologia jest szeroko stosowana w smartfonach, to wśród tabletów i laptopów są urządzenia, które jej nie obsługują. Należy to wziąć pod uwagę przy wyborze modelu z tą metodą przesyłania danych.

- ANT+. Specjalistyczna technologia bezprzewodowej transmisji informacji przeznaczona do wykorzystania w sprzęcie sportowym i zdalnym sterowaniu. Charakteryzuje się niskim poborem mocy. Urządzenia, z którymi można podłączyć pulsometr lub krokomierz z tą technologią, to zarówno sprzęt do ćwiczeń, jak i smartfony i tablety – przy obecności USB On-The-Go można komunikować się przez specjalny adapter, a w niektórych modelach z wyższej półki cenowej istnieje obsługa ANT+ „na własną rękę”, bez użycia dodatkowego sprzętu.

Stopień ochrony przed wodą przewidziany w konstrukcji urządzenia.

Zwyczajowo podaje się parametr ten w postaci głębokości pod wodą, na której urządzenie rzekomo działa. Należy jednak pamiętać, że wskaźniki te są bardzo warunkowe i mają niewiele wspólnego z rzeczywistymi możliwościami zanurzenia w wodzie. Wynika to z faktu, że przy ocenie ochrony przed wodą brane jest pod uwagę tylko ciśnienie statyczne - ciśnienie przy absolutnie stojącej wodzie. Każdy ruch (w tym zanurzenie w samej wodzie) stwarza dodatkowe ciśnienie dynamiczne.

W praktyce wszystko to prowadzi do tego, że o wodoodporności można mówić tylko przy wskaźniku ponad 30 m - a nawet wtedy takie cechy pozwalają tylko wytrzymywać wnikanie małych kropli (na przykład podczas deszczu). Wodoszczelne to modele ze wskaźnikiem WR50, które tolerują krótkie zanurzenie w wodzie (nie we wszystkich modelach), lecz nurkowanie na głębokość 2-3 m dostępne dla modeli ze wskaźnikiem WR100.

Urządzenie posiada własną wbudowaną pamięć.

Technicznie rzecz biorąc, pewna ilość pamięci jest dostępna w prawie każdym mniej lub bardziej złożonym gadżecie elektronicznym. Jednak w tym przypadku mamy na myśli pamięć nie operacyjną, a stałą - odpowiednią do długotrwałego przechowywania danych i ich zachowania nawet w przypadku braku zasilania. Jej obecność pozwala na wykorzystanie urządzenia całkowicie autonomicznie, bez połączenia z innymi urządzeniami, przechowywania w nim dzienników treningowych, indywidualnych ustawień (patrz wyżej) i innych niezbędnych danych.