Moc
Moc znamionowa multicookera. Podczas gotowania parametr ten przede wszystkim określa szybkość nagrzewania. Warto tu zauważyć, że producenci zwykle dobierają moc w taki sposób, aby jej gwarantowanie wystarczyło, żeby urządzenie pracowało normalnie według swojego głównego przeznaczenia (efektywnego podgrzewania pojemności roboczej). Jednak modele o tej samej pojemności i podobnej charakterystyce mogą różnić się tym parametrem. I tutaj warto zwrócić uwagę, że mocniejsze urządzenie ogólnie okazuje się bardziej zaawansowane i efektywne, łatwiej jest przewidzieć w nim kilka specjalnych trybów – takich jak smażenie czy pieczenie. Z drugiej strony takie urządzenie zużywa więcej energii i kosztuje drożej.
Mówiąc o zużyciu energii, należy powiedzieć, że w multicookerze do domowego użytku jest ono stosunkowo niewielkie -
od 750 do 1000 W dla większości modeli. Urządzenia o mocy
powyżej 1000 W są rzadko spotykane, bardziej rozpowszechnione są warianty o stosunkowo małej mocy -
500 - 750 W, a nawet
poniżej 500 W .
Tryby
Tryby, w których mogą pracować multicookery, pokazują, czego generalnie można się spodziewać podczas pracy z urządzeniem. Do głównych trybów należą
podgrzewanie,
uniwersalne gotowanie,
ekspres,
gotowanie na parze,
wolne gotowanie,
smażenie / smażenie w głębokim tłuszczu,
gotowanie,
ugniatanie ciasta,
fermentacja ciasta ,
zapiekanie,
wolne gotowanie na wolnym ogniu ,
wędzenie,
wypieki,
sous vide,
sterylizacja. Bardziej szczegółowo o każdym z nich:
— Uniwersalne gotowanie. Jak wskazuje sama nazwa, tryb ten pozwala użytkownikowi samodzielnie ustawić wszystkie parametry pracy — temperaturę, czas gotowania itp. Najbardziej zaawansowane modele pozwalają nawet na programowanie poszczególnych etapów: np. intensywne nagrzewanie na początku, dalsze zmniejszenie intensywności, a następnie — utrzymanie temperatury przygotowanego produktu.
— Podgrzewanie. Program do podgrzewania gotowych posiłków. Zwykle obejmuje podgrzewanie do stosunkowo niskiej temperatury, możn
...a również zapewnić utrzymanie tej temperatury do momentu ręcznego wyłączenia urządzenia.
— Express. Tryb «Ekspress» rozgrzewa komorę roboczą tak intensywnie, jak to możliwe, dzięki czemu potrawy gotują się szybciej niż zwykle. Zaleca się używanie tego trybu tylko wtedy, gdy nie ma wystarczająco dużo czasu na gotowanie. W tym trybie zwykle gotują się kasze zbożowe (gryka, ryż itp.), rośliny strączkowe (poprzednio namoczone), omlet, pielmieni, makaron itp. Tryb ten oczywiście nie nadaje się do przygotowania wypieków (ciasta, chleb, biszkopt).
— Smażenie/Smażenie w głębokim tłuszczu. Możliwość pracy w trybie smażenia wymaga wysokiej temperatury i oleju zamiast wody. Z reguły pokrywa multicookera w tym trybie nie zamyka się.
— Gotowanie. Tryb gotowania pozwala szybko doprowadzić wodę do wrzenia, po czym multicooker zmniejsza intensywność podgrzewania, utrzymując po prostu ledwo zauważalne wrzenie. W trybie gotowania można przyrządzić dużo potraw, zaczynając od najprostszych, takich jak gotowane jajka i makaron i do gotowanych warzyw (ziemniaki, buraki, marchew itp.), zupy, napojów itp. Oprócz klasycznego gotowania w wodzie jest również gotowanie na parze. Multicookery z możliwością gotowania na parze są wyposażone w specjalny ruszt, dzięki któremu produkty są umieszczane nad wrzącą wodą bez kontaktu z nią.
— Zapiekanie. Zapiekanie polega na intensywnym podgrzewaniu potrawy, aby uzyskać chrupiącą skórkę. Generalnie program ten jest podobny do opisanego powyżej programu "Wypieki", jednak ma swoją własną charakterystykę — może np. zapewnić bardziej intensywne ogrzewanie, czyli tzw. „zapiekanie krótkoterminowe” (gdy produkt jest przygotowany w inny sposób, a zapieczony tylko przed końcem procesu, w ciągu 30 - 60 sekund, aby utworzyć wspomnianą skórkę).
— Wolne gotowanie. Program ten przewiduje pracę w stosunkowo niskich temperaturach przez długi czas. Pozwala ugotować dużo potraw: zupy, ragoût, niektóre rodzaje kasz itp.
— Wolne gotowanie na wolnym ogniu. Program duszenia na wolnym ogniu imituje gotowanie na małym ogniu w zamkniętym naczyniu - podobnie jak w klasycznym piekarniku. Sposób ten może być stosowany w szczególności do ragoût i gołąbków.
— Wędzenie. Zwykle program ten przewiduje klasyczne wędzenie — przy użyciu dymu ze spalanych zrębków. W tym celu należy używać osobnego pojemnika — aby zwykłe potrawy nie nabrały „wędzonego” smaku; Warto zwrócić uwagę, że nie wszystkie modele z programem wędzenia są wyposażone w dodatkowe pojemniki.
— Wypieki. Program ten jest podobny do działania tradycyjnego piekarnika: wysoka temperatura i zamknięta (w przeciwieństwie do trybu smażenia) pokrywa. Nadaje się do wypieków, a także różnych zapiekanek.
— Gotowanie na parze. Gotowanie na parze jest uważane za jeden z najdelikatniejszych trybów gotowania i jest szeroko stosowane w żywieniu dietetycznym, w tym i dzieci. Do takiego gotowania multicookery powinne mieć nie tylko odpowiedni program, ale także i dodatkowe wyposażenie w postaci koszyka (koszyków) i pojemnika na wodę, jak w klasycznych parowarach. Te akcesoria mogą znajdować się w zestawie.
— Ugniatanie ciasta. Specjalny program do wyrabiania ciasta; funkcja ta pozwoli ominąć żmudne ugniatanie ciasta. Z reguły do wyrabiania ciasta używa się oddzielnej wymiennej misy ze specjalną łopatką. Warto pamiętać, że różne modele przewidują przygotowanie różnych rodzajów ciasta; moment ten warto wyjaśnić w szczegółowych charakterystykach.
— Fermentacja ciasta. Tryb fermentacji ciasta zakłada stworzenie optymalnych warunków mikroklimatycznych do wyrastania ciasta drożdżowego. W trybie fermentacji multicooker nagrzewa się nieco powyżej temperatury pokojowej, 30 °C. Średni czas fermentacji ciasta stanowi około 30 minut.
— Sous vide — specjalna technologia gotowania w próżni. W tym celu produkty najpierw umieszcza się w worku próżniowym, a następnie powoli gotuje się w niskiej, precyzyjnie kontrolowanej temperaturze — obróbka odbywa się w temperaturze do 80°C przez 2-4 godziny lub nawet dłużej. Dzięki technologii sous vide produkty są przetwarzane niezwykle równomiernie. Kolejną ważną zaletą jest minimalizacja strat udziału masowego i objętości produktów. Do przygotowywania posiłków dietetycznych zwykle stosuje się technologię sous vide. Powolna obróbka termiczna w próżni sprawia, że jedzenie jest soczyste i miękkie, a niska temperatura zapobiega tworzeniu się chrupiącej skórki.
— Sterylizacja. Program do sterylizacji naczyń służy do przygotowania domowej konserwacji. Zwykle wiąże się z gotowaniem we wrzącej wodzie przez pewien czas.Funkcje
—
Termostat. Regulator, który pozwala ustawić określone wartości temperatury dla objętości roboczej multicookera; dalej urządzenie samodzielnie dostosowuje tryb pracy, aby temperatura była stała. Funkcji tej można używać zarówno oddzielnie, jak i do ustawiania automatycznych programów gotowania.
—
Podgrzewanie indukcyjne. Podgrzewanie indukcyjne polega na tym, że dno misy podgrzewa się dzięki siłom indukcji magnetycznej i powierzchnia robocza naczynia osiąga potrzebną temperaturę w ciągu zaledwie kilku sekund. Dodatkowo brak tradycyjnego elementu grzejnego pozytywnie wpływa na efektywność energetyczną - sprawność multicookera z ogrzewaniem indukcyjnym sięga 95 - 98%.
—
Podgrzewanie 3D. Technologia „wolumetrycznego ogrzewania ” polega na zastosowaniu w konstrukcji multicookera dodatkowych elementów grzejnych, które najczęściej są umieszczone w pokrywie. Innym wariantem jego realizacji jest obecność wbudowanego wentylatora po wewnętrznej stronie pokrywy dla zapewnienia cyrkulacji strumieni nagrzanego powietrza. Dzięki temu jedzenie podgrzewane jest zarówno od dołu, jak i od góry, co pozwala znacznie przyspieszyć proces gotowania, a także uzyskać maksymalnie równomierne nagrzewanie. Ponadto nagrzewanie 3D pozwala zwiększyć liczbę używanych programów gotowania.
—
Automatyczne gotowanie. Obecność w urządzeniu pro
...gramów do automatycznego gotowania różnych potraw. Korzystanie z takich programów jest często wygodniejsze niż ręczna regulacja wszystkich parametrów; szczegóły zob. powyżej w "Programy".
— Podtrzymanie ciepła. W trybie utrzymywania temperatury multicooker nie wyłącza się natychmiast po zakończeniu programu gotowania, a kontynuuje pracę z małą mocą, utrzymując ugotowaną potrawę w cieple.
— Automatyczne wyłączanie. Funkcja ta pozwala ustawić czas, kiedy multicooker zostanie automatycznie wyłączony. Dzięki temu nie trzeba samemu pilnować czasu, a ryzyko, że danie zostanie przegotowane i przypadkowo zepsute jest minimalne. Automatyczne wyłączanie jest dostępne w modelach z funkcją automatycznego gotowania (zob. wyżej), jednak nie jest od niego zależne i można je znaleźć jako oddzielną funkcję w dość prostych modelach.
- Timer opóźniony start. Dzięki tej funkcji można ustawić czas automatycznego włączenia określonego programu w multicookerze. W ten sposób można dostać np. świeżo przygotowaną kaszę na śniadanie, umieszczając składniki wieczorem i ustawiając timer na rano - pozwoli to trochę dłużej pospać rano, bo nie trzeba wstawać, aby włączyć multicooker
— Zdalne sterowanie. Możliwość zdalnego sterowania funkcjami multicookera. Z reguły do tego nie używa się klasycznego pilota, lecz odpowiednią aplikację zainstalowaną na smartfonie, tablecie lub innym gadżecie. Niektórymi modelami z tą funkcją można nawet sterować przez internet (w rzeczywistości z dowolnego miejsca na świecie). Obecność pilota jest wygodna nie tylko ze względu na samą możliwość zmiany ustawień na odległość - aplikacje mobilne często mają bardzo rozbudowaną funkcjonalność, która znacznie przekracza możliwości sterowania ze standardowego panelu multicookera.
— Zabezpieczenie przed dziećmi. Zabezpieczenie przed dziećmi w tym przypadku oznacza możliwość zablokowania panelu sterowania multicookera — aby ciekawskie małe dziecko nie mogło włączyć urządzenia ani zmienić jego ustawień. Natomiast dla osoby dorosłej zdjęcie blokady nie stanowi problemu. W idealnym układzie funkcja ta powinna być połączona z niezawodnym zamkiem na pokrywie, jednak samo zabezpieczenie przed dziećmi nie gwarantuje obecności takiego zamka — nie zaszkodzi wyjaśnić tę kwestię osobno.Powłoka nieprzywierająca
Rodzaj powłoki nieprzywierającej stosowanej w pojemniku roboczym multicookera.
—
Teflonowa. Teflon to potoczna nazwa
politetrafluoroetylenu (PTFE), jednego z najpopularniejszych rodzajów powłok nieprzywierających (o charakterystycznej ciemnej barwie). Dzięki dobrym właściwościom nieprzywierającym i łatwości czyszczenia koszt takiego materiału jest stosunkowo niski, co doprowadziło do jego powszechnego stosowania. Z drugiej strony teflon ma określone zasady eksploatacji. Na przykład nie może być przegrzany, ponieważ pojawiają się pęknięcia i wydzielają się szkodliwe substancje; natomiast maksymalna temperatura robocza takiej powłoki, chociaż i jest wystarczająca do smażenia, nie jest zbyt wysoka. A gdy pojawiają się zadrapania, taka powłoka staje się bezużyteczna — również z powodu wydzielania szkodliwych substancji; dlatego trzeba bardzo ostrożnie czyścić teflon i nie można do niego używać łopatek metalowych - tylko drewnianych lub silikonowych.
-
Ceramiczna. Powłoka ceramiczna łączy w sobie bezpieczeństwo i niezawodność – jest nie tylko odporna na zarysowania, ale także nie ulega zniszczeniu w momencie ich pojawienia się i nie wydziela szkodliwych substancji. To samo dotyczy wysokich temperatur. Ceramika jest też dość łatwa w czyszczeniu. Z drugiej strony takie pojemności wyróżniają się zwiększoną wrażliwością na uderzenia i zmiany temperatur (powłoka może pękać, a nawet odłamywać się).