Porównanie Iron Angel SPR 16 B vs SADKO SPR 20E

Ogólny typ opryskiwacza. Obecnie dostępne są głównie takie opcje: pompa, dźwignia, benzyna, akumulator(klasyczny i hybrydowy) oraz elektryczny(sieciowy). Oto bardziej szczegółowy opis każdej odmiany:

- Działanie pompy. Jedna z odmian opryskiwaczy, która działa na siłę mięśni użytkownika - obok opryskiwaczy dźwigniowych. Różnica polega na tym, że w tym przypadku stosuje się zasadę akumulacji: za pomocą pompy do zbiornika wstrzykiwane jest z góry sprężone powietrze, które jest stopniowo zużywane podczas pracy; zapas należy od czasu do czasu uzupełniać pompując pompę. Charakterystyczną cechą zewnętrzną opryskiwacza z pompką jest uchwyt pompy umieszczony w górnej części; Z tego powodu modele z uchwytem na ramię (patrz konstrukcja) muszą być noszone na jednym ramieniu, aby rączka pozostawała w zasięgu ręki. Jest to nieco mniej wygodne niż noszenie modeli dźwigni na dwóch ramionach; z drugiej strony jedna ręka pozostaje wolna podczas używania tego rodzaju sprayu do ramion. Wspólną zaletą wszystkich zespołów pompowych jest brak konieczności ciągłego pompowania powietrza podczas pracy. Z drugiej strony ta konstrukcja słabo nadaje się do mniej lub bardziej dużych objętości, więc pojemność zbiornika w tego typu oprysku nie przekracza 12 litrów.

- Dźwignia. Inny rodz...aj opryskiwaczy, które wykorzystują siłę mięśni operatora do pracy. Takie urządzenia różnią się od modeli pomp tym, że dźwignia pompująca musi być stale pompowana - każdy jej ruch wysyła porcję cieczy do dyszy. Może to być dość żmudne, jednak dysze dźwigniowe mają swoje zalety. Po pierwsze, są prostsze, tańsze, a jednocześnie bardziej niezawodne i bezpieczniejsze: uszkodzenie zbiornika nie prowadzi do „wybuchu” przy rozpryskiwaniu zawartości, a w wielu modelach zachowują sprawność nawet przy nieszczelnym zbiorniku. Po drugie, duże naramienniki tego typu są zwykle noszone na dwóch ramionach, podobnie jak plecaki – zapewnia to najbardziej równomierne rozłożenie obciążenia; dźwignia pompująca w takich opryskiwaczach montowana jest z boku, najczęściej pod lewą ręką operatora.

- Akumulator. Opryskiwacze z pompami elektrycznymi na baterie. Taka konstrukcja eliminuje potrzebę ręcznego pompowania powietrza przez operatora, co zmniejsza zmęczenie i ułatwia obsługę dużych obszarów. Jednocześnie modele akumulatorów są łatwiejsze i tańsze w obsłudze niż modele benzynowe, są cichsze i nie wytwarzają spalin; a ich przewagą nad opryskiwaczami sieciowymi jest autonomia od gniazdek. Wadami tej opcji są ograniczona żywotność akumulatora i konieczność długich przerw na ładowanie akumulatora; jednak w niektórych modelach ten szczegół jest kompensowany przez zastosowanie wymiennych akumulatora, których możesz mieć na stanie kilka szt.. Należy pamiętać, że ten typ zasilacza najlepiej nadaje się do modeli montowanych na ramieniu, chociaż istnieją również opryskiwacze kołowe i kombinowane (patrz „Konstrukcja”) na akumulatorach.

- Bezprzewodowa hybryda. Opryskiwacze (zwykle montowane na ramieniu, patrz „Konstrukcja”), wyposażone w dwie pompy jednocześnie, z dwoma oddzielnymi napędami - (zwykle dźwignia, patrz wyżej) i z akumulatora. Tym samym takie modele łączą zalety obu typów: akumulator pozwala na pracę bez dodatkowego wysiłku fizycznego, a gdy akumulator się wyczerpie, można przełączyć się na ręczne pompowanie i kontynuować pracę tak długo, jak to konieczne. Jednocześnie takie możliwości są rzadko wymagane, a dodatkowe wyposażenie znacząco wpływa na cenę jednostki; dlatego obecnie produkowanych jest niewiele modeli tego typu.

- Benzyna. Opryskiwacze napędzane silnikiem benzynowym. Kluczowe zalety takich jednostek to duża moc i wydajność, autonomia (w tym całkowita autonomia od gniazdek), a także dobra przydatność do długotrwałej pracy (zarówno ze względu na „wytrzymałość” samych silników, jak i ze względu na szybkie tankowanie) . Z drugiej strony silniki benzynowe są bardziej skomplikowane i droższe od elektrycznych (zarówno same, jak i pracujące), ważą więcej, są bardzo hałaśliwe i generują spaliny. Dlatego takie silniki są instalowane głównie w ciężkich modelach produkcyjnych zaprojektowanych do dużych nakładów pracy.

- Elektryczny. Opryskiwacze z silnikami elektrycznymi zasilanymi z konwencjonalnych gniazdek. Przy tej samej mocy takie jednostki mają mniejszą wagę i koszt niż odpowiedniki bateryjne, a ich czas pracy jest praktycznie nieograniczony. Z drugiej strony konieczność wyciągania przewodu z gniazdka znacznie ogranicza mobilność. Dlatego ta opcja nie zyskała dużego rozpowszechnienia, występuje tylko w niektórych modelach kołowych (patrz „Konstrukcja”), w których poświęcono autonomię na rzecz zalet silnika elektrycznego.

Nominalna pojemność zbiornika opryskiwacza. Z reguły w tym przypadku wskazana jest objętość robocza, a nie pełna pojemność („pod wtyczką”).

Im bardziej pojemny opryskiwacz, tym więcej pracy można nim wykonać bez ponownego napełniania. Z drugiej strony duża objętość odpowiednio wpływa na cenę, wymiary, a co najważniejsze na wagę urządzenia (i nie tylko w stanie napełnionym, ale także w stanie „suchym”). Dlatego nawet przy dużych nakładach pracy czasami bardziej racjonalne jest użycie stosunkowo niewielkiej jednostki, kilkukrotne jej uzupełnianie.

Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej objętości zbiornika w konkretnej sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach. Pod względem konkretnych wartości najmniejsze opryskiwacze ręczne (patrz wyżej) mają pojemność poniżej 2 litrów. Zbiorniki na 2,1 - 5 litrów można znaleźć zarówno w urządzeniach ręcznych, jak i w modelach pomp i baterii (patrz "Typ") z uchwytem na ramię. Opryskiwacze na 5,1 - 10 litrów są praktycznie wszystkie montowane na ramieniu, pojemność jednostek benzynowych faktycznie zaczyna się od 10 litrów, a najbardziej pojemne nowoczesne opryskiwacze mają zbiorniki powyżej 15 litrów.

Maksymalna wydajność opryskiwacza podczas pracy z cieczą; Należy pamiętać, że w modelach z pompą (patrz „Typ pompowania”) i modelami ładowalnymi (patrz „Rodzaj”) rzeczywista wydajność może się zmniejszyć, gdy dopływ powietrza lub akumulator wyczerpie się.

Wysoka wydajność pozwala szybko obsługiwać duże obszary; ponadto często łączy się go z dobrym zasięgiem oprysku (patrz poniżej). Z drugiej strony takie modele wymagają dość obszernych zbiorników - lub często trzeba je uzupełniać; ani jedno, ani drugie nie przyczynia się do wygody pracy. Ponadto nadmierna wydajność jest jeszcze bardziej niepożądana niż niewystarczająca: opryskiwacz o małej mocy zajmie tylko więcej czasu, a zbyt potężny może zepsuć sprawę „przedawkowaniem” substancji chemicznej. Dlatego sensowne jest używanie urządzeń o wysokiej wydajności tylko do określonych zadań.

Szczegółowe dane dotyczące optymalnych wartości wydajności dla różnych sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Maksymalna temperatura płynu, przy której opryskiwacz może bezpiecznie pracować.

Proces przygotowania niektórych preparatów wymaga ogrzewania; dlatego dane dotyczące temperatury, do której ciecz powinna ostygnąć, mogą być bardzo ważne dla bezpiecznej eksploatacji. Jednak nawet w najbardziej żaroodpornych opryskiwaczach liczba ta nie przekracza 40 ° C; ten płyn jest ciepły w dotyku.

Warto pamiętać o ograniczeniach temperaturowych, gdy urządzenie jest na słońcu: jeśli zbiornik zdążył się mocno nagrzać na słońcu, warto przed rozpoczęciem pracy pozwolić mu ostygnąć.

Długość węża dostarczonego z opryskiwaczem.

Im dłuższy wąż, tym dalej można sięgnąć do rury natryskowej bez przesuwania samego opryskiwacza. Dotyczy to jednak głównie opryskiwaczy kołowych i uniwersalnych (patrz „Typ przenoszenia”). W naramiennikach zwykle wąż dobierany jest w taki sposób, aby wystarczył do wygodnego trzymania rurki w dłoni, a parametr ten w takich modelach najczęściej nie przekracza 150 cm.

Należy również pamiętać, że długie węże mogą być dość nieporęczne; jednak ta wada jest często eliminowana przez stosowanie spiralnych węży, które rozciągają się na pełną długość tylko wtedy, gdy jest to potrzebne.

Długość rurki natryskowej, w którą wyposażony jest opryskiwacz.

Długa rurka z jednej strony pozwala sięgać daleko bez wychodzenia z miejsca i bez korzystania ze stołków, schodów itp.; z drugiej strony jest mało zwrotny i może okazać się niewygodny podczas pracy w ciasnych przestrzeniach. Przy wyborze warto wyjść z optymalnego kompromisu pomiędzy tymi cechami. Na przykład duża długość rurki (w niektórych modelach - do 2 m) jest przydatna przy obróbce drzewek owocowych, ale do szklarni lepiej wybrać krótszy opryskiwacz. Należy również pamiętać, że niektóre opryskiwacze używają rur teleskopowych (przesuwnych), których długość można regulować w razie potrzeby; w takich przypadkach zwykle wskazany jest rozłożony rozmiar nebulizatora.

Materiał, z którego wykonana jest kompletna lanca natryskowa opryskiwacza.

- Plastikowy. Kluczową przewagą tworzywa sztucznego nad innymi materiałami stosowanymi do lanc natryskowych jest jego niski koszt. Ponadto materiał ten jest chemicznie obojętny i nie powoduje korozji, a także jest lekki. Z drugiej strony sztywność plastiku nie jest zbyt duża, dlatego takie rurki mają tendencję do uginania się, czasem nawet pod własnym ciężarem.

- Aluminium. Stopy aluminium łączą dobrą wytrzymałość i lekkość, taka rura jest łatwa w obróbce, a jej zginanie wymaga dość silnego uderzenia lub nacisku. Z drugiej strony aluminium jest drogie.

- Mosiądz. Oprócz wytrzymałości i niezawodności (w tym odporności na zginanie), mosiądz wyróżnia się doskonałą odpornością na korozję. Wadami takich rur są ich wysoka cena i dość duża waga.

- Stal nierdzewna. „Stal nierdzewna” wyróżnia się przede wszystkim wysoką wytrzymałością i sztywnością, przewyższającą parametry innych materiałów, podczas gdy materiał ten jest stosunkowo niedrogi. Jednak takie tuby również ważą znacznie więcej niż aluminiowe czy plastikowe.

- Miedź. Rury miedziane są podobne do mosiądzu pod względem głównych właściwości użytkowych: są mocne, niezawodne i trwałe. Z drugiej strony takie rury są stosunkowo drogie i nie mają fundamentalnych zalet w porównaniu z tą samą „stalą nierdzewną”. Dlatego ta opcja jest rzadko spotykana.

Pojemność kompletnego akumulatora w opryskiwaczu akumulatorowym (patrz „Rodzaj”).

Większa pojemność pozwala na dłuższą pracę bez doładowywania, ale dotyczy to tylko "pozostałych rzeczy bez zmian" - rzeczywiste zużycie energii (a co za tym idzie autonomia) zależy od wydajności, zasięgu i niektórych innych cech opryskiwacza. Dlatego tylko urządzenia o podobnych wskaźnikach mogą być porównywane przez parametr ten i łatwiej jest ocenić autonomię przez bezpośrednio deklarowany czas pracy (patrz niżej). Ponadto większe akumulatory zwykle ważą więcej i kosztują więcej. Dlatego producenci zazwyczaj dobierają pojemność akumulatora do cech konkretnego modelu – po to, by z jednej strony zapewnić dobrą żywotność akumulatora, a z drugiej nie zwiększać znacząco wagi i ceny.

Czas ciągłej pracy opryskiwacza akumulatorowego (patrz „Rodzaj”) na jednym ładowaniu akumulatora. Rzeczywisty czas pracy może nieznacznie różnić się od deklarowanego ze względu na specyfikę konkretnej sytuacji, jednak różnice te zwykle nie są bardzo duże i zgodnie z tym wskaźnikiem całkiem możliwe jest ocenianie nie tylko wskaźników teoretycznych, ale także praktycznych autonomii.