Porównanie Razer Atheris vs Razer Orochi

Rodzaj połączenia myszki komputerowej.

Wszystkie typy podłączenia myszki można podzielić na przewodowe i bezprzewodowe. Istnieją również modele hybrydowe, które łączą w sobie oba sposoby; jednak, z wielu powodów nie są one bardzo popularne.

Myszy przewodowe mogą się różnić typem gniazda; zresztą, uniwersalnym i standardowym rozwiązaniem w dzisiejszych czasach jest USB, inne opcje są znacznie rzadsze (o nich patrz "Kabel"). W każdym razie takie myszki są o wiele tańsze od bezprzewodowych odpowiedników oraz nie potrzebują baterii/akumulatorów i mają prawie nieograniczony czas pracy. Z drugiej strony, kabel ogranicza mobilność i może powodować problemy przy podłączeniu, zwłaszcza, jeśli komputer znajduje się daleko lub w trudno dostępnym miejscu.

Urządzenia bezprzewodowe, z kolei, mogą łączyć się dzięki technologii radiowej, Bluetooth lub Wi-Fi; w niektórych modelach są dostępne dwa sposoby (zwykle radiowy i Bluetooth), w zależności od preferencji użytkownika. Niezależnie od używanego interfejsu, wszystkie takie modele są bardziej wygodnie niż przewodowe z powodu właśnie braku kabla; a zasięg u nich jest co najmniej kilka metrów, w ten sposób mysz bezprzewodowa może też pełnić funkcję pilota. Jednocześnie z tym, połączenie bezprzewodowe jest droższe...niż przewodowe, dodatkowo, dla całkowitej autonomii niezbędne jest zasilanie, a więc okres nieprzerywalnej pracy myszki okazuje się ograniczony.

Co do różnych rodzajów połączenia bezprzewodowego, oto ich charakterystyki:

— Radiowe. Dla połączenia radiowego, zwykle, jest używany bezprzewodowy adapter, podłączany do portu USB komputera. Sposób ten jest wygodny dlatego, że można go używać z dowolnymi komputerami — w tym z systemami, które nie posiadają wbudowanych modułów Bluetooth lub Wi-Fi. Wadą tej wersji jest to, że wolne gniazdo dla nadajnika jest niezbędne; dlatego jeśli portów USB jest mało, mogą pojawić się trudności. Jednak w razie potrzeby problem ten można łatwo rozwiązać — podłączyć hub USB; dlatego ten sposób połączenia jest najbardziej popularny wśród współczesnych bezprzewodowych myszy.

— Bluetooth. Główna zaleta tego sposobu połączenia polega na tym, że wiele nowoczesnych urządzeń — laptopy, większość komputerów, smart TV itp. — mają wbudowane moduły Bluetooth. W ten sposób podłączyć myszkę do takiego urządzenia można bezpośrednio, bez konieczności posiadania wolnego gniazda. A dla PC, wyposażonych w wewnętrzne moduły Bluetooth, dostępne są odpowiednie adaptery (które nawet mogą być w zestawie z myszką). Ponadto, niektóre zaawansowane modele z takim połączeniem są w stanie zapamiętać jednocześnie kilka urządzeń Bluetooth i przełączać się między nimi dosłownie "jednym kliknięciem". Zasięg połączenia Bluetooth wynosi nie mniej niż 10 m, pod warunkiem braku przeszkód.

— Wi-Fi. Dość specyficzna wersja, spotykana jest bardzo rzadko — w niektórych modelach myszy biurowych (patrz "Przeznaczenie"). Pod wieloma względami sposób ten jest podobny do Bluetooth — przeznaczony jest głównie do pracy z wbudowanymi modułami i pozwala korzystać z myszy, bez potrzeby zajmowania gniazda. Przy tym zasięg Wi-Fi jest znacznie większy. Z drugiej strony, zaleta ta nie ma zasadniczego znaczenia, a tworzenie myszki Wi-Fi, od strony technicznej, wiąże się z pewnymi trudnościami. Dlatego ten rodzaj połączenia nie jest bardzo popularny.

Obsługa przez myszkę technologii Multi-Device.

Ta technologia jest obecna tylko w modelach z łącznością bezprzewodową (patrz „Łączność”). Pozwala sparować mysz z kilkoma urządzeniami jednocześnie i szybko przełączać się między nimi bez konieczności każdorazowej zmiany ustawień; w wielu modelach takie przełączanie odbywa się dosłownie za naciśnięciem przycisku. Dzięki temu możesz np. łatwo używać myszy zarówno z komputerem domowym, jak i Android TV, łącząc się z jednym lub drugim urządzeniem w razie potrzeby.

Należy zauważyć, że konkretne cechy pracy Multi-device nie zaszkodzi wyjaśnić osobno. Przede wszystkim dotyczy to liczby jednocześnie obsługiwanych urządzeń.

Interfejs, używany do przewodowego połączenia w myszach, które mają taką możliwość (patrz „Rodzaj połączenia”).

Najpopularniejszym w naszych czasach jest połączenie przez klasyczny port USB. Myszy do nowszego złącza USB C, z wielu powodów, są produkowane całkiem mało, pomimo zaawansowanych możliwości tego interfejsu. PS/2, wręcz przeciwnie, stopniowo ustępuje miejsca nowszym i bardziej zaawansowanym standardom. Oto bardziej szczegółowy opis każdej z tych opcji:

— USB. Podłączenie do tradycyjnego, pełnowymiarowego portu USB (zwanego USB A). Takie złącza są niezwykle rozpowszechnione: są prawie obowiązkowe w nowoczesnych komputerach stacjonarnych i laptopach, a także są standardowo używane do pracy z urządzeniami peryferyjnymi w telewizorach smart, centrach multimedialnych i innych rodzajach elektroniki. Dlatego zdecydowana większość myszy przewodowych korzysta z tego złącza.

- USB C. Najnowszy (na rok 2020) rodzaj złącza USB; jest znacznie mniejszy od opisanego powyżej USB A, a także ma wygodną obustronną konstrukcję. Takie złącza są coraz częściej używane w nowoczesnych komputerach PC i laptopach, jednak jest dla nich niewiele myszy; wynika to z kilku powodów. Po pierwsze, zaawansowane wersje USB są często implementowane przez złącze USB C, z dużą prędkością i dużym zasilaniem; w przypadku myszy cechy te nie są potrzebne, jednak mogą być przydatne...w przypadku bardziej wymagających urządzeń. Po drugie, gniazdo sprzętowe USB C może być używane do interfejsów innych niż USB (przede wszystkim Thunderbolt v3 i v4). Po trzecie, po prostu łatwiej jest dostać się do pełnowymiarowego złącza USB A z wtyczką - zwłaszcza, gdy próbujemy na ślepo znaleźć złącze z tyłu jednostki systemowej. W świetle tego wszystkiego, tylko kilka myszy do laptopów jest produkowanych pod USB C (patrz "W kierunku").

— PS/2. Specjalistyczne złącze o charakterystycznym okrągłym kształcie, stosowane wyłącznie do klawiatur i myszy; potocznie zwany „ps na pół”. Wejścia PS/2 znajdują się wyłącznie w komputerach stacjonarnych - są zbyt duże dla laptopów. Ogólnie ten interfejs jest uważany za przestarzały i mniej używany, jednak nadal można go znaleźć w nowoczesnych komputerach. Jednocześnie PS/2 ma bardzo praktyczną zaletę: podłączenie myszki do takiego gniazda pozwala pozostawić wolne dodatkowe złącze USB, co z kolei może przydać się innym peryferiom. Jednak myszy z tylko taką wtyczką w naszych czasach prawie nigdy nie są spotykane - urządzenia, które mogą również łączyć się z USB, stały się bardziej powszechne (patrz poniżej).

-USB lub PS/2. Opcja ta najczęściej oznacza, że sama mysz jest wyposażona we wtyczkę USB, a wraz z nią dostarczana jest przejściówka do PS/2. W ten sposób urządzenie okazuje się być tak wszechstronne, jak to możliwe w połączeniu; jednocześnie adaptery są bardzo niedrogie, ich cena jest prawie niewidoczna na tle kosztów samych myszy (nawet niedrogich). Dlatego do tej kategorii należą najnowocześniejsze manipulatory z możliwością pracy przez PS/2.

Zasięg bezprzewodowego połączenia myszy komputerowej (patrz "Typ połączenia").

Prawie wszystkie nowoczesne modele bezprzewodowe bez problemów pracują na odległości co najmniej 2 – 3 metry. Więc zwracać uwagę na parametr ten trzeba głównie wtedy, gdy planujemy używać mysz w dalszej odległości od komputera — na przykład, podczas korzystania z projektora do prezentacji. Oceniając zasięg, warto wziąć pod uwagę to, że jest on określony dla idealnych warunków: brak zakłóceń i przeszkód na drodze sygnału, naładowane baterii w myszce itp. W praktyce zasięg może okazać się nieco mniejszy, dlatego przy wyborze warto to uwzględnić. Nie mniej jednak, uwzględniając przewidziany zasięg można ocenić praktyczne możliwości różnych modeli i porównać je między sobą.

— Optyczny. Element roboczy myszy optycznej składa się z diody LED podświetlającej znajdującą się pod nią powierzchnię oraz czujnika optycznego, który fotografuje tę powierzchnię z dużą częstotliwością. Na podstawie otrzymanych zdjęć myszka wnioskuje o kierunku i prędkości ruchu i przesyła odpowiednie dane do komputera. Myszy optyczne są tanie, dość wiarygodne i nie są zbyt wymagające do powierzchni roboczej. Początkowo były one słabo kompatybilne z niektórymi rodzajami powierzchni, takimi jak lustrzane, futrzane, skórzane, itp.; jednak w większości nowoczesnych optycznych sensorów tą wadę udało się wyeliminować, i myszy tego typu często działają na każdej powierzchni.

— Laserowy. Zasada działania myszek laserowych jest dość podobna do optycznych (patrz wyżej). Główna różnica polega na tym, że do podświetlenia obrazu w nich stosowana jest nie wiązka światła, a wiązka lasera. W ten sposób zapewnia się bardziej szczegółowe ukierunkowanie wiązki, w konsekwencji — bardziej precyzyjne pozycjonowanie kursora, co jest bardzo ważne podczas pracy z szczegółową grafiką, w grach itp. W teorii, myszka laserowa jest mniej uniwersalna i nie jest kompatybilna z tak dużą ilością powierzchni, jak myszka optyczna, jednak różnica ta jest widoczna wyłącznie na konkretnych powierzchniach takich jak futro, polerowany metal itp. Oczywistą wadą tego rodzaju sensorów jest wysoka cena.

— Optyczna, Bluetrack. Modele optyczne (patrz wyżej), które posiadają sensor z technologią BlueTrack. Początkowo, technologia ta została opracowana przez Microsoft, jednak w dzisiejszych czasach jest spotykana również u innych producentów. Najbardziej zauważalną różnicą takich sensorów od zwykłych optycznych jest niebieski kolor diody led (stąd nazwa). Oprócz tego, w budowie przewidziano szereg ulepszeń: większy obszar oświetlenia powierzchni pod myszką, wysoka rozdzielczość matrycy. Dzięki temu myszki BlueTrack są precyzyjne w działaniu i są w stanie funkcjonować nawet na "trudnych" powierzchniach, takich jak szkło, polerowany kamień, dywan itp.

— Optyczna, V-Track. Sensor optyczny z technologią V-Track. Technologia ta została opracowana przez firmę A4Tech i jest używana głównie w myszkach tej marki. Jedną z kluczowych cech V-Track jest to, że promień światła w takich sensorach pada na roboczą powierzchnię pionowo (a nie skośnie, jak w zwykłych myszkach optycznych). Ponadto, rozmiar wiązki światła jest bardzo mały, gęstość strumienia świetlnego — wysoka, a otwór przysłony jest bardzo wąski, co daje większą głębię ostrości. Dzięki tym ulepszeniom V-Track zapewnia bardzo wysoką dokładność i (według producentów) jest w stanie pracować nawet na futrze, gdzie inne rodzaje sensorów są bezużyteczne. Jednak myszki, wyposażone w tego typu sensory nie są tanie.

— Laserowy, V-Track. Sensor laserowy z wykorzystaniem technologii V-Track. Więcej o tej technologii patrz wyżej, tutaj należy pamiętać, że w myszkach laserowych zastosowanie V-Track pozwala wyeliminować główną wadę takich urządzeń — wrażliwość na nietypowe powierzchnie. Dokładność i precyzja, charakterystyczna dla laserowych sensorów, jeszcze bardziej się zwiększa dzięki V-Track. Z drugiej zaś strony, cena takich urządzeń jest wyższa. Dlatego takie połączenie sensora laserowego i V-Track jest spotykane bardzo rzadko, głównie w gamingowych myszkach klasy premium od tej samej marki A4Tech.

— Hybrydowy. Połączenie od razu dwóch sensorów — optycznego i laserowego. W ten sposób łączą się zalety obu technologii i częściowo rekompensują się wady: myszy hybrydowe nie są mniej precyzyjne niż laserowe, ale też nie są one tak wrażliwe na nietypowe powierzchnie. Niemniej jednak obecność dwóch czujników znacznie wpływa na cenę urządzenia, a osiągnąć podobne właściwości można również za pomocą jednego sensora np. opisanego powyżej BlueTrack lub V-Track. Dlatego hybrydowy rodzaj sensorów nie jest bardzo popularny.

Rozdzielczość czujnika odpowiedzialnego za śledzenie ruchów myszy na powierzchni roboczej. Określone w DPI — punkty na cal.

Fizyczny sens DPI jest taki. Sensor współczesnej myszy działa na tej samej zasadzie, co i matryca aparatu i składa się z pikseli. A DPI (dots per inch) — jest to liczba pikseli, która przypada na 1 cal powierzchni (długości lub szerokości), "widocznej" dla sensora

Uważa się, że większa liczba DPI oznacza bardziej zaawansowany sensor i mysz; w dzisiejszych czasach nie są rzadkością modele na 3500 – 5000 DPI, 12000 DPI, 16000 DPI a nawet więcej. W pewnym sensie tak to jest — wysoka rozdzielczość sprzyja precyzji. Jednak jedyne, co bezpośrednio jest określane przez wskaźnik to szybkość poruszania się kursora na ekranie: im wyższa rozdzielczość sensora — tym większa liczba pikseli, o jaką przesunie się kursor podczas przemieszczania myszy na określoną odległość. Warto przy tym przypomnieć, że zbyt duża prędkość jest bardziej niepożądana niż zbyt mała. Więc realna potrzeba w wysokim DPI (1000 i powyżej) występuje głównie podczas pracy na dużych ekranach (w rozdzielczości 4K i więcej); dla małych ekranów (HD i Full HD) często okazuje się wystarczająca mniejsza wartość.

Liczba przycisków przewidziana w konstrukcji myszy. Jednak określenie „przyciski” może odnosić się również do konkretnych rozwiązań sprzętowych – np. solidny obszar dotykowy używany w wielu myszkach Apple liczy się jako dwa przyciski, ponieważ jest podzielony na dwa obszary robocze. Jednak w obliczeniach nie uwzględnia się klikanych kół ani przycisku zasilania.

Minimalna liczba przycisków dla nowoczesnych myszy i innych podobnych manipulatorów - dwa : jest to liczba niezbędna do wygodnej pracy w większości nowoczesnych systemów operacyjnych. Jeśli klawiszy jest więcej niż dwa, oznacza to, że istnieją dodatkowe przyciski odpowiedzialne za określone zadania. Tak więc nawet stosunkowo niedrogie urządzenia mogą być wyposażone w 3-4 przyciski ; oprócz 2 głównych przycisków mogą mieć, na przykład, 2 boczne klawisze kciukowe lub 1 przycisk podwójnego/potrójnego kliknięcia (patrz poniżej). Rozwiązania na 5 - 6 przycisków są w naszych czasach niezwykle popularne; wśród nich jest wiele myszy do gier, gdzie wspomniane przyciski kciukowe uzupełnione są o podwójne/potrójne kliknięcie, przycisk snajperski i/lub przełącznik DPI (o tych funkcjach patrz też poniżej). A w większości modeli wielofunkcyjnych można zainstalować 7 - 8 przycisków, a nawet więcej. W niektórych przypadkach liczba ta przekracza kilkanaście;...takie myszy to zazwyczaj urządzenia gamingowe przeznaczone do gier RPG i innych podobnych gatunków, w których ważne jest, aby mieć szeroki zakres ruchów na wyciągnięcie ręki.

Myszka wyposażona w przyciski boczne pod kciukiem użytkownika.

Tradycyjna i najbardziej popularna wersja — dwa przyciski, domyślnie odpowiedzialne za polecenia "Wstecz" i "Dalej" w przeglądarce, eksploratorze plików itp. Myszki do gier wyposażone są w większą ilość takich przycisków; niektóre z tych modeli mają nawet wymienny panel boczny, który pozwala zmieniać liczbę przycisków bocznych, według własnych preferencji.

Jak by nie było, przyciski boczne zapewniają dodatkową wygodę i zwiększają liczbę dostępnych funkcji urządzenia. Przyciski znajdują się tuż pod ręką, w bliskim dostępie. Jest to szczególnie przydatne podczas grania w grę: przyciski boczne można przypisać do często używanych poleceń, takich jak ładowanie broni lub atak specjalny. Zresztą, nawet w codziennym użytkowaniu o wiele łatwiej jest kliknąć jeden przycisk, niż za każdym razem najeżdżać kursorem na ikonę "Wstecz" lub "Dalej" w przeglądarce.

Osobny przycisk, umożliwiający zmianę rozdzielczości sensora, bez konieczności zmiany w ustawieniach oprogramowania.

Przypomnimy, że od ustawionego DPI zależy czułość myszy i szybkość poruszania się kursora na ekranie. Do różnych zadań optymalne wartości DPI mogą być różne: na przykład, podczas pracy z materiałami graficznymi na dużym ekranie, często, bardziej wygodna okazuje się wysoka czułość, a podczas gry-"strzelanki" może być konieczne jej obniżenie dla precyzyjnego celowania. Regulacja czułości za pomocą przycisku DPI jest maksymalnie prosta i wygodna: jest ona dostępna niezależnie od uruchomionego w tej chwili programu, nawet w sytuacjach, kiedy wejście w ustawienia oprogramowania jest trudne lub niemożliwe (jak na przykład podczas tej samej gry). Należy również pamiętać, że w ten przycisk może być wbudowany wskaźnik poziomu DPI (patrz poniżej).