Porównanie Pioneer PLX-1000 vs Audio-Technica AT-LP1240-USB

Przedwzmacniacz gramofonowy to specjalnie zaprojektowany przedwzmacniacz używany z przetwornikami winylowymi. Początkowo dźwięk na takich płytach był rejestrowany ze zniekształceniem charakterystyki amplitudowo-częstotliwościowej, a mianowicie ze wzrostem głośności od niskich częstotliwości do wysokich; wynika to z technicznych cech procesu nagrywania. W związku z tym korektor gramofonowy nie tylko wzmacnia sygnał do poziomu wystarczającego do zasilania wzmacniacza mocy, ale także koryguje pasmo przenoszenia, „rozciągając” basy i obniżając głośność wysokich częstotliwości. Wbudowany przedwzmacniacz gramofonowy umożliwia bezpośrednie podłączenie gramofonu do wzmacniacza mocy, bez użycia sprzętu pośredniego. Co prawda pod względem właściwości wbudowane przedwzmacniacze-korektory są gorsze od zewnętrznych. Dlatego w niektórych modelach z tą funkcją może być przewidziany tryb „bypass”, który pozwala ominąć sygnał z wbudowanego przedwzmacniacza gramofonowego do zewnętrznego, bardziej zaawansowanego. Są też odtwarzacze winylowe bez przedwzmacniacza gramofonowego.

- Regulacja tempa. Obecność w odtwarzaczu modułu elektronicznego, który pozwala zmienić tonację odtwarzanego dźwięku, innymi słowy, podnieść go lub obniżyć o określony interwał, innymi słowy, zmienić prędkość odtwarzania. Funkcja ta jest również nazywana „kontrolerem wysokości tonu”. Ma to znaczenie przede wszystkim w przypadku wentylatorów dla DJ-ów, ponieważ umożliwia miksowanie ścieżek nagranych w różnych klawiszach. Niektóre gramofony domowe również mają regulację tempa, ale jego możliwości są znacznie skromniejsze, a realna potrzeba takiej funkcji jest rzadkością.

- Regulowana przeciwwaga. Możliwość regulacji położenia przeciwwagi zamontowanej na przeciwległym końcu ramienia względem wkładki. Pozwala to na zmianę wyważenia ramienia poprzez regulację siły nacisku (patrz wyżej); obecność regulowanej przeciwwagi jest wysoce pożądana, jeśli planujesz używać obcych przetworników z gramofonem.

- Anti -skating. System antypoślizgowy w konstrukcji ramienia. Specyfika działania gramofonu polega na tym, że podczas odtwarzania występuje dodatkowa siła, która dociska igłę do wewnętrznej strony rowka. Prowadzi to do braku równowagi w brzmieniu kanałów stereo i nierównomiernego zużycia rowków. Aby zniwelować to zjawisko stosuje się anty-skating - system, który „ciągnie” ramię w przeciwnym kierunku, do zewnętrznej krawędzi talerza. Anty-skating może opierać się na p...rzeciwwagach, sprężynach, magnesach lub innych urządzeniach, ale w każdym przypadku funkcja ta jest uważana za wysoce pożądaną dla nowoczesnych „wentylatorów”. Niemniej jednak nie jest dostępny wszędzie: na przykład w modelach niedrogich anty-skating może nie być zapewniony w celu obniżenia kosztów, a w najlepszych urządzeniach może być obecny, ale nie jest wskazany w charakterystyce.

- Odtwarzanie wstecz. Funkcja reverse umożliwia przewijanie płyty do tyłu, odtwarzając dźwięk do tyłu. Taka okazja raczej nie będzie potrzebna audiofilom, ale jest bardzo ceniona przez didżejów, gdyż poszerza arsenał dostępnych efektów dźwiękowych. Ogólnie rzecz biorąc, do cofania wymagany jest napęd bezpośredni (patrz wyżej), chociaż są wyjątki.

- Autostopem. System, który automatycznie zatrzymuje płytę i podnosi ramię na końcu płyty. Dzięki temu zapobiega się dodatkowemu zużyciu igły z powodu „jałowego” ruchu wzdłuż płytki. Jednak w niektórych sytuacjach (np. Podczas odtwarzania kilku płyt pod rząd) autostop jest uciążliwy, więc można go wyłączyć.

- Autoodtwarzanie. Obecność w odtwarzaczu automatycznego odtwarzania. W tych modelach użytkownik nie musi ręcznie przesuwać ramienia. Tak naprawdę wystarczy założyć płytę, wcisnąć przycisk, a płyta zacznie się obracać, ramię opuści się do żądanej pozycji, a po zakończeniu odtwarzania płyta się zatrzyma, ramię podniesie się (z powodu do automatycznego zatrzymania, patrz wyżej) i powrócić do pierwotnej pozycji. Takie systemy sprawiają, że odtwarzacz jest maksymalnie wygodny, ale zauważalnie wpływają na jego koszt i (jak każda dodatkowa elektronika) są potencjalnym źródłem zakłóceń.

- Wbudowane głośniki. Odtwarzacz posiada własny zestaw głośnikowy, składający się z głośników i wzmacniacza mocy. Taki sprzęt umożliwia odsłuch nagrań bez użycia zewnętrznego sprzętu; w rzeczywistości modele z głośnikami są autonomicznymi centrami muzycznymi, z tym wyjątkiem, że działają nie na kasetach / dyskach / pendrive'ach, ale na płytach winylowych. Jednocześnie charakterystyka wzmacniaczy wbudowanych i głośników jako całości jest zauważalnie skromniejsza niż zewnętrznych, ponadto dodatkowa elektronika w korpusie odtwarzacza może zniekształcać sygnał. Dlatego warto kupować modele z wbudowanymi głośnikami, jeśli czystość i wysoka jakość dźwięku nie są krytyczne - na przykład do słuchania starych płyt.

- Prędkość 78 obr / min. Możliwość obsługi odtwarzacza z prędkością 78 obr / min. Dziś takie płyty prawie nigdy nie są produkowane, ale były bardzo popularne aż do lat 60. XX wieku. Dlatego do odsłuchu nagrań w stylu vintage potrzebny jest gramofon z obsługą tej prędkości. Należy pamiętać, że do pracy przy 78 obr./min może być wymagane dodatkowe wyposażenie (na przykład koło pasowe lub specjalny podbieracz).

- Nagranie do mediów. Możliwość podłączenia zewnętrznego nośnika do odtwarzacza i nagrywania na nim reprodukowanego dźwięku w postaci cyfrowej. Z reguły mówimy o dyskach USB (takich jak dyski flash); odpowiednio do ich podłączenia przewidziano gniazdo USB typu A. Jednakże inne typy nośników, na przykład karty pamięci, mogą być również obsługiwane. Bezpośrednie nagrywanie na nośnik jest szybsze niż digitalizacja za pomocą komputera (patrz „Gniazdo USB (typ B)” powyżej), jednak w tym przypadku dźwięk jest nagrywany „tak jak jest”, bez możliwości poprawy jakości i filtrowania szumów.

- Montaż drugiego ramienia. Możliwość zamontowania na gramofonie dodatkowego ramienia, które może znacznie różnić się od głównego zarówno własnymi cechami, jak i charakterystyką przetwornika. Ta możliwość jest uzasadniona, jeśli gracz ma być używany w różnych trybach, których nie można schwytać jednym podniesieniem. Na przykład na drugim ramieniu można zamontować niedrogi przetwornik, co nie szkodzi „zabijać” na starych, zużytych płytach, lub wkładkę 78 rpm do nagrań vintage. Zwróć uwagę, że w niektórych modelach może być więcej niż jedno dodatkowe ramię.

- Wyrównanie wahadła. Automatyczny system poziomowania gramofonu oparty na wahadle (gimbal). Funkcja ta występuje wyłącznie w modelach klasy premium, zbudowanych z myślą o najwyższej mechanicznej precyzji. W takich modelach sam odtwarzacz jest zainstalowany na specjalnej podstawce na podłodze, az jego dolnej części zawieszone jest masywne (kilkadziesiąt kilogramów) wahadło. Podczas gdy wahadło wisi ściśle pionowo, tarcza gramofonu znajduje się w pozycji ściśle poziomej; a dzięki dużej masie zawieszenie praktycznie nie odchyla się od pionu przy niewielkich wibracjach podłogi (np. od przechodzących w pobliżu osób). Funkcja ta jest przeznaczona przede wszystkim dla wyrafinowanego audiofila, który chce uzyskać jak najbardziej dokładny i niezawodny dźwięk.

Obecność w odtwarzaczu modułu elektronicznego, który pozwala na zmianę tonacji odtwarzanego dźwięku, czyli podwyższenie lub obniżenie go o określony interwał, czyli zmianę szybkości odtwarzania. Funkcja ta jest również znana jako „kontroler wysokości dźwięku”. Jest to istotne przede wszystkim w przypadku „wentylatorów” DJ-a, ponieważ umożliwia miksowanie utworów nagranych w różnych tonacjach. Niektóre gramofony domowe mają też regulację tempa, ale jej możliwości są znacznie skromniejsze, a realna potrzeba takiej funkcji jest rzadkością.

- Gniazdo USB B. Złącze przeznaczone do podłączenia odtwarzacza do komputera jako urządzenia peryferyjnego. To połączenie jest używane głównie do kopiowania płyt winylowych na cyfrowy format audio, taki jak MP3. Jednocześnie przetwarzanie komputerowe pozwala „oczyścić” nagranie z kliknięć i innych zewnętrznych zakłóceń; wymagane do tego oprogramowanie może nawet być zawarte w zestawie.

- Bluetooth. Obecność wbudowanego modułu Bluetooth w konstrukcji odtwarzacza. Technologia ta jest przeznaczona do bezpośredniej komunikacji bezprzewodowej z innymi urządzeniami w odległości do 10 m. Możliwości takiej komunikacji mogą się różnić w zależności od obsługiwanych protokołów Bluetooth. Najpopularniejszym zastosowaniem tej funkcji w gramofonach jest przesyłanie strumieniowe dźwięku do bezprzewodowych słuchawek lub głośników. Takie połączenie może być nieco gorsze od przewodowego pod względem jakości dźwięku, ale nie wymaga manipulowania kablami i doboru kompatybilnych złączy; a różnica w jakości jest często nieistotna, zwłaszcza biorąc pod uwagę specyfikę dźwięku z winylu. Inne zastosowania Bluetooth są technicznie możliwe - na przykład zdalne sterowanie ze smartfona lub tabletu - ale są one niezwykle rzadkie.

- Wejście audio. Obecność wejścia audio w konstrukcji odtwarzacza; zwykle odnosi się to do analogowego wejścia audio na poziomie liniowym. W różnych modelach...może korzystać z różnych typów złączy - na przykład mini-jack 3,5 mm lub tulipanów RCA. Jednak niezależnie od rodzaju złącza, przeznaczenie takiego wejścia jest wszędzie takie samo – jest przeznaczone do podłączenia zewnętrznego źródła dźwięku i obróbki tego dźwięku za pomocą wbudowanych instrumentów odtwarzacza. Na przykład można podłączyć przenośny odtwarzacz do wejścia audio i odtwarzać dźwięk przez wbudowany wzmacniacz gramofonu.

- Cyfrowe wyjście audio. Obecność cyfrowego wyjścia audio w konstrukcji odtwarzacza. Zazwyczaj wyjście to ma postać złącza S/PDIF - optycznego lub elektronicznego; pierwsza opcja jest mniej podatna na zakłócenia, druga nie wymaga szczególnej delikatności przy obsłudze kabla. To złącze może być przydatne do podłączania zewnętrznych urządzeń audio z wejściami cyfrowymi do odtwarzacza. W niektórych przypadkach preferowane jest połączenie cyfrowe niż analogowe – na przykład, jeśli w urządzeniu zewnętrznym nie ma wejść liniowych lub wszystkie są zajęte. Jednocześnie interfejs cyfrowy wymaga przetwornika analogowo-cyfrowego w gramofonie, który jest dodatkowym układem elektronicznym i potencjalnym źródłem zakłóceń. Dlatego wyjścia te nie są używane w sprzęcie klasy audiofilskiej.

- Wyjście słuchawkowe. Obecność oddzielnego wyjścia słuchawkowego w konstrukcji odtwarzacza. Zazwyczaj to wyjście wykorzystuje mini-jack 3,5 mm lub jack 6,35 mm. Pierwszy typ znajduje się w większości nowoczesnych słuchawek, drugi jest bardziej niezawodny i typowy dla modeli profesjonalnych; podczas gdy oba interfejsy są kompatybilne za pośrednictwem najprostszego adaptera. W każdym razie podłączenie słuchawek może się przydać w dwóch sytuacjach: gdy pożądane jest zachowanie ciszy i nie przeszkadzanie innym muzyką, lub odwrotnie, gdy wokół jest głośno i dźwięk z głośników byłby słabo słyszalny. Teoretycznie drugi wariant zastosowania jest popularny wśród DJ-ów – w ogólnym brzmieniu ważne jest, aby usłyszeć, co dokładnie „gramofon” gra w danej chwili. W praktyce jednak DJ-e wolą podłączyć swoje słuchawki nie do samego odtwarzacza, a do zewnętrznego sprzętu. Dlatego jego własne wyjście słuchawkowe jest typowe głównie dla modeli konsumenckich.

Częstotliwość próbkowania przetwornika analogowo-cyfrowego zainstalowanego w odtwarzaczu. Aby słuchać winylu zgodnie ze zwykłym schematem (wkładka - przedwzmacniacz gramofonowy - wzmacniacz mocy - głośniki), nie jest wymagana konwersja sygnału analogowego z przetwornika na format cyfrowy. Funkcja ta (i odpowiednio charakterystyka ADC) ma znaczenie tylko podczas nagrywania na komputerze lub nośniku wymiennym, a także podczas korzystania z cyfrowego wyjścia audio (patrz „Funkcje”).

Podczas digitalizacji dźwięk analogowy jest rozkładany na oddzielne „kawałki” (próbki), a dane dla każdej próbki są zapisywane w postaci cyfrowej. Częstotliwość próbkowania opisuje, ile próbek przypada na każdą sekundę przekonwertowanego dźwięku; im jest on wyższy (pozostałe czynniki są równe), tym bliższy będzie sygnał cyfrowy audio względem oryginału. Najskromniejsze przetworniki we współczesnych „gramofonach” potrafią pracować z częstotliwością próbkowania 44 (dokładniej 44,1) kHz – jakość takiego nagrania odpowiada płycie Audio CD i może już być nie do odróżnienia od wysokiej jakości winylu. A w najbardziej zaawansowanych wskaźnik ten sięga 48 kHz (poziom DVD i DAT).

Szerokość bitowa przetwornika analogowo-cyfrowego zainstalowanego w odtwarzaczu. Aby słuchać winylu zgodnie ze zwykłym schematem (wkładka - przedwzmacniacz gramofonowy - wzmacniacz mocy - głośniki), nie jest wymagana konwersja sygnału analogowego z przetwornika na format cyfrowy. Funkcja ta (i odpowiednio charakterystyka ADC) ma znaczenie tylko podczas nagrywania na komputerze lub nośniku wymiennym, a także podczas korzystania z cyfrowego wyjścia audio (patrz „Funkcje”).

Podczas digitalizacji sygnał analogowy jest rozkładany na próbki (więcej szczegółów w rozdziale „Częstotliwość próbkowania ADC”), a dla każdej próbki wskazywana jest jej własna wartość poziomu sygnału. Im wyższa rozdzielczość ADC, tym dokładniej wartość ta będzie odpowiadać oryginalnemu poziomowi sygnału i im dźwięk cyfrowy będzie bliższy oryginalnemu. Aby zdigitalizować dźwięk jako płytę Audio CD (którą już uważa się za dość „audiofilską”) wystarczy 16 bitów, ale we współczesnych odtwarzaczach wskaźnik ten może być jeszcze wyższa – do 24 bitów.

Zakres częstotliwości, które odtwarzacz jest w stanie wyprowadzić przy użyciu standardowego przetwornika.

Im szerszy zakres częstotliwości, tym pełniejszy obraz dźwiękowy, tym mniej niskich i/lub wysokich częstotliwości pozostanie poza ramką. Jednak z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu rozszerzać zakresu poza wartości 16 – 22000 Hz – to właśnie w tych granicach ucho ludzkie słyszy dźwięk (a nawet wtedy nie każdy). W high-endowym sprzęcie audio, w tym gramofonach, istnieją również szersze zakresy; jednak te cechy są swego rodzaju „efektem ubocznym” zaawansowanej technologii, którą producenci wykorzystują do celów reklamowych.

Ponadto zauważamy, że szeroki zakres częstotliwości nie jest jeszcze gwarancją wysokiej jakości dźwięku: obraz dźwięku zależy od wielu innych parametrów, od odpowiedzi amplitudowo-częstotliwościowej po zewnętrzne zakłócenia.

Stosunek sygnału użytecznego do szumu obcego na wyjściu odtwarzacza. W mowie potocznej nazywany jest również „szumem elektrycznym” (choć nie jest to do końca prawdą).

Im wyższy wskaźnik, tym cichszy dźwięk (nie da się ich całkowicie wyeliminować), tym wyraźniejszy będzie sygnał. W przypadku gramofonów uważa się, że stosunek sygnału do szumu wynosi co najmniej 50 dB; a w urządzeniach najwyższej jakości może przekroczyć 90 dB.

Zauważ, że ta klauzula może dodatkowo wskazywać wartość hałasu mechanicznego. Mimo podobieństwa w nazwie, jest to zupełnie inny wskaźnik – opisuje on głośność obcych dźwięków wydawanych przez silnik, napęd i inne ruchome części „gramofonu”. W związku z tym w przypadku hałasu mechanicznego im niższy poziom decybeli, tym lepiej. Możesz oszacować jego przybliżony poziom za pomocą specjalnych tabel porównawczych.

Znamionowa moc pobierana przez odtwarzacz podczas normalnej pracy.

Nowoczesne wentylatory są bardzo ekonomiczne: większość modeli, nawet tych wyposażonych we wbudowaną akustykę (patrz „Możliwości”), zużywa mniej niż 15 W mocy i nie ma potrzeby mówić o poważnym wpływie na zatory w sieciach elektroenergetycznych (jak jak również na rachunkach za prąd). Wyjątkiem są niektóre urządzenia klasy premium, w których waga talerza (patrz niżej) sięga kilkudziesięciu kilogramów, a do obracania takiej masy potrzebna jest odpowiednia moc silnika.