Porównanie NVIDIA Shield 16GB vs Sony PlayStation 3 Super Slim

Platforma lub zestaw platform obsługiwanych przez konsolę.

Platformę można określić jako podstawowy zestaw oprogramowania i sprzętu, który umożliwia uruchamianie gier. Takie zestawy różnią się znacznie pod względem zestawu cech i z reguły są ze sobą niekompatybilne. Dlatego każda gra „konsolowa” musi zostać wydana dla konkretnej platformy (lub w kilku wersjach na różne), a do jej normalnego działania konieczne jest, aby konsola obsługiwała tę platformę.

Większość nowoczesnych platform została stworzona przez duże firmy, a ich nazwy są bezpośrednio związane z markami konsol tych firm: na przykład Sony ma PlayStation, Microsoft ma Xbox itp. Należy zwróć uwagę, że jedna platforma może opisywać kilka typów i generacji konsol do gier; aby uzyskać szczegółowe informacje, zapoznaj się z opisami poszczególnych pozycji poniżej.

Najpopularniejsze aktualnie odmiany platform to:

— Play Station. Opracowana przez firmę Sony. Obejmuje kilka generacji konsol stacjonarnych PlayStation, a także przenośnych (patrz „Współczynnik kształtu”), w szczególności PS Portable i PS Vita. Późniejsze modele stacjonarne są kompatybilne z poprzednimi generacjami gier (z rzadkimi wyjątkami), a konsole przenośne mogą również uruchamiać gry z wczesnych stacjonarnych PlayStation. Obsługiwany jest kontroler PS Move działający na zasadzie śledzenia ruchu.

— Xbox. Platforma stworzona przez firmę...Microsoft. Obejmuje tylko modele stacjonarne i charakteryzuje się dość wydajnym sprzętem. Jedną z interesujących funkcji jest oryginalny kontroler Kinect, który jest kamerą do śledzenia ruchów użytkownika i kontrolowania gry za pomocą tych ruchów.

— Nintendo. Platforma stworzona przez firmę o tej samej nazwie. W ramach tej rodziny można wyróżnić trzy obszary konsol: stacjonarne Wii, przenośne DS oraz łączone Switch. Jedną z najbardziej wyraźnych cech tej platformy jest to, że tworząc nowe konsole, Nintendo zwraca uwagę nie tyle na zwiększanie mocy sprzętu, ile na wprowadzanie oryginalnych rozwiązań technicznych. W ten sposób Wii stała się pierwszą konsolą na rynku, w której zastosowano kontrolery ruchu (zobacz „Wyposażenie”). Rodzina DS ma rozbudowaną funkcjonalność, a niektóre z tych konsol mogą nawet wyświetlać obrazy 3D widoczne bez specjalnych okularów. Switch to pierwsza pełnowartościowa hybrydowa konsola, początkowo umożliwiająca używanie zarówno urządzenia przenośnego, jak i stacjonarnego (szczegółowe informacje można znaleźć w części „Współczynnik kształtu”).

— Android. W przeciwieństwie do wszystkich powyższych nazw, Android nie jest platformą do gier, a pełnoprawnym systemem operacyjnym przeznaczonym na różne urządzenia mobilne (przede wszystkim smartfony i tablety). Jego kluczową różnicą w stosunku do rzeczywistych platform są rozbudowane możliwości instalowania dodatkowych aplikacji, wśród których same gry to tylko jedna z wielu kategorii (i daleka od głównej). Większość modeli z systemem Android to tablety do gier (zobacz „Współczynnik kształtu”).

Należy zauważyć, że nie jest technicznie wykluczone, że jedna konsola może obsługiwać wiele platform. Ponadto lista ta nie jest wyczerpująca, na rynku mogą istnieć inne opcje - najczęściej oryginalne platformy ośmiobitowe i szesnastobitowe.

Oficjalny rok wydania konsoli do gier. Z reguły wskazuje na to data oficjalnego wejścia do sprzedaży. Informacje te pozwalają określić „wiek” urządzenia - a tym samym jego funkcjonalność (w pewnym zakresie), w tym w ramach własnej platformy. Na przykład różnica w nazwie między Xbox One S i Xbox One X nie jest szczególnie oczywista; ale wiedząc, że pierwszy został wydany w 2016 roku, a drugi w 2017 roku, można jednoznacznie określić, który model będzie nowszy i bardziej zaawansowany. W związku z tym nowe pozycje na 2020 i 2019 będą jeszcze lepsze.

Liczba gamepadów dostarczanych w zestawie z konsolą.

Należy nadmienić, że gamepad to akcesorium gamingowy w postaci małego pilota z przyciskami, drążkami i innymi elementami sterującymi. Takie urządzenia są używane jako standardowe kontrolery w większości konsol (patrz „Rodzaj”). A liczba gamepadów odpowiada liczbie graczy, którzy mogą jednocześnie korzystać z konsoli. Najczęściej w zestawie jest tylko jeden kontroler, lecz do wielu modeli dołączanych jest 2 gamepady — w obliczeniu na multiplayer dla dwóch graczy, na przykład piłkę nożną, gry walki czy wspólne przejście strzelanki.

Należy pamiętać, że w niektórych modelach mogą obowiązywać specjalne zasady liczenia gamepadów. Tak więc, w przypadku konsoli Nintendo Switch (patrz „Rodzaj – przenośna/stacjonarna") para kontrolerów, która w trybie stacjonarnym jest łączona w jeden manipulator, jest nadal uważana za dwa gamepady.

- napęd DVD / Blu-ray. Napęd do odczytu dysków optycznych. Funkcja ta jest typowa głównie dla konsol stacjonarnych (patrz „Współczynnik Kształtu”); mówimy w nich co najmniej o obsłudze DVD, jednak wiele modeli jest w stanie współpracować z Blu-ray. Istnieją jednak konsole przenośne obsługujące dyski optyczne - pełnowymiarowe DVD / Blu-ray są dla nich zbyt nieporęczne, dlatego w takich przypadkach zwykle stosuje się określone formaty (takie jak UMD w niektórych modelach PlayStation Portable). Dyski są najczęściej używane jako nośniki do gier, chociaż niektóre modele mogą również zapewniać możliwość odtwarzania audio i wideo (czyli w rzeczywistości używać konsoli jako odtwarzacza multimedialnego).

- Obsługa HDR. Możliwość wyprowadzenia przez pulpit konsoli sygnału wideo o tzw. rozszerzonym zakresie dynamicznym. Na takim obrazie po pierwsze zwiększa się głębia kolorów (innymi słowy, wyświetlanych jest więcej różnych odcieni), a po drugie zwiększa się kontrast - jasne obszary są jaśniejsze, a ciemne ciemniejsze. Poprawia to jakość odwzorowania kolorów, sprawia, że obraz jest bardziej realistyczny i potęguje wrażenie głębi, obraz jest postrzegany jako mniej płaski. To prawda, trzeba pamiętać, że do pełnego wykorzystania tej funkcji potrzebny będzie również telewizor lub inny ekran z obsługą HDR - w przeciwnym razie wszystkie zalety tej technologii zostaną zniweczone przez ograniczenia w funkcjonalności s...amego ekranu. Należy również pamiętać, że technologia HDR ma kilka formatów (na przykład HDR10 i HDR Dolby Vision) i nie wszystkie z nich są ze sobą kompatybilne. Dlatego, aby skorzystać z tej funkcji, warto upewnić się, że konsola i telewizor są zgodne ze standardami HDR.

- Obsługa UltraHD (4K). Możliwość pracy konsoli z obrazem w standardzie 4K. Standardowa rozdzielczość takiego obrazu to 3840x2160, pod względem liczby pikseli jest 4-krotnie wyższa od Full HD. Funkcja ta występuje głównie w konsolach stacjonarnych, zapewnia możliwość przesyłania wideo 4K do telewizora lub innego urządzenia zewnętrznego. W ten sposób można uzyskać szczegółowy obraz o bardzo wysokiej jakości. Należy jednak pamiętać, że aby w pełni zobaczyć taki obraz, musi on być obsługiwany nie tylko przez konsolę, ale także przez ekran, do którego jest podłączony - w przeciwnym razie wszystkie zalety ultra wysokiej rozdzielczości zostaną utracone. Należy również pamiętać, że nie wszystkie nowoczesne gry i inne treści są dostępne w 4K (choć oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby odtwarzać filmy o mniejszych rozdzielczościach na konsoli).

- Obsługa usług wideo. Możliwość współpracy konsoli z różnymi sieciowymi usługami wideo. Z reguły za tę funkcję odpowiadają preinstalowane programy klienckie, które umożliwiają łatwe wyszukiwanie i odtwarzanie różnych treści w Internecie. Wśród serwisów wideo obsługiwanych przez nowoczesne konsole znajdują się w szczególności YouTube (najbardziej znany i największy sieciowy serwis wideo), Netflix (jeden z największych producentów seriali telewizyjnych dystrybuowanych w Internecie), Amazon Video (m.in. dostawca seriali i filmów na żądanie) i inne. Należy pamiętać, że dostęp do treści może być płatny i podlegać ograniczeniom regionalnym.

Obecność napędu do odczytu dysków optycznych w konstrukcji konsoli. Zwrócamy uwagę, że nazwa DVD / Blu-ray w tym przypadku jest warunkowa, ponieważ lista typów płyt używanych w nowoczesnych konsolach nie ogranicza się tylko do tych formatów. Tak więc praktycznie wszystkie takie napędy konsol stacjonarnych są zdolne do pracy z płytami CD (chociaż obsługiwane mogą być tylko specjalne dyski „firmowe”), a w przenośnych wersjach PlayStation (patrz „Platforma”) używane są dyski w formacie UMD, które są małych rozmiarów. Dlatego przed zakupem warto doprecyzować, jakie formaty obsługuje wybrana konsola - zwłaszcza jeśli kupujesz konsolę posiadającą już określoną kolekcję gier na dyskach.

— LAN (Local Area Network). Najbardziej rozpowszechniony i faktycznie dominujący obecnie interfejs do przewodowego łączenia różnych urządzeń elektronicznych z sieciami komputerowymi. Umożliwia pracę z lokalnymi zasobami, a także dostęp do Internetu. W przypadku konsol do gier takie połączenie można wykorzystać do gier sieciowych, do pracy z wyspecjalizowanymi usługami gier, przechowywania w chmurze, aktualizacji oprogramowania układowego, a nawet do pełnowartościowego surfowania po sieci i / lub odtwarzania muzyki i wideo z zasobów lokalnych lub stron internetowych; określone możliwości sieciowe różnią się w zależności od modelu. Należy pamiętać, że interfejs LAN jest instalowany wyłącznie w konsolach stacjonarnych (patrz „Współczynnik kształtu") - w przypadku urządzeń przenośnych jest on słabo dostosowany z wielu powodów.

— Wi-Fi 4 (802.11n). W konsolach do gier technologia bezprzewodowa Wi-Fi jest używana głównie do uzyskiwania dostępu do Internetu. Sposoby korzystania z takiego połączenia mogą być różne: gry wieloosobowe, dostęp do zastrzeżonych usług gier, sieci społecznościowych, pełnoprawne surfowanie po Internecie, aktualizacja gier lub oprogramowania układowego itp. Ta metoda połączenia jest wygodniejsza niż przewodowa, ponieważ eliminuje kłopoty z kablami; a w przypadku modeli przenośnych (patrz „Współczynnik kształtu”) jest to właściwie jedyny możliwy. W szczególności standard Wi-Fi 4 (802.11n) zapewnia szybkość przesyłania...danych do 300 Mb/s i wykorzystuje dwa pasma - 2,4 GHz i 5 GHz. Ta ostatnia zapewnia kompatybilność zarówno ze starszymi (Wi-Fi 802.11 b / g), jak i późniejszymi (Wi-Fi 5). Wspomniana prędkość jest uważana za stosunkowo niską, ale w przypadku większości zadań jest więcej niż wystarczająca.

— Wi-Fi 5 (802.11ac). Kolejna, po opisanym powyżej Wi-Fi 4, wersja technologii Wi-Fi. Wykorzystuje pasmo 5 GHz i zapewnia szybkość transmisji danych powyżej 1 Gb/s (w przyszłości - do 6 Gb/s). Ta prędkość nie tylko upraszcza przesyłanie dużych ilości danych (na przykład pobieranie gier lub aktualizacji do nich), ale także zmniejsza opóźnienia w grach online. Aby zapewnić zgodność z wcześniejszymi standardami Wi-Fi korzystającymi z pasma 2,4 GHz, oprócz Wi-Fi 5 może być również obsługiwany Wi-Fi 4.

— Wi-Fi 6 (802.11ax). Wykorzystuje zakresy od 1 do 7 GHz - czyli jest w stanie pracować na standardowych częstotliwościach 2,4 GHz i 5 GHz (w tym ze sprzętem wcześniejszych standardów) oraz w innych pasmach częstotliwości. Maksymalny transfer danych wzrósł do 10 Gbps, ale główną zaletą Wi-Fi 6 nie było nawet to, a dalsza optymalizacja jednoczesnej pracy kilku urządzeń na tym samym kanale (poprawa rozwiązań technicznych stosowanych w Wi-Fi 5 i WiGig). To sprawia, że Wi-Fi 6 zapewnia najmniejszy z obecnych standardów spadek prędkości przy zatłoczonym kanale.

— Wi-Fi 6E (802.11ax). Standard Wi-Fi 6E nosi techniczną nazwę 802.11ax. Jednak w przeciwieństwie do bazowego Wi-Fi 6, który nosi podobną nazwę, wykorzystuje nieobciążone pasmo 6 GHz. Łącznie standard wykorzystuje 14 różnych pasm częstotliwości, oferując wysoką przepustowość w najbardziej zatłoczonych miejscach z dużą liczbą aktywnych połączeń. Jest także wstecznie kompatybilny z poprzednimi wersjami.

— Wi-Fi 7 (802.11be). Podobnie jak w poprzednim standardzie Wi-Fi 6E, technologia wspiera pracę w trzech zakresach częstotliwości: 2,4 GHz, 5 GHz i 6 GHz. Szerokość kanału w Wi-Fi 7 została zwiększona ze 160 MHz do 320 MHz, co pozwala na przesyłanie większych ilości danych. IEEE 802.11be wykorzystuje modulację 4096-QAM, która pozwala również zmieścić większą liczbę symboli w jednostce transmisji danych. Maksymalna prędkość transmisji danych standardu sięga 46 Gbit/s. W przypadku konsol na całkiem użyteczną nowość wygląda technologia MLO (Multi-Link Operation), dzięki której można agregować kilka kanałów w różnych zakresach. To znacznie zmniejsza opóźnienia w transferze danych, zapewniając niski i stabilny ping w grach. Przy podłączaniu wielu urządzeń klienckich nad minimalizacją opóźnień czuwa technologia Multi-RU (Multiple Resource Unit).

— Bluetooth. Interfejs bezprzewodowy przeznaczony do bezpośredniego połączenia między różnymi urządzeniami; bardzo wszechstronny i może być używany do różnych celów. W konsolach do gier Bluetooth wykorzystuje łączenie kontrolerów bezprzewodowych, słuchawek i zestawów słuchawkowych oraz udostępnianie plików innym gadżetom (takim jak laptop lub tablet); specyficzne możliwości tego interfejsu różnią się w zależności od modelu. Bluetooth korzysta z zasięgu radiowego i ma zasięg około 10 m, podczas gdy może utrzymywać połączenie nawet przez ściany (o ile w tym przypadku zasięg nie zostanie zmniejszony).

— Chip NFC. NFC (Near Field Communication) to technologia komunikacji bezprzewodowej krótkiego zasięgu, rzędu kilku centymetrów. Potencjalnie ma dość rozbudowane możliwości, ale dziś najczęściej używany jest jako narzędzie pomocnicze przy łączeniu się przez Wi-Fi czy Bluetooth. Jeśli w obu podłączonych urządzeniach znajduje się chip NFC, to zamiast wyszukiwać, łączyć, autoryzować i wykonywać inne czynności, wystarczy zbliżyć te urządzenia do siebie i zaakceptować połączenie. Zdecydowana większość konsol do gier z chipem NFC to konsole przenośne (patrz „Współczynnik kształtu").

— mini-Jack (3,5 mm). Złącze ogólnego przeznaczenia, najczęściej używane jako analogowe wyjście audio. Mówiąc najprościej, w konsolach taki interfejs jest zwykle przeznaczony do podłączenia słuchawek, głośników i innych zewnętrznych akcesoriów audio - wiele takich urządzeń korzysta z wtyczki 3,5 mm, a do innych interfejsów są odpowiednie adaptery. Jednocześnie specyficzna funkcjonalność mini-Jacka może być inna. Tak więc w niektórych modelach działa tylko jako wyjście, w innych można go użyć do podłączenia zestawu słuchawkowego z mikrofonem lub nawet osobnego mikrofonu. Ponadto złącze to można łączyć z optycznym wyjściem S / P-DIF (więcej informacji można znaleźć w części „Dodatkowe”).

— miniHDMI. Zmniejszona wersja interfejsu HDMI opisana poniżej. Zainstalowana w przenośnych konsolach i tabletach do gier (patrz „Współczynnik kształtu”), pełnowymiarowa wersja nie różni się, z wyjątkiem wymiarów złącza i jest używana w tym samym celu - do podłączenia do telewizora lub innego ekranu i transmisji sygnału wideo i audio.

— HDMI. Cyfrowy interfejs umożliwiający jednoczesną transmisję sygnału wideo o wysokiej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku do 7.1 za pomocą jednego kabla (ponadto w wysokiej jakości i przy minimalnych zakłóceniach). Jest jednym z najczęściej występujących w nowoczesnym sprzęcie wideo, zdecydowana większość telewizorów i monitorów ma co najmniej jedno wejście HDMI. Jedn...ocześnie do pracy z rozdzielczościami od HD (1280x720) i wyższymi to właśnie ten interfejs połączenia jest dziś uważany za optymalny. Dlatego obecność HDMI jest prawie obowiązkowa w przypadku konsol stacjonarnych z obsługą wideo w wysokiej rozdzielczości (w modelach przenośnych pełnowymiarowe złącze nie jest używane ze względu na stosunkowo duże wymiary).

— microUSB. Zredukowana (w zasadzie najmniejsza na dzień dzisiejszy) wersja interfejsu USB, który jest szeroko stosowany w technologii komputerowej do podłączania urządzeń zewnętrznych; całkowicie identyczny z wersją pełnowymiarową, poza kształtem i wymiarami złącza. Okazało się, że oryginalne złącze USB ma dość duże wymiary, słabo dopasowane do kieszonkowego sprzętu; w związku z tym wśród konsol występuje zwykle w modelach przenośnych i tabletach do gier (patrz „Współczynnik kształtu”). Złącze microUSB jest przeznaczone do obsługi konsoli jako podłączonego urządzenia podrzędnego, slave (aby uzyskać więcej informacji, patrz „USB 2.0”). Dzięki niemu możesz na przykład pobierać nowe gry na swoje urządzenie lub aktualizować oprogramowanie.

— microUSB (MHL). Złącze łączące możliwości microUSB i HDMI (patrz wyżej). Kształt i rozmiar są całkowicie identyczne z microUSB, jak również kompatybilne ze zwykłym interfejsem USB i zapewnia te same możliwości; jednakże MHL może być również używany do przesyłania wideo w wysokiej rozdzielczości i dźwięku wielokanałowego. Taką transmisję zapewnia prosty kabel adaptera z wtyczką microUSB na jednym końcu i HDMI na drugim; to połączenie może nawet ładować baterię konsoli. MHL został stworzony jako standard mobilny i jest odpowiednio stosowany w modelach przenośnych (patrz „Współczynnik kształtu”). Eliminuje potrzebę dostarczania przez producentów oddzielnego wyjścia miniHDMI dla wyjścia wideo, co ma pozytywny wpływ na kompaktowość. Co prawda do normalnej pracy w trybie transmisji wideo konieczne jest, aby telewizor lub inny ekran zewnętrzny również miał certyfikat MHL; jednak w skrajnych przypadkach sytuację można naprawić za pomocą prostego adaptera.

— złącze USB C. Rodzaj złącza USB, umieszczane jednocześnie jako zamiennik pełnowymiarowego USB i kompaktowego microUSB. Jest porównywalny rozmiarem do microUSB, dlatego występuje głównie w konsolach przenośnych i hybrydowych (patrz „Współczynnik kształtu”). Jedną z cech tego interfejsu jest dwustronne złącze, które można włożyć do gniazda z dowolnej strony (w przeciwieństwie do poprzednich typów złącza USB). Z założenia USB C jest w większości przypadków podobne do microUSB; a pod względem szybkości przesyłania danych i innych cech zwykle odpowiada USB 3.0 lub 3.1 (patrz poniżej).

Liczba pełnowymiarowych portów USB 2.0 w konstrukcji konsoli.

USB to uniwersalny interfejs szeroko stosowany w technologii komputerowej dla urządzeń peryferyjnych do różnych celów. Pełnowymiarowe porty USB, w tym ta wersja, służą do podłączania dodatkowego sprzętu do konsol - przede wszystkim dysków zewnętrznych i przewodowych kontrolerów gier. Ponieważ te porty (wszystkie wersje) są dość duże, można je znaleźć wyłącznie na konsolach stacjonarnych (patrz „Współczynnik Kształtu”). W szczególności USB 2.0 zapewnia szybkość przesyłania danych do 480 Mb/s; ze względu na pojawienie się bardziej zaawansowanych standardów USB 3.0 i 3.1 (patrz poniżej) jest uważany za przestarzały i stopniowo zanika z konsoli do gier. Jednocześnie do tego złącza można podłączyć urządzenia peryferyjne dla nowszych wersji USB - różne standardy dla pełnowymiarowej wtyczki są ze sobą wzajemnie kompatybilne. To prawda, musisz mieć wystarczające zasilanie - ale w wersji 2.0 jest on stosunkowo niski.

Liczba pełnowymiarowych portów USB w wersji 3.2 gen1(wcześniej nazywanych USB 3.1 gen1 i USB 3.0) w konstrukcji konsoli.

Ten standard różni się od opisanego powyżej USB 2.0 maksymalną szybkością transmisji danych zwiększoną do 4,8 Gb/s, a także wyższą mocą dostarczaną do złącza zasilania; poza tym obie wersje są prawie identyczne i w pełni ze sobą kompatybilne.