Porównanie Naturehike Cloud UP I vs MSR Hubba NX

Całkowita waga namiotu - łącznie ze stelażem i innymi akcesoriami.

Parametr ten zależy przede wszystkim od przeznaczenia (patrz wyżej), a następnie od sezonowości, pojemności i funkcji dodatkowych. Przykładowo w modelach trekkingowych i ekspedycyjnych waga zwykle nie przekracza 5 – 7,5 kg, a najlżejszy z takich produktów może ważyć 2 – 3 kg lub nawet mniej, będąc jednocześnie pełnowartościowymi namiotami dla 2 osób lub nawet więcej. Jednak dla namiotu trekkingowego tak niska waga przy pojemności większej niż 2 osoby zwykle powoduje, że ten model jest przeznaczony wyłącznie na lato. Większość namiotów kempingowych zaczyna ważyć już od 6 kg, choć wśród nich znajdują się również produkty dość lekkie – 4 – 5 kg, 3 – 4 kg, a nawet mniej (w takich przypadkach niska waga może oznaczać również czysto letnią specjalizację). A najbardziej przestronne i/lub wielofunkcyjne modele mogą ważyć 10 – 15 kg, 15 – 20 kg, a nawet więcej; w tej kategorii wagowej można znaleźć głównie pawilony, wieloosobowe namioty kempingowe oraz namioty wędkarskie do połowu karpi (patrz "Przeznaczenie").

Wybierając namiot według tego wskaźnika, należy pamiętać, że nie zawsze ma sens gonić za maksymalnym zmniejszeniem wagi. Owszem,...lekki namiot jest tak łatwy do przenoszenia, jak to tylko możliwe; zmniejszenie wagi jednak nieuchronnie wpływa na jedną lub więcej innych cech. Najczęściej więc lżejsze modele są albo droższe, albo mniejsze i mniej przestronne i funkcjonalne niż ich cięższe odpowiedniki. Czasami zmniejszenie wagi również negatywnie wpływa na bezpieczeństwo (w tym odporność na wilgoć) i ogólną niezawodność produktu. Dlatego sensowne jest szukanie najlżejszego możliwego namiotu w przypadkach, w których zmniejszenie wagi ma kluczowe znaczenie; typowy przykład - długie wędrówki, w których cały sprzęt trzeba nosić przez długi czas "na sobie". I nawet w takich przypadkach warto pamiętać o innych ważnych cechach. Na przykład do użytku późną jesienią, gdy prawdopodobny jest mróz, lepiej wybrać cięższy namiot do użytku w sezonie zimowym niż lekki model, który nie jest przeznaczony do warunków zimowych.

Długość przedsionka przewidzianego w namiocie.

Więcej szczegółów na temat przedsionka znajdziesz powyżej. Jeśli chodzi o jego wymiary, długość przedsionka mierzy się po tej samej stronie, wzdłuż której mierzy się długość całego namiotu; szerokość tego przedziału zwykle odpowiada całkowitej szerokości namiotu i nie ma potrzeby określania jej osobno w charakterystyce. Jednocześnie zauważamy, że ze względu na takie zasady pomiaru długość przedsionka jest często mniejsza niż jego szerokość; jest to w tym przypadku zupełnie normalna sytuacja.

Konkretny stosunek wymiarów tego przedziału w różnych namiotach może być różny. Jednak na ogół dłuższy przedsionek jest z reguły większy i przestronniejszy niż krótszy. Przy wyborze należy mieć na uwadze, że pojemny i przestronny dodatkowy przedział zwiększa ogólny komfort, ale znacząco wpływa na cenę i wagę namiotu (nie wspominając o jego wymiarach). Dlatego przy wyborze według tego parametru warto wziąć pod uwagę realne warunki i cechy korzystania z namiotu. Zaznaczamy tylko, że przy organizacji dodatkowych miejsc do spania warto zwracać uwagę na przedsionki o długości co najmniej 150 cm – z reguły można w nich umieścić dodatkowe miejsca przynajmniej w poprzek, a często wzdłuż namiotu.

Pałąki łączy się za pomocą złącza (huba). Najczęściej jest ono jedno, ale istnieją odmiany, w których do „głównego” pałąka są dołączone pałąki-podpory. Konstrukcja hubowa (HUB) łączy cały stelaż namiotu w jedną całość, sprawia, że namiot jest bardziej niezawodny i stabilny, ułatwia montaż konstrukcji, zwiększa dokładność geometrii montowanego namiotu. Postawić namiot z konstrukcją HUB krzywo się nie uda, nawet jeśli celowo spróbujesz źle zamontować konstrukcję. Główną ideą hubów jest montaż pałąków i prowadnic jak najbardziej pionowo. W tym przypadku namiot staje się niezwykle przestronny.

Liczba pałąków przewidziana w ramie namiotu. W przypadku namiotów kopułowych (patrz „Kształt namiotu”) dla 2-3 osób, nieprzeznaczonych do ekstremalnych warunków, 2 pałąki są uważane za wystarczające; większe i/lub wzmocnione modele mogą mieć więcej pałąków. W przypadku namiotów tunelowych liczba ta jest bezpośrednio związana z długością namiotu.

Materiał, z którego wykonany jest stelaż namiotu (pałąki). Główne wymagania dotyczące pałąków to wytrzymałość, odporność na odkształcenia (elastyczność) i niska waga. We współczesnych namiotach stosuje się kilka materiałów o różnych proporcjach tych parametrów.

- Aluminium. Dość powszechny materiał: ma dobre właściwości wytrzymałościowe, niską wagę i jest stosunkowo niedrogi. Jednocześnie aluminium jest podatne na odkształcenia po długotrwałym narażeniu na obciążenia (choć zwykle nie jest to decydujące nawet przy kilkudniowym postoju).

- Włókno szklane. Materiał kompozytowy oparty na połączeniu włókna szklanego i tworzywa sztucznego. Główną zaletą włókna szklanego jest jego odporność na odkształcenia: nawet przy długotrwałych obciążeniach pałąki nie tracą kształtu. Ponadto materiał ten jest tani i lekki (choć nieco cięższy niż aluminium). Wadą włókna szklanego jest jego wrażliwość na niskie temperatury, co ogranicza jego zastosowanie w warunkach zimowych i na dużych wysokościach. Jednak większość ludzi korzysta z namiotów w cieplejszych miesiącach, dlatego włókno szklane zyskało ostatnio dużą popularność.

- Stal. Stal jest najtrwalszym z opisanych materiałów, dodatkowo dobrze trzyma obciążenia, prawie bez odkształceń. Jednocześnie pałąki stalowe mają znaczną wagę, dlatego rzadko są używane w namiotach.

- Durapol. Materiał kompozytow...y, który pojawił się stosunkowo niedawno i jest pozycjonowany jako doskonalsza alternatywa dla włókna szklanego. Durapol ma strukturę „warstwową”: warstwa zewnętrzna wykonana jest ze specjalnych żywic polimerowych, pod nią znajduje się folia metalowa, pod którą znajduje się siatka syntetyczna, a na końcu warstwa włókna szklanego. Zdaniem twórców pałąki wykonane z tego materiału są trwalsze i bardziej odporne na pękanie niż włókno szklane, lepiej tolerują niskie i wysokie temperatury, a także promieniowanie ultrafioletowe, są mniej podatne na trwałe odkształcenia i mają mniejszą wagę.

Wskaźnik, który odzwierciedla zdolność markizy namiotowej do wytrzymania wilgoci bez zamoczenia. Wyrażany jest w milimetrach słupa wody - wysokości słupa wody, którą markiza może wytrzymać (nie ma mowy o obszarze oddziaływania, ponieważ obciążenie na jednostkę powierzchni pod wodą zależy tylko od wysokości słupa wody i nie jest związane z obszarem jego bazy). Znaczące liczby wskazane w charakterystyce (na przykład 4000 mm H2O, tj. 4 metry) związane są z faktem, że krople deszczu mogą mieć znaczną prędkość i uderzając w markizę, tworzyć w punkcie uderzenia obciążenie porównywalne z obciążeniem nacisku na głębokość kilku metrów.

Ogólnie rzecz biorąc, im wyższy stopień wodoodporności, tym markiza lepiej poradzi sobie z deszczem i śniegiem. Wskaźniki do 3000 mm H2O są uważane za wystarczające do miejsc, w których rzadko pada deszcz, namioty na 3000 - 7000 mm H2O pozwalają nie bać się intensywnych pryszniców, a w namiotach ekspedycyjnych (patrz „Przeznaczenie”), zaprojektowanych do ekstremalnych warunków, wskaźnik ten może osiągnąć 10 000 mm H2O i nawet więcej. Jednak bardziej wodoodporne tkaniny z reguły mają znaczną wagę, dlatego w każdym przypadku warto wybierać opcję optymalną pod względem wytrzymałości i wagi.

Wskaźnik, który odzwierciedla stopień odporności podłogi namiotu na wilgoć. Więcej informacji na temat pomiaru tego wskaźnika można znaleźć w „Wodoodporność markizy”. Tutaj zauważamy, że z oczywistych względów podłoga, w przeciwieństwie do markizy, praktycznie nie podlega działaniu kropli deszczu - w rezultacie wymagania dotyczące wodoodporności podłogi są znacznie niższe. Na przykład tkaniny o wodoodporności 3000 mm słupa wody uważane są za całkowicie wodoodporne (aż do możliwości postawienia namiotu w kałuży), a wyższe wartości zwykle wskazują na zwiększoną grubość tkaniny oraz odpowiednią wytrzymałość i odporność na zużycie. Podobnie jak w przypadku markizy, bardziej wodoodporne tkaniny zwykle mają dużą wagę, więc nie zawsze ma sens szukanie podłogi o maksymalnej wodoodporności.

- Elementy odblaskowe. Zewnętrzna powierzchnia namiotu wyposażona jest w specjalne wstawki odblaskowe. Dzięki temu położenie namiotu będzie zauważalne z daleka, co pozwala użytkownikom na szybką nawigację w ciemności, łatwe określenie lokalizacji obozu namiotowego/namiotu. Często włókna odblaskowe są wplecione w osłony przeciwwiatrowe, aby nie zaczepić ich w nocy.

- Moskitiera. Siatka o drobnych oczkach zakrywająca otwory w namiocie: wejścia, okna, otwory wentylacyjne. Jej obecność jest wysoce wskazana, jeśli planujesz używać namiotu w ciepłym sezonie: pozwala przewietrzyć wnętrze, chroniąc przed komarami i innymi nieprzyjemnymi owadami latającymi.

- Uchwyt do latarki. Specjalne mocowanie (pętelka, haczyk lub karabińczyk), zwykle pod sufitem, przeznaczony do mocowania latarki wewnątrz namiotu. Pozwoli to na łatwe uporządkowanie oświetlenia wnętrza i wyeliminowanie konieczności trzymania latarki w rękach lub samodzielnego znalezienia miejsca na jej najlepszą lokalizację.

- Kieszenie wewnętrzne. Kieszenie umieszczone po wewnętrznej stronie namiotu. Ułatwiają organizację przestrzeni wewnętrznej, pozwalając na wygodne umieszczenie stosunkowo niewielkich przedmiotów - okularów, zegarków, niektórych narzędzi itp. Zmniejsza również ryzyko przypadkowego zmiażdżenia delikatnych przedmiotów.

- Półka na drobiazgi. Przeznaczenie półki wiszącej jest ogólnie podobne do kieszeni wewnętrznych (patrz wyżej): uporządkowanie przestrzeni wewnątrz namiotu, tak aby małe przedmioty nie zostały zgubione lub przypadkowo zgniecione. Niektóre namioty mogą mieć kilka półek. Półki zazwyczaj znajdują się w górnej części namiotu, co umożliwia wykorzystanie ich również jako stojaka na latarnię, jeśli nie ma do niej pętli (patrz wyżej), lub z jakiegoś powodu nie można jej używać.