Porównanie Sierra W802 vs Novatel MiFi 4510L

Najdłuższa odległość, przy której wbudowany modem router jest w stanie zapewnić komunikację przez interfejs Wi-Fi (patrz „Połączenie”).

Należy pamiętać, że w praktyce zasięg silnie zależy od wielu czynników niezwiązanych z głównymi cechami modemu: obecności zakłóceń i przeszkód na ścieżce sygnału, charakterystyki modułu Wi-Fi podłączonego urządzenia, stan naładowania baterii w tym urządzeniu lub samego modemu itp. ... Dlatego rzeczywiste wskaźniki zasięgu mogą być zauważalnie niższe niż deklarowane: na przykład podczas pracy przez ścianę zauważalnie się zmniejszają. Jednak ta cecha dość wyraźnie opisuje ogólny „zasięg” urządzenia, a porównania różnych modeli na nim są całkiem do przyjęcia.

Zwracamy również uwagę, że nie zawsze ma sens kupowanie urządzenia o maksymalnym zasięgu działania – choć duży zasięg zapewnia dodatkową wygodę, wymaga dużej mocy nadajnika, co znacznie zwiększa gabaryty i cenę modemu. Dlatego przy wyborze warto kierować się przede wszystkim zamierzonym formatem użytkowania. Na przykład, jeśli potrzebujesz połączenia 3G, aby uzyskać dostęp do Internetu w drodze z tabletu, wystarczy zasięg kilku metrów (co więcej, zmniejszy to prawdopodobieństwo podłączenia się osób postronnych do przenośnego punktu dostępowego). Ale w przypadku instalacji w dużym prywatnym domu warto poszukać modelu „rzeźni”.

Należy zauważyć, że ten parametr jest raczej umowny i uogólniony, ponieważ jedna generacja zwykle obejmuje kilka technologii transmisji danych (patrz niżej), a zestaw tych technologii w różnych sieciach komórkowych i różnych modemach może się różnić. Dlatego za pomocą tego parametru można jedynie w przybliżeniu ocenić kompatybilność urządzenia z konkretną siecią komórkową. Jednak dane dotyczące generacji (2G, 3G, 4G (LTE), 5G) mogą się przydać na etapie wstępnego doboru: pozwalają przynajmniej wyróżnić interesującą Cię generację, a następnie wyszukać wśród modeli z nią kompatybilnych.

Jeśli chodzi o konkretne generacje, to przedstawiają się one następująco:

— 2G. Standardy łączności drugiej generacji realizowane za pośrednictwem sieci komórkowych GSM. Obsługują technologie transmisji GPRS i EDGE. Ze względu na małą przepustowość są one dziś uważane za przestarzałe i stopniowo zastępowane przez nowsze generacje. Proces ten jest jednak nierównomierny i w niektórych krajach nadal podstawowym standardem mobilnym pozostaje 2G (choć wszystko zmierza w stronę zmiany tej sytuacji). Zaznaczamy też, że nawet wprowadzenie nowszych standardów nie oznacza wyparcia GSM – wielu operatorów zachowuje tę technologię jako zapasową i przeznaczoną dla najprostszych modeli telefonów komórkowych. Właściwie drugiej generacji w czystej postaci praktycz...nie nie spotyka się w modemach komórkowych – stanowi ona uzupełnienie bardziej zaawansowanych standardów.

— 3G. Technologie łączności trzeciej generacji. Obejmuje technologie W-CDMA, HSUPA, HSDPA i HSPA+, a w sieciach CDMA — EV-DO Rev.A i Rev.B. Znacząco przewyższa standardy drugiej generacji zarówno pod względem czystej przepustowości, jak i dodatkowych możliwości. A sama prędkość transmisji danych może być porównywalna do prędkości stacjonarnego, przewodowego połączenia internetowego, co pozwala nie tylko wygodnie przeglądać strony internetowe, ale także korzystać z rozmów wideo, słuchać strumieniowe audio itp. Jednak w praktyce jakość łączności zależy zarówno od konkretnych zastosowanych technologii, jak i od poziomu sygnału, obciążenia stacji bazowych itp.

— 4G. Czwarta generacja łączności, obecnie najbardziej zaawansowana. Obejmuje technologie WiMAX i LTE, które znacznie przewyższają prędkością transmisji danych nie tylko standardy 3G, ale także zwykłe, przewodowe połączenie z Internetem przez Ethernet. Co prawda ​​takie połączenie nie jest tanie.

— 5G. Dalsze, po 4G, rozwinięcie standardów sieci komórkowej. W oficjalnej specyfikacji tej generacji podaje się prędkość szczytową 20 Gb/s dla odbioru i 10 Gb/s dla przesyłu, gwarantowaną prędkość (przy dużym obciążeniu sieci), wynoszącą odpowiednio 100 i 50 Mb/s, a także szereg rozwiązań mających na celu poprawę niezawodności i ogólnej jakości łączności. Zestaw takich rozwiązań obejmuje w szczególności wieloelementowe szyki antenowe (Massive MIMO) oraz technologie kształtowania kierunkowej wiązki (beamforming) na stacjach bazowych, a także możliwość bezpośredniej komunikacji pomiędzy urządzeniami abonenckimi. Dzięki temu standard ten pozwala na zmniejszenie zużycia energii w porównaniu z jego poprzednikami.
Osobno warto poruszyć pogłoski o zagrożeniach dla zdrowia, jakie niesie 5G. Według współczesnych danych naukowych taka sieć nie stanowi zagrożenia dla ludzkiego ciała, a wspomniane plotki to teorie spiskowe, które nie są poparte żadnymi argumentami.

Technologie transmisji danych obsługiwane przez modem.

- GPRS. Najstarsza obecnie stosowana technologia komunikacyjna. Opracowany jako standard dla sieci komórkowych GSM, który umożliwia przesyłanie danych równolegle z komunikacją głosową i wiadomościami tekstowymi, a także ocenianie dostępu do sieci ilością przesyłanych danych, a nie czasem połączenia (jak w poprzednim CSD standard). W momencie jego powstania był bardzo postępowy, ale teraz jest uważany za całkowicie przestarzały i jest używany tylko w przypadkach, gdy nie można zastosować bardziej zaawansowanych standardów.

- KRAWĘDŹ. Technologia stworzona jako modyfikacja GPRS opisanej powyżej, która zwiększy przepustowość kanału i poprawi niezawodność komunikacji. Poza tym standard ten jest całkowicie podobny do GPRS pod względem głównych cech praktycznych.

- W-CDMA. Jeden z najwcześniejszych standardów komunikacyjnych trzeciej generacji (3G). Jest używany w sieciach formatu UMTS. Jedną z głównych zalet takich sieci jest możliwość budowania sieci w oparciu o istniejącą infrastrukturę GSM. Dlatego UMTS, a konkretnie W-CDMA, jest używany przez wielu operatorów telefonii komórkowej na wczesnych etapach przejścia z 2G na 3G.

- HSUPA. Technologia komunikacji trzeciej generacji (3G), ewolucja opisanego powyżej W-CDMA....Nazwa oznacza „High-Speed Uplink Packet Access” – szybką pakietową transmisję danych w kierunku „od abonenta”. To tak naprawdę opisuje przeznaczenie tej technologii: zwiększa szybkość przesyłania danych z modemu do stacji bazowej, co może być przydatne do niektórych konkretnych zadań - na przykład komunikacji wideo.

- HSDPA. Dalej, po HSUPA, udoskonalenie standardu W-CDMA (patrz wyżej). Należy do sieci trzeciej generacji (3G), ale jest uważany za „rozszerzony” standard, dlatego sieci z obsługą HSUPA można oznaczać jako 3.5G, 3G+ itp. Sama nazwa – „High-Speed Downlink Packet Access” – tłumaczy się jako „szybka transmisja pakietowa danych ze stacji bazowej do urządzenia”.

- HSPA+. Najbardziej zaawansowany obecnie standard komunikacji trzeciej generacji oparty na sieciach UMTS (W-CDMA). Dzięki szeregowi ulepszeń pozwala osiągnąć wyższe prędkości niż opcje opisane powyżej, zbliżając się do możliwości sieci czwartej generacji; dlatego jest czasami konwencjonalnie określany jako 3,75G.

- WiMAX. Początkowo WiMAX powstał w dwóch wersjach – „mobilnej” i „stałej”; zdecydowana większość nowoczesnych modemów komórkowych korzysta z drugiej opcji. Należy do standardów czwartej generacji – 4G (podczas gdy „mobilny” był konkurentem dla technologii 3G, choć czasem w celach marketingowych określany jest też mianem komunikacji czwartej generacji). Jakiś czas temu WiMAX był aktywnie promowany jako alternatywa dla przewodowego szerokopasmowego dostępu do Internetu (w szczególności jako najlepsza opcja dla sektora prywatnego, gdzie kabel jest trudno dostępny). Jednak obecnie ten standard stopniowo traci popularność – w szczególności ze względu na rozwój i promocję bardziej zaawansowanego LTE (które zresztą nie ma podziału na typy „mobilne” i „stacjonarne”).

- LTE (do 173 Mb/s). Standard komunikacji komórkowej czwartej generacji jest obecnie najpopularniejszą technologią 4G - w szczególności ze względu na to, że jest to dalszy rozwój W-CDMA/UMTS i może być wdrażany poprzez ulepszanie istniejących sieci (zarówno UMTS, jak i CDMA2000). Kolejnym powodem jego popularności jest ta sama wygoda zarówno dla sprzętu stacjonarnego, jak i mobilnego. Z drugiej strony przy wyborze modemu tego standardu należy mieć na uwadze, że w różnych krajach zasięgi i kanały LTE mogą się różnić, dlatego samo wsparcie tej technologii nie gwarantuje kompatybilności z konkretną siecią. Należy również pamiętać, że w niektórych krajach sieci LTE są dopiero na etapie wdrażania, a w niektórych zupełnie ich nie ma.

- EV-DO (Rev. A). EV-DO to technologia transmisji danych trzeciej generacji (3G) stosowana w sieciach komórkowych w standardzie CDMA (nie mylić z W-CDMA, zbudowanym na innym podstawowym standardzie - UMTS). Należy zauważyć, że w niektórych krajach ten typ sieci 3G rozpowszechnił się znacznie wcześniej niż W-CDMA i jego modyfikacje, a z wielu przyczyn technicznych jest używany głównie do transmisji danych - czyli do obsługi modemów 3G. Jeśli chodzi o Rev. A, jest to druga i najbardziej rozpowszechniona wersja standardu EV-DO.

- EV-DO (Rev.B). Trzecia wersja technologii EV-DO, rozwój i doskonalenie Rev.A; patrz wyżej, aby uzyskać szczegółowe informacje. W tym miejscu zauważamy, że ten standard jest również często używany jako połączenie 3G do transmisji danych; jego zasięg nie jest tak rozległy jak w poprzedniej wersji, ale nadal obejmuje większość dużych osad i ich otoczenia. Należy również pamiętać, że do korzystania ze wszystkich funkcji Rev.B wymagany jest modem z obsługą tej wersji, a nie wszystkie nowoczesne urządzenia EV-DO mogą się tym pochwalić.

Oceniając możliwości modemu należy mieć na uwadze, że podane dla każdej technologii wartości prędkości są maksymalne, co w praktyce jest osiągalne tylko w idealnych warunkach. Rzeczywiste wartości prędkości są z reguły niższe niż potencjalne; mogą zależeć zarówno od charakterystyki sieci, siły sygnału i innych kwestii technicznych, jak i od polityki operatora i warunków określonej taryfy.

Obecność gniazda na karty pamięci w konstrukcji modemu. Karty pamięci są bardzo popularne w nowoczesnej elektronice jako wymienne nośniki pamięci; Istnieją dwie główne opcje pracy z modemami bezprzewodowymi. Pierwszy przewiduje wykorzystanie jako zewnętrzny czytnik kart, do wymiany informacji między kartą a urządzeniem, do którego modem jest podłączony przez USB (patrz niżej); Mówiąc najprościej, zainstalowanie karty zamienia modem w „dysk flash” z pamięcią wymienną. A w modelach z Wi-Fi (patrz „Rodzaj”) może być również możliwa praca jako serwer, zapewniając dostęp do zawartości karty wszystkim urządzeniom bezprzewodowym podłączonym do modemu. Jeśli chodzi o rodzaje kart, to najczęstsza obsługa standardu microSD – są na tyle malutkie, że bez problemu można je łączyć z kompaktowymi obudowami modemów bezprzewodowych. Należy pamiętać, że nawet w ramach tego samego standardu kart pamięci istnieje kilka odmian, a przed zakupem nie zaszkodzi wyjaśnić, z którym z nich urządzenie jest kompatybilne.

Wyświetlacz w konstrukcji modemu. Nawet najprostsze ekrany stosowane w nowoczesnych modemach są bardzo wszechstronne i mogą wyświetlać niemal dowolne informacje serwisowe dotyczące pracy urządzenia (a czasem nie tylko informacje czysto serwisowe). Dzięki temu funkcja ta daje znacznie więcej możliwości informowania użytkownika niż różne wskaźniki. Jednocześnie zauważamy, że funkcja ta występuje tylko w modemach Wi-Fi (patrz wyżej), przeznaczonych do użytku samodzielnego. Wynika to z faktu, że w modelach podłączanych do innego urządzenia przez USB za informowanie odpowiada ekran urządzenia zewnętrznego, a wyposażanie modemu we własny wyświetlacz po prostu nie ma sensu.

Pojemność baterii zainstalowanej w modemie z odpowiednim rodzajem zasilania (patrz niżej).

Przy ceteris paribus, im wyższa pojemność, tym dłużej bateria może pracować bez doładowania. Należy jednak pamiętać, że sytuacja ceteris paribus praktycznie nie występuje we współczesnych modemach bezprzewodowych. Po pierwsze, różne technologie transmisji danych (patrz powyżej) charakteryzują się różnymi wskaźnikami zużycia energii; po drugie, nawet modele obsługujące te same standardy mogą różnić się pod względem zużyciem energii (i czasem pracy) ze względu na różnice konstrukcyjne. Dlatego w większości przypadków dany wskaźnik pełni rolę czysto informacyjną, a nawet bardzo podobne modele można za jego pomocą porównać tylko w przybliżeniu. Przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na bezpośrednio deklarowanej specyfikacji dotyczącej żywotności (patrz niżej).

Maksymalny czas pracy modemu z zasilaniem bateryjnym (patrz „Zasilanie”) na jednym ładowaniu w trybie surfowania po Internecie. Taki zasilacz jest typowy dla routerów Wi-Fi, dlatego z reguły podczas surfowania po Internecie ma zapewniać dostęp do sieci WWW zewnętrznemu urządzeniu Wi-Fi.

Ta cecha jest głównym wskaźnikiem autonomii każdego modemu zasilanego bateryjnie. opisuje czas używania go do głównego celu bez ładowania. Jednocześnie należy pamiętać, że wskaźnik ten jest mierzony w pewnych „idealnych” warunkach; rzeczywisty czas działania zależy od wielu czynników, w tym intensywności surfowania, ilości przesyłanych danych, liczby podłączonych urządzeń i odległości do nich, siły sygnału sieci komórkowej itp. Dlatego w praktyce autonomia modemu może być nieco mniejsza. Niemniej jednak różne modele można łatwo porównać ze sobą pod względem czasu pracy zadeklarowanego w charakterystyce.