Porównanie Olympus WS-852 vs Olympus VN-741PC

Gniazdo kart pamięci umożliwia rozszerzenie własnej pamięci dyktafonu za pomocą wymiennych kart (a w niektórych modelach nagrywanie odbywa się tylko na takich kartach, nie posiadają one własnej pamięci). Funkcja ta ułatwia również objętość danych z innymi urządzeniami wyposażonymi w slot na kartę: np. wkładając kartę z dyktafonu do czytnika kart w laptopie, można od razu odsłuchać nagrany na niej materiał lub przenieść go do dysk twardy bez manipulacji przy kablach. Karty tego samego typu zwykle różnią się objętością i odpowiednio kosztem, co pozwala wybrać opcję optymalną pod względem stosunku tych parametrów.

- SD. Jeden z formatów stosowanych w audio, wideo, technologii komputerowej itp.; prawie każdy nowoczesny laptop ma czytnik kart SD. Jednak wymiary takich kart (32x24 mm) są stosunkowo duże jak na sprzęt przenośny, w związku z czym są rzadko stosowane w dyktafonach. I często są reprezentowane przez bardziej nowoczesne karty SDHC lub SDXC o zwiększonej pojemności pamięci i obsłudze szybkiej magistrali UHS. W związku z tym obsługa SDXC gwarantuje komfortową pracę z SDHC i SD, a obsługa SDHC nie zawiedzie przy podłączaniu kart SD.

- miniSD. Nieco zmniejszona (do 22x20 mm) odmiana standardu SD, poza tym całkowicie identyczna z nim (aż do kompatybilności z czytnikami kart SD przy użyciu najprostszych adapterów). Jest to rzadkie ze względu na powszechną dostępność nawet mniejszych kart microSD.

- microSD. Najbardziej kompaktowa wersja kart pamięci SD ma rozmiar 15x11 mm i pojemność do 4 GB. Ze względu na swoje niewielkie rozmiary są szeroko stosowane w przenośnej elektronice: w rzeczywistości są standardem w telefonach komórkowych i są szeroko stosowane w dyktafonach. Podobnie jak miniSD, może być odczytywany przez czytniki kart dla oryginalnej karty SD za pomocą adaptera.

- karta microSD HC. Standard microSD drugiej generacji; charakteryzuje się zwiększoną pojemnością do 32 GB. W rejestratorze (i generalnie dowolnym czytniku kart) można zastosować zwykłe karty microSD do kart microSD HC, ale nie jest to możliwe – karta nie zostanie odczytana.

...- CompactFlash (zwany dalej CF). Jeden z pierwszych standardów kart pamięci, nadal jest używany ze względu na przyzwoitą szybkość wymiany danych i imponujące pojemności (do 128 GB). Jednak wymiary tych kart są nie mniej imponujące - 42x36 mm. W efekcie słabo nadają się do urządzeń kieszonkowych i rzadko są stosowane w dyktafonach – głównie w zaawansowanych modelach, gdzie priorytetem jest funkcjonalność i jakość nagrania, a nie kompaktowość. Jeśli rejestrator jest przeznaczony do kart CF typu II, może współpracować ze wszystkimi typami CF, a urządzenia typu I są kompatybilne tylko z tym typem.

- MemoryStick. Zastrzeżony standard opracowany przez firmę Sony i używany głównie w jej urządzeniach. Posiada szereg odmian różniących się rozmiarem, głośnością i kompatybilnością, dlatego kupując kartę do takiego rejestratora warto doprecyzować zastosowaną specyfikację MemoryStick. Standard jest dość słabo rozpowszechniony: po pierwsze ze względu na jego zamkniętą naturę (stąd notabene pełną zgodność z nim gwarantują tylko oryginalne karty Sony), a po drugie ze względu na wysoką cenę samych kart.

- XD-Picture. Karty pierwotnie stworzone przez Olympus i Fujifilm dla ich aparatów cyfrowych. Zaletami takich kart są wysoka niezawodność i kompaktowość (20x25 mm), wadami są wysokie koszty i stosunkowo małe objętości (do 2 GB). W rezultacie dyktafony dla xD-Picture są bardzo rzadkie.

Rodzaj wbudowanego mikrofonu określa tryb (ilość kanałów), w którym dyktafon nagrywa dźwięk.

- Mono. Najprostsza opcja: jeden mikrofon nagrywający dźwięk w formacie mono, czyli bez podziału na lewy i prawy kanał. Z takim nagraniem nie da się zapewnić dźwięku „wolumetrycznego”, jednak w przypadku dyktafonów nie jest to decydujące, gdyż Zwykle w takim nagraniu ważna jest nie głośność dźwięku, a zrozumiałość mowy – a to w pełni zapewnia mikrofon monofoniczny.

- Stereo. W tym przypadku zwykle używana jest para mikrofonów, rozstawionych po bokach obudowy; dźwięk jest nagrywany w stereo, a głośność dźwięku uzyskuje się dzięki różnicy w dźwięku docierającym do lewego i prawego mikrofonu. Uważany za nieco bardziej zaawansowany niż mono, choć sam w sobie nie zapewnia lepszej zrozumiałości mowy.

Oddzielne wejście do podłączenia zewnętrznego mikrofonu. W urządzeniach do rejestracji dźwięku stosuje się kilka rodzajów złączy mikrofonowych:

— mini-Jack 3.5 mm. Popularny rodzaj gniazda mikrofonowego występujący w sprzęcie nagrywającym. Reprezentuje z siebie zwykłe gniazdo audio jack, które można spotkać na pokładzie umownego smartfona, laptopa czy przenośnego odtwarzacza audio. Mikrofony zewnętrzne ze wtyczką 3.5 mm dostępne są w wersjach ze złączami dwu-, trzy- i czteropinowymi (odpowiednio TS, TRS i TRRS). Najprostsze interfejsy dwupinowe stosowane są w modelach z nagrywaniem dźwięku mono, zaś zaawansowane interfejsy czteropinowe stosowane są w egzemplarzach obsługujących transmisję dźwięku stereo.

Jack 6.35mm. Złącze ma podobny kształt i piny do standardowego mini-Jack 3.5 mm, jednak ma większe wymiary. Gniazdo Jack 6,35 mm ma większą powierzchnię pinu i wykazuje lepszą odporność na wszelkiego rodzaju zakłócenia. Złącze to występuje w profesjonalnych dyktafonach oraz dyktafonach o dużych rozmiarach obudowy, w których walory użytkowe nagrywania dźwięku są wysuwane na pierwszy plan przed kompaktowością.

— XLR. Port trzypinowy z zewnętrznym mechanizmem blokującym do transmisji sygnału analogowego poprzez podłączenie zbalansowane zapewniające wysoką odporność na zakłócenia. Złącze ma dość duży rozmiar i występuje w profesjonalnym przenośnym...sprzęcie do nagrywania.

Im większa liczba danych na jednostkę czasu, która jest używana do przesyłania strumienia audio, tym wyższa jakość nagrania MP3. Tak więc bazowa przepływność 32 Kbps implikuje zakodowanie jednej sekundy dźwięku przy użyciu 32 tysięcy bitów informacji - jest ona wykorzystywana tylko do transmisji głosu. Jakość nagrywania 128 Kbps, 192 Kbps i 256 Kbps jest znacznie bardziej powszechna w przenośnych urządzeniach nagrywających. Maksymalna możliwa szybkość transmisji dla formatu MP3 wynosi 320 Kb/s. Dążenie do najwyższej jakości nagrywania dźwięku ma sens w przypadku zaawansowanych modeli dyktafonów, dla konwencjonalnego dyktafonu do nagrywania wykładów wystarczą podstawowe parametry bitrate. Należy również pamiętać, że jakość nagrania dźwiękowego wpływa na rozmiar plików wynikowych i czas trwania rejestratora.

Maksymalny czas nieprzerwanego nagrywania na dyktafonie. Zależy przede wszystkim od ilości pamięci (patrz „Pamięć wbudowana”, „Gniazdo na karty pamięci”), jest również bezpośrednio związany z jakością nagrania: im wyższa jakość, tym więcej miejsca zajmuje materiał i krótszy jest maksymalny czas nagrywania. W związku z tym, producenci zwykle wskazują w specyfikacji maksymalny możliwy czas nagrywania, czyli czas nagrywania z minimalną jakością; przy wyższej jakości czas będzie krótszy.