Porównanie 1stPlayer UN1-3F2-W-WH Zasilacz 750 W biały vs DarkFlash DLH21 biały

Współczynnik kształtu określa przede wszystkim wewnętrzną objętość obudowy (w rezultacie - używaną do niej płytę główną, patrz „Rodzaj płyty głównej”), a także funkcje montażu. Obecnie obudowy komputerów występują w następujących głównych formach:

— Full Tower. Pionowa obudowa jest obecnie jednym z największych współczynników kształtu do komputerów: szerokość wynosi 15-20 cm, wysokość 50-60 cm, liczba zatok z dostępem z zewnątrz może sięgać 10. Najczęściej w tym formacie produkowane są obudowy komputerów o wysokiej wydajności.

— Ultra Tower. Dalszy rozwój i rozbudowa obudów Full Tower (patrz wyżej), oferujących jeszcze więcej miejsca na „wypełnienie”: szerokość takiej obudowy to około 25 cm, wysokość może dochodzić nawet do 70 cm, co pozwala na rozbudowane konfiguracje wewnątrz i zapewnia wystarczająco dużo wolnej przestrzeni do efektywnego chłodzenia.

— Midi Tower. Przedstawiciel rodziny Tower (obudowy z pionowym montażem) średniej wielkości - około 45 cm wysokości i 15-20 cm szerokości, z liczbą zewnętrznych zatok od 2 do 4. Najpopularniejsze dla domowych komputerów klasy średniej.

— Mini Tower. Najbardziej kompaktowa pionowa obudowa, o szerokości 15-20 cm i wysokości około 35 cm, ma (zazwyczaj) nie więcej niż 2 zatoki z dostępem z zewnątrz. Służy głównie do montażu komputerów biurowych, które nie wy...magają wysokiej wydajności.

— Desktop. Obudowy przeznaczone do montażu bezpośrednio na biurku. Często mają możliwość montażu poziomego – dzięki czemu monitor można postawić na obudowie – choć zdarzają się też modele, które montuje się stricte pionowo. Rozmiar takich obudów może być praktycznie dowolny - od miniaturowych rozwiązań do płyt głównych thin mini ITX po duże obudowy do E-ATX (patrz „Rodzaj płyty głównej”). Jednak większość obudów typu „Desktop” jest stosunkowo niewielka.

— Cube Case. Obudowy sześcienne lub o podobnym kształcie. Mogą mieć różne wymiary i są przeznaczone do różnych rodzajów płyt głównych, ten punkt w każdym przypadku należy doprecyzować osobno. Tak czy inaczej, takie obudowy mają dość oryginalny wygląd, który różni się od tradycyjnych „wież” i „desktopów”.

— Dual Tower. Dość rzadka opcja — obudowa wielkością i proporcjami przypomina dwie „wieże”, ułożone obok siebie. Rozwiązania Dual Tower mają duże rozmiary i są przeznaczone głównie do wydajnych komputerów stacjonarnych (w szczególności do najwyższej klasy stacji do gier).

Zwróć uwagę, że istnieją modele, które umożliwiają zarówno montaż pionowy, jak i poziomy i mogą w rzeczywistości przekształcać się z „wieży” w „desktop” i odwrotnie. W takich przypadkach współczynnik kształtu jest wskazywany według współczynnika kształtu podanego w dokumentacji producenta lub według opisanego tam podstawowego sposobu montażu.

Współczynnik kształtu zasilacza, dla którego zaprojektowana jest obudowa. Współczynnik kształtu zasilacza jest wskazywany według typu płyt głównych, dla których zasilacz jest początkowo zaprojektowany; jednak wiele współczynników kształtu jest wzajemnie kompatybilnych.

— ATX (zwykły). Współczynnik kształtu zaprojektowany dla pełnowymiarowych obudów, głównie typu Tower i Desktop (patrz „Współczynnik kształtu”). Zasilanie płyty głównej - ze złącza 24-pinowego (w starszych wersjach - 20-pinowego); ponadto takie zasilacze zwykle zapewniają dodatkową wtyczkę zasilania dla procesora (4-pinową, 8-pinową, a czasem obie).

— -FlexATX. Współczynnik kształtu FlexATX przeznaczony dla miniaturowych płyt głównych (pod względem rozmiaru i rozmieszczenia otworów montażowych takie płyty są kompatybilne z microATX). W związku z tym zasilacze dla nich są kompaktowe i mają zwiększoną wydajność. Są kompatybilne z wieloma miniaturowymi płytami głównymi, w tym wspomnianymi już microATX i mini-ITX, a główne złącza są takie same jak w ATX (może z wyjątkiem wersji 20-pinowej).

— TFX. Skrót TFX pochodzi od Thin Form Factor - tj. „cienki współczynnik kształtu”. Jest to jeden z kompaktowych zasilaczy stosowanych w systemach o miniaturowym formacie; pod względem kompatybilności jest podobny do opisanego powyżej microATX, a pod względem złączy — do ATX.

— ...f="/list/193/pr-16206/">SFX. Inny typ zasilaczy o zmniejszonych wymiarach stosowanych w układach kompaktowych (S - od „small”, czyli „mały”). Pod względem złączy jest uważany za całkowicie wymienny z ATX, zasadniczo różni się tylko rozmiarem.

— Zewnętrzny. Obudowy, w których w ogóle nie ma miejsca na zasilacz wewnętrzny, przeznaczone są do podłączenia zasilacza zewnętrznego. Ta konstrukcja znajduje się głównie wśród najmniejszych obudów (w szczególności dla płyt głównych mini-ITX i Thin mini-ITX). Należy pamiętać, że w tym przypadku chodzi nie o każdą obudowę z zewnętrznym zasilaczem, ale tylko o modele, które nie mają wbudowanych konwerterów (patrz poniżej) i są przeznaczone do płyt głównych z własnym złączem do zewnętrznego zasilacza.

— Zewnętrzny z konwerterem. Obudowy przeznaczone do zasilaczy zewnętrznych (patrz wyżej) i wyposażone we wbudowane konwertery. Konwerter wyprowadza zasilanie z zewnętrznego zasilacza do szeregu złączy „komputerowych”, w szczególności do standardowego 24-pinowego złącza zasilania płyty głównej. Można więc w takim przypadku zainstalować płytę główną z tradycyjnym zasilaczem ATX w formacie 24-pinowym.

Możliwa długość zasilacza, który można zamontować w obudowie.

Najwyższa dopuszczalna wysokość chłodnicy dla tej obudowy.

W tym przypadku chodzi o chłodnicę służącą do chłodzenia procesora – taki komponent jest dostępny w zdecydowanej większości współczesnych komputerów. Wysokość mierzona jest względem płyty głównej.

Grubość ścian bocznych, użytych w obudowie. Wybierając grubość, producenci muszą szukać kompromisu między kilkoma punktami naraz. Z jednej strony, cienkie ściany są niedrogie i ciepło przez nie rozprasza się szybciej, co ma pozytywny wpływ na wydajność chłodzenia. Z drugiej strony, grube ściany są niezbędne w przypadku wydajnych systemów, w przeciwnym razie obudowa może po prostu nie wytrzymać wagi zaawansowanych podzespołów. Po trzecie, stal to dość mocny materiał, nawet przy stosunkowo niewielkiej grubości. W związku z tym w większości modeli wskaźnik ten nie przekracza 0.7 — 0,8 mm, a częściej wynosi około 0.5 – 0,6 mm.

Rodzaj podświetlenia przewidzianego w konstrukcji obudowy.

Podświetlenie pełni głównie rolę dekoracyjną, nadaje komputerowi oryginalny wygląd, co docenią miłośnicy zewnętrznego tuningu. Oświetlenie można również zamontować osobno, ale łatwiej jest kupić obudowę, w której było pierwotnie przewidziane. Rodzaje podświetlenie mogą być następujące:

— Podświetlany wentylator. Podświetlana jest jedna lub kilka chłodnic wychodzących na boczną lub górną powierzchnię obudowy.

— Podświetlana obudowa. Poszczególne części obudowy są podświetlane, najczęściej od wewnątrz, dzięki czemu podświetlenie widać przez przezroczyste okno/okna lub powierzchnię siatkową. Czasami można również zapewnić podświetlenie zewnętrzne.

Spotyka się obudowy, w których oba rodzaje podświetlenia są zapewnione jednocześnie. A do potrzeb biurowych odpowiednie są obudowy bez podświetlenia.

Obecność zasilacza w dostarczonym zestawie obudowy. Taki kompletny zestaw oszczędza użytkownikowi konieczności samodzielnego zakupu zasilacza i kłopotów z kompatybilnością - zasilacz z zestawu z definicji jest optymalny dla obudowy. Zasilacz ten jednak może nie nadawać się do planowanego montażu systemu - np. z powodu niewystarczającej mocy lub braku wymaganej liczby złączy. Dlatego przed zakupem należy zapoznać się ze szczegółową specyfikacją zasilacza z zestawu i upewnić się, że jest on odpowiedni dla wybranej konfiguracji. Jeśli konfiguracja nie jest do końca znana (np. planowane jest stopniowe kupowanie komponentów lub nie zdecydowałeś się jeszcze na konkretny zestaw komponentów), warto wybrać obudowę bez zasilacza i zaopatrzyć się w zasilacz na sam koniec, gdy wymagania dla niego będą wreszcie jasne.

Moc wyjściowa zasilacza dostarczonego w zestawie z obudową (patrz „Zasilacz”). Moc ta nie może być mniejsza niż całkowity pobór mocy systemu, który planuje się zmontować w tej obudowie - w przeciwnym razie zasilacz po prostu nie „wyciągnie” systemu.

Liczba slotów na karty rozszerzeń znajdujących się na tylnym panelu obudowy.

Sama karta rozszerzeń (karta graficzna, karta dźwiękowa, tuner TV itp.) jest instalowana w slocie na płycie głównej, a w slocie na tylnym panelu obudowy jest mocowany zewnętrzny panel takiej karty z wejściami i wyjściami. Im więcej slotów w obudowie, tym więcej kart rozszerzeń można w niej zainstalować. Należy pamiętać, że niektóre karty mogą zajmować jednocześnie dwa, a nawet trzy sloty; jest to szczególnie powszechne w przypadku wydajnych kart graficznych. Zwracać uwagę na liczbę slotów jednak musisz, głównie jeśli montujesz potężny system o wysokiej wydajności. W przypadku zwykłego domowego komputera w większości przypadków wystarczy jeden slot na kartę graficzną; a w wielu konfiguracjach sloty w tylnym panelu nie są w ogóle wykorzystywane.