Porównanie Remington HydraLuxe AS8901 vs BaByliss AS950E

Moc znamionowa urządzenia - to moc zużywana przez nie podczas pracy z maksymalną intensywnością.

Parametr ten ma kluczowe znaczenie przede wszystkim dla suszarek do włosów, w tym suszarek-szczotek (patrz „Rodzaj”). Maksymalna możliwa szybkość przepływu powietrza i nagrzewania zależy przede wszystkim od mocy. Jednocześnie, wybierając według tego parametru, warto zastanowić się, do jakich celów planowane jest użycie urządzenia. Tak więc, wartość poniżej 1000 W jest uważana za niewystarczającą do całkowitego wysuszenia włosów, zwłaszcza długich włosów; takie modele przeznaczone są głównie do stylizacji, a niektóre z nich (zwłaszcza niedrogie) zapewniają wysoką temperaturę i niski przepływ powietrza, co wymaga szczególnej ostrożności podczas użytkowania. Do pełnowartościowego, uniwersalnego zastosowania – nawet w domu, nie mówiąc już o profesjonalnym użytkowaniu – wskazane jest posiadanie urządzenia o mocy co najmniej 1800 W, a najlepiej 2000 W i więcej. Takie wskaźniki pozwalają zapewnić intensywny przepływ powietrza, który jest w stanie skutecznie wysuszyć włosy nawet przy niskich temperaturach; ponadto, dobry zapas mocy daje możliwość przewidzieć różne ustawienia temperatury i prędkości. Z kolei, modele średniozaawansowane – od 1000 do 1800 W – warto rozważać głównie jako urządzenia podróżne.

Z kolei w przypadku lokówek, wałków elektrycznych itp. intensywność nagrzewania oraz prędkość, z jaką osiągana jest temperatura pr...acy, zależy bezpośrednio od mocy. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że producent dobiera moc elementu grzejącego w taki sposób, aby osiągnąć określone parametry użytkowe – temperaturę, intensywność nagrzewania itp. Dlatego przy wyborze warto zwrócić uwagę konkretnie na wskaźniki praktyczne i ma sens porównywanie różnych modeli pod względem mocy, przede wszystkim w przypadkach, gdy nie wskazano bardziej „zbliżonych do tematu” cech (jest to spotykane, na przykład, w niektórych niedrogich lokówkach o najprostszej funkcjonalności). W takim przypadku należy przyjąć, że im słabsze i bardziej wrażliwe są włosy, tym niższa powinna być temperatura i tym mniej intensywne powinno być nagrzewanie. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli masz wątpliwości, warto preferować mniej wydajne urządzenie: kręcenie zajmie więcej czasu, ale ryzyko zrujnowania włosów jest znacznie mniejsze.

Średnica szczotki, używanej w odpowiednim urządzeniu (patrz "Urządzenie"), a dokładniej - średnica cylindra, z którego "wyrastają" włosie szczotki.

W przypadku różnych długości włosów, różnych rodzajów fryzur i metod stylizacji, optymalne rozmiary szczotek również będą różne - w niektórych przypadkach wygodniejsza jest mała średnica, 20 - 25 mm, w innych większe szczotki na 30 mm lub więcej będą bardziej wygodne. Jednak parametr ten ma znaczenie głównie do użytku profesjonalnego oraz podczas pracy z długimi włosami, skomplikowanymi fryzurami itp. Jeśli urządzenie jest kupowane do zwykłego użytku domowego bez specjalnych dodatków, średnica szczotki nie jest tak ważna.

Rodzaj zewnętrznej powłoki elementu grzejnego.

— Chromowany. Najprostsza, najtańsza i najczęstsza opcja pokrycia. Oprócz niskiego kosztu, zaletą tej opcji jest szybkie nagrzewanie. Jednocześnie przy korzystaniu z takich grzałek istnieje zwiększone ryzyko uszkodzenia włosów, dlatego należy ostrożnie używać chromowanych nasadek, a przy ciągłym użytkowaniu są one mało przydatne.

— Aluminium. Takie grzałki są uważane za bardziej zaawansowane niż opisane powyżej chromowane, ze względu na dłuższą żywotność i lepsze rozprowadzanie ciepła. Nie są jednak pozbawione charakterystycznych wad jakiejkolwiek metalowej powłoki, przede wszystkim negatywnego wpływu na kondycję włosów.

- Tytan. Inna opcja dla metalowej grzałki. Pod względem podstawowych właściwości jest prawie całkowicie podobny do aluminium (patrz wyżej), w większości przypadków różni się jedynie wyglądem.

— Ceramika. Za główną zaletę ceramiki uważa się lepsze rozprowadzanie ciepła niż w grzałkach metalowych. Dzięki temu takie pokrycie jest uważane za znacznie bardziej „delikatne”; jednak jego koszt jest znacznie wyższy, a nagrzewanie jest nieco wolniejsze.

— Turmalin. Z reguły, w tym przypadku mamy na myśli grzałki ceramiczne (patrz wyżej), uzupełnione powłoką turmalinową. Takie pokrycie ma dwie główne funkcje: zapewnia jonizację (patrz „F...unkcje”), zapewniając gładką i równomierną stylizację, a także zmniejsza tarcie, umożliwiając łatwiejsze przesuwanie się szczypiec po włosach.

— Ceramika tytanowa. Specyficzny rodzaj powłoki ceramicznej, stosowanej przez niektórych producentów. Konstrukcja, z reguły, jest wyposażona w różne dodatkowe technologie, mające na celu poprawę jakości pracy; jednak to, czy takie urządzenia są lepsze od swoich „ceramicznych” odpowiedników, zależy od modelu w każdym konkretnym przypadku.

— Tytanowo-turmalinowy. Analogicznie do opisanej powyżej powłoki turmalinowej, w której zamiast ceramiki, jako podstawy grzałki, zastosowano tytan. Pod względem głównych cech praktycznie się nie różni.

— Stal. Najprostsza opcja pokrycia; zwykle, gdy mówi się o „zwykłym metalowym pokryciu”, chodzi o stal. Główną i być może jedyną zaletą takiej powierzchni jest jej niski koszt. Z drugiej strony, nagrzewanie okazuje się być „mocne” i niezbyt jednolite, co wymaga ostrożności przy obchodzeniu się z takim narzędziem i sprawia, że nie nadaje się ono do częstego użytkowania.

— Teflon. Teflon wyróżnia się niską siłą tarcia, takie płytki łatwo przesuwają się po włosach - nawet łatwiej, niż płytki ceramiczne. Z drugiej strony, materiał ten jest nieco gorszy od ceramiki pod względem równomierności nagrzewania.

— Miedź krzem. Zazwyczaj są to płytki miedziane pokryte krzemem. Miedź ma doskonałą przewodność cieplną, a zatem równomierność nagrzewania; a krzem jest podobny w praktycznych właściwościach do ceramiki - w szczególności zapewnia bardziej łagodny efekt i nadaje się do częstego użytkowania. Z drugiej strony, opcja ta jest dość specyficzna i nie ma znaczących przewag nad bardziej tradycyjnymi materiałami. Dlatego jest stosunkowo rzadka.

— Mangan-miedź. Manganowo-miedziane pokrycie grzałek zapewnia niezwykle delikatny wpływ na włosy. Płytki z taką powłoką są elastyczne, dzięki czemu powierzchnie robocze stylizatora (prostownicy lub lokówki) dopasowują się do kształtu pasma włosów. Dzięki temu włosy są narażone na mniejsze obciążenia mechaniczne, a więc, są mniej zniszczone i stają się bardziej posłuszne.

Specjalna pętla, umożliwiająca zawieszenie urządzenia na gwoździu, haczyku lub na czymś innym. W niektórych przypadkach ta metoda przechowywania jest najwygodniejsza - na przykład, suszarkę lub lokówkę można trzymać na ścianie w pobliżu lustra, przed którym zazwyczaj suszy się i układa włosy, a urządzenie zawsze będzie pod ręką i nie zajmie miejsca na półkach ani w szufladach. Pętla najczęściej znajduje się bezpośrednio na przewodzie zasilającym, w pobliżu uchwytu.

Miejsce podłączenia przewodu do korpusu urządzenia wyposażone jest w przegub obrotowy, dzięki któremu przewód może swobodnie obracać się wokół własnej osi. Obrót przewodu o 360˚ poprawia komfort użytkowania sprzętu. Przewód przestaje się zwijać i skręcać w węzeł. Obrotowy przegub pozwala na swobodne użytkowanie urządzenia, używając go zarówno z lewej, jak i prawej strony.

Długość kabla do podłączenia do sieci, przewidziana w konstrukcji urządzenia.

Długi kabel z jednej strony, pozwala na dalsze oddalanie się od gniazdka i daje większą swobodę ruchów. To ostatnie jest szczególnie ważne w salonach fryzjerskich, salonach kosmetycznych itp., gdzie perukarz często musi chodzić dookoła klienta. Ale przy normalnym użytku domowym nie jest wymagana specjalna „mobilność”, a zbyt długi kabel może plątać się pod stopami i powodować inne niedogodności. Dlatego możemy powiedzieć, że do użytku domowego wystarczy drut o długości 1 - 1,5 m. A do zadań profesjonalnych urządzenia są produkowane z przewodem o długości 1,8 m lub więcej.