Porównanie Adler AD 3059 stal nierdzewna vs MPM MGR-11M stal nierdzewna

Moc znamionowa urządzenia - czyli najwyższa moc pobierana podczas normalnej pracy. Przy niskiej intensywności nagrzewania zużycie energii może być niższe, ale warto kierować się właśnie tym wskaźnikiem.

Im większa powierzchnia robocza grilla elektrycznego, tym więcej energii potrzeba do jego wydajnej pracy. Ponadto dla różnych zadań kulinarnych intensywność nagrzewania (i odpowiednio wymagana moc) również będzie inna. Dlatego według tego wskaźnika można porównywać tylko urządzenia tego samego typu (patrz wyżej) o podobnej wielkości powierzchni roboczej (patrz poniżej). I w takim porównaniu należy przyjąć, że większa moc zapewnia szybsze nagrzewanie i stabilniejszą temperaturę, ale znacząco wpływa na koszt urządzenia. Ponadto urządzenia o mocy większej niż 2 kW mogą powodować problemy w przypadku starego, „słabego” okablowania.

Jednak ponad 2 kW to dość duża moc jak na nowoczesne grille elektryczne. W przypadku większości z nich pobór mocy wynosi 1,5 - 2 kW, sporo modeli mieści się w zakresie 1 - 1,5 kW, a w najmniejszych urządzeniach liczba ta w ogóle nie przekracza 1 kW. Jednocześnie należy osobno podkreślić, że mała moc sama w sobie nie oznacza niskiej wydajności - często okazuje się całkiem wystarczająca, biorąc pod uwagę rodzaj i pojemność grilla.

Maksymalna temperatura grzania paneli grilla elektrycznego obsługiwana przez urządzenie podczas normalnej pracy. Pożądane jest, aby jego optymalny wskaźnik wynosił około 230 - 240 ° C. Grille elektryczne o takim progu temperatury grzania będą w stanie usmażyć każdą żywność o wysokiej jakości. Wysoka temperatura do użytku domowego może być potrzebna tylko do niektórych określonych rodzajów gotowania, a niższa temperatura nie zapewni prawidłowego grillowania.

Kształt, jaki ma powierzchnia robocza grilla.

- Falista. Płyty żebrowane o charakterystycznej „pasiastej” powierzchni. Dzięki takiemu kształtowi produkt nie styka się z całą powierzchnią grilla, a jedynie z wystającymi żebrami, a tłuszcz lub sok może swobodnie spływać z niego do wgłębień, podczas gdy ciecz we wgłębieniach wrze pod wpływem ciepła grilla. Dzięki temu na gotowym daniu powstają charakterystyczne smażone paski, a powierzchnia między tymi paskami okazuje się nie tyle smażona, co zgrzewana. Powierzchnia falista jest uważana za optymalną, w szczególności do gotowania mięsa: ponieważ tłuszcz może kapać z potrawy, gotowe danie okazuje się mniej tłuste niż w przypadku gładkiej powierzchni. Takie powierzchnie są również odpowiednie dla ryb, ale grill falisty jest znacznie mniej odpowiedni do warzyw.

- Gładka. Zwykła gładka powierzchnia bez wyraźnego reliefu. Uważa się, że jest optymalna w szczególności do smażenia warzyw, ale jest mniej odpowiednia do gotowania mięsa: mięso jest faktycznie smażone we własnym soku i okazuje się być bardziej tłuste niż na powierzchni falistej.

- Gładka i falista. Obecność dwóch rodzajów powierzchni jednocześnie w konstrukcji lub dostawie grilla. Cechy każdego typu są szczegółowo opisane powyżej; tutaj zauważamy, że konkretna konstrukcja takich urządzeń może być różna. Dlatego w niektórych...modelach (głównie grillach otwartych i raclette, patrz „Rodzaj”) stosowana jest kombinowana konstrukcja: część powierzchni jest gładka, a część falista. Pozwala to na jednoczesne gotowanie różnych rodzajów żywności. Z kolei w grillach kontaktowych stosuje się inną opcję - wymienne płyty różnego typu dostarczane wraz z urządzeniem (więcej szczegółów w „Płyt w zestawie”). Pozwalają przynajmniej na dostosowanie urządzenia do konkretnych produktów, a w modelach umożliwiających otwieranie pod kątem 180° (patrz „Funkcje”) istnieje również możliwość jednoczesnego gotowania różnych rodzajów potraw, np. na otwartym grillu typu kombinowanego.

- Ruszt. Powierzchnia robocza w postaci rusztu montowana nad grzałką. Główną zaletą takiej powierzchni jest to, że pozwala na gotowanie potraw „z dymem”: sok i tłuszcz kapiące ze smażonej potrawy opadają na grzałkę i odparowują z niej, nadając potrawie charakterystyczny aromat. Jednocześnie takie grille są dość skomplikowane i wymagające w utrzymaniu: trzeba okresowo czyścić nie tylko ruszt, ale także grzałkę, a takie czyszczenie jest dość trudne ze względu na obfitość trudno dostępnych miejsc. Dlatego ta opcja jest niezwykle rzadka w naszych czasach.

Liczba pojedynczych płyt dołączonych do zestawu urządzenia.

Grill kontaktowy (patrz „Rodzaj”) wymaga do działania dwóch płyt, inne rodzaje grilla tylko jednej. Jeśli więc w charakterystyce zadeklarowano większą liczbę takich części (4 lub więcej dla modeli kontaktowych, 2 lub więcej dla pozostałych), oznacza to, że urządzenie ma wyjmowane płytki (patrz „Funkcje”) i jest wyposażone w kilka rodzajów płyt, które można zmienić według własnego uznania. Najczęściej takie wymienne części różnią się kształtem powierzchni (patrz „Powierzchnia płyt”); dodatkowo w zestawie mogą znajdować się specjalistyczne narzędzia do gofrów, do naleśników (patrz poniżej) itp.

Odrębny przypadek w tym względzie stanowią grille do pizzy (patrz „Rodzaj”): chociaż stosują ogrzewanie dwustronne, to jednak w charakterystyce może być wskazana tylko jedna płyta w zestawie. W takich przypadkach mówimy o wyjmowanej płycie, która jest przymocowana do górnej połowy urządzenia (pokrywy): gdy ta część jest zainstalowana, grill do pizzy faktycznie zamienia się w grill kontaktowy, a bez niej pod pokrywą pozostaje wolna przestrzeń, która jest wygodna do gotowania pizzy i innych podobnych potraw.

Długość kabla do podłączenia do sieci zapewnionego w konstrukcji urządzenia.

Wybierając według tego wskaźnika, warto wziąć pod uwagę szacunkową odległość do gniazdka: zbyt krótki przewód po prostu go nie dosięgnie, zbyt długi będzie się plątać i powodować niedogodności. Jednocześnie zauważamy również, że większość grilli elektrycznych jest przeznaczona do użytku w domu i innych podobnych warunkach, gdzie nie ma specjalnych problemów z dostępem do gniazdek. Dlatego długość kabla w takich urządzeniach nie przekracza 2 m, a w niektórych modelach wynosi nawet około 80 cm.