Porównanie DJI Matrice 350 RTK vs DJI Inspire 2

Maksymalny czas lotu quadkoptera na jednym pełnym naładowaniu akumulatora. Wskaźnik ten jest raczej przybliżony, ponieważ najczęściej wskazuje się na idealne warunki; w praktyce czas lotu może okazać się krótszy niż podano. Niemniej jednak, według tych danych, całkiem możliwe jest oszacowanie ogólnych możliwości śmigłowca i porównanie go z innymi modelami - dłuższy deklarowany czas lotu i w praktyce oznacza zwykle większą autonomię.

Należy pamiętać, że w przypadku nowoczesnych śmigłowców czas lotu wynoszący 20 minut lub więcej jest uważany za dobry wskaźnik, a w najbardziej „długich” modelach może osiągnąć 40 minut.

Najwyższa prędkość, jaką może rozwinąć quadkopter w locie poziomym. Należy pamiętać, że w większości przypadków parametr ten jest wskazany dla optymalnych warunków pracy: pełne naładowanie akumulatora, niska temperatura powietrza, minimalna waga itp. Niemniej jednak całkiem możliwe jest skupienie się na tym zarówno przy wyborze, jak i porównywaniu ze sobą różnych modeli.

Należy zauważyć, że kwadrokoptery jako klasa technologii zostały pierwotnie opracowane jako stabilne i zwrotne platformy powietrzne, a nie jako pojazdy o dużej prędkości. Dlatego też należy szukać szczególnie szybkiego kwadrokoptera tylko wtedy, gdy umiejętność szybkiego przemieszczania się z miejsca na miejsce jest dla Ciebie krytycznie ważna (na przykład, jeśli urządzenie zostało zakupione do nagrywania wideo szybko poruszających się obiektów na dużych obszarach).

Zdolność quadkoptera do utrzymania i utrzymania stabilnych parametrów lotu przy wietrznej pogodzie. W kolumnie tej zwyczajowo podaje się siłę wiatru w metrach na sekundę, co zapewnia bezproblemowy start i lądowanie drona w ramach dopuszczalnej prędkości wiatru. Bezpośrednio w locie helikoptery mogą pokonać opór jeszcze szybszych wiatrów. Jednak starty i lądowania przy sile wiatru powyżej wyznaczonego poziomu obarczone są nieprzewidywalnymi ruchami drona, utratą kontroli i zwiększonym ryzykiem sytuacji awaryjnych.

Rodzaj instalacji kamery, w jaką wyposażony jest quadkopter.

- Wbudowany. Kamera jest zamontowana na stałe w pojeździe i nie można jej zdemontować bez demontażu kadłuba. Jest to najłatwiejsza opcja dla tych, którzy chcą używać kwadrokoptera do filmowania zdjęć i filmów lub do latania z widokiem z pierwszej osoby (patrz Transmisja w czasie rzeczywistym); ponadto ta konstrukcja aparatu jest uważana za bardziej wytrzymałą i niezawodną niż zdejmowana. Z drugiej strony nie pozwala na zdjęcie kamery, aby maszyna była lżejsza lub zastąpienie jej inną, bardziej odpowiednią pod względem cech.

- Zdejmowany. Jak sama nazwa wskazuje, kamery te są montowane na zdejmowanych mocowaniach. Dzięki temu użytkownik może nagrywać lub instalować kamerę, w zależności od tego, co w danej chwili jest dla niego ważniejsze - niska waga auta czy obecność elektronicznego "oczka" na pokładzie. Należy pamiętać, że w niektórych modelach można zainstalować nie tylko standardowe urządzenie, ale także urządzenie innej firmy.

- Nieobecny. Drony, które w ogóle nie mają kamer, dzielą się na dwie główne kategorie. Pierwsza w ogóle nie przewiduje korzystania z żadnych kamer; z reguły obejmuje niedrogie urządzenia, głównie do celów rozrywkowych, dla których „wizjer” jest tylko drogim i niepotrzebnym nadmiarem, co dodatkowo zwiększa wagę całej konstrukcji. Drugi typ to modele z możliwością zamontowania kamery. Obej...muje dość zaawansowane drony - aż po potężne profesjonalne maszyny zdolne do przenoszenia cyfrowej lustrzanki. Ta opcja przyda się tym, którzy chcieliby samodzielnie dobrać aparat do swoich potrzeb. Należy zauważyć, że druga wersja może mieć pomocniczy „wizjer” do transmisji na żywo FPV (patrz poniżej); jeśli jednak taki „wizjer” nie zapewnia robienia zdjęcia / wideo, nie jest uważany za pełnoprawny aparat, a jego obecność jest wskazana tylko w dodatkowych uwagach.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę obsługiwana przez kamerę samolotu przy nagrywania w rozdzielczości Full HD (1080p).

Tradycyjna rozdzielczość takiego filmu to 1920x1080; to jest to, co jest najczęściej używane w dronach, chociaż czasami pojawiają się bardziej szczegółowe opcje - na przykład 1280x1080. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dalekie od najbardziej zaawansowanego, ale więcej niż przyzwoitego standardu wideo w wysokiej rozdzielczości, taki obraz zapewnia wystarczającą szczegółowość w większości przypadków i dobrze wygląda nawet na dużym ekranie telewizora - 32" lub więcej. Jednocześnie , osiągnąć wysoką liczbę klatek na sekundę w rozdzielczości Full HD Jest to stosunkowo proste i zajmuje mniej miejsca niż treści o wyższej rozdzielczości, więc nagrywanie w rozdzielczości Full HD można wykonywać nawet samolotami obsługującymi bardziej zaawansowane formaty wideo, takie jak 4K.

Jeśli chodzi o samą liczbę klatek na sekundę, im wyższa, tym płynniejsze jest wideo, tym mniej ruchu jest rozmyty w klatce. Z drugiej strony szybkość strzelania bezpośrednio wpływa na wymagania dotyczące mocy „wypychania” i objętości gotowych plików. Ogólnie wartości do 24 kl./s można nazwać minimalnymi, od 24 do 30 kl./s - średnimi, od 30 do 60 kl./s - wysokimi, a prędkości powyżej 60 kl./s są wykorzystywane głównie w zwolnionym tempie Full HD.

Kąt widzenia zapewniany przez standardową kamerę quadkoptera; dla optyki z regulowanym zoomem z reguły brana jest pod uwagę wartość maksymalna.

Kąt widzenia to kąt między liniami łączącymi środek soczewki z dwoma przeciwległymi skrajnymi punktami widzialnego obrazu. Zwykle mierzone po przekątnej w poprzek ramki, ale mogą być wyjątki. Jeśli chodzi o konkretne wartości tego parametru, we współczesnych śmigłowcach mogą one wynosić od 55 - 60 ° do 180 °, a nawet więcej. Jednocześnie szerszy kąt (przy pozostałych warunkach równych) pozwala jednocześnie zmieścić w ramie więcej miejsca; a węższy zajmuje mniej miejsca, ale przedmioty wpadające w kadr wyglądają na większe, łatwiej na nich dostrzec poszczególne drobne detale. Dlatego wybierając parametr ten warto zastanowić się, co jest dla Ciebie ważniejsze: szerokie pokrycie czy dodatkowy efekt powiększenia.

Gimbal kamery wyposażony w system stabilizacji mechanicznej.

Stabilizator mechaniczny gimbal może być używany w dronach z dowolnym rodzajem kamery (patrz wyżej). Zasada działania takiego urządzenia jest następująca: system czujników i żyroskopów monitoruje drgania, wibracje i inne obce ruchy kamery i w razie potrzeby nieznacznie przesuwa lub obraca ją na gimbalu, aby obraz w kadrze pozostał nawet, bez szarpnięć i ostrych przesunięć. Podobną funkcję pełni stabilizacja wbudowana w sam aparat (patrz wyżej), ale stabilizowany gimbal ma nad nim szereg zalet. Po pierwsze, umożliwia wykorzystanie całego obszaru czujnika, co dodatkowo poprawia jakość obrazu. Po drugie, obraz jest dość stabilny, nawet jeśli zainstalowany aparat nie ma stabilizatora. A w niektórych nowoczesnych dronach obie metody stabilizacji są dostępne jednocześnie - zarówno gimbal, jak i wbudowana kamera; to nieco zwiększa koszt, ale wydajność jest maksymalizowana.

- Funkcja powrotu do domu. Dzięki tej funkcji quadkopter może automatycznie powrócić do punktu startowego. Specyficzne niuanse tej funkcji mogą się różnić. Tak więc niektóre modele wracają „do domu” na polecenie użytkownika, inne są w stanie zrobić to samodzielnie – np. w przypadku utraty sygnału z pilota lub krytycznego obniżenia poziomu naładowania baterii; w wielu urządzeniach obie opcje są dostępne jednocześnie. Należy również pamiętać, że funkcja ta występuje nawet w modelach, które nie mają modułu GPS (patrz „Czujniki”) - śmigłowiec może orientować się w przestrzeni w inny sposób (za pomocą czujników bezwładnościowych, sygnału z pilota itp.) .

- Tryb podążaj za mną. Tryb, który pozwala kwadrokopterowi stale podążać za użytkownikiem z niewielkiej odległości – niczym „osobisty dron”. Sposób wdrożenia takiego trybu i wymagany do niego sprzęt może być inny: niektóre modele śledzą kierunek do nadajnika i siłę sygnału z niego, inne stale odbierają dane z modułu GPS smartfona lub innego gadżetu i śledzą te współrzędne itp. Tak czy inaczej, taki tryb może być przydatny nie tylko do rozrywki, ale także do całkiem praktycznych celów - na przykład do używania kwadrokoptera jako „komory powietrznej”, która jest stale blisko operatora, a jednocześnie nie nie zajmują rąk.

- Dronie (dystans). Początkowo termin „dronie” odnosi się do selfie (zdjęcia lub wideo) w...ykonanego z drona. Ten tryb jest przeznaczony głównie do takich zadań. A jego istota polega na tym, że śmigłowiec płynnie oddala się od pewnego obiektu po danej trajektorii, utrzymując ten obiekt w centrum kadru. Klasyczny wariant latania w trybie Dronie to oddalanie się najpierw poziomo, potem poziomo i w górę; jednak w niektórych modelach trajektorię drona można dodatkowo dostosować. Sterowanie ramką może odbywać się również na różne sposoby – od prostego celowania w określony punkt, a kończąc na zaznaczeniu obiektu na ekranie z dalszym „inteligentnym” śledzeniem tego obiektu. Tak czy inaczej, mimo całej swojej prostoty, ta technika nagrywania pozwala tworzyć całkiem interesujące filmy: na przykład w ten sposób możesz najpierw uchwycić grupę ludzi w jednym filmie, a następnie piękno krajobraz wokół nich.

- Rakieta (powiększenie). Tryb lotu, w którym śmigłowiec płynnie wznosi się na określoną wysokość po ściśle pionowej trajektorii. Podobnie jak w przypadku opisanego powyżej Dronie, używa się go głównie podczas kręcenia wideo: najpierw kręcimy pewną scenę w zbliżeniu, a gdy idziemy w górę, kamera obejmuje coraz większy obszar wokół tej sceny. Z reguły w trybie Rocket można ustawić wysokość, po osiągnięciu której urządzenie się zatrzyma.

- „Tryb orbity” (latanie po okręgu). Tryb pozwalający na wystrzelenie samolotu na orbicie kołowej wokół określonego punktu. Wykorzystywany jest również głównie do filmowania wideo: w takich przypadkach kamera pozostaje stale skierowana na dany obiekt, ale kąt i tło, dzięki ruchowi drona, ulegają ciągłym zmianom. W ustawieniach „orbita” z reguły można ustawić jego promień, wysokość i kierunek ruchu, a także kąt kamery.

- Helix (lot spiralny). Kolejny tryb używany jako technika artystyczna do nagrywania filmów. W tym trybie śmigłowiec trzymając dany obiekt na środku kadru, porusza się wokół niego po spirali, stopniowo oddalając się i zwiększając wysokość. Pozwala to uzyskać maksymalną różnorodność widoków i kątów pokrycia.

Zwróć uwagę, że tryby Dronie, Rocket, Helix i Orbit pierwotnie pojawiły się jako część zastrzeżonego zestawu narzędzi QuickShot w dronach DJI z serii Mavic. Jednak później podobne funkcje wprowadzili inni producenci, więc teraz nazwy te są używane jako rzeczowniki pospolite.

- Plan lotu(Punkty trasy). Możliwość ustawienia kwadrokoptera na konkretną trasę lotu, na podstawie punktów kontrolnych. Funkcja ta jest bardzo podobna do flyby za pomocą punktów GPS (patrz wyżej), jednak jest wykonywana inaczej, bez korzystania z nawigacji GPS. Jedną z najpopularniejszych wariantów jest budowanie trasy w aplikacji na smartfona, za pomocą której sterujemy helikopterem; po uruchomieniu programu smartfon wysyła do urządzenia sekwencję poleceń odpowiadającą trasie. Ogólnie rzecz biorąc, tryb Waypoints nie jest tak dokładny jak Flyby GPS i oferuje mniej wariantów. Dlatego funkcja ta służy głównie do celów rozrywkowych; jeśli w dronie znajduje się kamera, może się przydać do robienia selfie lub prostych klipów wideo.

- Leć nad punktami GPS. Tryb pozwalający na wystrzelenie kwadrokoptera po określonej trasie - wstępne ustawienie auta na oddzielne punkty trasy (według współrzędnych GPS) oraz kolejność ich przejazdu. Dodatkowo mogą być dostarczone dodatkowe ustawienia - na przykład prędkość i wysokość na niektórych odcinkach trasy. Funkcja ta jest pod wieloma względami podobna do trybu Waypoints (patrz poniżej), ale można ją znaleźć głównie w urządzeniach ze średniej i wyższej półki. Jednocześnie zastosowanie GPS zapewnia większą dokładność, co umożliwia wykorzystanie drona do celów zawodowych. Na przykład, jeśli wyznaczysz w ten sposób trasę do zdjęć lotniczych, operator może w pełni skoncentrować się na pracy z kamerą bez rozpraszania się sterowaniem helikopterem.

- Tryb akrobatyczny. Specjalny tryb do wykonywania akrobacji. Pamiętaj, że specyficzne znaczenie tego trybu może się różnić w zależności od poziomu i przeznaczenia drona. Tak więc w najprostszych modelach rozrywkowych zwykle dostarczane są automatyczne programy, które pozwalają wykonywać określone akrobacje dosłownie „za naciśnięciem przycisku”. A w zaawansowanych pojazdach w trybie akrobacyjnym system stabilizacji jest wyłączony, a dron jest bardzo czuły na polecenia operatora; wymaga to dużej precyzji w sterowaniu, ale daje maksymalną kontrolę nad lotem.

Lokalizacja czujników przeszkód, w które wyposażony jest samolot.

Takie czujniki pozwalają dronowi z wyprzedzeniem rozpoznawać obce obiekty w bezpośrednim sąsiedztwie i unikać kolizji z nimi; jednocześnie wiele modeli przewiduje nawet możliwość automatycznego omijania przeszkód. Taki sprzęt na pewno przyda się podczas latania w ciasnej przestrzeni, ale może się przydać również na otwartej przestrzeni – zmniejszają ryzyko wpadania na przewody, wlatywania w gałęzie drzew itp.

Pod względem lokalizacji najbardziej zaawansowaną opcją jest pełne pokrycie, w którym czujniki są instalowane ze wszystkich stron: z przodu, z tyłu, z boków, od góry i od dołu. Jednak bardziej skromne opcje nie są rzadkością. Należy zauważyć, że czujnik przedni może być dostarczony nawet w modelach wyposażonych w kamerę i zdolnych do transmisji na żywo (patrz wyżej): taki czujnik zwykle obejmuje martwą strefę kamery, zapewniając ponownie dodatkowe ubezpieczenie od kolizji.