Interfejs napędu przewidziany w konstrukcji kieszonkowej, czyli inaczej sposób podłączenia napędu.
Sensowne jest używanie kieszeni do przechowywania danych wewnętrznych, dlatego do połączenia wykorzystywane są odpowiednie interfejsy. Należy również pamiętać, że w modelach wewnętrznych (patrz „Typ”) interfejs napędu często nie jest określony, ponieważ odpowiada interfejsowi łączącemu samą kieszeń z komputerem. Jeśli chodzi o konkretne opcje, obecnie najbardziej odpowiednie są
SATA 3 i
PCI-E 4x. Więcej szczegółów na ich temat:
— SATA 3. Najnowsza i najbardziej zaawansowana, a w kieszeniach dyskowych także najpopularniejsza wersja interfejsu SATA. Interfejs ten jest przeznaczony dla wewnętrznych urządzeń pamięci masowej, głównie dysków twardych; Stosunkowo słabo nadaje się do dysków SSD, ponieważ nie pozwala na wykorzystanie wszystkich potencjalnych możliwości pamięci półprzewodnikowej. Konkretnie, SATA 3 zapewnia prędkość przesyłu danych do 600 MB/s, podczas gdy do takich złączy można podłączyć także dyski wcześniejszych wersji SATA - z tą różnicą, że prędkość połączenia będzie ograniczona możliwościami wolniejszego interfejsu.
Warto dodać, że oprócz tradycyjnych dysków SATA 2,5” i 3,5” (patrz „Format Factor”), podłączanych za pomocą złącza o tej samej nazwie, obecnie można znaleźć także moduły SSD w formacie M.2, które również użyj połączenia w formacie SATA. Takie modele są zauwa
...żalnie gorsze pod względem szybkości działania od rozwiązań dla M.2 PCI-E, ale są tańsze. Podłączane są do gniazda M.2, które musi obsługiwać SATA.
— SATA 2. Poprzednik SATA 3 opisanego powyżej; Ta wersja umożliwia przesyłanie danych z prędkością do 300 Mbit/s. Znacznie rzadziej spotykany jest w kieszeniach, głównie wśród przestarzałych modeli – np. rozwiązań zewnętrznych korzystających z USB 2.0 (patrz „Podłączenie”).
- PCI-E. Opcja występująca wyłącznie w modelach z napędami M.2 (patrz „Format dysku”). Moduły takie wykorzystują złącze M.2, przez które połączenie jest najczęściej realizowane w formacie PCI-E. Jednocześnie specyfikacje zwykle określają wersję i liczbę linii PCI-E - obsługiwane prędkości zależą bezpośrednio od tego. Na przykład oznaczenie „PCI-E 3.0 2x” oznacza 2 ścieżki PCI-E w wersji 3.0; ta wersja zapewnia 984 MB/s na linię, więc całkowita prędkość wynosi odpowiednio około 1,97 GB/s. Jednak obecnie częściej spotykane są bardziej zaawansowane opcje - np. PCI-E 3.0 4x, gdzie prędkość wynosi już około 3,9 GB/s. Jednocześnie dyski i kieszenie o różnych wersjach i liczbie linii PCI-E w tym przypadku są zwykle ze sobą kompatybilne, z tym wyjątkiem, że prędkość będzie ograniczona możliwościami wolniejszego interfejsu.
-SATA/SAS. Modele obsługujące połączenie poprzez dwa interfejsy - SATA lub SAS. Ten ostatni jest specjalistycznym standardem stosowanym przede wszystkim w systemach serwerowych; Kieszenie z tą funkcją mają również odpowiedni cel. A taką wszechstronność osiąga się dzięki temu, że kontrolery SAS są kompatybilne także z dyskami SATA, dzięki czemu oba typy złączy można mieć w kieszeni. Jednocześnie SAS wyraźnie przewyższa SATA szybkością działania - w zależności od wersji wynosi ona do 22,5 Gbit/s (w porównaniu z maksymalnie 6 Gbit/s w SATA). Warto jednak wziąć pod uwagę, że interfejs SAS nie ma ściśle określonego typu złącza – do takiego połączenia można zastosować kilka rodzajów wtyczek; Nie zaszkodzi wyjaśnić tę kwestię osobno.Maksymalna pojemność pamięci obsługiwana przez kieszeń. W modelach z wieloma dyskami/dyskami SSD (patrz „Gniazda napędów”) ta pozycja wskazuje największą łączną objętość obsługiwaną przez urządzenie; dzieląc ten wolumen przez liczbę gniazd, można określić maksymalną dopuszczalną objętość każdego pojedynczego dysku.
Ograniczenie maksymalnej głośności dotyczy głównie modeli zewnętrznych, w tym stacji dokujących (patrz „Typ”). Wynika to z faktu, że w takich modelach do napędu i do podłączenia samej kieszeni używane są zasadniczo różne interfejsy (najczęściej odpowiednio SATA i USB, patrz powyżej, aby uzyskać więcej informacji). Do normalnej interakcji takich interfejsów wymagany jest sterownik elektroniczny; a im większa objętość zainstalowanego dysku (dysków), tym wyższe wymagania dotyczące wydajności takiego kontrolera.
Należy pamiętać, że przy wszystkich innych rzeczach bez zmian, obsługa dużych wolumenów jest droższa, a same pojemne dyski nie są tanie. Dlatego przy wyborze według tego wskaźnika warto brać pod uwagę realne potrzeby, a nie gonić za maksymalnymi liczbami.
