Porównanie Yamaha YDP-145 vs Casio Privia PX-870

Liczba brzmień obsługiwanych przez pianino cyfrowe — Mówiąc dokładniej, maksymalna liczba brzmień, z których instrument może grać jednocześnie.

Tego parametru nie należy mylić z liczbą nut, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Faktem jest, że w wielu barwach na każdą nutę używa się jednocześnie kilku głosów (generatorów tonów) - to jedyny sposób na uzyskanie mniej lub bardziej niezawodnego dźwięku. Zatem wymagana liczba głosów może być kilkakrotnie wyższa od liczby nut – na przykład najprostszy akord z 3 nutami może wymagać 9, a nawet 12 głosów. Ponadto generatory tonów służą do odtwarzania części automatycznego akompaniamentu i wbudowanych utworów (patrz poniżej), a tutaj liczba głosów może być mierzona w dziesiątkach.

Wobec tego polifonia na mniej niż 90 głosów jest charakterystyczna głównie dla instrumentów stosunkowo prostych i niedrogich, które nie są przeznaczone do skomplikowanych zadań. Najmniejsza liczba znaleziona we współczesnych pianinach cyfrowych to 32 głosy. Pożądane jest, aby mniej lub bardziej solidny instrument miał co najmniej 96 głosów, a w topowych modelach wskaźnik ten może sięgać 256.

Liczba wbudowanych dźwięków zapewnianych przez pianino cyfrowe.

Pomimo nazwy, pianina cyfrowe rzadko są projektowane tylko do symulacji dźwięku fortepianu – elektroniczne „wypełnienie” pozwala im zapewnić również inne dźwięki. Poza tym nawet fortepian ma swoje odmiany – na przykład wśród fortepianów jest 6 klas głównych, od dużego koncertu po miniaturę. Tak więc Preset Voices mogą obejmować różne typy pianin, a także inne instrumenty i efekty dźwiękowe.

Obfitość i różnorodność tonów w pianinach cyfrowych generalnie nie jest tak duża jak w syntezatorach, jednak w tej kategorii są modele bardzo „naładowane”, na sto lub więcej tonów (w najbardziej wielofunkcyjnych liczba ta może przekroczyć 900). Warto jednak poszukać konkretnie modelu „multiinstrumentalnego”, jeśli nie zamierzasz ograniczać się do brzmienia fortepianu i chciałbyś mieć większą swobodę wyboru. Warto pamiętać, że określony zestaw głosów może być inny.

Jeśli instrument kupowany jest wyłącznie jako fortepian, to tutaj wręcz przeciwnie, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na rozwiązania z niewielką ilością barw. Takie modele nie tylko kosztują mniej niż „kombi” – potrafią też brzmieć lepiej (ze względu na to, że barw jest niewiele i producent może z większą uwagą podejść do jakości dźwięku każdego wbudowanego „instrumentu”).

Dostępność trybu nauki w pianinie cyfrowym.

Jak sama nazwa wskazuje, ten tryb służy do nauki gry. Jednocześnie z reguły przewiduje różne poziomy trudności – od najbardziej podstawowego, dla tych, którzy dopiero zaczynają opanowywać „klawisze”, po zaawansowany, który pozwala trenować technikę i doskonalić już istniejącą umiejętności wykonawcze. Jednak w każdym przypadku zasada nauczania jest taka sama: instrument samodzielnie mówi uczniowi, które klawisze należy nacisnąć w takim czy innym czasie. Takie podpowiedzi mogą być wykonywane w formie podświetlenia (patrz wyżej) lub w formie grafiki na wyświetlaczu. Metoda ta jest wątpliwa z punktu widzenia klasycznego nauczania akademickiego, jest jednak niewątpliwie wygodniejsza i szybsza niż czytanie zapisu nutowego. Co więcej, instrument może również pełnić rolę egzaminatora - uruchamiać podpowiedzi w oryginalnym tempie melodii i sprawdzać, jak dokładnie uczeń uderza w nuty.

Pamiętaj również, że tryb treningu wymaga obecności metronomu (patrz poniżej).

Zakres, w którym może zmieniać się tempo dźwięku wytwarzanego przez instrument. Może to być wbudowana melodia lub część nagrana na sekwencerze, a także automatyczny akompaniament, samouczek lub metronom. Szczegółowe informacje na temat wszystkich tych funkcji można znaleźć w odpowiednich pozycjach słownika. Zwracamy tutaj uwagę, że zmiana tempa jest często wymagana w praktyce – na przykład w celu przyspieszenia początkowo „wolnego” akompaniamentu lub spowolnienia programu treningowego, który jest trudny do opanowania w pierwotnym tempie.

Tempo jest tradycyjnie podawane w uderzeniach na minutę. Klasyczny, „akademicki” zakres waha się od 40 bpm („grave”, „bardzo wolno”) do 208 bpm („prestissimo”, „bardzo szybko”), jednak we współczesnych pianinach cyfrowych zakres tempa jest często znaczący. .

Możliwość dodania efektu pogłosu do brzmienia instrumentu.

Pogłos to powtarzające się odbicie i zanik dźwięku. Efekt ten jest najbardziej zauważalny na dużych obszarach z wyraźnym echem - na przykład w dużych jaskiniach; jednak w każdym ustawieniu typowe zabarwienie dźwięku wynika głównie z pogłosu. Tak więc funkcja ta pozwala na symulację muzyki brzmiącej w różnych pomieszczeniach - na przykład, aby stworzyć wrażenie, że instrument znajduje się w holu gotyckiej katedry lub odwrotnie, w małym pomieszczeniu o miękkich ścianach. Możliwe jest jednak zastosowanie pogłosu jako klasycznego efektu dźwiękowego, nie mającego na celu imitowania sytuacji, a jedynie nadanie dźwiękowi określonej barwy.

Obecność efektu chóru w pianinie cyfrowym.

Efekt ten został pierwotnie opracowany jako próba naśladowania chóralnego brzmienia kilku instrumentów tego samego typu. Nawet idealny refren nigdy nie jest odtwarzany w 100% zsynchronizowany, co starali się odtworzyć twórcy chóru. Efekt ten działa w następujący sposób: z sygnału głównego pobieranych jest kilka kopii, które są odtwarzane razem z nim - ale nie ściśle jednocześnie, ale z małym (do 30 ms) opóźnieniem, wybieranym losowo dla każdego oddzielnego sygnału. To naprawdę pozwala w pewnym stopniu imitować efekt polifonii, ale takiemu brzmieniu wciąż daleko do pełnowartościowego refrenu. Jednak sam refren jest dość interesujący jako efekt uboczny.

Możliwość zmiany jasności dźwięku niektórych barw lub ścieżek.

Jasność określa ogólną barwę dźwięku - od miękkiego, wygładzonego do dzwoniącego, ostrego. Funkcja ta pozwala muzykowi dopasować tę barwę do swoich preferencji, a tym samym jeszcze bardziej rozszerza możliwości strojenia brzmienia instrumentu.

Dodatkowe funkcje i opcje regulacji dźwięku zawarte w instrumencie oprócz powyższych. W tym punkcie z reguły wskazano różne oryginalne markowe technologie i rozwiązania; Konkretne znaczenie tych funkcji najlepiej wyjaśnić, odwołując się do dokumentacji narzędzia.

- Gniazdo mini (liniowe). Każde wejście liniowe jest przeznaczone do odbioru dźwięku w formacie analogowym. Taki sygnał audio może być odtwarzany za pomocą samego instrumentu przez wbudowane głośniki, zewnętrzną akustykę lub słuchawki, podłączony do zewnętrznego sprzętu (na przykład wzmacniacz lub odbiornik audio) lub nagrywany (jeśli dostępny jest sekwencer, patrz wyżej ). W pianinach cyfrowych najpopularniejszą opcją jest odtwarzanie; Zazwyczaj dźwięk podawany na wejście liniowe służy albo jako akompaniament do partii głównej, albo zapewnia dodatkowe efekty. Jeśli chodzi o standard mini-Jack, jest to miniaturowa wtyczka, zwana również „3,5 mm” i znana wielu jako standardowe gniazdo audio smartfona, laptopa lub komputera. Jednak ten standard jest również bardzo popularny w pianinach cyfrowych — wśród zewnętrznych źródeł sygnału mini-jacki są ogólnie bardziej powszechne niż pełnowymiarowe gniazda jack.

- Jack (liniowy). Wejście liniowe za pomocą złącza typu Jack (aka „6.35 mm”). Pod względem przeznaczenia takie wejście nie różni się od wejścia mini-Jack opisanego powyżej. Jeśli chodzi o złącze, to jest ono prawie 2 razy większe od średnicy mini-jacka - jednak biorąc pod uwagę gabaryty pianin cyfrowych nie można tego nazwać poważnym mankamentem. Jednocześnie gniazdo Jack zapewnia lepsze i bardziej niezawodne połączenie, z mniejszym prawdopodobieństwem zakłóceń. Jednocześnie z wielu powodów ten typ złącza jest nieco rzadziej używany w...pianinach cyfrowych.

- Wejście MIDI. Wejście umożliwiające pianino cyfrowe odbieranie sygnałów MIDI z urządzeń zewnętrznych. MIDI to standardowy format sygnału w elektronicznych instrumentach muzycznych; taki sygnał (zdarzenie MIDI) jest generowany dla każdego naciśnięcia klawisza i zawiera informacje o numerze nuty, sile, dynamice i czasie trwania naciśnięcia klawisza; wtedy sygnały te mogą być rejestrowane i/lub odtwarzane w określonej barwie. Możliwość odbierania zdarzeń MIDI z urządzeń zewnętrznych może być przydatna np. podczas gry na dwóch klawiaturach jednocześnie (aby odtworzyć całą muzykę na jednej z nich z lepszym dźwiękiem) lub podczas używania pianina cyfrowego jako adaptera do innego instrumentu , a nie żądanymi tonami. Ponadto technicznie sygnał MIDI może być podłączony do innych urządzeń (patrz „Wyjścia - MIDI thru”).

- USB do urządzenia (typ A). Złącze USB, które umożliwia podłączenie różnych urządzeń zewnętrznych do pianina cyfrowego. Jednak najczęściej asortyment takich urządzeń ogranicza się do „dysków flash” i innych urządzeń pamięci masowej. Jednak nawet taka funkcjonalność może zapewnić bardzo rozbudowane dodatkowe możliwości: można odtwarzać towarzyszące melodie z pamięci flash, aktualizować własne brzmienia i style akompaniamentu automatycznego (patrz wyżej) lub nawet oprogramowanie sprzętowe instrumentu, a także kopiować materiały nagrane przez sekwencer na pamięć flash (lub nawet pisać muzykę bezpośrednio) itp. Specyficzne możliwości w różnych modelach mogą się różnić, ten punkt należy wyjaśnić osobno.

- Czytnik kart. Czytnik kart - zwykle popularny format SD. Z założenia funkcja ta jest podobna do pracy z pamięcią flash USB (patrz wyżej), z tą różnicą, że karty pamięci będą wygodne przede wszystkim podczas wymiany danych z laptopem - prawie wszystkie nowoczesne laptopy są wyposażone w czytniki kart, czego nie można powiedzieć o komputerach stacjonarnych.