Porównanie Ergo EMC-8505 vs Grunhelm MC-218C

Moc znamionowa multicookera. Podczas gotowania parametr ten przede wszystkim określa szybkość nagrzewania. Warto tu zauważyć, że producenci zwykle dobierają moc w taki sposób, aby jej gwarantowanie wystarczyło, żeby urządzenie pracowało normalnie według swojego głównego przeznaczenia (efektywnego podgrzewania pojemności roboczej). Jednak modele o tej samej pojemności i podobnej charakterystyce mogą różnić się tym parametrem. I tutaj warto zwrócić uwagę, że mocniejsze urządzenie ogólnie okazuje się bardziej zaawansowane i efektywne, łatwiej jest przewidzieć w nim kilka specjalnych trybów – takich jak smażenie czy pieczenie. Z drugiej strony takie urządzenie zużywa więcej energii i kosztuje drożej.

Mówiąc o zużyciu energii, należy powiedzieć, że w multicookerze do domowego użytku jest ono stosunkowo niewielkie - od 750 do 1000 W dla większości modeli. Urządzenia o mocy powyżej 1000 W są rzadko spotykane, bardziej rozpowszechnione są warianty o stosunkowo małej mocy - 500 - 750 W, a nawet poniżej 500 W .

Całkowita liczba programów gotowania dostępnych w urządzeniu.

Im większa jest ta liczba — tym większe możliwości multicookera, tym szerszy wybór ma użytkownik. Należy jednak pamiętać, że wybrany zestaw trybów może się różnić, ten punkt warto w każdym przypadku wyjaśnić osobno. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat wybranych trybów, zob. «Programy». Jeśli chodzi o konkretne wartości, to obecnie najskromniejsze modele mają do 10 programów, urządzenia z 10-20 programami, a nawet i więcej cieszą się dużą popularnością, a w najbardziej wielofunkcyjnych urządzeniach liczba ta może przekraczać 35.

Tryby, w których mogą pracować multicookery, pokazują, czego generalnie można się spodziewać podczas pracy z urządzeniem. Do głównych trybów należą podgrzewanie, uniwersalne gotowanie, ekspres, gotowanie na parze, wolne gotowanie, smażenie / smażenie w głębokim tłuszczu, gotowanie, ugniatanie ciasta, fermentacja ciasta , zapiekanie, wolne gotowanie na wolnym ogniu , wędzenie, wypieki, sous vide, sterylizacja. Bardziej szczegółowo o każdym z nich:

— Uniwersalne gotowanie. Jak wskazuje sama nazwa, tryb ten pozwala użytkownikowi samodzielnie ustawić wszystkie parametry pracy — temperaturę, czas gotowania itp. Najbardziej zaawansowane modele pozwalają nawet na programowanie poszczególnych etapów: np. intensywne nagrzewanie na początku, dalsze zmniejszenie intensywności, a następnie — utrzymanie temperatury przygotowanego produktu.

— Podgrzewanie. Program do podgrzewania gotowych posiłków. Zwykle obejmuje podgrzewanie do stosunkowo niskiej temperatury, możn...a również zapewnić utrzymanie tej temperatury do momentu ręcznego wyłączenia urządzenia.

— Express. Tryb «Ekspress» rozgrzewa komorę roboczą tak intensywnie, jak to możliwe, dzięki czemu potrawy gotują się szybciej niż zwykle. Zaleca się używanie tego trybu tylko wtedy, gdy nie ma wystarczająco dużo czasu na gotowanie. W tym trybie zwykle gotują się kasze zbożowe (gryka, ryż itp.), rośliny strączkowe (poprzednio namoczone), omlet, pielmieni, makaron itp. Tryb ten oczywiście nie nadaje się do przygotowania wypieków (ciasta, chleb, biszkopt).

— Smażenie/Smażenie w głębokim tłuszczu. Możliwość pracy w trybie smażenia wymaga wysokiej temperatury i oleju zamiast wody. Z reguły pokrywa multicookera w tym trybie nie zamyka się.

— Gotowanie. Tryb gotowania pozwala szybko doprowadzić wodę do wrzenia, po czym multicooker zmniejsza intensywność podgrzewania, utrzymując po prostu ledwo zauważalne wrzenie. W trybie gotowania można przyrządzić dużo potraw, zaczynając od najprostszych, takich jak gotowane jajka i makaron i do gotowanych warzyw (ziemniaki, buraki, marchew itp.), zupy, napojów itp. Oprócz klasycznego gotowania w wodzie jest również gotowanie na parze. Multicookery z możliwością gotowania na parze są wyposażone w specjalny ruszt, dzięki któremu produkty są umieszczane nad wrzącą wodą bez kontaktu z nią.

— Zapiekanie. Zapiekanie polega na intensywnym podgrzewaniu potrawy, aby uzyskać chrupiącą skórkę. Generalnie program ten jest podobny do opisanego powyżej programu "Wypieki", jednak ma swoją własną charakterystykę — może np. zapewnić bardziej intensywne ogrzewanie, czyli tzw. „zapiekanie krótkoterminowe” (gdy produkt jest przygotowany w inny sposób, a zapieczony tylko przed końcem procesu, w ciągu 30 - 60 sekund, aby utworzyć wspomnianą skórkę).

— Wolne gotowanie. Program ten przewiduje pracę w stosunkowo niskich temperaturach przez długi czas. Pozwala ugotować dużo potraw: zupy, ragoût, niektóre rodzaje kasz itp.

— Wolne gotowanie na wolnym ogniu. Program duszenia na wolnym ogniu imituje gotowanie na małym ogniu w zamkniętym naczyniu - podobnie jak w klasycznym piekarniku. Sposób ten może być stosowany w szczególności do ragoût i gołąbków.

— Wędzenie. Zwykle program ten przewiduje klasyczne wędzenie — przy użyciu dymu ze spalanych zrębków. W tym celu należy używać osobnego pojemnika — aby zwykłe potrawy nie nabrały „wędzonego” smaku; Warto zwrócić uwagę, że nie wszystkie modele z programem wędzenia są wyposażone w dodatkowe pojemniki.

— Wypieki. Program ten jest podobny do działania tradycyjnego piekarnika: wysoka temperatura i zamknięta (w przeciwieństwie do trybu smażenia) pokrywa. Nadaje się do wypieków, a także różnych zapiekanek.

— Gotowanie na parze. Gotowanie na parze jest uważane za jeden z najdelikatniejszych trybów gotowania i jest szeroko stosowane w żywieniu dietetycznym, w tym i dzieci. Do takiego gotowania multicookery powinne mieć nie tylko odpowiedni program, ale także i dodatkowe wyposażenie w postaci koszyka (koszyków) i pojemnika na wodę, jak w klasycznych parowarach. Te akcesoria mogą znajdować się w zestawie.

— Ugniatanie ciasta. Specjalny program do wyrabiania ciasta; funkcja ta pozwoli ominąć żmudne ugniatanie ciasta. Z reguły do wyrabiania ciasta używa się oddzielnej wymiennej misy ze specjalną łopatką. Warto pamiętać, że różne modele przewidują przygotowanie różnych rodzajów ciasta; moment ten warto wyjaśnić w szczegółowych charakterystykach.

— Fermentacja ciasta. Tryb fermentacji ciasta zakłada stworzenie optymalnych warunków mikroklimatycznych do wyrastania ciasta drożdżowego. W trybie fermentacji multicooker nagrzewa się nieco powyżej temperatury pokojowej, 30 °C. Średni czas fermentacji ciasta stanowi około 30 minut.

— Sous vide — specjalna technologia gotowania w próżni. W tym celu produkty najpierw umieszcza się w worku próżniowym, a następnie powoli gotuje się w niskiej, precyzyjnie kontrolowanej temperaturze — obróbka odbywa się w temperaturze do 80°C przez 2-4 godziny lub nawet dłużej. Dzięki technologii sous vide produkty są przetwarzane niezwykle równomiernie. Kolejną ważną zaletą jest minimalizacja strat udziału masowego i objętości produktów. Do przygotowywania posiłków dietetycznych zwykle stosuje się technologię sous vide. Powolna obróbka termiczna w próżni sprawia, że jedzenie jest soczyste i miękkie, a niska temperatura zapobiega tworzeniu się chrupiącej skórki.

— Sterylizacja. Program do sterylizacji naczyń służy do przygotowania domowej konserwacji. Zwykle wiąże się z gotowaniem we wrzącej wodzie przez pewien czas.

Automatyczne programy gotowania wybranej potrawy.

We współczesnych multicookerach dostępny jest duży wybór programów: kasza / zupa, owsianka, sauté, pilaw, mięso , drób, ryby, ryż / kasza gryczana , zupa mleczna, żywność dla dzieci, makaron, omlet, pielmieni, warzywa, rośliny strączkowe, fondue, chleb, konfitura / dżem , jogurt, twaróg, deser, zimne nóżki, pizza, sos. Oto cechy każdego z tych trybów:

— Kasza/Zupa. Program do gotowania zup i płynnych kasz wykorzystuje dość intensywne gotowanie w dużej ilości wody.

— Owsianka. Program do gotowania owsianki. Funkcje tego trybu mogą się różnić w zależności od modelu; nie zaszkodzi również wyja...śnić, do jakiego rodzaju owsianki jest przeznaczona — na mleku lub na wodzie. Jednak w każdym razie gotowanie owsianki polega na szybkim podgrzaniu do wysokiej temperatury, a następnie gotowaniu na „małym ogniu” i zostawieniu pod pokrywą na kilka minut po wyłączeniu elementu grzewczego.

— Sauté. Klasyczne sauté powstaje poprzez krótkie smażenie w tłuszczu, zwykle warzyw, ale możliwe są również inne składniki, takie jak mięso lub ryby. Jednak w multicookerze sposób przygotowania tego dania może różnić się od tradycyjnego.

— Pilaw. Klasyczny pilaw gotuje się na małym ogniu w żeliwnym kociołku, brytfannie lub innym podobnym grubościennym naczyniu; program tworzy ciepło charakterne dla tego typu gotowania.

— Mięso. Różne programy do gotowania mięsa. Najczęściej mówimy o smażeniu i/lub pieczeniu, ale możliwe są inne metody przetwarzania; szczegóły te warto wyjaśnić osobno.

— Drób. Program do gotowania kurczaka, indyka, gęsi i dziczyzny. Najpierw takie mięso jest intensywnie smażone na złoty kolor, następnie temperatura jest automatycznie zmniejszana — multicooker zostaje przełączany w tryb duszenia. Program gotowania drobiu pozwala uzyskać dobrze wypieczoną, soczystą, smaczną i aromatyczną potrawę.

— Ryba. Różne programy do gotowania ryb. Zwykle ten tryb jest wykorzystywany jako pieczenie, inne opcje praktycznie nie wykorzystują się.

— Ryż/Kasza gryczana. W tym przypadku mamy na myśli program do gotowania sypkich kasz, przede wszystkim z ryżu lub kaszy gryczanej (stąd i nazwa). Urządzenie pracuje w tym trybie tak długo, dopóki w pojemności roboczej jest „nadmiar” wody; gdy wszystka woda wyparuje, element grzewczy wyłącza się.

— Zupa mleczna. Gotowanie kasz na mleku wymaga ostrożności: nawet przy niewielkim wzroście temperatury produkt może się przepalić. W związku z tym specjalny program do tego zapewnia „delikatne” grzanie .

— Żywność dla dzieci. Tryb gotowania jedzenia dla małych dzieci. Często jest to rodzaj gotowania na parze (zob. odpowiedni punkt) – jest to metoda uważana za najzdrowszą i najbezpieczniejszą.

— Makaron. Podczas gotowania makaron zaleca się zalewać gorącą wodą i czasami mieszać, aby uniknąć sklejenia; gotuje się on stosunkowo szybko. Programy gotowania mają tendencję do uwzględniania tych osobliwości.

— Omlet. Program pozwalający na ugotowanie omletu – mieszanki białka i żółtka. Misa multicookera jest nagrzewana równomiernie ze wszystkich stron, co zapewnia omletowi apetyczną złotą skórkę.

— Pielmieni. Specjalny tryb gotowania pielmieni. Podczas gotowania pielmieni trzeba mieszać, żeby się nie sklejały; jest to uwzględnione w programie. Ponadto niektóre multicookery mogą również gotować pielmieni wykorzystując program smażenie/pieczenie według specyficznych przepisów.

— Warzywa. Program umożliwiający ugotowanie zarówno gulaszu, jak i całych warzyw. Jego główną cechą jest zastosowanie umiarkowanej temperatury – warzywa podgrzewane są powoli, jak przy duszeniu. W tym trybie można gotować ziemniaki, marchew, cukinię, bakłażany, pomidory, kapustę itp. Program można również wykorzystać do przygotowania zarówno prostych dodatków, jak i skomplikowanych potraw lub zapraw do zup.

— Rośliny strączkowe. Osobliwością roślin strączkowych (groch, fasola, ciecierzyca itp.) jest to, że ich gotowanie może zająć dość dużo czasu, co znajduje odzwierciedlenie w specjalistycznych programach.

— Fondue. Najczęściej fondue serowe gotuje się w multicookerach. Przy użyciu tego programu masa serowa topi się w dość wysokiej temperaturze — około 110 °C. Aby masa nie zgęstniała, po stopieniu sera temperatura nieznacznie spada — gdzieś do 100 °C. Bywają też tosty czekoladowe i karmelowe. Natomiast czekolada, ser i karmel mają różne temperatury topnienia, dlatego w multicookerze do serowego fondue najprawdopodobniej nie da się przygotować czekolady lub roztopionego karmelu.

— Chleb. Obecność tego programu pozwala używać multicookera również jako wypiekacza do chleba. Z reguły jest to specjalny tryb pieczenia zaprojektowany specjalnie dla chleba. Jednak w przeciwieństwie do pełnowartościowego wypiekacza do chleba, w tym przypadku ciasto na chleb zwykle powinno być wyrabiane ręcznie.

— Konfitura / Dżem. Gotowanie niektórych rodzajów konfitur i dżemów wymaga kilkugodzinnego gotowania, aby produkt „ugotował się” i odparowywał z niego nadmiar wilgoci. Temperatura również nie powinna być zbyt wysoka. Wszystko to wymaga osobnego programu z odpowiednimi parametrami.

— Jogurt. Do przygotowania jogurtu konieczne jest utrzymanie niskiej temperatury w pojemnikach z zakwasem, jest to wymagane do optymalnego funkcjonowania bakterii kwasu mlekowego – ok. 38-40 °C.

— Twaróg. Twaróg przygotowywany jest z kwaśnego mleka lub kefiru, przy czym proces ten wymaga ostrożnego podgrzewania, aby masa twarogowa oddzieliła się od serwatki. Tradycyjnie do takiego podgrzewania wykorzystują kąpiel wodną, nowoczesne multicookery potrafią to zimitować za pomocą odpowiedniego programu.

— Deser. Program do gotowania szerokiej gamy słodyczy — od dżemu i galaretek po budyń i ptasie mleczko. Zakłada zastosowanie wielu trybów temperaturowych z nagrzewaniem włączanym co pewien czas. Innymi słowy nagrzewanie jest włączane i wyłączane, co pozwala zabezpieczyć składniki przed przypaleniem. Często konieczne jest ustawienie optymalnej temperatury przez użytkownika, chociaż zazwyczaj możliwe jest również skorzystanie ze standardowego, „uniwersalnego” trybu temperaturowego, który jest ustawiony domyślnie.

— Zimne nóżki. Programy do gotowania zimnych nóżek wyróżniają się również niskim stopniem nagrzewania oraz długim czasem trwania – aby produkt normalnie stężał należy go „odgotować”.

— Pizza. Pizza jest rodzajem wypieku, dlatego temperatura pieczenia powinna być dość wysoka. W rzeczywistości taki program zamienia multicooker w piekarnik.

— Sos. Program do gotowania potraw na bazie sosu. Jego charakterystyczną cechą jest zastosowanie wielostopniowego nagrzewania. Na początku multicooker zapewnia intensywne nagrzewanie, które jest idealne do szybkiego smażenia składników, następnie ciepło słabnie, umożliwiając duszenie marchewki z cebulą w bulionie lub z innymi płynami.

Ta lista nie jest wyczerpująca, nowoczesne urządzenia mogą zapewniać także inne tryby pracy, na przykład do gotowania ciast, smażenie na grillu itp.

Rodzaj powłoki nieprzywierającej stosowanej w pojemniku roboczym multicookera.

— Teflonowa. Teflon to potoczna nazwa politetrafluoroetylenu (PTFE), jednego z najpopularniejszych rodzajów powłok nieprzywierających (o charakterystycznej ciemnej barwie). Dzięki dobrym właściwościom nieprzywierającym i łatwości czyszczenia koszt takiego materiału jest stosunkowo niski, co doprowadziło do jego powszechnego stosowania. Z drugiej strony teflon ma określone zasady eksploatacji. Na przykład nie może być przegrzany, ponieważ pojawiają się pęknięcia i wydzielają się szkodliwe substancje; natomiast maksymalna temperatura robocza takiej powłoki, chociaż i jest wystarczająca do smażenia, nie jest zbyt wysoka. A gdy pojawiają się zadrapania, taka powłoka staje się bezużyteczna — również z powodu wydzielania szkodliwych substancji; dlatego trzeba bardzo ostrożnie czyścić teflon i nie można do niego używać łopatek metalowych - tylko drewnianych lub silikonowych.

- Ceramiczna. Powłoka ceramiczna łączy w sobie bezpieczeństwo i niezawodność – jest nie tylko odporna na zarysowania, ale także nie ulega zniszczeniu w momencie ich pojawienia się i nie wydziela szkodliwych substancji. To samo dotyczy wysokich temperatur. Ceramika jest też dość łatwa w czyszczeniu. Z drugiej strony takie pojemności wyróżniają się zwiększoną wrażliwością na uderzenia i zmiany temperatur (powłoka może pękać, a nawet odłamywać się).