Porównanie Maraton Rovero vs Penny Board Original LED

- Deskorolka. Tradycyjne deskorolki, najbardziej znany i popularny rodzaj deskorolki. Z reguły pokłady w takich modelach są wygięte w górę po obu stronach (przód i tył) i mają symetryczny kształt, zbliżony do owalu. Ta konstrukcja jest wygodny przede wszystkim do wykonywania skoków i innych trików, dlatego klasyczne deskorolki w potocznym języku są często nazywane trikami. Jednocześnie takie deski są w stanie dobrze przyspieszać, jednak pod względem charakterystyki prędkości są zauważalnie gorsze od longboardów (patrz poniżej) i ogólnie są bardziej prawdopodobne w wyposażonych parkach i nie nadają się do długiej jazdy dystansach – zwłaszcza, że klasyczna rolka nie sprawdza się dobrze na drogach o małych nierównościach, a nawet krótka jazda po nierównych nawierzchniach może być nieprzyjemna.

- Longboard. Deskorolka typu „szybkiego” o zwiększonej stabilności i dobrych zdolnościach przyspieszania, ale nie przeznaczona do wykonywania trików. Zewnętrznie „longi” różnią się od klasycznych deskorolek zwiększoną długością (zarówno samej deski, jak i rozstawu osi), a także większymi i bardziej miękkimi kółkami. Zapewnia to stabilność i płynną pracę przy dużych prędkościach. Należy również pamiętać, że longboardy są bardziej zróżnicowane pod względem wielkości i kształtu deski, a także szerokości kół. Mogą mieć różne specjalizacje: downhill (downhill, zakłada dużą wagę deski, charakterystyczny kształt ze zw...ężającymi się w okolicy kół i obniżonym zawieszeniem), freeride (analog downhillu, umożliwiający boczne dryfowanie deski), freestyle ( longboardy z zakrzywionymi ogonami i nosami, pozwalające na osobne elementy jazdy kaskaderskiej) itp. Cruiser jest również uważany za rodzaj longboardu, jednak z wielu powodów takie modele są rozróżniane na osobny typ (patrz poniżej).

- Krążownik. Zwyczajowo krążowniki nazywa się longboardami, które są zaprojektowane głównie z myślą o wygodzie podczas jazdy po mieście i nie oznaczają zbyt ekstremalnego użytkowania. Modele te wyposażone są w nieco szersze i bardziej miękkie koła niż klasyczne longi, dodatkowo mogą mieć zakrzywioną krawędź (kicktail) z tyłu decku. Cruisery mają również dość zróżnicowany kształt, są wykonywane w różnych rozmiarach i z różnymi szerokościami zawieszenia i kształtami pokładu (oprócz symetrycznych, dość popularne są również deski rybne). Plastikowe krążowniki pokładowe są powszechnie określane jako minikrążowniki (patrz poniżej).

- Mini krążownik. Inną popularną nazwą jest „Pennyboard”. Specyficzny typ opisanych powyżej krążowników, różniących się materiałem pokładu - wykonany jest ze specjalnego tworzywa, które łączy w sobie lekkość, wytrzymałość i elastyczność. W porównaniu ze sklejką taki tworzywo sztuczne jest lżejszy i trwalszy, lepiej znosi kontakt z wilgocią i codzienną ekspozycję na zewnątrz, m.in. i w deszczową pogodę; jest to szczególnie ważne w przypadku regularnych wycieczek po mieście. Mini cruisery dostępne są w dwóch standardowych długościach – 22” i 27”; młodsza wersja jest bardziej zwrotna i bez problemu mieści się nawet w plecaku, starsza wersja jest szersza, stabilniejsza i łatwa do nauczenia.

- rolka surfingowa. On jest rozpruwaczem. Deska składająca się z dwóch platform obrotowych (pod każdą nogą), mocowanych za pomocą drążka skrętnego; pozwala to każdej platformie przechylać się w prawo i w lewo (w stosunku do pręta) samodzielnie od drugiej platformy. Kolejną kluczową różnicą między rollersurfem a bardziej tradycyjnymi deskorolkami jest liczba i konstrukcja kół. Są tylko dwa, po jednym na każdą platformę, a każde koło ma mocowanie obrotowe (kółko) i może obracać się o 360°. W efekcie technika jazdy na rolkach znacznie różni się od klasycznej „deskorolki” i generalnie takie deski mogą wydawać się bardzo trudne do opanowania – wszak jeździec musi nieustannie poruszać się w specjalny sposób, aby utrzymać równowagę. Taka jazda nie jest jednak dużo trudniejsza niż jazda na zwykłym dwukołowym rowerze, a specyficzna konstrukcja pozwala rolkarzowi na wykonywanie nietypowych trików, które nie są możliwe na tradycyjnej rolce czterokołowej. Ponadto zwrotność i szybkość tej odmiany również są całkiem przyzwoite, chociaż niektóre z „klasycznych” funkcji (takich jak skakanie) nadal nie są dostępne.

- Oddzielny skatersurf. Oryginalna aparatura, która jest skrzyżowaniem opisanej wyżej rolki surfingowej z wrotkami. Jak zwykły rollersurf, składa się z dwóch platform, z których każda wyposażona jest w obrotowe (360°) kółka. Jednak w tej wersji platformy te nie są niczym połączone, każda z nich porusza się osobno. Dodatkowo rollersurf dzielony ma 4 koła - po 2 na platformę - w przeciwnym razie utrzymanie równowagi byłoby prawie niemożliwe. Ta konstrukcja dodatkowo rozszerza możliwość wykonywania określonych sztuczek, a także może ułatwić przejście wąskich gardeł. Jednak podzielone rolki surfowe są jeszcze bardziej wymagające pod względem umiejętności jazdy niż zwykłe; dlatego odmiana ta nie była zbyt rozpowszechniona.

- Deska surfingowa. Deski surfingowe to skrzyżowanie cruiserów i rollersurfów (patrz wyżej dla obu). W przeciwieństwie do tych ostatnich, tego typu deski mają solidny pokład, najczęściej w kształcie „ryby”; w klasycznej desce surfingowej nie ma jednak czterech kół, a tylko trzy – jedno z przodu i dwa z tyłu. A niektóre modele na ogół mają tylko dwa koła, jak rollersurf. W każdym razie jazda na takiej desce jest trudniejsza niż na cruiserze, wymaga specjalnej techniki przypominającej surfing – stąd nazwa.

- łyżworolka elektryczna. Deskorolka elektryczna wyposażona w silnik elektryczny i akumulator do jej zasilania. Taka deska jest w stanie jeździć samodzielnie, bez wysiłku ze strony jeźdźca; do sterowania zwykle dostarczany jest pilot. Główną wadą deskorolek elektrycznych, oprócz ich wysokich kosztów, jest ich znaczna waga - od 8 kg. Z tego powodu ten typ nadaje się tylko do jazdy po stosunkowo płaskiej, twardej nawierzchni (asfalt, rolowana gleba) - do „przejazdów”, a tym bardziej do jazdy kaskaderskiej, nie nadaje się rolka elektryczna.

- Rower do jazdy na deskorolce. Urządzenia dość oryginalne, pod względem konstrukcji i zasad poruszania się, podobne do opisanych powyżej rolkarzy, ale też mające znaczne różnice. Nazwa pochodzi od Skatecycle, pierwszego tego typu urządzenia. Główną cechą zewnętrzną rolek są koła – są to pierścienie, które nie mają osi środkowych (tzw. „kółka bez środka”). Są dwa takie koła, połączone sztywnym prętem, a wewnątrz każdego z nich znajduje się platforma na stopę. Mocowanie każdej platformy pozwala na jej przechylanie do przodu i do tyłu, a same koła mogą obracać się względem środkowego pręta. Właściwie, dzięki ruchowi „węża”, rowerek jeździ na deskorolce, podczas gdy jeździec nie musi odpychać się od ziemi. Takie modele łączą w sobie kompaktowość, łatwość prowadzenia i dość szerokie możliwości wykonywania wyczynów kaskaderskich.

- Balans. Specyficzny rodzaj desek służących wyłącznie do treningu i wykonywania trików w jednym miejscu i nieprzeznaczonych do jazdy. Deska balansowa składa się z samej deski i walca cylindrycznego, na którym ta deska jest umieszczona; aby wałek poruszał się tylko we właściwych kierunkach (wzdłuż płyty), w konstrukcji przewidziano specjalne prowadnice. Jak sama nazwa wskazuje, deska do balansowania świetnie nadaje się do ćwiczeń równowagi; może być używany zarówno jako samodzielny aparat kaskaderski, jak i jako urządzenie treningowe poza sezonem. Ponadto istnieją dowody na to, że takie deski przyczyniają się do rozwoju mięśni stabilizujących, co jest trudne do osiągnięcia przy regularnej sprawności; dzięki temu balansery znalazły zastosowanie nawet w medycynie sportowej i programach rehabilitacyjnych.

Wymiary decku - a właściwie deskorolki - w długości i szerokości (dla największych wymiarów).

Zarówno małe, jak i duże deski mają swoje wady i zalety. Tak więc krótki i wąski deck przyczynia się do zwrotności, ale stawia dodatkowe wymagania co do umiejętności jeźdźca - poradzenie sobie z małą „zwinną” rolką może być trudne, szczególnie przy dużej prędkości. Przeciwnie, długa i szeroka deska jest bardziej stabilna, ale wykonywanie ostrych manewrów na takiej deskorolce jest trudne. Ponadto optymalna długość dla każdego typu rolek (patrz wyżej) zależy również od kategorii wiekowej jeźdźca: na przykład klasyczne deskorolki w wersji „dla dorosłych” mają deski nie krótsze niż 600 mm, a wszystko, co mniejsze, należy do modeli dziecięcych. Z kolei szerokość można określić wielkością nogi: osoba o dużym wzroście (od 44) może po prostu czuć się niekomfortowo na wąskim pokładzie.

Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnych wymiarów dla każdego typu rolek i planowanej charakterystyki jazdy można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Materiał, z którego wykonany jest blat deskorolki.

- klon kanadyjski. Ze względu na swoją wytrzymałość i gęstość, w połączeniu z sprężystością, klon kanadyjski uważany jest za najbardziej odpowiedni materiał na blaty deskorolkowe, jednak takie deski nie należą do tanich.

- klon chiński. Odmiana klonu, nieco gorsza od rasy kanadyjskiej pod względem wydajności i trwałości, jednak kosztuje znacznie mniej.

- klon rosyjski. Kolejny stosunkowo niedrogi analog klonu kanadyjskiego. Pod względem funkcji jest podobny do chińskiego, ale z wielu powodów jest używany znacznie rzadziej.

- brzoza chińska. Rzadko używana opcja budżetowa, głównie w tablicach dla dzieci. Jest niedrogi, jednak nie ma specjalnych zalet.

- Bambus. Ze względu na swoje właściwości bambus nadaje się przede wszystkim do longboardów, dlatego jest używany głównie w tego typu deskach (patrz "Typ"). Jednak produkowanych jest stosunkowo niewiele modeli bambusowych.

- Plastikowe. Tworzywo sztuczne jest uważany za opcję budżetową, ale ten stereotyp nie jest do końca uzasadniony. Faktem jest, że istnieje wiele odmian tego materiału: na przykład w mini-krążownikach(patrz „Typ”) stosuje się wysokiej jakości tworzywo sztuczne, który według niektórych produc...entów może przetrwać nawet wpadnięcie pod kierownicę samochodu. Bardziej poprawne byłoby więc stwierdzenie, że jakość produktu z tworzywa sztucznego zależy bezpośrednio od jego półki cenowej. Spośród ogólnych cech wszystkich rodzajów tworzyw sztucznych warto zwrócić uwagę na absolutną niewrażliwość na wilgoć i zdolność do przyjmowania najbardziej skomplikowanych kształtów i kolorów; ta ostatnia ułatwia tworzenie deskorolek w oryginalnych wzorach i nietypowych projektach.

- Kompozyt. Pokłady łączące kilka różnych materiałów - na przykład drewno z warstwą włókna szklanego lub tworzywo sztuczne z warstwą włókna węglowego. Takie połączenie pozwala połączyć zalety poszczególnych materiałów i zrekompensować (przynajmniej częściowo) ich wady. Specyficzny skład i właściwości kompozytów mogą się różnić; tutaj, podobnie jak w przypadku plastiku, sensowne jest skupienie się na półki cenowej deskorolki. Jednak większość nowoczesnych deskorolek wykorzystuje wysokiej jakości kompozyty, a taka deska jest najczęściej oznaką zaawansowanego modelu.

- Aluminium. Aluminium (a dokładniej stop aluminium) charakteryzuje się dużą wytrzymałością i trwałością przy stosunkowo niewielkiej wadze, a poza tym bez problemu przepuszcza wilgoć. Z drugiej strony materiał ten nie jest tani, a sprężyna jest raczej słaba i słabo nadaje się do skakania. Dlatego jest używany głównie w dość specyficznych typach deskorolek, takich jak split rollersurfs i skate bikes (patrz Typ).

Liczba poszczególnych warstw materiału, z których składa się talia.

Konstrukcja „warstwowa” jest stosowana głównie w pokładach drewnianych (patrz Materiał pokładu); bardziej uzasadnione jest wykonanie z tworzywa sztucznego lub aluminium. Zastosowanie wielu warstw pozwala na osiągnięcie wymaganej kombinacji elastyczności deskorolki i wytrzymałości na zginanie w dowolnym kierunku. Aby to zrobić, każdą warstwę drewna układa się włóknami w jej kierunku.

Teoretycznie im więcej warstw, tym więcej kierunków „układania” włókien drewna i tym mniejsze prawdopodobieństwo, że ładunek pójdzie w „słabym”, słabo wzmocnionym kierunku. Ponadto to właśnie pokłady wielowarstwowe najczęściej posiadają dodatkowe wkładki dodatkowo wzmacniające konstrukcję (np. wykonane z węgla). Z drugiej strony różnice między różnymi modelami zależą znacznie bardziej od właściwości materiału niż od liczby warstw. Dlatego przy wyborze warto zwrócić uwagę nie tyle na parametr ten, ale na bardziej "bliskie życiu" cechy - przede wszystkim materiał płyty rezonansowej i kategorię cenową produktu.

Obecnie na rynku dostępne są decki wykonane z takiej ilości warstw: 6 warstw, 7 warstw, 8 warstw, 9 warstw, 10 warstw.

Średnica kółek montowanych na rolce.

Prędkość rozwijana przez rolkę jest wprost proporcjonalna do średnicy kół, a przyspieszenie jest odwrotnie proporcjonalne. Innymi słowy, przy wszystkich innych rzeczach bez zmian, większe koła będą przyspieszać wolniej, ale do wyższych prędkości. W związku z tym przy wyborze według tego parametru warto zastanowić się przede wszystkim nad tym, co jest ważniejsze: dobrą prędkością (do tego lepiej wybrać większe koła) lub umiejętnością „wybicia z miejsca” (małe nadają się do to). Dodatkowo duża średnica ułatwia pokonywanie małych nierówności na drodze.

Warto też pamiętać, że każdy rodzaj deskorolki (patrz wyżej) ma swoje własne wymagania co do rozmiaru kółek, ze względu na specyfikę zastosowania: np. longboardy high-speed mają większą średnicę kółek niż klasyczne deskorolki do wyczynów kaskaderskich cele. W związku z tym według tego wskaźnika można porównywać tylko modele tego samego typu. Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej wartości średnicy dla różnych typów deskorolek można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Kółka są zazwyczaj zdejmowane, co oznacza, że w razie potrzeby można zamontować na rolce kółka o innej średnicy. Nie powinny jednak bardzo różnić się rozmiarem od standardowych. Należy zachować szczególną ostrożność przy dużych kołach: może się zdarzyć, że platforma dosięgnie ich po przechyleniu, a to jest obarczone upadkami i urazami.

Grubość kółek zamontowanych na rolce.

Grubość w tym przypadku oznacza szerokość koła, z grubsza mówiąc - szerokość toru pozostawionego podczas jazdy. Ogólne zasady w tym przypadku są następujące: wąskie kółka są wygodne do wykonywania trików, zwłaszcza w grindach (ślizganie się po rurach, poręczach itp. bezpośrednio na zawieszeniu), ale wymagają płaskich powierzchni; szerokie z kolei lepiej zachowują się na nierównych drogach, są stabilniejsze i sprawniej niwelują drobne niedoskonałości nawierzchni. W związku z tym wąskie koła są typowe głównie dla modeli kaskaderskich przeznaczonych do skateparków i innych wyspecjalizowanych lokalizacji z wysokiej jakości pokryciem; szerokie z kolei lepiej nadają się do longboardów i „miejskich” cruiserów, które często muszą podróżować po mniej niż idealnych drogach.

Kółka we współczesnych deskorolkach są zdejmowane, w razie potrzeby można je zastąpić szerszymi lub węższymi. Nie zaleca się jednak odchodzenia od „natywnej” wartości szerokości – jazda może stać się niewygodna, jeśli nie niebezpieczna.

Obecność świateł w kołach i/lub deskorolce. Takie oświetlenie z reguły bazuje na diodach LED, a może być zasilane przez generatory napędzane obrotem kół - pozwala to obejść się bez baterii (jednak rodzaj zasilania należy wyjaśniać osobno).

Dodatkowe oświetlenie nie tylko nadaje desce ciekawy wygląd, ale także przyczynia się do bezpieczeństwa w ciemności – rolkarz staje się bardziej widoczny dla kierowców i innych użytkowników dróg. Jednak dodatkowe części wbudowane w koła lub pokład nieuchronnie obniżają wydajność. Dlatego funkcja ta występuje głównie w mini-krążownikach i rolkach (patrz „Typ”), przeznaczonych dla dzieci i młodzieży i nie przeznaczonych do szczególnie ekstremalnego użytkowania; W zasadzie profesjonalne tablice nie są wyposażone w podświetlenie.

Największa waga użytkownika, dla której zaprojektowana jest deska, a dokładniej – maksymalna waga, jaką może wytrzymać przy regularnym użytkowaniu.

W żadnym wypadku nie należy przekraczać zaleceń dotyczących wagi. Istnieje dość duże prawdopodobieństwo, że rolka nie pęknie od razu; jednak awaria może nastąpić w dowolnym momencie, nawet po przeciążeniu, już poniżej dopuszczalnej masy. Może to prowadzić do upadków i obrażeń, nie wspominając o tym, że takie przypadki nie są objęte gwarancją. A do pełnego wykorzystania łyżwy bardzo pożądane jest posiadanie niewielkiego marginesu wagi - co najmniej 10-15 kg. Daje to dodatkową gwarancję w przypadku nietypowych obciążeń (na przykład uderzenia w przeszkodę) oraz w niektórych szczególnych sytuacjach - na przykład, gdy musisz nosić ze sobą ciężki plecak.

Modele o limicie wagowym do 70 kg można umownie przypisać dzieciom, chociaż taka łyżwa może być odpowiednia również dla nastolatka. Za średnią uważa się wagę maksymalną mieszczącą się w przedziale od 70 do 100 kg - takie deski są już odpowiednie dla chłopców i dziewczynek. Ograniczenie powyżej 100 kg jest typowe dla dość zaawansowanych modeli, pierwotnie przeznaczonych do użytku przez osoby dorosłe.

Całkowita waga deskorolki w standardzie.

Waga deski jest bardzo mała w porównaniu do wagi samego jeźdźca. Dlatego warto zwrócić uwagę na parametr ten przede wszystkim, jeśli rolka ma być regularnie noszona przy sobie – w rękach, w plecaku itp. Teoretycznie pożądane jest użycie lżejszych desek do wykonywania skoków, ale w praktyce różnica między tymi samymi typami modeli najczęściej nie jest dość znacząca, aby znacząco wpłynąć na skuteczność skoków (najprawdopodobniej będą one zależeć od charakterystyki pokład i zawieszenie).

Osobno warto wspomnieć o znacznej wadze rolek elektrycznych(patrz „Typ”), ze względu na obecność akumulatorów i silników elektrycznych.