Porównanie Alltermo Super Bimetal 500/100 1 vs Mirado AL 500/85 10

Kraj pochodzenia marki, pod którą produkt jest sprzedawany.

W większości przypadków jako kraj pochodzenia wskazuje się „dom” marki lub lokalizację siedziby producenta. Zakłady produkcyjne mogą być zlokalizowane w innym kraju. Warto tu jednak zaznaczyć, że większość stereotypów narodowych w dzisiejszych czasach nie ma podstaw – jakość produktów zależy nie tyle od położenia geograficznego, ile od specyfiki organizacji procesu produkcyjnego w konkretnym przedsiębiorstwie. Tak więc z tego punktu widzenia przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na reputacji konkretnego producenta. Warto zwrócić uwagę na kraj pochodzenia marki, jeśli zasadniczo chcesz (lub nie chcesz) wspierać firmę z określonego kraju.

Obecnie grzejniki produkowane są głównie przez firmy z następujących krajów: Anglia, Białoruś, Belgia, Niemcy, Holandia, Hiszpania, Włochy, Chiny, Norwegia, Polska, Rosja, Turcja, Ukraina, Finlandia, Czechy.

Główny materiał użyty do budowy grzejnika.

W dzisiejszych czasach największą popularnością cieszą się wyroby stalowe. Aluminium jest również dość powszechne, w tym w połączeniu z miedzią; materiał ten jest używany głównie w konwektorach (patrz „Rodzaj”), chociaż znajduje się również wśród tradycyjnych grzejników. Rzadsze opcje to bimetal i żeliwo. Oto bardziej szczegółowy opis każdego z tych materiałów:

- Stal. Stosunkowo niedrogi, ale jednocześnie dość praktyczny materiał, który jest odporny na korozję i ma dobrą przewodność cieplną. Główną wadą grzejników stalowych jest niskie ciśnienie robocze i wrażliwość na uderzenie wodne - wynika to z obecności słabych punktów w postaci spawanych szwów. Co prawda specyficzna niezawodność takich produktów może być różna, w zależności od jakości i specjalnych rozwiązań zastosowanych w konstrukcji; jednak ogólnie takie modele są naprawdę gorsze od aluminium, a jeszcze bardziej bimetaliczne pod względem wytrzymałości. Dlatego głównym obszarem ich zastosowania są systemy wolnostojące o niskim ciśnieniu, a także budynki wysokościowe do 9 pięter. Ponadto produkty stalowe są nieco cięższe niż aluminiowe; jednak ten punkt rzadko jest krytyczny.

- Aluminium. Materiał o doskonałych właściwościach praktycznych - w szczególności charakteryzuje się bardzo niską bezwładnością cieplną i n...iską wagą. Ponadto takie grzejniki są uważane za mniej wrażliwe na uderzenia wodne niż stalowe i lepiej nadają się do wysokociśnieniowych systemów grzewczych stosowanych w budynkach mieszkalnych. Jeśli chodzi o wady, oprócz stosunkowo wysokiego kosztu, warto wspomnieć o dokładności do jakości płynu chłodzącego: musi mieć neutralne pH, w przeciwnym razie możliwa jest reakcja z uwolnieniem wodoru (co niekorzystnie wpływa na chłodnicę i może prowadzić do jej zatkania). Należy również pamiętać, że nie wszystkie produkty aluminiowe są przeznaczone do pracy pod wysokim ciśnieniem; ten punkt nie zaszkodzi wyjaśnić osobno.

- Miedź/aluminium. Kombinacja stosowana wyłącznie w konwektorach: rurki miedziane na czynnik grzewczy, uzupełnione płytami aluminiowymi (i najczęściej korpusem aluminiowym). Miedź charakteryzuje się wysoką niezawodnością, w tym odpornością na spadki ciśnienia, a także dobrą przewodnością cieplną; a zastosowanie aluminium pozwala na zmniejszenie kosztów i ciężaru konstrukcji bez poświęcania praktycznej wydajności.

- Bimetal. Połączenie aluminium z innym metalem - stalą, sporadycznie miedzią. W takich produktach powłoka zewnętrzna jest wykonana z aluminium, a rury wewnętrzne ze stali. Taka konstrukcja pozwala na doskonałą wydajność w połączeniu z wysoką wytrzymałością i niezawodnością; to grzejniki bimetaliczne są uważane za najlepszą opcję dla systemów grzewczych w budynkach mieszkalnych, gdzie prawdopodobieństwo uderzenia hydraulicznego jest wysokie, a standardowe ciśnienie robocze takich produktów jest zwykle dość wysokie.
Główną wadą bimetalu jest jego dość znaczny koszt. W związku z tym w sprzedaży można znaleźć tak zwane grzejniki pseudobimetaliczne (półbimetaliczne) - w nich wykonane są tylko pionowe kanały, łączące górną i dolną rurę. Pozwala to obniżyć cenę, jednak negatywnie wpływa na niezawodność - pod względem cech operacyjnych takie produkty są bliższe aluminiowym (patrz wyżej).

- Żeliwo. Tradycyjny materiał do ogrzewania grzejników, co jednak w naszych czasach jest rzadkością. Wynika to zarówno z dużej wagi i puszystości tego materiału, jak i znacznej bezwładności cieplnej, która nie pozwala na szybkie dostosowanie intensywności ogrzewania. Ponadto żeliwo jest dość kruche i nie toleruje dobrze uderzenia wodnego. Z drugiej strony materiał ten jest odporny na korozję, a wspomniana bezwładność w niektórych przypadkach okazuje się zaletą: dzięki temu nawet po wyłączeniu ogrzewania akumulatory długo pozostają ciepłe. A niektóre produkty żeliwne mają oryginalny wygląd, który idealnie pasuje do wnętrz w stylu „retro”.

Liczba poszczególnych sekcji przewidzianych dla grzejnika o odpowiedniej konstrukcji (patrz „Rodzaj”). W rzeczywistości w tym przypadku mówimy o zestawie dostawczym: cały radiator składa się z oddzielnych sekcji i nie ma nawet potrzeby używania ich wszystkich.

Sama liczba sekcji nie wpływa na wydajność produktu, ale ta informacja może być przydatna podczas montażu grzejnika o określonej mocy cieplnej (patrz „Rozpraszanie ciepła”). Czyli dzieląc całkowity transfer ciepła danego modelu przez liczbę sekcji można określić charakterystykę jednej sekcji i obliczyć ile z nich jest potrzebnych do uzyskania pożądanej mocy cieplnej. Jednak dość duża ilość nowoczesnych grzejników sprzedawana jest początkowo w jednym dziale – licząc tylko na to, że użytkownik może zmontować baterię według własnego uznania. W przypadku gotowych produktów 2-5 sekcji uważa się za dość skromny wskaźnik, 6-10 szt. - średnio, 11-15 szt. - powyżej średniej, a modele z 16-20 sekcjami lub więcej mogą mieć układ poziomy i pionowy (w tym ostatnim przypadku sekcje ułożone jedna na drugiej, jak podłogi wieży).

Średnica gwintu służącego do podłączenia grzejnika do instalacji grzewczej. Nowoczesne grzejniki wykorzystują standardowe rozmiary - np. 3/4" lub 1/2", rzadziej 1" i 1 1/4". Wskaźnik ten powinien pokrywać się z wymiarami rur, złączy i innych elementów bezpośrednio używanych do podłączenia - w przeciwnym razie w najlepszym przypadku konieczna będzie instalacja adapterów, w najgorszym przypadku radiator na ogół będzie bezużyteczny.

Z reguły im większa średnica gwintu, tym mocniejsza chłodnica (duża moc wymaga intensywnej cyrkulacji chłodziwa i odpowiedniej przepustowości na wlocie i wylocie).

Znamionowa moc cieplna grzejnika to ilość ciepła uwalnianego do powietrza podczas normalnej pracy.

Przy wyborze według tego parametru należy pamiętać, że w praktyce moc cieplna będzie zależeć od różnicy temperatur na wlocie i wylocie do grzejnika, a także od temperatury otoczenia. Im większa różnica temperatur i im jest zimniej, tym intensywniejsze będzie ogrzewanie. Dlatego w charakterystyce zwyczajowo wskazuje się przenoszenie ciepła w pewnych standardowych warunkach. W szczególności bardzo popularne jest oznaczenie zgodne z europejską normą EN-442, która zakłada temperaturę chłodziwa odpowiednio +75°C i +65°C na wlocie i wylocie, a także temperaturę powietrza +20° DO. Rzeczywiste warunki i rzeczywista moc promiennika mogą się różnić zarówno w jednym, jak i w drugim kierunku; dlatego przy wyborze najlepiej wybrać model z pewnym marginesem i zrekompensować nadmiar mocy jednym lub drugim regulatorem. Jeśli chodzi o wartości rzeczywiste, to w najskromniejszych modelach transfer ciepła nie przekracza 750 W, a nawet 500 W, a w największych wskaźnik ten może osiągnąć 3,5 - 4 kW lub więcej.

Wybór tego wskaźnika zależy przede wszystkim od wielkości i charakterystyki ogrzewanej przestrzeni. Najprostszy wzór obliczeniowy jest następujący: 1 m2 powierzchni wymaga co najmniej 100 W mocy cieplnej. Ta formuła jest odpowiednia dla stan...dardowych pomieszczeń mieszkalnych / biurowych o stropach 2,5 - 3 m, bez problemów z izolacją termiczną; dla bardziej szczegółowych warunków istnieją bardziej szczegółowe metody obliczeń, można je znaleźć w dedykowanych źródłach.

Wysokość grzejnika. Obecnie najbardziej rozpowszechnione są standardowe rozmiary na wysokość: 30 cm, 40 cm, 50 cm, 60 cm i 90 cm. Oprócz tego mogą występować inne warianty (choć znacznie rzadziej) - 20 cm, 45 cm, 55 cm, 70 cm, 75 cm i 80 cm.

Wysokość wyrobu określa przede wszystkim rozmiar przestrzeni potrzebnej do montażu. W przypadku modeli umieszczanych w niszy (patrz „Montaż”) wymiar ten faktycznie odpowiada wymaganej głębokości tej niszy. W innych przypadkach warto wziąć pewien zapas wysokości - grzejnika nie można montować blisko podłogi i parapetu (lub innych podobnych przedmiotów). A modele z dolnym podłączeniem (patrz wyżej) będą również wymagały dodatkowej przestrzeni na doprowadzenie rur.

Druga kwestia, związana z tym rozmiarem to wymiana ciepła: przy pozostałych warunkach równych (w tym rozmiar w szerokości), wyższy grzejnik będzie miał większą powierzchnię roboczą i wyższą moc cieplną (dotyczy to również wymienników ciepła w konwektorach). W związku z tym współczesne grzejniki są tradycyjnie wypuszczane nie jako oddzielne modele, lecz jako linie składające się jednorodnych u...rządzeń, różniących się wyłącznie wymiarami i mocą cieplną.

Rozmiar grzejnika w szerokości.

We współczesnych modelach rozmiar ten może wynosić od 10 cm lub nawet mniej(w sprzedawanych osobno sekcjach od grzejników sekcyjnych, patrz „Rodzaj”) do 2,5 m lub więcej(w największych produktach panelowych i konwektorach). Jednocześnie projekt wykorzystuje głównie standardowe szerokości - ich lista jest bardzo obszerna, zawiera głównie opcje z krokiem 10 cm: 30 cm, 40 cm, 50 cm, 60 cm, 70 cm 80 cm, 90 cm, 100 cm, 110 cm, 120 cm, 130 cm, 140 cm, 150 cm itd. Rzeczywiste wymiary mogą nieznacznie różnić się od standardowych, ale różnica ta nie przekracza 1 cm: np. kategoria „60 cm” obejmuje modele o szerokości od 590 do 610 mm.

Szerokość określa jednocześnie dwie cechy grzejnika: wielkość przestrzeni potrzebnej do instalacji, a także wymianę ciepła. W pierwszym przypadku wszystko jest dość oczywiste; zauważamy tylko, że radiator, radiator powinien być umieszczony blisko otaczających obiektów, więc nie zaszkodzi wziąć pewien mar...gines szerokości (a jeśli rury są połączone z boku, warto wziąć pod uwagę wymaganą przestrzeń dla nich). Jeśli chodzi o wymianę ciepła, przy wszystkich pozostałych parametrach, szersze urządzenie będzie miało większą powierzchnię roboczą i wyższą moc cieplną (dotyczy to również wymienników ciepła w konwektorach). W związku z tym nowoczesne grzejniki są tradycyjnie produkowane nie przez oddzielne modele, ale przez linie tego samego typu urządzeń, różniących się wyłącznie wielkością i mocą cieplną.

Wielkość grzejnika w grubości - to znaczy od przedniej do tylnej ściany.

Parametr ten określa zarówno wielkość przestrzeni zajmowanej przez produkt, jak i jego wydajność: pozostałe czynniki są równe, większa grubość z reguły oznacza większy transfer ciepła (ze względu na zwiększenie powierzchni kontaktu z powietrzem). Konkretne niuanse w tym przypadku zależą od rodzaju grzejnika i sposobu jego instalacji (patrz wyżej). Tak więc najbardziej krytyczna grubość dotyczy konwektorów o układzie poziomym, montowanych we wnęce - w nich ten rozmiar bezpośrednio określa zarówno wymagane wymiary niszy, jak i powierzchnię powierzchni roboczej. W modelach rurowych ta zależność jest nieco mniej wyraźna. W produktach panelowych wydajność zależy nie tyle od grubości jako takiej, ale od ilości elementów roboczych (patrz „Typ panelu”) – choć większa liczba paneli/konwektorów nieuchronnie wpływa na wielkość. A grzejniki sekcyjne najczęściej mają stosunkowo małą grubość, różnice między nimi w tym wskaźniku nie są zasadnicze.