Porównanie Seasonic Vertex GX Vertex GX-850 vs Seasonic FOCUS GX FOCUS GX-850

— Aktywne chłodzenie. Używa wentylatora, który stale pracuje, aby odprowadzić ciepło z wewnętrznych komponentów. W przeciwieństwie do chłodzenia pasywnego, aktywna system zapewnia lepszy odbiór ciepła i stabilność pracy przy wysokich obciążeniach, zapobiegając przegrzewaniu. Jednak generuje hałas. Aby temu zaradzić, wentylatory w takich PSU mogą posiadać dynamiczną kontrolę prędkości (AFC – Automatic Fan Control), zmniejszając obroty przy niskim zużyciu energii.

— Półpasywne. Aktywne chłodzenie z automatycznym wyłączaniem wentylatora w sytuacjach, gdy obciążenie na zasilacz jest niskie i emisja ciepła się zmniejsza. Przypomnijmy, systemy tego typu są skuteczniejsze niż pasywne, jednak zużywają dodatkową energię i generują hałas podczas pracy. W związku z tym, przy niewielkim obciążeniu, gdy intensywne chłodzenie nie jest wymagane, rozsądnie jest wyłączyć wentylatory — pozwala to zaoszczędzić energię i zmniejszyć poziom hałasu.

— Pasywne (radiatory). W porównaniu do wentylatorów, radiatory mają szereg zalet: po pierwsze, nie generują hałasu i nie wymagają własnego zasilania (obniżając tym samym ogólne zużycie energii). Z drugiej strony, są znacznie mniej efektywne, w wyniku czego moc zasilaczy z pasywnym chłodzeniem nie przekracza 600 W. Dodatkowo, takie PSU są dość drogie.

Średnica wentylatora (wentylatorów) w układzie chłodzenia zasilacza.

Duża średnica pozwala na dobrą wydajność przy stosunkowo niskich obrotach, co z kolei zmniejsza hałas i zużycie energii. Duże wentylatory są jednak droższe od małych i zajmują dużo miejsca, co wpływa na ogólną wielkość zasilacza. Podkreślamy też, że mały wentylator nie jest jeszcze oznaką taniego zasilacza – taki sprzęt można spotkać również w dość zaawansowanych modelach przez wzgląd na zmniejszenie wymiarów.

Jeśli chodzi o konkretne średnice, najmniejszą wartością, jaką można znaleźć we współczesnych zasilaczach konsumenckich, jest 80 mm. Najpopularniejsza opcja to 120 mm, ten rozmiar daje dobrą wydajność i stosunkowo niski poziom hałasu przy rozsądnej cenie i wymiarach. Nieco rzadziej spotykane są większe średnice – 135 mm i 140 mm.

System certyfikacji Cybenetics Lambda ocenia poziom hałasu zasilaczy (PSU), dostarczając konsumentom informacji o ich właściwościach akustycznych. W rezultacie można polegać nie tylko na wydajności pracy zasilacza, ale także na jego hałaśliwości. Istnieją następujące poziomy certyfikacji Cybenetics Lambda:

Standard — od 40 dB(A) do 45 dB(A) – odczuwalny hałas;

Standard+ — od 35 dB(A) do 40 dB(A) – zauważalny hałas;

Standard++ — od 30 dB(A) do 35 dB(A) – umiarkowany hałas;

A- — od 25 dB(A) do 30 dB(A) – umiarkowanie cicho;

A — od 20 dB(A) do 25 dB(A) – cicho;

A+ — od 15 dB(A) do 20 dB(A) – bardzo cicho;

A++ — mniej niż 15 dB(A) – praktycznie bezgłośnie.

Standard dla zasilaczy uzupełniający specyfikacje ATX w zakresie zasilania 12 V. Wprowadzony od czasów procesora Intel Pentium 4. Pierwsza seria standardu wykorzystywała głównie linię +5 V, od wersji 2.0 została wprowadzona linia +12 V w celu pełnego zasilania podzespołów komputera. Również w drugiej generacji pojawiło się 24-pinowe złącze zasilania, które jest używane w większości współczesnych płyt głównych.

Liczba złączy zasilania SATA zapewnionych w zasilaczu.

Obecnie SATA jest standardowym interfejsem do podłączania wewnętrznych dysków twardych, można go również znaleźć w innych typach dysków (SSD, SSHD itp.). Ten interfejs składa się ze złącza danych, które łączy się z płytą główną, i złącza zasilania, które łączy się z zasilaczem. W związku z tym w tym punkcie chodzi o liczbę wtyczek zasilania SATA zapewnionych w zasilaczu. Liczba ta odpowiada liczbie dysków SATA, które mogą być jednocześnie zasilane z tego modelu.

Liczba złączy Molex (IDE) przewidziana w konstrukcji zasilacza.

Początkowo złącze to było przeznaczone do zasilania urządzeń peryferyjnych interfejsu IDE, przede wszystkim dysków twardych. I chociaż samo IDE jest dziś całkowicie przestarzałe i nie jest używane w nowych komponentach, złącze zasilania Molex nadal jest instalowane w zasilaczach i prawie bezbłędnie. Prawie każdy współczesny zasilacz ma co najmniej 1-2 takie złącza, a w modelach z wyższej półki liczba ta może wynosić 7 lub więcej. Ta sytuacja wynika z faktu, że Molex IDE jest dość uniwersalnym standardem, a za pomocą najprostszych adapterów można zasilać komponenty z innym interfejsem zasilania. Na przykład są adaptery Molex - SATA do napędów, Molex - 6 pin do kart graficznych itp.

Liczba złączy zasilania PCI-E w formacie 8 pin (6+2) przewidziana w konstrukcji zasilacza.

Dodatkowe złącza zasilania PCI-E (wszystkie formaty) służą do dodatkowego zasilania tych typów wewnętrznych urządzeń peryferyjnych, którym już nie wystarcza 75 W, zasilanych bezpośrednio przez gniazdo PCI-E na płycie głównej (typowym przykładem są karty graficzne). W akcesoriach do komputerów osobistych występują dwa rodzaje takich złączy – 6 pin, który zapewnia do 75 W dodatkowej mocy, oraz 8 pin, który zapewnia do 150 W. A wtyczki 8 pin (6+2) stosowane w zasilaczach są uniwersalne: mogą współpracować zarówno ze złączami 6-pinowymi, jak i 8-pinowymi na płycie rozszerzeń. Dlatego ten rodzaj wtyczki jest najpopularniejszy we współczesnych zasilaczach.

Jeśli chodzi o liczbę, w sprzedaży można znaleźć modele na 1 złącze PCI-E 8 pin (6+2), na 2 takie złącza, na 4 złącza, a w niektórych przypadkach na 6 i więcej. Kilka z tych wtyczek może być przydatnych na przykład podczas podłączania kilku kart graficznych lub w przypadku potężnej karty graficznej o wysokiej wydajności wyposażonej w kilka dodatkowych złączy zasilania PCI-E.

16-pinowe złącze zasilania PCI-E ma na celu zastąpić istniejące 8-pinowe odpowiedniki. Składa się z dwunastu linii do zasilania prądem i czterech do transmisji danych. Złącze zapewnia do 600 W dodatkowej mocy, co stanowi czterokrotny wzrost mocy w porównaniu do 8-pinowych wersji interfejsu. Dodatkowe złącza PCI-E wszystkich formatów są używane do zasilania tych rodzajów wewnętrznych urządzeń peryferyjnych, którym nie wystarcza 75 W, dostarczanych bezpośrednio przez gniazdo PCI-E na płycie głównej.

Dostępność co najmniej jednego złącza zasilania Floppy.

Początkowo złącze to miało służyć do zasilania stacji dyskietek, stąd nazwa. Znane jest również pod nazwą „mini-Molex”. W każdym razie ten standard jest ogólnie uważany za przestarzały, ale nadal jest używany przez niektóre określone typy komponentów, a zatem nadal jest stosowany w zasilaczach.