Porównanie Romsat T7085HD vs Eurosky ES-18

Standardy telewizji cyfrowej obsługiwane przez urządzenie.

Przypomnijmy, że nadawanie cyfrowe ma wiele zalet w porównaniu z nadawaniem analogowym: umożliwia przesyłanie obrazów o wysokiej rozdzielczości i dźwięku wielokanałowego, a także zapewnia wiele dodatkowych funkcji, które nie są dostępne w przypadku „analogowego”. Ponadto poziom sygnału w „cyfry” prawie nie ma wpływu na jakość odbioru: obraz i dźwięk są albo w pełnej jakości, albo (jeśli sygnał jest krytycznie osłabiony) całkowicie znikają. Obecnie najistotniejszymi standardami nadawania cyfrowego są naziemne DVB-T i DVB-T2, kablowy DVB-C oraz satelitarny DVB-S i DVB-S2. Oto ich główne cechy:

- DVB-T (naziemna). Europejski standard nadawania. Jest to stosunkowo rzadkie ze względu na rozpowszechnienie bardziej zaawansowanego standardu DVB-T2. Dlatego warto kupić tuner DVB-T, jeśli masz pewność, że takie nadawanie jest dostępne w Twoim regionie. Należy również zauważyć, że w ramach DVB-T używane są 2 standardy nadawania - MPEG-2 i MPEG-4; kompatybilność tunera i standardu powinna być również wyjaśniona osobno, w przeciwnym razie istnieje ryzyko pozostawienia bez telewizji nawet w obszarze nadawania cyfrowego. Jednak wiele nowoczesnych modeli może współpracować z obiema opcjami.

— DVB-T2 (naziemna). Europejski standard nadawa...nia, który zastąpił DVB-T. Zapewnia wyższą przepustowość i większą odporność na zakłócenia; nie jest kompatybilny z oryginalnym DVB-T, ale nie jest to poważna wada: w większości krajów Europy i przestrzeni postsowieckiej nadawanie cyfrowe odbywa się dokładnie zgodnie ze standardem DVB-T2.

— DVB-C (kabel). Europejski standard nadawania cyfrowego w sieciach kablowych. Pomimo pojawienia się bardziej zaawansowanego standardu DVB-C2, jest on nadal szeroko stosowany przez dostawców telewizji kablowej: przepustowość DVB-C pozwala na transmisję wideo w rozdzielczościach do Full HD i dźwięku wielokanałowego, a sprzęt tego standardu jest stosunkowo niedrogi.

— DVB-S, DVB-S2 (satelita). Standardy nadawania cyfrowego za pośrednictwem satelitów komunikacyjnych; pierwotnie opracowany przez europejskich specjalistów, ale używany na całym świecie. DVB-S2 jest właściwie rozwinięciem i ulepszeniem DVB-S, tunery DVB-S2 mogą również pracować z sygnałem w oryginalnym formacie DVB-S. W związku z tym nowoczesne tunery telewizyjne mogą zapewnić zarówno dwa oddzielne odbiorniki satelitarne, jak i jeden moduł obsługujący oba te standardy jednocześnie; przed zakupem ten niuans należy wyjaśnić osobno (zwłaszcza jeśli typ tunera satelitarnego jest oznaczony jako „DVB-S / S2” w charakterystyce).

W tym przypadku termin „koncentryczne” odnosi się do odmiany złącza SP/DIF, która wykorzystuje kabel elektryczny z wtyczką RCA. Ten interfejs zapewnia transmisję dźwięku, m.in. wielokanałowego, w postaci cyfrowej; przy tym kabel elektryczny jest bardziej podatny na zakłócenia niż optyczny, jednak nie jest tak delikatny.

Zestaw kodeków wideo obsługiwanych przez urządzenie.

Kodek to skrót od „Coder-DECoder” – w danym przypadku odnosi się do formatu używanego do kodowania cyfrowego wideo podczas przechowywania/transmisji i dekodowania podczas odtwarzania (bez kodowania dane wideo zajęłyby nieuzasadnioną ilość miejsca). Nie warto mylić tego parametru z formatem plików wideo: różne pliki tego samego formatu mogą być zakodowane z różnymi kodekami, a jeśli odpowiedni kodek nie jest obsługiwany przez odtwarzacz, odtwarzanie wideo będzie niemożliwe, nawet jeśli sam format pliku odpowiada możliwościom urządzenia. W modelach z obsługą telewizji online (patrz „Funkcje i możliwości”) ten niuans określa również kompatybilność z konkretną transmisją: ogólny format transmisji jest wskazywany dokładnie na podstawie użytego do tego kodeka.

Ogólnie rzecz biorąc, współczesne urządzenia zwykle mają dość obszerne zestawy kodeków, a odtwarzanie wideo zwykle nie stanowi problemu; w ostateczności możesz użyć specjalnych programów do konwersji plików. Jeśli chodzi o konkretne kodeki (jednym z najbardziej zaawansowanych jest H.265, popularny jest też kodek AV1), szczegółowe dane na ich temat można znaleźć w dedykowanych źródłach, jednak przy zwykłym użytkowaniu z odtwarzaczy multimedialnych takie szczegóły nie są potrzebne.

Urządzenie posiada własny ekran zewnętrzny. Taki wyświetlacz ma niewielkie wymiary i pełni rolę pomocniczą, można na nim wyświetlać różne dodatkowe informacje: tryb pracy, wybrany nośnik, nazwę i lokalizację pliku, czas odtwarzania itp.