Porównanie Asus Zenbook S 13 OLED UX5304VA [UX5304VA-NQ085] vs Apple MacBook Pro 15 2018 [Z0V10001W]

Ogólny rodzaj urządzenia.

Oprócz tradycyjnych laptopów obecnie można spotkać takie odmiany jak netbooki, ultrabooki, laptop i tablet 2 w 1 czy laptopy konwertowalne. Oto ich główne cechy:

— Laptop. Laptopy o mniej lub bardziej tradycyjnym formacie, które nie należą do żadnej z opisanych poniżej kategorii. Klasyczny, najpopularniejszy rozmiar ekranu w takich modelach to 15,6". Laptopy 13.3" i 14" są uważane za kompaktowe, laptopy z ekranem 17,3" — za duże, a w zaawansowanych modelach do gier są też większe wyświetlacze. Jednocześnie pod względem specyfikacji i możliwości urządzenia z tej kategorii są również bardzo zróżnicowane: od „maszyn do pisania” przeznaczonych do zadań edukacyjnych i domowych, po zaawansowane rozwiązania do gier, stacje robocze i kompleksy multimedialne.

— Ultrabook. Wysokiej klasy laptopy, które łączą w sobie kompaktowość, lekkość i zaawansowane funkcje. Przekątna w ultrabookach waha się od 11" do 14", grubość obudowy nie przekracza 21 mm, podczas gdy wyposażenie wewnętrzne to zazwyczaj potężne procesory, duża wielkość pamięci RAM, szybkie dyski typu SSD i inne podobne rozwiązania. Ponadto wiele urządzeń z tej kategorii wykonanych jest w charakterystycznym stylowym wzornictwie i również zaprojek...towanych z myślą o roli modnych dodatków.

— Laptop konwertowalny 360°. Kolejny rodzaj laptopa, który może zamienić się w tablet. Jednak w przeciwieństwie do opisanych powyżej laptopów-tabletów, w tym przypadku nie używa się zdejmowanej klawiatury, jednak specjalne obrotowe połączenie górnej i dolnej części. Konstrukcja tego połączenia jest taka, że górną część urządzenia można obrócić o 360° i umieścić na klawiaturze ekranem do góry. W ten sposób laptop konwertowalny można przekształcić z laptopa w tablet bez zdejmowania dolnej połowy; jest to podstawowa różnica między takimi modelami a opisanym powyżej modelem „2 w 1”. Ten format pracy jest generalnie wygodniejszy - nie trzeba szukać miejsca na zdjętą klawiaturę, nie ma ryzyka jej zapomnienia lub zgubienia; dodatkowo konstrukcja mocowania zazwyczaj pozwala na użycie urządzenia w formacie „ramki na zdjęcia” - odchylanego tabletu na podstawce bez klawiatury. W związku z tym laptopy konwertowalne są obecnie bardziej rozpowszechnione niż składane tablety-laptopy. Ich wady to brak możliwości zmniejszenia wagi poprzez zdjęcie klawiatury. Przekątna takich urządzeń może wynosić od 12" do 17".

— 2 w 1 (laptop-tablet). Laptopy, które można zamienić w tablety. W takich modelach całe „wypełnienie” (a przynajmniej jego kluczowe elementy) znajduje się w górnej połowie, ekran jest czuły na dotyk, a dolną połowę z klawiaturą można całkowicie odłączyć. Urządzenia te różnią się od tradycyjnych tabletów, które również mogą być wyposażone w klawiatury, w trzech głównych punktach. Po pierwsze, mocniejszy sprzęt: w szczególności większość modeli 2 w 1 ma pełnowartościowe procesory do laptopów (do Core i7 włącznie), podczas gdy tablety najczęściej używają procesorów CPU, podobnych do tych w smartfonach. Po drugie, większy rozmiar ekranu, zwykle 13–15 cali. Po trzecie, klawiatura laptopa-tabletu może zawierać nie tylko zestaw klawiszy i zapasową baterię, jednak także niektóre elementy systemu: dedykowaną kartę graficzną, dodatkowe miejsce do przechowywania itp.
Ogólnie rzecz biorąc, modele 2 w 1 są bardziej uniwersalne niż tradycyjne laptopy; jednak w naszych czasach są one znacznie mniej powszechne niż inne podobne odmiany laptopów konwertowalnych (patrz poniżej). Wynika to z faktu, że odłączana klawiatura nie zawsze jest wygodna: podczas korzystania z urządzenia w formacie tabletu zwykle trzeba ją zdjąć; nie zawsze można znaleźć miejsce na zdjętą klawiaturę w pobliżu; poza tym można o niej zapomnieć lub utracić przez nieostrożność. Niemniej jednak ta konstrukcja ma również zalety: na przykład, jeśli w drodze wystarczy tablet, nie ma potrzeby posiadania przy sobie dodatkowego obciążenia w postaci dolnej połowy urządzenia.

Kompleksowy program brandingu laptopów mający na celu poprawę jakości konsumenckich laptopów. Jej uczestnicy w pełni ujawniają możliwości platformy sprzętowej opartej na procesorach Intel Tiger Lake. Laptopy z tabliczką znamionową Intel EVO muszą spełniać szereg rygorystycznych wymagań: mieć dobrze skalibrowany wyświetlacz z ekranem dotykowym, być wyposażone w procesory Intel Core i5/i7 11. generacji oraz grafikę Iris Xe, dysk SSD NVMe o pojemności co najmniej 256 GB , dwukanałowa pamięć RAM co najmniej 8 GB, obsługa Thunderbolt 4, Bluetooth 5 i Wi-Fi 6, natychmiastowe wybudzanie (w 1 sekundę). Ponadto systemy marki Intel EVO muszą zapewniać co najmniej 9 godzin pracy na baterii po pełnym naładowaniu i co najmniej 4 godziny autonomii po półgodzinnej procedurze ładowania w warunkach codziennego obciążenia. I to nie jest cała lista specyfikacji, które laptopy muszą spełnić, aby uzyskać upragnioną plakietkę Intel EVO.

Przekątna ekranu laptopa.

Im większy ekran, tym wygodniejszy laptop do oglądania filmów w wysokiej rozdzielczości, nowoczesnych gier, pracy z wielkoformatowymi materiałami graficznymi itp. Duże ekrany są szczególnie ważne w przypadku modeli multimedialnych i gamingowych. Z drugiej strony przekątna ekranu wpływa bezpośrednio na wymiary i koszt całego urządzenia. Jeśli więc kluczowa jest przenośność, warto zwrócić uwagę na stosunkowo małe rozwiązania; zwłaszcza, że większość nowoczesnych laptopów ma wyjścia wideo, takie jak HDMI lub DisplayPort i umożliwia podłączenie wielkoformatowych monitorów zewnętrznych.

Wobec tego rzeczywiste maksimum dla dzisiejszych laptopów wynosi 17" (17,3"); jednakże większe urządzenia (18") zaczęły ponownie się pojawiać na półkach sklepowych. Standardowy wariant dla laptopów ogólnego przeznaczenia to 15"(15,6 "), rzadziej 16", przekątna 13"(13,3") lub 14" jest uważany za mały według standardów dla takich urządzeń. A ekrany o mniejszych rozmiarach można spotkać głównie w specyficznych kompaktowych typach laptopów - ultrabookach, 2 w 1, laptopach konwertowalnych, netbookach; wśród takich urządzeń są rozwiązania o przekątnej 12", 11", a nawet ...>10" i mniej.

Technologia, według której wykonana jest matryca laptopa.

Najbardziej rozpowszechnione w naszych czasach są matryce typu TN+film, IPS i *VA; rzadziej spotykane są ekrany typu OLED, AMOLED, QLED, miniLED, a także bardziej specyficzne rozwiązania, takie jak LTPS czy IGZO. Oto bardziej szczegółowy opis wszystkich tych rodzajów:

— TN-film. Najstarsza, najprostsza i najtańsza obecnie technologia. Kluczowe zalety tego typu wyświetlaczy to niski koszt i doskonały czas reakcji. Z drugiej strony takie matryce nie wyróżniają się wysoką jakością obrazu: jasność, dokładność kolorów i kąty widzenia ekranów TN-film są na średnim poziomie. Te wskaźniki są wystarczające do pracy z dokumentami, przeglądania stron internetowych, większości gier itp. Jednak w przypadku poważniejszych zadań wymagających wysokiej jakości i dokładnego obrazu (na przykład designu lub korekcji kolorów zdjęcia/wideo) takie ekrany są prawie bezużyteczne. Wobec tego matryce TN-film są obecnie stosunkowo rzadkie, głównie wśród niedrogich laptopów; bardziej zaawansowane urządzenia wyposażone są w ekrany lepszej jakości, najczęściej IPS.

— IPS (In-Plane Switching). Najpopularniejszy rodzaj matrycy do laptopów ze średniej i wyższej półki cenowej; jednak coraz...częściej występuje w niedrogich modelach, a w przypadku laptopów konwertowalnych i urządzeń „2 w 1” (patrz „Rodzaj”) jest to prawie standardowa opcja. Ekrany tego typu są zauważalnie lepsze od TN-film pod względem jakości „obrazka”: dają jasny, dokładny i bogaty obraz, który prawie się nie zmienia przy zmianie kąta widzenia. Ponadto technologia ta zapewnia szeroką gamę kolorów zgodnie z różnymi specjalnymi standardami (patrz poniżej) i jest odpowiednia do tworzenia wyświetlaczy z zaawansowanymi funkcjami, takimi jak obsługa HDR lub certyfikacja Pantone / CalMAN (patrz również poniżej). Początkowo matryce IPS były drogie i miały niską szybkość reakcji; jednak w naszych czasach stosuje się różne modyfikacje tej technologii, w których te wady są w pełni lub częściowo kompensowane. Jednocześnie różne modyfikacje mogą różnić się cechami praktycznymi: na przykład niektóre zostały stworzone z myślą o maksymalnej wiarygodności obrazu, inne wyróżniają się przystępnym kosztem itp. Więc warto osobno wyjaśnić faktyczne specyfikacje ekranu IPS przed zakupem - zwłaszcza jeśli laptop ma być używany do określonych zadań, w których jakość obrazu ma kluczowe znaczenie.

— *VA. Różne modyfikacje matryc typu „Vertical Alignment”: MVA, PVA, Super PVA, ASVA itp. Różnice między tymi technologiami dotyczą głównie nazwy i producenta. Początkowo matryce tego typu zostały opracowane jako kompromis między IPS (wysokiej jakości, jednak drogą i wolną) a TN-film (szybką, niedrogą, jednak skromną pod względem jakości obrazu). W rezultacie ekrany *VA okazały się tańsze niż IPS i bardziej zaawansowane niż TN-film - mają dobre odwzorowanie kolorów, głęboką czerń i szerokie kąty widzenia. Jednocześnie należy zauważyć, że balans kolorów obrazu na takim wyświetlaczu zmienia się nieco wraz ze zmianą kąta widzenia. Utrudnia to stosowanie matryc *VA w profesjonalnych pracach z kolorem. Ogólnie ta opcja jest przeznaczona głównie dla tych, którzy nie potrzebują idealnej dokładności odwzorowania kolorów, a jednocześnie chcą widzieć jasny i kolorowy obraz.

— OLED. Matryce oparte na tzw. organicznych diodach elektroluminescencyjnych. Kluczową cechą takich wyświetlaczy jest to, że w nich każdy piksel sam jest źródłem światła (w odróżnieniu od klasycznych ekranów LCD, w których podświetlenie jest wykonywane osobno). Ta zasada konstrukcyjna w połączeniu z szeregiem innych rozwiązań zapewnia doskonałą jasność, kontrast i odwzorowanie kolorów, bogatą czerń, najszersze kąty widzenia oraz niewielką grubość samych ekranów. Z drugiej strony, matryce OLED do laptopów w większości okazują się dość drogie i „żarłoczne” pod względem zużycia energii, a także zużywają się nierównomiernie: im częściej i jaśniej piksel się świeci, tym szybciej traci swoje właściwości (jednak zjawisko to staje się zauważalne dopiero po kilku latach intensywnego użytkowania). Ponadto z wielu powodów takie ekrany są uważane za nieodpowiednie do stosowania w grach. Wobec tego matryce tego typu są obecnie rzadko spotykane - głównie w wybranych laptopach klasy high-end zaprojektowanych do profesjonalnej pracy z kolorem i posiadających odpowiednie funkcje, takie jak obsługa HDR, rozbudowana przestrzeń barw i/lub certyfikacja Pantone / CalMAN (patrz poniżej ).

— AMOLED. Typ matryc na organicznych diodach elektroluminescencyjnych, stworzony przez firmę Samsung (jednak jest też używany przez innych producentów). Pod względem głównych cech zbliżony jest do innych typów matryc OLED (patrz wyżej): z jednej strony pozwala na uzyskanie doskonałej jakości obrazu, z drugiej jest drogi i nierównomiernie się zużywa. Jednocześnie ekrany AMOLED mają jeszcze bardziej zaawansowaną wydajność odwzorowania kolorów w połączeniu z lepszą optymalizacją zużycia energii. A niskie rozpowszechnienie tej technologii wynika głównie z tego, że została pierwotnie stworzona dla smartfonów i dopiero niedawno (od 2020 roku) zaczęła być używana w laptopach.

— MiniLED. System podświetlenia ekranu na podłożu z miniaturowych diod LED o wielkości około 100-200 mikronów (µm). Na tej samej płaszczyźnie wyświetlacza udało się kilkukrotnie zwiększyć liczbę diod, a ich macierz rozmieszczono bezpośrednio za samą matrycą. Główną zaletą technologii miniLED można nazwać dużą liczbę stref lokalnego zaciemniania, co w sumie daje lepszą jasność, kontrast i bardziej nasycone kolory z głęboką czernią. Ekrany MiniLED uwalniają potencjał technologii High Dynamic Range (HDR), są odpowiednie dla grafików i twórców treści cyfrowych.

— QLED. Matryce „kropek kwantowych” z przeprojektowanym systemem podświetlenia LED. W szczególności przewiduje zastąpienie wielowarstwowych filtrów barwnych specjalną cienkowarstwową powłoką nanocząstek. Zamiast tradycyjnych białych diod LED panele QLED wykorzystują niebieskie diody LED. W rezultacie kompleks konstruktywnych innowacji pozwala osiągnąć wyższy próg jasności, nasycenia kolorów, ogólną poprawę jakości odwzorowania kolorów, przy jednoczesnym zmniejszeniu grubości ekranu i zmniejszeniu zużycia energii. Druga strona medalu matryc QLED — nietani koszt.

— PLS. Typ matrycy opracowany jako alternatywa dla opisanego powyżej IPS i według niektórych doniesień jest jedną z jego modyfikacji. Takie matryce charakteryzują się również wysoką jakością odwzorowania kolorów i dobrą jasnością; ponadto zalety PLS to dobra przydatność do ekranów o wysokiej rozdzielczości (ze względu na dużą gęstość pikseli), a także niższy koszt niż większości modyfikacji IPS oraz niskie zużycie energii. Jednocześnie szybkość reakcji takich ekranów nie jest zbyt duża.

— LTPS. Zaawansowany typ matryc TFT oparty na tzw. niskotemperaturowym krzemie polikrystalicznym. Takie matryce mają wysoką jakość odwzorowania kolorów, a także świetnie sprawdzają się w ekranach o dużej gęstości pikseli - innymi słowy, mogą służyć do tworzenia małych wyświetlaczy o bardzo wysokiej rozdzielczości. Kolejną zaletą jest to, że część elektroniki sterującej można wbudować bezpośrednio w matrycę, zmniejszając całkowitą grubość ekranu. Z drugiej strony matryce LTPS są trudne w produkcji i drogie, dlatego spotyka się je głównie w laptopach klasy premium.

— IGZO. Technologia konstruowania wyświetlaczy LCD z wykorzystaniem materiału półprzewodnikowego na bazie tlenków indu, galu i cynku (w odróżnieniu od bardziej tradycyjnych opcji opartych na amorficznym krzemie). Technologia ta zapewnia szybki czas reakcji, niskie zużycie energii i bardzo wysoką jakość odwzorowania kolorów; ponadto osiąga wysoką gęstość pikseli, dzięki czemu dobrze nadaje się do ekranów o ultra wysokiej rozdzielczości. Jednak na razie takie wyświetlacze w laptopach są niezwykle rzadkie. Tłumaczy się to zarówno wysokim kosztem, jak i faktem, że do produkcji matryc IGZO używa się dość rzadkich metali, co utrudnia produkcję na dużą skalę.

Maksymalna jasność, jaką może zapewnić ekran laptopa.

Im jaśniejsze światło otoczenia, tym jaśniejszy musi być ekran laptopa, w przeciwnym razie obraz na nim może być trudny do odczytania. I odwrotnie, przy słabym świetle otoczenia wysoka jasność nie jest konieczna - powoduje duże obciążenie oczu (jednak w tym przypadku wszystkie współczesne laptopy są wyposażone w kontrolę jasności). W związku z tym im wyższy wskaźnik ten, tym bardziej uniwersalny jest ekran, tym szerszy jest zakres warunków, w których można go efektywnie używać. Wadą tych korzyści jest wzrost ceny i zużycia energii.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, wiele współczesnych laptopów ma jasność 250 – 300 nitów lub nawet mniej. To wystarcza do pracy przy sztucznym oświetleniu o średniej intensywności, lecz przy jasnym naturalnym świetle mogą już wystąpić problemy z widocznością. Do użytku przy słonecznej pogodzie (szczególnie na zewnątrz) pożądany jest zapas jasności co najmniej 300 – 350 nitów. A w najbardziej zaawansowanych modelach parametr ten może wynosić 350 – 400 nitów, 401 – 500 nitów a nawet ponad 500 nitów.

Kontrast ekranu zainstalowanego w laptopie.

Kontrast to największa różnica w jasności między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką można uzyskać na jednym ekranie. Jest zapisywany jako współczynnik, na przykład rzędu 560:1; przy czym im wyższa pierwsza liczba, tym wyższy kontrast, tym bardziej zaawansowany jest ekran i tym lepszą jakość obrazu można na nim osiągnąć. Jest to szczególnie zauważalne przy dużych różnicach w jasności w obrębie jednej klatki: przy niskim kontraście pojedyncze szczegóły znajdujące się w najciemniejszych lub najjaśniejszych obszarach obrazu mogą zostać utracone, zwiększenie kontrastu pozwala w pewnym stopniu wyeliminować to zjawisko. Wadą tych korzyści jest zwiększony koszt.

Osobno należy podkreślić, że w tym przypadku wskazany jest tylko kontrast statyczny - różnica osiągana w ramach jednej klatki podczas normalnej pracy, przy stałej jasności i bez użycia specjalnych technologii. W celach reklamowych niektórzy producenci mogą również podawać dane o tzw. kontraście dynamicznym - można go mierzyć w bardzo imponujących liczbach (siedmiocyfrowych lub więcej). Warto jednak skupić się przede wszystkim na statycznym kontraście - to podstawowa cecha każdego wyświetlacza.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, nawet na najbardziej zaawansowanych ekranach wartość ta nie przekracza 2000:1. Ogólnie rzecz biorąc, współczesne laptopy mają raczej niski kontrast - zakłada się, że do zadań wymagających bardziej zaawansowa...nych właściwości obrazu rozsądniej jest użyć ekranu zewnętrznego (monitora lub telewizora).

Przestrzeń barw matrycy laptopa zgodnie z modelem przestrzeni barw Rec.709 lub sRGB.

Przestrzeń barw opisuje zakres barw, który można wyświetlić na ekranie. Podaje się w procentach, ale nie w odniesieniu do całego widma widocznych barw, ale w odniesieniu do warunkowej przestrzeni barw (modelu przestrzeni barw). Wynika to z faktu, że żaden nowoczesny ekran nie jest w stanie wyświetlić wszystkich barw widocznych dla ludzi. Niemniej jednak im większa przestrzeń barw, tym szersze możliwości ekranu, tym lepsze jest jego odwzorowanie barw.

W szczególności sRGB i Rec. 709 to najpopularniejsze z dzisiejszych modeli przestrzeni barw; mają ten sam zakres i różnią się tylko obszarem zastosowania (sRGB używa się w komputerach, Rec. 709 - w HDTV). Dlatego im bliższa przestrzeń barw jest 100%, tym dokładniej barwy na ekranie będą odpowiadać barwom, które zostały pierwotnie wymyślone przez twórcę filmu, gry itp. Jednocześnie należy pamiętać, że taka dokładność nie jest szczególnie potrzebna w codziennym użytkowaniu - ma kluczowe znaczenie tylko do profesjonalnej pracy z kolorem; i nawet w takich przypadkach wygodniej jest kupić osobny monitor z szeroką przestrzenią barw do laptopa niż szukać laptopa z wysokiej jakości (i odpowiednio drogą) matrycą.

Przestrzeń barw matrycy laptopa oparta na modelu przestrzeni barw Adobe RGB.

Przestrzeń barw opisuje zakres barw, który można wyświetlić na ekranie. Podaje się w procentach, ale nie w odniesieniu do całego widma widocznych barw, ale w odniesieniu do warunkowej przestrzeni barw (modelu przestrzeni barw). Wynika to z faktu, że żaden nowoczesny ekran nie jest w stanie wyświetlić wszystkich barw widocznych dla ludzi. Niemniej jednak im większa przestrzeń barw, tym szersze możliwości ekranu, tym lepsze jest jego odwzorowanie barw.

Model przestrzeni barw Adobe RGB został pierwotnie opracowany do użytku w druku; zakres barw, które obejmuje, odpowiada możliwościom profesjonalnego sprzętu poligraficznego. Dlatego w teorii obszerne pokrycie według tego modelu będzie przydatne dla tych, którzy zajmują się projektowaniem i układem wysokiej jakości produktów drukowanych. Co prawda, ekrany laptopów w większości mają bardzo skromne wartości Adobe RGB, rzadko przekraczające 74%; niemniej jednak można znaleźć wysokiej klasy modele, w których liczba ta zbliża się do 100%. Oczywiście koszt takich laptopów będzie również odpowiedni; dlatego warto zwrócić na nie uwagę przede wszystkim wtedy, gdy kluczowa jest umiejętność pracy z kolorem „w biegu”. Jeśli ma się to odbywać w jednym miejscu, bardziej uzasadniony może być zakup osobnego monitora z rozbudowaną przestrzenią barw (zwłaszcza, że monitor o takich specyfikacjach jest łatwiejszy do...znalezienia niż laptop).

Przestrzeń barw matrycy laptopa zgodna z modelem przestrzeni barw DCI P3.

Przestrzeń barw opisuje zakres barw, który można wyświetlić na ekranie. Podaje się w procentach, ale nie w odniesieniu do całego widma widocznych barw, ale w odniesieniu do warunkowej przestrzeni barw (modelu przestrzeni barw). Wynika to z faktu, że żaden nowoczesny ekran nie jest w stanie wyświetlić wszystkich barw widocznych dla ludzi. Niemniej jednak im większa przestrzeń barw, tym szersze możliwości ekranu, tym lepsze jest jego odwzorowanie barw.

DCI P3 to zaawansowany model przestrzeni barw używany głównie w kinach cyfrowych. Jest zauważalnie bardziej rozbudowany niż standardowy sRGB, co daje wyższą jakość i dokładniejsze barwy. Jednocześnie w praktyce model ten jest wykorzystywany głównie do profesjonalnego kręcenia filmów i innych zadań na podobnym poziomie; a laptopy są rzadko używane do takich zadań (chociaż jest to również możliwe). Dlatego w przypadku nowoczesnych laptopów rzadko podaje się przestrzeń barw DCI P3. Co prawda w sprzedaży można znaleźć modele ze wskaźnikami takiej przestrzeni na poziomie 98% lub więcej, ale jest ich bardzo mało i odpowiednio kosztują. Dlatego w wielu przypadkach bardziej rozsądną (i ekonomiczną) alternatywą jest oddzielny monitor z dobrą przestrzenią barw; warto szukać laptopa o podobnych specyfikacjach wtedy, kiedy fundamentalna jest możliwość pracy z kolorem „w biegu” , bez konieczności przywiązania do...konkretnego miejsca pracy.