Porównanie HyperX Cloud Alpha Wireless vs Logitech G Pro X Wireless

Parametr ten jest podawany tylko dla specjalistycznych modeli, niezwiązanych ze słuchawkami ogólnego użytku. Aktualnie wyodrębnia się następujące rodzaje słuchawek: gamingowe, sportowe, biurowe, monitorowe (studyjne), dla DJ-ów, dla dzieci, do snu. Oto bardziej szczegółowy opis tych odmian:

— Gamingowe. Słuchawki przeznaczone głównie do użytku w grach - głównie z komputerami PC i laptopami (osobna wersja jest produkowana do konsoli, więcej informacji poniżej). Zewnętrznie wyróżniają się przede wszystkim designem - zwykle dość jasnym i agresywnym. Większość z tych modeli ma konstrukcję nauszną, najczęściej w pełnowymiarowym formacie „Over Ear” (patrz „Konstrukcja”) - zapewnia to maksymalne zanurzenie w grze. Istnieją inne opcje projektowania, ale znacznie rzadziej. Niemal obowiązkową częścią jest mikrofon - do komunikacji głosowej w grach online. Dodatkowo do tej kategorii należy większość modeli wielokanałowych (patrz „Dźwięk”) - taki dźwięk jest najważniejszy w grach.

— Sportowe. Słuchawki świetnie nadające się do uprawiania sportu. Takie urządzenia powinny mieć, po pierwsze, dodatkowe mocowanie w uszach lub na głowie, aby nie zmieniać swojego położenia podczas poruszania się; po drugi...e, nie powinny bać się potu (a najlepiej deszczu, śniegu i innych opadów). Z nielicznymi wyjątkami słuchawki sportowe nie mają przewodu, który mógłby powodować niedogodności podczas poruszania się. Zwyczajowo do słuchawek sportowych zalicza się modele wewnątrzkanałowe, douszne oraz niektóre słuchawki nauszne. Ich wspólnymi kluczowymi cechami są niezawodne dopasowanie i obecność chociaż jakiegoś stopnia ochrony przed wilgocią IP (patrz „Stopień ochrony (IP)”).

— Biurowe. Słuchawki biurowe to słuchawki przeznaczone dla konsultantów, pracowników biura obsługi klienta i innych pracowników, którzy stale mają do czynienia z komunikacją głosową przez telefon lub przez Internet. W związku z tym jedną z głównych cech takich modeli jest obecność mikrofonu. Również wśród słuchawek biurowych dużą popularnością cieszą się modele na jedno ucho (patrz „Dźwięk - mono”), które pozwalają słyszeć jednocześnie rozmówcę na linii i otoczenie. W wielu słuchawkach tego typu stosowano złącze USB (patrz „Połączenie”) - ze względu na to, że niedrogie komputery biurowe mogą w ogóle nie mieć wyspecjalizowanych wyjść audio. Jednocześnie może być przewidziany mały panel sterujący bezpośrednio na wtyczce USB do pracy z telefonią IP, który pozwala w szczególności na przyjmowanie i odrzucanie połączeń. Istnieją również modele bezprzewodowe (najczęściej z łączem radiowym, rzadziej przez Bluetooth), a także specjalistyczne rozwiązania, które podłącza się do aparatów telefonicznych za pomocą określonych złączy.

— Monitorowe (studyjne). Słuchawki przeznaczone do użytku w profesjonalnym nagrywaniu i konfigurowaniu sprzętu audio. Są wykonane tylko przewodowo. Jednak kluczowa cecha takich modeli jest inna: mają one najbardziej równomierną charakterystykę częstotliwościową, co daje prawie taką samą głośność dźwięku ze wszystkich pasm częstotliwości, oraz szeroki zakres działania, często przekraczający granice częstotliwości słyszalnych dla człowieka. Dzięki temu takie słuchawki są w stanie jednoznacznie zidentyfikować wszystkie wady sygnału audio - w tym niuanse niezauważalne na tradycyjnych słuchawkach; takie właściwości są niezbędne w profesjonalnej pracy z dźwiękiem. Z drugiej strony z tego samego powodu nie ma sensu używać modeli monitorowe do codziennego słuchania muzyki: nie tylko ujawniają one różne niedociągnięcia nagrania, ale także nadają dźwiękowi specyficzne zabarwienie, nietypowe, a nawet nieprzyjemne dla przeciętnego użytkownika.

— Dla DJ-ów. Słuchawki pierwotnie przeznaczone do użytku przez profesjonalnych DJ-ów podczas miksowania utworów. Pod wieloma względami są podobne do opisanych powyżej słuchawek monitorowych - mianowicie mają bardzo równomierną charakterystykę częstotliwościową, zapewniające najbardziej wiarygodny dźwięk i szeroki zakres częstotliwości. Ponadto słuchawki DJ-skie są zwykle wykonane w zamkniętej konstrukcji akustycznej i ogólnie charakteryzują się wysokim stopniem izolacji akustycznej, co pozwala zachowywać dobrą słyszalność nawet w dość hałaśliwym otoczeniu.

— Dla dzieci. Od modeli „dorosłych” różnią się przede wszystkim wyglądem - zarówno mniejszymi rozmiarami, jak i (w większości modeli) charakterystycznym jasnym designem. Ponadto słuch dziecka jest bardziej wrażliwy na głośne dźwięki, a zbyt duża głośność dla dziecka jest wysoce niepożądana (w tym ze względów psychologicznych). W związku z tym słuchawki dla dzieci mogą mieć odpowiednie cechy - na przykład nieco obniżoną czułość, która nie pozwala na „kołysanie” dźwięku na wysoki poziom, czy ogranicznik głośności, którym może sterować tylko osoba dorosła.

— Do snu. Miniaturowe słuchawki o specjalnym anatomicznym kształcie, który pozwala spokojnie zasnąć leżąc na boku, bez uczucia dyskomfortu w uchu. Aby zmniejszyć poziom hałasu otoczenia, zwykle wyposaża się je w pasywną redukcję hałasu. Słuchawki te mogą służyć zarówno do słuchania muzyki, jak i do transmisji białego szumu, dźwięków natury czy fal. Zaawansowane modele monitorują także jakość snu, a funkcja alarmu włącza melodię pobudki o wyznaczonej godzinie. Takie słuchawki często nazywane są elektronicznymi zatyczkami do uszu.

Zasięg słuchawek bezprzewodowych (patrz „Typ połączenia”).

Oceniając zasięg należy pamiętać, że parametr ten jest raczej umowny i faktyczny zasięg może nieznacznie różnić się od zadeklarowanego (najczęściej w dół). Tak więc przy połączeniu przez kanał radiowy wskazany jest zasięg dla idealnych warunków - bez zakłóceń i przeszkód na ścieżce sygnału. W przypadku modeli Bluetooth zasięg zależy również od mocy modułu Bluetooth w urządzeniu, do którego podłączone są słuchawki. A wydajność kanału podczerwieni może spaść w czasie upałów lub w jasnym świetle słonecznym. Więc wybierając ze względu na wskaźnik ten, warto wziąć pewien zapas.

Z drugiej strony warto zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze, ogólnie wskazany zasięg dość trafnie opisuje możliwości słuchawek i na jego podstawie całkiem da się ocenić i porównać ze sobą różne modele. Po drugie, nawet w najskromniejszych słuchawkach bezprzewodowych zasięg komunikacji wynosi około 8-10 m, 11-20 m jest uważany za średni wskaźnik, a dość duża liczba urządzeń może działać na odległości kilkudziesięciu, a nawet setek metrów. Dlatego warto zwracać uwagę na zasięg głównie w tych przypadkach, gdy planuje się oddalić się od źródła sygnału na znaczną odległość - od 5 m lub więcej - lub słuchać dźwięku przez ściany.

Format audio obsługiwany przez słuchawki.

— Stereo. Dźwięk dwukanałowy, pozwalający w pewnym stopniu stworzyć efekt dźwięku przestrzennego (ze względu na różnicę w prawym i lewym kanale). Konstrukcja słuchawek (dwa głośniki, po jednym na każde ucho) została początkowo zaprojektowana specjalnie pod stereo, więc zdecydowana większość modeli obsługuje ten konkretny format dźwięku.

— Mono. Dźwięk jednokanałowy, który nie tworzy efektu dźwięku przestrzennego. To oznaczenie oznacza, że ten model jest wyposażony w jedną słuchawkę; na rynku istnieją jednak dwa rodzaje takich urządzeń. Pierwszy to słuchawki, które początkowo mają tylko jedną muszlę i są przeznaczone do sytuacji, w których drugie ucho musi być otwarte (na przykład, aby pracować przez telefon w biurze). Drugi to urządzenia true wireless (patrz „Typ kabla”), sprzedawane pojedynczo, aby zastąpić zgubioną słuchawkę z oryginalnej pary.

— 5.1. Format 5.1 został pierwotnie zaprojektowany do tworzenia dźwięku przestrzennego, który może nadchodzić z dowolnej strony ("surround"). Zakłada obecność 5 głównych kanałów (centralny, przedni lewy/prawy, tylny lewy/prawy) i jednego do basu. W słuchawkach ten efekt dźwiękowy uzyskuje się dzięki zastosowaniu wielu głośników w każdej muszli. Takie modele są uważane za optymalne do oglądania filmów z dźwiękiem wielokanałowym oraz do gier - zapewniają one potężny efekt zanurzenia. Z drugiej zaś strony, takie słuchawki ni...e są tanie, ponadto potrzebują specjalnego sposobu podłączenia (np. przez USB).

— 5.1 (wirtualny). Modele z obsługą dźwięku przestrzennego 5.1 (patrz wyżej), w których efekt przestrzenny uzyskuje się nie dzięki liczbie głośników, ale dzięki specjalnym technologiom przetwarzania dźwięku. Zmniejsza to nieco dokładność w porównaniu do „niewirtualnego” układu wielokanałowego, ale pozwala znacznie obniżyć koszt i wagę słuchawek. Zresztą w takich modelach może być również kilka głośników - na przykład do separacji częstotliwości.

— 7.1. Format 7.1 to opisany powyżej wielokanałowy 5.1, uzupełniony o dwa dodatkowe kanały główne. Lokalizacja tych kanałów zależy od konkretnej wersji 7.1, ale w każdym razie wzmacniają one efekt przestrzennosći. Z drugiej strony pełne wsparcie dla tego formatu wyraźnie wpływa na wymiary, wagę i cenę słuchawek, a modeli z dźwiękiem 7.1 produkuje się zauważalnie mniej niż 5.1.

— 7.1 (wirtualny). „Wirtualna” wersja opisanego powyżej formatu 7.1, w której efekt dźwięku przestrzennego jest zapewniany głównie poprzez specjalne przetwarzanie sygnału, a nie przez obecność oddzielnych przetworników dla każdego kanału. Podobnie jak w wirtualnym 5.1, ten format działania nieco obniża dokładność dźwięku, ale ta różnica jest często niezauważalna, a same słuchawki są prostsze i tańsze. Dlatego większość współczesnych modeli 7.1 obsługuje właśnie wirtualny format tego dźwięku.

— 9.1 (wirtualny). Dalszy rozwój pomysłu dźwięku wielokanałowego: 5 kanałów, jak w 5.1 (patrz wyżej), uzupełnionych o 4 dodatkowe kanały dla dokładniejszej lokalizacji słyszalnego dźwięku. Podobnie jak w innych formatach wirtualnych, przestrzenność w tym przypadku jest zapewniana przez specjalne algorytmy przetwarzania.

Warto pamiętać, że rzeczywisty dźwięk będzie zależał nie tylko od słuchawek, ale także od źródła sygnału: na przykład nagranie monofoniczne nawet w słuchawkach 9.1 nie stanie się przestrzenne.

— Dźwięk 3D. Dźwięk przestrzenny z lokalizacją źródeł dźwięku w przestrzeni trójwymiarowej pozwala głęboko zanurzyć się w atmosferę filmów lub w wirtualnym świecie gier. Mechanika przestrzennego dźwięku 3D zapewnia lokalizację źródeł dźwięku wokół słuchacza oraz w pionowej płaszczyźnie zasięgu wobulacji. Algorytmy implementacji dźwięku 3D w słuchawkach różnią się pod względem wsparcia programowego i sprzętowego, lecz wszystkie mają na celu uzyskanie efektu realizmu tego, co się dzieje. Dźwięk przestrzenny od dawna jest standardem w filmach, a w ostatnich latach funkcja brzmienia 3D staje się coraz bardziej powszechna w grach i utworach muzycznych.

Impedancja to nominalna rezystancja słuchawek na przepływ prądu przemiennego, takiego jak sygnał audio.

Przy niezmienności wszystkich pozostałych parametrów, wyższa impedancja zmniejsza zniekształcenia, ale wymaga mocniejszego wzmacniacza - inaczej słuchawki po prostu nie będą w stanie wytworzyć wystarczającej głośności. W związku z tym wybór rezystancji zależy przede wszystkim od tego, do którego źródła sygnału planuje się podłączać słuchawki. Tak więc w przypadku przenośnego gadżetu (smartfona, odtwarzacza kieszonkowego) optymalny wskaźnik to 16 omów lub mniej, niezły - 17-32 omy. Wyższe wartości - 33 - 64 omy i 65 - 96 omów - będą wymagały dość mocnych wzmacniaczy, takich jak te stosowane w komputerach i telewizorach. Modele o impedancji 96 - 250 omów i większej są przeznaczone głównie do sprzętów audio o klasie Hi-End i do użytku profesjonalnego; w takich przypadkach szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Zakres częstotliwości dźwięku, które mogą odtwarzać słuchawki.

Im szerszy jest ten zakres, tym pełniej słuchawki odtwarzają spektrum częstotliwości dźwięku, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zbyt niskie lub zbyt wysokie częstotliwości będą niedostępne. Należy jednak uważać na pewne niuanse. Przede wszystkim przypomnijmy, że zakres słyszenia dla ludzkiego ucha wynosi średnio od 16 Hz do 22 kHz, a dla pełnego obrazu wystarczy, że słuchawki pokryją ten zakres. Jednak nowoczesne modele mogą zauważalnie wykraczać poza te granice: w wielu urządzeniach dolny próg nie przekracza 15 Hz, a nawet 10 Hz, a górny może sięgać 25 kHz, 30 kHz, a nawet więcej. Tak szerokie zasięgi same w sobie nie dają praktycznych zalet, ale zwykle wskazują na wysoką klasę słuchawek, a niekiedy podawane są jedynie w celach promocyjnych.

Drugą ważną kwestią jest to, że szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie jest gwarancją dobrego dźwięku: jakość dźwięku zależy również od szeregu parametrów, przede wszystkim od charakterystyki częstotliwościowej słuchawek.

Nominalna czułość słuchawek. Technicznie rzecz biorąc, jest to głośność, z jaką brzmią słuchawki, gdy podawany jest do nich pewien standardowy sygnał ze wzmacniacza. Tak więc czułość jest jednym z parametrów określających ogólną głośność słuchawek: im jest wyższa, tym głośniejszy będzie dźwięk przy tym samym poziomie sygnału wejściowego i pozostałych parametrach niezmienionych. Jednak warto pamiętać, że poziom głośności zależy również od rezystancji (impedancji, patrz wyżej); co więcej, do konkretnego urządzenia warto dobrać słuchawki najpierw ze względu na impedancję, a dopiero potem - ze względu na czułość. W takim przypadku jeden parametr można skompensować innym: na przykład model o dużej rezystancji i wysokiej czułości będzie w stanie działać nawet na stosunkowo słabym wzmacniaczu.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to słuchawki ze wskaźnikami 100 dB lub mniej są przeznaczone głównie do użytku w cichym otoczeniu (w niektórych z tych modeli czułość nie przekracza 90 dB). Do użytku na zewnątrz, w transporcie i innych podobnych warunkach pożądane jest posiadanie bardziej czułych słuchawek - około 101 - 105 dB, a nawet 110 dB. W niektórych modelach wskaźnik ten może osiągać 116-120 dB, a nawet więcej.

Warto też zwrócić uwagę, że parametr ten ma znaczenie tylko dla połączenia przewodowego według st...andardu analogowego - na przykład przez mini-jack 3,5 mm. Podczas korzystania z interfejsów cyfrowych typu USB i kanałów bezprzewodowych, takich jak Bluetooth, dźwięk jest przetwarzany we wbudowanym konwerterze słuchawkowym, a jeśli planuje się użycie go głównie w ten sposób, czułości można nie brać pod uwagę.

Rodzaj przetworników dźwięku zainstalowanych w słuchawkach. Rodzaj określa zasadę działania przetworników i niektóre cechy ich konstrukcji.

- Dynamiczne. Najprostszy typ przetworników działających na zasadzie elektromagnesu. Ze względu na połączenie niskiego kosztu z całkiem przyzwoitą wydajnością jest również najczęściej spotykany, szczególnie wśród słuchawek klasy podstawowej i średniej. Taki przetwornik składa się z magnesu, cewki umieszczonej w jego polu i membrany przymocowanej do cewki. Kiedy prąd przemienny (sygnał) płynie przez cewkę, ona zaczyna wibrować, przenosząc wibracje do membrany i wytwarzając dźwięk. Z akustycznego punktu widzenia głównymi zaletami dynamicznych przetworników jest szeroki zakres częstotliwości i dobra głośność, wadą jest stosunkowo duże prawdopodobieństwo zniekształceń, zwłaszcza gdy przetwornik jest zużyta.

- Armaturowe. Rodzaj modyfikacji dynamicznych przetworników (patrz odpowiedni punkt), stosowany głównie w wysokiej jakości słuchawkach dokanałowych. Konstrukcja takiego przetwornika oparta jest na metalowej płytce w kształcie litery U. Jeden koniec jest nieruchomy, drugi, ruchomy, znajduje się między biegunami magnesu trwałego, a wokół niego (bliżej poprzeczki) nawinięta jest cewka, przez którą przepływa prąd sygnałowy. Wibrując pod wpływem tego prądu, ruchoma część płytki przenosi drgania na sztywną membranę, do której jest połączona cienką igłą. T...echnologia ta pozwala uzyskać dobrą głośność i niskie zniekształcenia przy bardzo małych rozmiarach samej słuchawki. Wady armaturowych przetworników, oprócz ich wysokich kosztów, to nierównomierna charakterystyka częstotliwościowa i stosunkowo wąski zakres częstotliwości. Jednak w drogich słuchawkach tego typu można dostarczyć jednocześnie kilka przetworników, m.in. na zasadzie hybrydowej (patrz odpowiedni punkt).

- Hybrydowe. Hybrydowymi nazywano zwykle urządzenia, łączące dynamiczne i armaturowe przetworniki. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat tych odmian, patrz powyżej; ich kombinacja służy do łączenia zalet i kompensowania wad. Z reguły w takich słuchawkach jest tylko jeden przetwornik dynamiczny, odpowiada on za niskie częstotliwości, a armaturowych może być kilka, dzielą one między siebie niską i wysoką częstotliwości. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie bardziej jednolitej odpowiedzi częstotliwościowej niż w modelach czysto armaturowych, jednak znacząco wpływa to na cenę.

- Planarne. Konstrukcja przetworników tego rodzaju obejmuje dwa silne magnesy trwałe, pomiędzy którymi znajduje się cienkowarstwowa przetwornik. Kształt samych słuchawek może być okrągły (przetworniki ortodynamiczne) lub prostokątny (izodynamiczne). Według zasady działania takie układy są podobne do dynamicznych, z tą poprawką, że w konstrukcji nie ma cewki - jej rolę pełni sama przetwornik z zastosowanymi ścieżkami przewodzącymi, do których doprowadzany jest sygnał audio. Z tego powodu praktycznie nie występują zniekształcenia związane z nierównomiernymi wibracjami membrany; ponadto dźwięk jako całość jest czysty i niezawodny, a charakterystyka częstotliwościowa jest równomierna. Główne wady słuchawek magnetyczno-planarnych to ich wysoki koszt, zwiększone wymagania dotyczące jakości sygnału i dość duże wymiary. Ponadto są one nieco gorsze od dynamicznych pod względem głośności i ogólnego zakresu częstotliwości.

- Elektrostatyczne. Podobnie do magnetyczno-planarnych (patrz odpowiedni punkt), takie przetworniki są zaprojektowane zgodnie z zasadą „kanapki”. Jednak przetwornik w nich znajduje się nie między magnesami, ale między metalowymi siatkami i jest wykonana z bardzo cienkiej metalizowanej folii. Sygnał dźwiękowy jest podłączony do takiego systemu w specjalny sposób, a przetwornik zaczyna wibrować w wyniku przyciągania i odpychania od sieci, tworząc dźwięk. Przetworniki elektrostatyczne zapewniają bardzo wysoką jakość dźwięku, niskie zniekształcenia i wysoką wiarygodność, ale są nieporęczne, skomplikowane i drogie w użyciu. I chodzi nie tylko o wysoki koszt samych słuchawek - do ich działania potrzebne są dodatkowe, dopasowujące się wzmacniacze o wahaniu napięcia o setki, a nawet tysiące woltów, a takie urządzenia kosztują dużo i mają odpowiednie wymiary.

Współczynnik zawartości harmonicznych wytwarzanych przez ten model słuchawek.

Parametr ten określa wielkość zniekształceń harmonicznych wprowadzanych przez słuchawki do odtwarzanego dźwięku. Im niższy on jest, tym mniej zniekształceń, tym czystszy i bliższy oryginałowi jest dźwięk. Tak więc wskaźnik 1% lub więcej można uznać w najlepszym przypadku za tolerowany, od 0,5% do 1% - dobry, mniej niż 0,5% - doskonały (takie wskaźniki są dopuszczalne nawet w przypadku słuchawek monitorowych) i mniej niż 0,1% - prawie idealny.

Należy pamiętać, że sam niski współczynnik zawartości harmonicznych nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku - wiele zależy od innych cech słuchawek, przede wszystkim od charakterystyki częstotliwościowej.

Zakres częstotliwości dźwięku, które mikrofon słuchawek może normalnie „słyszeć”.

Teoretycznie im szerszy jest ten zakres, tym bardziej zaawansowany i wyższej jakości mikrofon, tym bliższy przekazywany przez niego dźwięk do rzeczywistego. W praktyce jednak szeroki zakres częstotliwości nie zawsze jest wymagany. Tak więc zakres pracy ludzkiego ucha to około 16 - 22 000 Hz, a nawet wtedy nie każdy słyszy jego górną granicę. A mowa ludzka zwykle obejmuje częstotliwości od 500 Hz do 2 kHz, przynajmniej ten zakres jest uważany za wystarczający do jej nadawania. Jeśli więc potrzebny jest mikrofon do prostych zadań, takich jak komunikacja przez Skype lub czat w grze, można zignorować zakres częstotliwości: nawet w najskromniejszych modelach on jest więcej niż wystarczający do normalnego nadawania mowy.