Porównanie Sony a7C II body vs Sony A7 IV body

Wynik, który otrzymał aparat w rankingu DxOMark.

DxOMark jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej autorytatywnych zasobów do testowania aparatów przez ekspertów. Zgodnie z wynikami testu aparat otrzymuje określoną liczbę punktów; im więcej punktów, tym wyższa ocena końcowa.

- CCD. Skrótowiec od Charge-Coupled Device. W takich czujnikach informacja jest odczytywana z elementu światłoczułego zgodnie z zasadą „line at time” - sygnał elektroniczny przesyłany jest do procesora obrazu w postaci oddzielnych wierszy (jest też opcja „frame at time”). Generalnie takie matryce mają dobre właściwości, ale są droższe niż CMOS. Poza tym słabo sprawdzają się w niektórych specyficznych warunkach - na przykład fotografowanie z punktowymi źródłami światła w kadrze - dlatego też trzeba w aparacie stosować różne dodatkowe technologie, które również wpływają na koszt.

- CMOS. Główne zalety matryc CMOS to łatwość wykonania, niski koszt i pobór mocy, bardziej kompaktowe wymiary niż w przypadku CCD, a także możliwość przeniesienia szeregu funkcji (ogniskowania, pomiaru ekspozycji itp.) bezpośrednio na czujnik, zmniejszając w ten sposób wymiary aparatu. Dodatkowo procesor aparatu może odczytać od razu cały obraz z takiej matrycy (a nie wiersz po wierszu, jak w CCD); pozwala to uniknąć zniekształceń podczas fotografowania szybko poruszających się obiektów. Główną wadą CMOS jest zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia szumów, szczególnie przy wysokich wartościach ISO.

- CMOS BSI. BSI to skrót od angielskiego „Backside Illumination”. Tak nazywają się „odwrócone” matryce CMOS, na które światło przenika nie od strony fotodiod, a od tyłu matrycy (od strony podłoża). Dzięki tej realizacji fotodiody otrzymują więcej światła, ponieważ nie jest ono blokow...ane przez inne elementy przetwornika obrazu. W rezultacie matryce z podświetleniem wstecznym charakteryzują się wysoką światłoczułością, która pozwala tworzyć obrazy lepszej jakości z mniejszym hałasem podczas fotografowania w słabych warunkach oświetleniowych. Matryce BSI CMOS wymagają mniej światła do prawidłowego naświetlenia zdjęcia. Czujniki z podświetleniem tylnym są droższe w produkcji niż tradycyjne czujniki CMOS.

- LiveMOS. Rodzaj matryc wykonanych w technologii półprzewodników tlenków metali (MOS - Metal-Oxide Semiconductor). W porównaniu z matrycami CMOS ma uproszczoną konstrukcję, co zapewnia mniejszą skłonność do przegrzania, a co za tym idzie niższy poziom szumów. Świetnie nadaje się do podglądu „na żywo” (podglądu w czasie rzeczywistym) obrazu z matrycy na ekranie lub w wizjerze aparatu, dlatego w nazwie dostała słowo „Live”. Charakteryzuje się również dużą prędkością przesyłania danych.

Aparat obsługuje funkcję HDR.

HDR oznacza High Dynamic Range. Głównym zastosowaniem tej technologii jest fotografowanie scen ze znacznymi zmianami oświetlenia, gdy w kadrze występują bardzo jasne i bardzo ciemne obszary. Specyfika współczesnej fotografii cyfrowej polega na tym, że w zwykłym trybie fotografowania można poprawnie przetworzyć tylko raczej wąski zakres jasności; w rezultacie przy dużej różnicy w oświetleniu obraz jest albo zbyt ciemny, albo prześwietlony. HDR pozwala uniknąć tego zjawiska: w tym trybie aparat robi kilka zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie zszywa je ze sobą w taki sposób, aby zmniejszyć jasność w jasnych miejscach, a zwiększyć — w ciemnych. Pozwala to na fotografowanie np. krajobrazów na tle jasnego nieba o zachodzie słońca, wnętrz słabo oświetlonych budynków z jasnymi oknami itp. Ponadto HDR może być również wykorzystany jako technika artystyczna - aby nadać zdjęciu niezwykłą gamę kolorów.

Zwróć uwagę, że ten efekt można również osiągnąć za pomocą przetwarzania końcowego w edytorze graficznym; jednak korzystanie z aparatu jest znacznie wygodniejsze.

Aparat posiada dwa pokrętła sterujące w konstrukcji.

Ta cecha konstrukcyjna ułatwia sterowanie aparatem i zmianę ustawień „w locie”: za dodatkowe parametry pracy odpowiada drugie pokrętło, a jego obrócenie do żądanej pozycji jest łatwiejsze i szybsze niż „przekopywanie” się przez pozycje menu ekranu. Taka możliwość występuje głównie w aparatach półprofesjonalnych i profesjonalnych, które zakładają częste korzystanie z ręcznego trybu fotografowania.

Formaty plików, w których aparat może nagrywać wideo. Biorąc pod uwagę, że nagrywany materiał przeznaczony jest do oglądania na zewnętrznym ekranie, warto upewnić się, że urządzenie odtwarzające (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.) jest w stanie pracować z odpowiednimi formatami. Jednocześnie wiele modeli aparatów może pełnić rolę odtwarzacza, podłączając się do telewizora przez wyjście audio/wideo lub HDMI (patrz odpowiednie punkty). A jeśli materiały wideo mają być oglądane na komputerze, nie należy w ogóle zwracać szczególnej uwagi na parametr ten: problemy z niekompatybilnością formatu w takich przypadkach pojawiają się rzadko i zwykle rozwiązuje się je instalując odpowiedni kodek.

Ograniczenia długości nagrywanego wideo, przewidziane w konstrukcji aparatu. W niektórych modelach czas nagrywania jest ograniczony czasowo (np. 30 minut) - więc aby nagrać dłuższe wideo, trzeba będzie je podzielić na osobne klipy. W innych czas trwania zależy tylko od ilości wolnej pamięci - można nagrywać, o ile jest wystarczająco dużo miejsca. Istnieje również kombinacja tych opcji; w takich modelach nagrywanie wideo zatrzymuje się, gdy tylko zostanie osiągnięty jeden z dwóch limitów.

Tryby pracy autofokusa przewidziane w konstrukcji aparatu.

- Jedno zdjęcie. Główny tryb autofokusa znajduje się we wszystkich współczesnych aparatach i jest najczęściej używany. Przeznaczony do fotografowania nieruchomych obiektów.

- Śledzenie. Ten tryb służy do fotografowania poruszających się obiektów, których odległość stale się zmienia: aparat stale monitoruje położenie obiektu, stale dostosowując optykę, aby na nim była ustawiona ostrość. Zwykle znajduje się w aparatach klasy średniej i wyższej.

- Tryb AI. Swoista kombinacja dwóch poprzednich trybów, jest używana, gdy nieruchomy obiekt może zacząć się poruszać w dowolnym momencie. Jeśli scena jest statyczna, autofokus działa w trybie pojedynczego kadru, ale jeśli obiekt, na którym ustawiono ostrość, zacznie się poruszać, urządzenie przełącza się w tryb śledzenia autofokusa. Tryb AI umożliwia niemal natychmiastowe ustawienie optymalnych ustawień autofokusa, co jest szczególnie przydatne przy fotografowaniu reportażowym. Początkowo znajdował się w drogich modelach, jednak dzięki rozwojowi technologii dziś może być stosowany nawet w niedrogich kompaktach (patrz „Rodzaj aparatu”).

- Twarz. Tryb autofokusa wykorzystujący system rozpoznawania twarzy i precyzyjnie kierujący na nią ostrość. Funkcja ta przydaje się przede wszystkim do fotografowania osób z dużej odległości od aparatu, gdy rozmiar twarzy jest znacznie mniejszy niż rozmiar kadru - na przykład do zdjęć grupowych.

...- Uśmiech. Dalszy rozwój opisanego powyżej trybu AF Twarz, w którym, jak sama nazwa wskazuje, system reaguje nie tylko na twarz, ale i na uśmiech. Ten tryb można połączyć z funkcją automatycznego przechwytywania uśmiechu.

- Zwierzę w kadrze. Tryb przeznaczony przede wszystkim do fotografowania zwierząt, których usiedzenie w kadrze może być trudne (a często niemożliwe). Zwykle jest to odmiana opisanego powyżej śledzenia AF, konkretne cechy pracy mogą się różnić w zależności od modelu aparatu.

Ta lista nie jest wyczerpująca; w konstrukcji współczesnych aparatów mogą być przewidziane inne specyficzne tryby autofokusa.

Parametr ten można po prostu opisać jako stopień powiększenia zapewniany przez wizjer w stosunku do tego, jak obraz jest widziany gołym okiem. Osobliwością współczesnych wizjerów jest to, że większość z nich ma wartość mnożnika ogniskowej mniejszą niż 1 - to znaczy nieco zmniejsza widoczny obraz.

Generalnie im większy parametr ten, tym większe obiekty wyglądają w wizjerze i tym łatwiej jest przez niego ustawić ostrość.

Zakres czasów otwarcia migawki, w którym aparat jest w stanie fotografować.

Czas otwarcia migawki to czas między otwarciem i zamknięciem migawki (patrz poniżej), innymi słowy, przedział czasu, uchwycony na zdjęciu. Do różnych celów, metod i warunków fotografowania optymalne będą różne czasy otwarcia migawki. Małe wartości (we współczesnych aparatach mogą sięgać tysięcznych części sekundy) są ważne przy fotografowaniu szybko poruszających się obiektów oraz przy fotografowaniu na duże odległości - w pierwszym przypadku minimalizują efekt rozmycia obrazu z ruchu obiektu, w drugim - efekt potrząsania aparatem w dłoniach. Jednak fotografowanie przy niskich czasach otwarcia migawki wymaga dobrej światłoczułości matrycy lub optyki o dużej wartości przysłony (patrz powyżej). Długie czasy otwarcia migawki (mierzone w sekundach) są przydatne w sytuacjach słabego oświetlenia, takich jak nocne ulice miast lub rozgwieżdżone niebo, a także mogą tworzyć efekt ruchu w kadrze. W związku z tym im większy zakres czasów otwarcia migawki, tym szersze możliwości aparatu w doborze optymalnego do określonych warunków wariantu.