Porównanie Canon EOS R50 body vs Canon EOS R10 body

Zakres czułości matrycy aparatu cyfrowego. W fotografii cyfrowej czułość jest wyrażana w tych samych jednostkach ISO, co w przypadku błony fotograficznej; jednak w przeciwieństwie do błony, czułość matrycy w aparacie cyfrowym można zmieniać, co daje zaawansowane możliwości regulacji parametrów fotografowania. Wysoka maksymalna czułość jest ważna, jeśli z aparatem używasz obiektywu o niskiej wartości przysłony (patrz „Wartość przysłony”), a także przy fotografowaniu słabo oświetlonych scen i szybko poruszających się obiektów; w tym drugim przypadku wysokie ISO pozwala na uzyskanie niskich czasów otwarcia migawki, co minimalizuje rozmycie obrazu. Należy jednak mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem wartości ISO zwiększa się również poziom szumów zdjęć.

Możliwość ręcznej (lub automatycznej, według zadanych parametrów) zmiany parametrów ekspozycji podczas fotografowania, czyli ilości światła wpadającego do matrycy. Stosuje się wtedy, gdy automatycznie dobrane parametry ekspozycji nie dają zadowalającego wyniku - na przykład w trudnych warunkach, kiedy oświetlenie głównego obiektu i tła są bardzo różne. Możliwości kompensacji ekspozycji aparatu są rejestrowane w formacie „± x EV, w odstępach EV”, na przykład „± 3 EV, w odstępach co 1/2 EV”. Pierwsza cyfra wskazuje maksymalną wartość, o jaką można zmienić ekspozycję w stosunku do pierwotnej wartości podczas korekty; drugi to krok (skok), w którym następuje zmiana. EV to specyficzna jednostka miary ekspozycji; zmiana ekspozycji o 1 EV oznacza dwukrotną zmianę ilości światła padającego na czujnik. Wzrost EV oznacza wzrost ilości światła z powodu otwarcia przysłony lub wolniejszego czasu otwarcia migawki, a zmniejszenie - odwrotnie. Wszystkie współczesne aparaty z funkcją kompensacji ekspozycji potrafią to robić „w obu kierunkach”.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo rejestrowanego przez aparat w standardzie Ultra HD (4K).

Do UHD 4K odnoszą się rozdzielczości z rozmiarem klatki około 4000 px w poziomie. W szczególności w przypadku aparatów do nagrywania wideo najczęściej używane są rozdzielczości 3840x2160 i 4096x2160. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, warto przede wszystkim zauważyć, że zwykłe (nie w zwolnionym tempie) wideo jest kręcone z prędkością do 60 kl./s i w tym przypadku im wyższa liczba klatek, tym płynniejsze będzie wideo, tym mniej zauważalne szarpnięcia podczas poruszania się w kadrze. Jeśli liczba klatek na sekundę wynosi 100 kl./s lub więcej, zwykle oznacza to, że aparat ma tryb wideo w zwolnionym tempie.

Formaty plików, w których aparat może nagrywać wideo. Biorąc pod uwagę, że nagrywany materiał przeznaczony jest do oglądania na zewnętrznym ekranie, warto upewnić się, że urządzenie odtwarzające (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.) jest w stanie pracować z odpowiednimi formatami. Jednocześnie wiele modeli aparatów może pełnić rolę odtwarzacza, podłączając się do telewizora przez wyjście audio/wideo lub HDMI (patrz odpowiednie punkty). A jeśli materiały wideo mają być oglądane na komputerze, nie należy w ogóle zwracać szczególnej uwagi na parametr ten: problemy z niekompatybilnością formatu w takich przypadkach pojawiają się rzadko i zwykle rozwiązuje się je instalując odpowiedni kodek.

Szybkość wykonywania zdjęć seryjnych zapewniana przez aparat przy maksymalnej rozdzielczości kadru. Przy niższych rozdzielczościach szybkość może być wyższa, ale właśnie ta wartość jest uważana za kluczową wartość.

W przypadku zdjęć seryjnych fotograf naciska przycisk, a aparat wykonuje kilka zdjęć z rzędu, zwykle w odstępach czasu w ułamkach sekundy. Takie fotografowanie jest wygodne np. przy utrwalaniu szybko poruszających się obiektów: pozwala wybrać najbardziej udany z serii kadrów, czy pokazać dynamikę ruchu z wykorzystaniem całej serii. Im wyższa szybkość, tym skuteczniejsze fotografowanie, tym więcej klatek aparat może uchwycić w danym okresie. Z drugiej strony, szybkość wymaga odpowiedniego wypełnienia i może znacząco wpłynąć na koszt.

Migawka to system, który reguluje czas naświetlania, czyli wpływ światła na matrycę (więcej szczegółów na temat czasu naświetlania, patrz wyżej). Główne typy takich systemów migawek to:

- Elektroniczna. Typ migawki odpowiedni tylko dla aparatów cyfrowych. Takie systemy nie mają ruchomych części mechanicznych; naświetlanie w nich odbywa się elektronicznie. W momencie naciśnięcia spustu, podczas „otwierania” migawki, matryca jest całkowicie wyzerowana; a po pewnym czasie (odpowiadającym czasowi naświetlania), gdy migawka jest „zamykana”, odczytuje się z niej nagromadzony ładunek. Pozwala to na robienie pełnowartościowych fotografii i pracę z różnymi czasami otwarcia migawki bez stosowania skomplikowanych projektów. Kolejną zaletą w stosunku do mechanicznych migawek opisanych poniżej jest to, że takie systemy są idealne do trybu Live View (patrz wyżej): matryca może stale przesyłać obraz na ekran, tylko czasami „przerywając się” bezpośrednio do fotografowania. Z drugiej strony, taka ciągła praca zwiększa prawdopodobieństwo nagrzewania się i dodatkowego szumu na obrazie. Aby skompensować tę wadę, stosuje się różne rozwiązania, które w większości przypadków są prawie niewidoczne; jednak w przypadku fotografowania profesjonalnego migawki elektroniczne są uważane za mniej odpowiednie niż migawki mechaniczne.

- Mechaniczna. Istnieje wiele rodzajów migawek mechanicznych, jednak we współczesnych a...paratach cyfrowych występują głównie systemy w postaci pary lamelek. Gdy migawka jest otwarta, jedna z lamelek przesuwa się, a następnie druga „łapie” ją, zamykając matrycę. Główną zaletą migawek mechanicznych jest to, że podczas ich użytkowania matryca pozostaje zamknięta i otwiera się dopiero w momencie wykonania zdjęcia na czas odpowiadający ustawionemu czasowi naświetlania (podobnie jak to się dzieje w aparatach filmowych). Dzięki temu można uniknąć nagrzewania się czujnika i związanego z tym wzrostu szumów na obrazie. Z drugiej strony, dodatkowe mechanizmy wyraźnie wpływają na wagę, wymiary, koszt i pobór mocy aparatu; podczas fotografowania szybko poruszających się obiektów mogą wystąpić zniekształcenia, a w niskich temperaturach zakłócenia, a nawet awarie. Ponadto aparaty z mechaniczną migawką są przeznaczone głównie do obsługi przez wizjer optyczny. W przypadku wizjera elektronicznego lub trybu Live View (patrz wyżej) należy albo zainstalować matrycę pomocniczą (co dodatkowo komplikuje i zwiększa koszt wykonania), albo całkowicie odsłonić lamelki i faktycznie fotografować w trybie elektronicznej migawki, co sprawia, że sama idea „mechaniki” jest bez znaczenia. W rezultacie ten typ migawki jest obecnie stosowany głównie w lustrzankach jednoobiektywowych (patrz „Typ aparatu”) środkowego i górnego poziomu; w innych odmianach również występuje, jednak znacznie rzadziej.

- Elektroniczna/mechaniczna. Systemy łączące obie powyższe odmiany; a dokładniej nawet - migawki mechaniczne, uzupełnione możliwością pracy w trybie elektronicznym. Jedną z kluczowych wad systemów czysto mechanicznych jest ich słaba przydatność do ultrakrótkich naświetleń - nie jest łatwo zapewnić wymaganą prędkość ruchu lamelek, ponadto mechanizm poddawany jest w tym trybie znacznym obciążeniom. Aby wyeliminować tę wadę, stworzono systemy elektroniczno-mechaniczne. Działają w następujący sposób: przy krótkim naświetlaniu do określonej granicy stosuje się czysto mechaniczny tryb pracy, a gdy możliwości mechaniki są niewystarczające, stosuje się tryb łączony. W tym trybie lamelki migawki otwierają się na stosunkowo długi czas (dłużej niż wymagany czas otwarcia migawki), podczas gdy matryca działa elektronicznie (więcej szczegółów patrz wyżej), zapewniając wymagany czas naświetlania. Teoretycznie metoda łączona pozwala na efektywne fotografowanie przy ultraszybkich naświetleniach, jednak w praktyce jakość zdjęć jest stosunkowo niska, a migawka „hybrydowa” jest często bardziej chwytem marketingowym niż naprawdę użytecznym narzędziem.

Rozmiar wyświetlacza aparatu w calach po przekątnej. Im większy ekran, tym z reguły wygodniejszy w użyciu. W szczególności na dużym ekranie można wyświetlić większy i bardziej szczegółowy obraz; ponadto rozmiar jest ważny ze względu na łatwość obsługi ekranu dotykowego (patrz Ekran dotykowy). Z drugiej strony, wymiary wyświetlacza mają odpowiedni wpływ na wymiary urządzenia. Dlatego ekrany większe niż 3 cale są dość rzadkie we współczesnych aparatach.

Rozmiar własnego wyświetlacza aparatu w pikselach. Im wyższa rozdzielczość wyświetlacza, tym gładszy i bardziej szczegółowy obraz on wyświetla, tym mniej zauważalne poszczególne px i tym bardziej przyjemny dla oka jest cały wyświetlacz. Z drugiej strony, wyświetlacz o wysokiej rozdzielczości wpływa na koszt samego aparatu (choć dość nieznacznie).

W przeciwieństwie do reszty współczesnej elektroniki, dla aparatów parametr ten zwykle wskazuje się nie w postaci rozmiaru poziomego i pionowego, ale w postaci całkowitej liczby px na ekranie. Dzisiejsze ekrany o 230 tys. px odpowiadają poziomowi podstawowemu, 460 tys. px - przeciętnemu, ponad 900 tys. px - zaawansowanemu.

— Moduł GPS. Aparat posiada wbudowany moduł nawigacji satelitarnej GPS. W aparatach cyfrowych moduł GPS służy przede wszystkim do ustawiania tzw. geotagów (geotagging) do zdjęć: dane o określonych współrzędnych geograficznych miejsca wykonania zdjęcia są zapisywane w informacjach serwisowych o każdym zdjęciu. Jednak sprawa nie ogranicza się do tego, a modele z tą funkcją mogą mieć wiele dodatkowych funkcji - od klasycznej nawigacji po specjalne programy jak baza atrakcji z podpowiedziami bazującymi na aktualnej lokalizacji.

— Wi-Fi. Standard bezprzewodowy opracowany pierwotnie do tworzenia sieci komputerowych, ale ostatnio umożliwia również bezpośrednie połączenie między urządzeniami. Sposoby wykorzystania Wi-Fi w aparatach mogą się różnić. Najpopularniejszą opcją jest połączenie ze smartfonem, tabletem lub innym podobnym urządzeniem w celu zdalnego sterowania (patrz poniżej) i/lub przeniesienia sfotografowanego materiału na urządzenie zewnętrzne. Niektóre aparaty mają wbudowane oprogramowanie, które umożliwia bezpośrednie łączenie się z Internetem za pośrednictwem bezprzewodowych punktów dostępowych oraz przesyłanie zdjęć i wideo do popularnych usług sieciowych. W modelach z systemem Android (patrz wyżej) określone możliwości zależą tylko od zainstalowanego oprogramowania i mogą obejmować pełny dostęp do sieci społecznościowych za pośrednictwem programów klienckich (patrz poniżej), a nawet przegląda...nie stron internetowych za pomocą przeglądarki.

— Bluetooth. Bezprzewodowy interfejs używany do komunikacji między różnymi urządzeniami elektronicznymi. W aparatach Bluetooth jest najczęściej używany do łączenia się z komputerem lub laptopem i przesyłania sfotografowanego materiału; ponadto umożliwia bezpośrednie drukowanie za pomocą drukarek obsługujących technologię Bluetooth. Zasięg komunikacji Bluetooth to nawet 10 m, a urządzenia nie muszą się wzajemnie widzieć.

— Chip NFC. NFC (Near-Field Communication) to technologia komunikacji bezprzewodowej przeznaczona do łączenia ze sobą różnych urządzeń przenośnych na odległość do kilku centymetrów. W aparatach pełni rolę pomocniczą, ma za zadanie ułatwić połączenie z innymi urządzeniami (smartfonami, tabletami itp.) zgodnie z bardziej „dalekosiężnym” standardem (Wi-Fi lub Bluetooth). Zamiast przekopywać się po ustawieniach - szukać urządzeń, podłączać je ręcznie - wystarczy podnieść aparat NFC do gadżetu wyposażonego w ten sam chip i potwierdzić żądanie połączenia.

— Sterowanie ze smartfona. Możliwość zdalnego sterowania aparatem za pomocą smartfona, tabletu lub innego podobnego gadżetu. Połączenie między aparatem a urządzeniem sterującym odbywa się zwykle przez Wi-Fi (patrz wyżej), podczas gdy do sterowania używana jest dedykowana aplikacja, a ekran gadżetu pełni rolę wizjera. Specyficzne możliwości takiego sterowania mogą być różne - wyzwalanie migawki na polecenie, dobór parametrów ekspozycji i innych ustawień fotografowania, ogniskowanie dotykowe itp. Często też istnieje możliwość „przeniesienia” zrobionego materiału na urządzenie sterujące i za jego pośrednictwem do Internetu. Zwróć uwagę, że w przypadku aparatów używanych z telefonami komórkowymi (patrz „Rodzaj aparatu”) funkcja ta nie jest wskazywana: taki aparat jest zwykle montowany bezpośrednio na urządzeniu i nie ma mowy o zdalnym sterowaniu.