Porównanie Sony DualSense Edge vs Razer Wolverine V2 Pro

Sposób podłączenia kontrolera do urządzenia do gier.

Ogólnie rzecz biorąc, takie sposoby dzielą się na przewodowe (w formacie zwykłym lub szeregowym), bezprzewodowe (radio, Bluetooth, a nawet oba naraz) lub kombinowane (połączenie działania przewodowego i bezprzewodowego w jednym modelu). Oto bardziej szczegółowy opis różnych opcji:

- Przewodowe. Klasyczne połączenie przewodowe jest bardzo popularną opcją, szczególnie wśród kontrolerów do PC/Mac i konsol stacjonarnych (patrz „Kompatybilność z platformami”). Ale w przypadku przenośnych gadżetów prawie nie jest używane (a w przypadku AppleTV zasadniczo się nie używa). Połączenie przewodowe odbywa się zwykle za pośrednictwem złącza USB, jednak możliwe są inne opcje (w zależności od obsługiwanych platform). Główną wadą kontrolerów tego formatu jest ograniczona swoboda przemieszczania się; dotyczy to zwłaszcza gry na dużym ekranie, gdy do wygodnego oglądania wymagana jest znaczna odległość od takiego ekranu. Natomiast akcesoria przewodowe są zauważalnie lżejsze i tańsze od bezprzewodowych, a zdecydowana większość takich modeli zasilana jest z portu USB lub sieci (patrz „Zasilanie”), więc czas działania jest nieograniczony (choć są wyjątki). Długość kabla nie jest tak często krytyczna: na przykład kierownica lub joystick zainstalowany na stole tuż przed komputerem zwykle nie potrzebuje długiego kabla, a w akcesori...ach do konsol biurkowych kabel jest zwykle dość długi.

- Przewodowe szeregowe. Odmiana opisanego powyżej połączenia przewodowego, w którym kontrolery są połączone „w łańcuchu” przez jeden port: jeden kontroler jest podłączony do urządzenia do gier, a drugi do pierwszego kontrolera. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dość rzadka opcja, używana tylko w niektórych sparowanych zestawach gamepadów (patrz „Rodzaj urządzenia”). Jednak w niektórych przypadkach takie połączenie okazuje się wygodniejsze niż tradycyjne: pozwala zmniejszyć liczbę przewodów wyciąganych do dekodera.

- Bezprzewodowe. Główna zaleta wszystkich rodzajów połączeń bezprzewodowych jest oczywista: brak kabla, który ogranicza mobilność i może powodować niedogodności. A dla kontrolerów ruchu (patrz „Rodzaj urządzenia”) ta opcja jest w zasadzie jedyną możliwą (w przeciwnym razie użycie takiego kontrolera byłoby co najmniej problematyczne). Ponadto to właśnie komunikacja bezprzewodowa (z wielu powodów) jest najwygodniejsza do pracy z przenośnymi gadżetami - smartfonami i tabletami. Jednocześnie zasięg takiego połączenia jest zwykle wystarczający do działania przynajmniej w dużym salonie, a częściej na większych odległościach. Jednak kontrolery bezprzewodowe są znacznie droższe niż ich przewodowe odpowiedniki. Ponadto większość z nich korzysta z samodzielnego zasilania (baterii lub akumulatorów), co ogranicza czas ciągłej pracy. I choć ten czas może być dość znaczny, a baterie (i niektóre akumulatory) można szybko wymienić - nadal nie można obejść się bez przerw w pracy, a ładunek może zakończyć się w najbardziej nieodpowiednim momencie. Wyjątkiem są niektóre modele z zasilaniem sieciowym, jednak ich przewód z kolei „wiąże” urządzenie z gniazdkiem. Jeśli chodzi o konkretne metody komunikacji bezprzewodowej, w naszych czasach istnieją takie opcje:

• Bluetooth. Połączenie przez Bluetooth jest wygodne przede wszystkim dlatego, że wiele nowoczesnych urządzeń do gier początkowo ma wbudowane moduły do takiej komunikacji. Lista takich urządzeń obejmuje w szczególności prawie wszystkie konsole stacjonarne, smartfony, tablety i laptopy, a także wiele zaawansowanych komputerów stacjonarnych (w tym wszystkie komputery Mac). Dzięki temu kontroler może być kompatybilny z dużą liczbą różnych urządzeń, a do samego połączenia najczęściej nie są potrzebne żadne dodatkowe adaptery. Jednak w razie potrzeby – na przykład do komputera stacjonarnego bez Bluetooth – taki adapter można dokupić osobno. Przy tym wszystkim połączenie odbywa się w zasięgu radiowym i urządzenia niekoniecznie muszą sie wzajemnie widzieć, a jego zasięg w otwartej przestrzeni wynosi zazwyczaj co najmniej 10 m (a często znacznie więcej).
• Radio. Połączenie radiowe inne niż Bluetooth (patrz wyżej). Specyfika takiego połączenia w dużej mierze zależy od kompatybilności z platformami do gier (patrz wyżej). Na przykład zastrzeżone standardy radiowe są używane przez wiele konsol biurkowych, a połączenie z takimi urządzeniami często odbywa się bezpośrednio, bez dodatkowego sprzętu. Z kolei kontrolery z możliwością pracy na PC (Mac) wyposażone są w specjalne przejściówki, zwykle podłączane przez USB (przy czym takie modele mogą również obsługiwać bezpośrednie połączenie z konsolą do gier). Ale w przypadku gadżetów mobilnych ta metoda komunikacji nie jest używana - w tym przypadku bardziej uzasadniony jest opisany powyżej Bluetooth.
• Bluetooth/radio. Możliwość pracy w dowolnej z opisanych powyżej opcji. Wszystkie takie kontrolery są tworzone do współpracy z kilkoma platformami jednocześnie - konsolami (tej lub innej serii), urządzeniami mobilnymi i komputerami; może być dowolna konkretna kombinacja tych opcji, jednak zawsze jest więcej niż jedna z nich. Co prawda, taka wszechstronność zauważalnie wpływa na koszt, więc ogólnie jest bardzo niewiele modeli z takim połączeniem. Jeśli jednak weźmiemy nie odmianę, jednak całkowitą liczba, to ten sposób nie jest tak rzadki, jak mogłoby się wydawać - na przykład jest zapewniony w "natywnym" gamepadzie dla konsol Xbox Series S/X 2020 roku modelowego.

- Kombinowane. Połączenie przewodowe z jednoczesną obsługą standardów bezprzewodowych - Bluetooth, radia, czasem obu. Cechy każdej z tych opcji zostały szczegółowo opisane powyżej. Kombinowany format pracy teoretycznie zapewnia maksymalną wszechstronność, umożliwiając wybór optymalnego sposobu połączenia w różnych sytuacjach. Jednak w praktyce specyfika działania takich akcesoriów może być różna – w zależności od kompatybilnych platform, a nawet cech poszczególnych modeli. Tak więc niektóre kombinowane kontrolery używają różnych sposobów połączenia dla różnych urządzeń - na przykład przewodowego dla komputera i kanału radiowego dla konsoli stacjonarnej. Inne działają w podstawowym formacie bezprzewodowym, a kabel służy do ładowania baterii w locie (lub gdy trzeba oszczędzać energię na później). Jeszcze inne mogą łączyć te formaty itp. W każdym razie takie szczegóły należy wyjaśnić osobno. To samo dotyczy ogólnych funkcji połączenia: np. opcja „przewodowo/radio” w urządzeniu dla komputerów stacjonarnych i konsol może oznaczać zarówno obecność bezprzewodowej przejściówki USB, jak i brak możliwości bezprzewodowego połączenia z komputerami.

Długość kabla przewidzianego w konstrukcji lub w zestawie dostawy kontrolera przewodowego lub kombinowanego (patrz „Podłączenie”).

Ogólnie znaczenie tego parametru jest oczywiste: dłuższy kabel daje większą swobodę ruchu, jednak może powodować niedogodności na krótkich dystansach. W praktyce długość kabla jest ważna głównie w przypadkach, gdy do grania na dużym ekranie używane jest połączenie przewodowe: dla wygodnego oglądania pożądane jest, aby znajdować się w dość dużej odległości od takiego ekranu. Jednak nawet w tym przypadku stosunkowo krótki kabel można zrekompensować długością przewodów biegnących od konsoli (lub innego urządzenia do gier) do ekranu, a nawet bezprzewodowym połączeniem dekodera z ekranem (wiele nowoczesne modele mają tę opcję). Jeśli kontroler jest używany do komputera, możesz zignorować parametr ten: jednostka centralna lub laptop znajdują się zwykle w bezpośrednim sąsiedztwie użytkownika, a do podłączenia wystarczy nawet dość krótki przewód.

Całkowita liczba przycisków przewidziana w konstrukcji kontrolera.

Im więcej przycisków - tym więcej dodatkowych funkcji można „powiązać” z kontrolerem, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że w trakcie gry trzeba będzie korzystać z innych elementów sterujących (np. klawiatury PC). Jednocześnie wiele konsoli do gier (patrz „Kompatybilność z platformami”) zapewnia określoną minimalną liczbę przycisków dla kompatybilnego gamepada - mniejsza liczba po prostu nie pozwoliłaby na pełne wykorzystanie wszystkich funkcji konsoli. Na przykład standardowy kontroler PlayStation 4 ma 11 przycisków.

Zwróć uwagę, że kontroler D-Pad (patrz poniżej) nie jest brany pod uwagę w tych obliczeniach: jest uważany za specyficzny element sterujący, chociaż opiera się na przyciskach.

Rodzaj sprzężenia zwrotnego przewidzianego w konstrukcji kontrolera (jeśli występuje).

Sprzężenie zwrotne to reakcja kontrolera na określone wydarzenia w grze. Ta reakcja potęguje efekt „zanurzenia”, dając graczowi wrażenie, że trzyma się prawdziwej rączki samolotu, kierownicy itp. Może być następująca:

- Wibracje. Sprzężenie zwrotne w postaci wibracji pozwala na symulację np. drżenia podczas jazdy w terenie, drżenia samolotu podczas strzelania z broni powietrznej lub dostania się w strefę turbulencji itp.

- Siłowe. Kontrolery z siłowym sprzężeniem zwrotnym są w stanie stawiać pewien opór wysiłkom gracza – na przykład symulować trudności w kręceniu kierownicą z kołami utkniętymi w błocie.

- Wibracje/siłowe. Kontrolery obsługujące oba powyższe typy sprzężenia zwrotnego. Ta opcja jest najbardziej zaawansowana i jednocześnie najdroższa.

Obecność manipulatora D-Pad w konstrukcji kontrolera; może tutaj być również określony rodzaj takiego kontrolera.

D-Pad służy do przesuwania postaci, kursora itp. w ściśle określonych, standardowych kierunkach. W niektórych przypadkach jest to wygodniejsze niż używanie gałek analogowych, które przechylają się w obie strony (patrz poniżej). Jeśli chodzi o odmiany, w naszych czasach istnieją takie opcje:

— 4-kierunkowy. Klasyczny D-Pad, który pojawił się na zaraniu konsoli do gier i nie stracił w naszych czasach popularności. Może być wykonany jako zestaw 4 przycisków w charakterystycznym układzie krzyżowym lub jako jeden solidny przycisk „wielostronny”. W każdym razie takie urządzenie zapewnia 4 stałe kierunki: w górę, w dół, w prawo, w lewo. Jednak aby poruszać się po przekątnej, musisz jednocześnie wybrać 2 odpowiednie kierunki; nie zawsze jest to wygodne, więc pod tym względem 4-kierunkowe D-Pad'y są uważane za nieco mniej praktyczne niż 8-kierunkowe opisane poniżej. Mimo to są również dość funkcjonalne, a jednocześnie prostsze w konstrukcji, niezawodne i niedrogie; a ściśle ukośne ruchy nie są wymagane tak często, jak ruchy poziome i pionowe. Tak więc tego typu D-Pad'y można znaleźć nawet w akcesoriach do najnowszej generacji konsoli do gier.

— 8-kierunkowy. Odmiana D-Pad'ów, w której 4 standardowe kierunki (2 poziome, 2 pionowe) uzupełniają 4 pośrednie - ukośne. W tym przypa...dku zwykle mówimy o pełnowartościowych stałych pozycjach kontrolera; innymi słowy, aby poruszać się po przekątnej, musisz kliknąć nie na dwa standardowe kierunki, ale na jeden pośredni. Klasyczna konstrukcja tego typu D-Pad'u to przycisk wielokierunkowy, który jest najbardziej odpowiednią opcją w tym przypadku. Jednak w tej odmianie są też rozwiązania dla 4 oddzielnych przycisków - pod warunkiem, że te przyciski są umieszczone bardzo blisko i nietrudno wcisnąć dwa naraz jednym palcem. W każdym razie kontrolery 8-kierunkowe są nieco droższe, ale wygodniejsze niż 4-kierunkowe.

Liczba i układ gałek analogowych przewidzianych w konstrukcji kontrolera.

Gałkę analogową można opisać jako miniaturowy joystick - wystająca dźwignia, który można przechylić w dowolnym kierunku. Jej przeznaczenie jest ogólnie podobne do D-Pad'u (patrz wyżej), jednak gałka nie ma stałych pozycji; zapewnia to „subtelniejsze” sterowanie, co jest bardzo ważne we współczesnych grach. Ponadto wymachiwanie gałką jest często wygodniejsze niż naciśnięcie D-Pad'u.

Osobno warto wzmiankować o gałkach na czujniki Halla. Konstrukcja takich dźwigni jest bardziej niezawodna ze względu na brak elementów trących i stykających się, a położenie gałki zależy od zmian wahań pola magnetycznego, które są monitorowane przez odpowiednie czujniki. Gałki na czujniki Halla nie mają „martwego pola”, są pozbawione efektu dryfu (niewspółosiowości) i zużywają się o rząd wielkości wolniej. Jednak takie rozwiązania nie są tanie.

Funkcja ta jest najczęściej używana w gamepadach (patrz „Typ urządzenia”) - w większości tych kontrolerów dostępna jest przynajmniej jedna gałka, modele bez gałek analogowych są już uważane za rzadkie. Ponadto wyposażenie to jest z definicji instalowane we wszystkich kontrolerach do gier arkadowych; a w broniach do wirtualnej rzeczywistości i kontrolerach ruchu również występują drążki analogowe - za ich pośrednictwem bardzo wygodnie jest sterować ruchem po...staci.

Jeśli chodzi o układ, jest on wskazywany głównie dla gamepadów o tradycyjnej konstrukcji z pełnym zestawem sterowników, w tym 2 gałkami analogowymi. Najpopularniejszymi opcjami są tutaj lewa gałka na górze, prawa na dole (jak w Xbox) lub oba drążki na dole (jak w PlayStation). Dużo rzadziej spotykane są urządzenia, w których na górze zainstalowane są oba drążki analogowe – w szczególności zwykły gamepad do Wii U, a także wiele modeli gadżetów mobilnych. W niektórych manipulatorach zapewniono konfigurowalny układ gałek: z reguły prawy drążek w takich modelach jest stały, a lewy można zainstalować od góry lub od dołu, zmieniając format gamepada według własnego uznania.

Zderzaki lub manetki to przyciski znajdujące się na górze korpusu kontrolerów do gier. Mają przypisywać się do nich różne akcje w grach, a także służą do interakcji użytkownika z interfejsem menu i aplikacjami na konsoli do gier lub komputerze.

Takie sterowanie jest charakterystyczną cechą gamepadów (patrz „Typ”) i prawie nigdy nie występuje w innych typach kontrolerów do gier. Klawisze klawiszy naciska się, zwykle palcami wskazującymi, gdy użytkownik trzyma gamepada. Często przyciski podbijania mogą pełnić różne funkcje w zależności od gry (na przykład przełączanie broni, tryb działania itp.), a także służą do poruszania się pomiędzy sekcjami interfejsu użytkownika. W każdym razie zderzaki dodają graczowi dodatkowe możliwości sterowania.

Dodatkowe przyciski umieszczone na tylnym panelu obudowy kontrolera gier.

Sprzęt taki występuje wyłącznie wśród gamepadów (patrz „Typ”). Z reguły przyciski tylne można dostosowywać i przypisywać do określonych funkcji według uznania gracza lub w zależności od wymagań konkretnej gry. Zostały zaprojektowane tak, aby umożliwić kontrolowanie gry bez konieczności odrywania palców od głównych przycisków lub drążków. Dodatkowe przyciski na tylnym panelu są szczególnie przydatne w strzelankach pierwszoosobowych i grach walki, gdzie szybkość reakcji i precyzyjna kontrola mają kluczowe znaczenie dla sukcesu w grze.

Czas ciągłej pracy kontrolera z autonomicznym zasilaniem (patrz wyżej) bez doładowywania lub wymiany baterii. Wybierając według tego wskaźnika, należy pamiętać, że jest on dość przybliżony, ponieważ w praktyce czas pracy zależy od intensywności gry, częstotliwości wyzwalania sprzężenia zwrotnego itp., a w modelach zasilanych wymiennymi bateriami - także od jakości tych baterii. W związku z tym faktyczna autonomia może być mniejsza, a czasem większa niż deklarowana. Niemniej jednak różne modele kontrolerów można łatwo porównać pod względem czasu pracy na ładowaniu podanym w specyfikacji.