Porównanie Creative Sound Blaster AE-7 vs Creative Sound BlasterX AE-5

Najbardziej zaawansowany wielokanałowy format audio, jaki może odtwarzać karta dźwiękowa.

- 2. Standardowy dźwięk stereo z dwoma kanałami - lewym i prawym. Ten format pozwala zapewnić poczucie głośności dźwięku (zwłaszcza podczas korzystania ze słuchawek), co wystarcza w przypadku większości prostych zadań. Jednak wyraźnie przegrywa z dźwiękiem wielokanałowym pod względem efektu „imersyjnego”, co może mieć kluczowe znaczenie dla wymagających graczy i audiofilów.

- 5.1. Klasyczny i najpopularniejszy obecnie wielokanałowy format dźwięku przestrzennego: kanał środkowy, dwa kanały przednie i dwa tylne pozwalają osiągnąć pełnoprawny „efekt przestrzenny”, a osobny kanał dla subwoofera zapewnia bogaty dźwięk basowy.

- 7.1. Format 7.1 różni się od 5.1 obecnością dwóch dodatkowych kanałów. Istnieje kilka opcji lokalizacji tych kanałów - na przykład para głośników bocznych, para dodatkowych głośników nad przednimi itp. W każdym razie format 7.1 zapewnia bardziej niezawodną transmisję dźwięku przestrzennego niż 5.1, ale takie karty są droższe, a dla 7.1 jest mniej wyspecjalizowanej zawartości.

Wybierając kartę dźwiękową według ilości kanałów, warto wziąć pod uwagę takie punkty. Po pierwsze, wersje wielokanałowe są w stanie generować dźwięk w prostszych formatach (na przykład karta 7.1 może być używana do akustyki 5.1), a wyjście dźwięku stereo jes...t obsługiwane przez wszystkie modele. Po drugie, nowoczesne oprogramowanie multimedialne (w szczególności kodeki) pozwala na wyjście dźwięku wielokanałowego przez kartę z mniejszą liczbą kanałów - na przykład odtwarzanie dźwięku 5.1 przez kartę dwukanałową z głośnikami stereo bez utraty jakości. Po trzecie, do pełnowartościowego działania dźwięku wielokanałowego potrzebna będzie nie tylko karta, ale także odpowiednia głośniki; dlatego nie ma sensu szukać konkretnego modelu wielokanałowego, jeśli planujesz używać wyłącznie głośników stereo.

Marka układu audio zainstalowanego w karcie dźwiękowej.

Układ audio jest jedną z najważniejszych części karty dźwiękowej, swego rodzaju „sercem” całego układu i to od jego specyfikacji w dużej mierze zależy jakość dźwięku i inne możliwości konkretnego modelu. Znając markę układu, możesz łatwo znaleźć na nim różne informacje - oficjalną specyfikację, wyniki testów, recenzje itp. - i na tej podstawie wyciągnąć wniosek, na ile ta karta dźwiękowa jest w stanie spełnić Twoje wymagania. Oczywiście w przypadku zwykłych kart dźwiękowych (patrz „Rodzaj”) nie ma potrzeby zagłębiać się w takie szczegóły, lecz przy wyborze modelu gamingowego lub audiofilskiego mogą być one bardzo przydatne.

Różne standardy i specjalne technologie dźwięku cyfrowego, z którymi karta dźwiękowa jest oficjalnie kompatybilna. Na przykład Dolby i DTS w różnych odmianach są używane głównie do wielokanałowych ścieżek audio w filmach, podczas gdy DirectSound i EAX zapewniają wysokiej jakości dźwięk przestrzenny w grach. W praktyce zdolność do pracy z określonym standardem jest w dużej mierze zdeterminowana przez część oprogramowania systemu, a nie przez charakterystykę karty dźwiękowej; jednak oficjalna zgodność oznacza co najmniej pełną zgodność karty z wymaganiami normy oraz minimalne ryzyko konfliktów na poziomie sprzętowym.

Zgodność karty dźwiękowej ze standardem ASIO.

ASIO (skrót od Audio Stream Input/Output, czyli „audio stream input-output”) - technologia przeznaczona do profesjonalnej pracy z dźwiękiem w środowisku Windows; w szczególności zmniejsza opóźnienia i poprawia dokładność strumieniowego przesyłania dźwięku. Jeśli nie planujesz poważnie angażować się w nagrywanie, miksowanie ścieżek itp., Najprawdopodobniej nie będziesz potrzebować tej funkcji, ale dla muzyków, inżynierów dźwięku i innych podobnych specjalistów może być bardzo przydatna. Standard ASIO uwzględnia zarówno wymagania programowe, jak i sprzętowe; dlatego, aby go w pełni wykorzystać, musisz mieć kompatybilną kartę dźwiękową.

Konieczność podłączenia dodatkowego zasilania do karty dźwiękowej.

Większość wewnętrznych i zewnętrznych (patrz „Rodzaj”) kart dźwiękowych jest zasilana bezpośrednio przez złącze połączeniowe (patrz „Interfejs połączeń”). Jednocześnie do normalnej pracy zaawansowanych modeli (na przykład audiofilskich i gamingowych, a także niektórych DAC-ów; patrz „Widok”) ta moc może nie wystarczyć, co wymaga dodatkowego zasilania. W wewnętrznych kartach dźwiękowych odbywa się to z zasilania komputera, w zewnętrznych - bezpośrednio z 230 V.

Zakres dynamiczny przetwornika cyfrowo-analogowego to stosunek między najgłośniejszym dźwiękiem, jaki konwerter może wytworzyć, a najcichszym. Im szerszy zakres dynamiki, tym bogatszy dźwięk, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że ciche dźwięki uzupełniające ogólny obraz zostaną zagłuszone podczas konwersji. Jednocześnie należy zauważyć, że prawie wszystkie nowoczesne karty dźwiękowe zapewniają zakres dynamiki wystarczający do wygodnego codziennego użytkowania, a w wielu modelach parametr ten może w ogóle nie być wskazany. Warto zwrócić na to uwagę przy wyborze zaawansowanej, specjalistycznej karty dźwiękowej – na przykład gamingowej (patrz „Widok”). Minimum dla modeli profesjonalnych to 90 dB, w praktyce wśród podobnych rozwiązań wartość ta wynosi zwykle 120 dB lub więcej.

Szerokość bitowa przetwornika analogowo-cyfrowego (ADC) karty dźwiękowej. ADC to moduł, który koduje analogowy sygnał audio do formatu cyfrowego; to on jest odpowiedzialny za przesyłanie dźwięku „do komputera” – na przykład przez mikrofon podczas komunikacji przez Skype lub z przystawki gitarowej podczas nagrywania utworu. Głębia bitowa jest jednym z głównych parametrów opisujących jakość działania przetwornika ADC: im wyższa, tym mniej zniekształceń zostanie wprowadzonych do zdigitalizowanego dźwięku i tym wyższa będzie maksymalna możliwa jakość jego nagrania. Oczywiście właściwości faktycznie nagranego dźwięku będą zależeć od wielu innych punktów (używany sprzęt, oprogramowanie, ustawienia, format pliku itp.), ale do nagrywania wysokiej jakości na pewno potrzebny będzie dobry przetwornik ADC.

Pojemność 16-bitowa jest uważana za całkiem wystarczającą do codziennego użytku, jednak nawet dość proste modele kart dźwiękowych coraz częściej zdobywają 24-bitowe przetworniki ADC.

Najwyższa częstotliwość próbkowania, jaką może zapewnić przetwornik analogowo-cyfrowy (ADC) karty dźwiękowej przy digitalizacji dźwięku. Nie wchodząc w szczegóły można powiedzieć, że rola tego parametru jest niemal całkowicie analogiczna do rozdzielczości bitowej opisanej w powyżej. A jego standardowe wartości występujące we współczesnych kartach dźwiękowych odpowiadają następującym wskaźnikom jakości dźwięku:

44,1 kHz — płyta audio CD;
48 kHz — DVD
96 kHz — DVD-Audio 5.1
192 kHz - DVD-Audio 2.0 (z wielu powodów dźwięk dwukanałowy ma wyższą częstotliwość próbkowania niż wielokanałowy), najwyższa częstotliwość we współczesnych kartach dźwiękowych klasy konsumenckiej.

Liczba wejść w konstrukcji karty dźwiękowej wykorzystujących złącza w standardzie Jack 6,35 mm. Złącze to jest pod wieloma względami podobne do opisanego wyżej mini-jacka 3,5 mm (i jest z nim kompatybilne poprzez najprostszy adapter), jednak ze względu na większe rozmiary słabo nadaje się do przenośnej elektroniki. Z drugiej strony, w standardzie 6,35 mm łatwiej jest zaimplementować trzykanałowy schemat połączeń i zapewnić zbalansowaną transmisję sygnału (więcej szczegółów w „XLR”), co jest często wymagane w profesjonalnej pracy audio. Dlatego złącza tego typu są dość popularne w zaawansowanej technologii stacjonarnej, gdzie niezawodność połączenia i jakość sygnału są ważniejsze niż kompaktowość. Wejście Jack może być używane do różnych celów, co jest zwykle wskazane w charakterystyce; jednak sama jego obecność z reguły świadczy o dość wysokiej klasie karty dźwiękowej.

Zwróć uwagę, że w zbalansowanych modelach XLR (patrz poniżej) wejście 6,35 mm może być wbudowane bezpośrednio w złącze XLR; w takich przypadkach interfejsy te nie mogą być używane jednocześnie.