Porównanie MSI GeForce GTX 1650 D6 VENTUS XS OCV3 vs Gigabyte GeForce GTX 1650 OC 4G

Rodzaj pamięci graficznej używanej przez kartę graficzną (zobacz Pamięć GPU). Obecnie używane są następujące rodzaje pamięci:

- DDR3. Pamięć RAM ogólnego przeznaczenia, która nie jest wyspecjalizowana do przetwarzania grafiki i została pierwotnie stworzona do użytku we wspólnej systemowej pamięci RAM. Jednak ze względu na dobrą wydajność i stosunkowo niski koszt, został ostatnio użyta w kartach graficznych (choć głównie na poziomie budżetowym).

— DDR4. Dalszy, po DDR3, rozwój pamięci RAM ogólnego przeznaczenia. W szczególności w przypadku kart graficznych jest to niezwykle rzadkie ze względu na rozpowszechnienie bardziej zaawansowanych, specjalistycznych standardów.

- GDDR2. Pamięć drugiej generacji, zbudowana w oparciu o technologię Double Data-Rate („podwojona szybkość transferu danych”). W rzeczywistości jest to modyfikacja pamięci RAM typu DDR2, zoptymalizowana do użytku w kartach graficznych; tak jak oryginalna DDR2, zapewnia 4 operacje transferu danych na jeden cykl zegara (oryginalne operacje DDR - 2). Nie była szeroko stosowana ze względu na tendencję do silnego nagrzewania się podczas pracy.

- GDDR3. Ulepszona wersja GDDR2 (patrz wyżej). Charakteryzuje się wyższą efektywną częstotliwością (co za tym idzie - wydajnością), wyróżniając się jednocześnie niższą emisją ciepła. Niegdyś cieszyła się sporą popularnością, obecnie stopniowo wychodzi z użytku, ustępuj...ąc miejsca bardziej zaawansowanym standardom.

- GDDR5. Całkiem zaawansowany format pamięci graficznej; w przeciwieństwie do wcześniejszych wersji GDDR (patrz wyżej) jest oparta na pamięci RAM DDR3.

- GDDR5X. Dalsze ulepszenia pamięci GDDR5, mające na celu zwiększenie przepustowości (a tym samym ogólnej szybkości i wydajności grafiki). Różne ulepszenia konstrukcyjne umożliwiły osiągnięcie 2-krotnego wzrostu maksymalnej prędkości - do 12 Gb/s w porównaniu do 6 Gb/s w przypadku oryginalnej pamięci GDDR5. Jednocześnie, chociaż GDDR5X ma gorszą charakterystykę od HBM (patrz poniżej), jest znacznie tańsza.

- GDDR6. Dalszy, po GDDR5X, rozwój pamięci graficznej, takiej jak GDDR. Umożliwia przesyłanie danych z szybkością do 16 Gb/s na pin, czyli prawie dwa razy więcej niż GDDR5, przy niższym napięciu roboczym. Takie cechy pozwalają wykorzystać GDDR6 do pracy z rozdzielczościami 4K i wyższymi, a także systemami wirtualnej rzeczywistości; karty graficzne z taką pamięcią to głównie rozwiązania z najwyższej półki.

- GDDR6X. Ulepszona wersja GDDR6 wydana jesienią 2020 roku. Według twórców jest to najszybsza pamięć graficzna w momencie premiery. Jedną z kluczowych aktualizacji jest zastosowanie tak zwanej modulacji wielowarstwowej PAM4, która umożliwia przesyłanie 2 bitów danych na cykl (w przeciwieństwie do 1 bitu w poprzednikach). Dzięki temu przepustowość GDDR6X może osiągnąć 21 Gb/s dla 1 pinu i 1 TB/s dla całego bloku pamięci (w porównaniu z odpowiednio 16 Gb / si 700 GB/s w poprzedniej wersji). Ten rodzaj pamięci jest świetny nawet dla najpotężniejszych nowoczesnych kart graficznych, jednak odpowiednio też kosztuje.

- HBM. Rodzaj pamięci zaprojektowany w oparciu o maksymalne zwiększenie przepustowości. Różni się zasadniczo od różnych wersji GDDR tym, że moduł HBM jest zbudowany na zasadzie „kanapki” - układy pamięci są ułożone warstwowo i umożliwiają jednoczesny dostęp; a do komunikacji z procesorem stosowana jest specjalna warstwa krzemu tzw. „interposer”, który zapewnia wydajną transmisję dużych ilości danych. Dzięki temu HBM znacznie (kilkakrotnie) przewyższa nawet najbardziej zaawansowane wersje GDDR pod względem szybkości, a częstotliwość taktowania takich modułów pamięci jest niska, co daje kolejną zaletę - wyjątkowo niskie zużycie energii i wydzielanie ciepła. Główną wadą tej technologii jest jej wysoki koszt.

- HBM2. Druga generacja szybkich pamięci typu HBM, wprowadzona w 2016 roku. Więcej informacji na temat ogólnych funkcji HBM znajduje się powyżej, a w przypadku HBM2 przepustowość została podwojona w porównaniu z pierwszą wersją tej technologii. To sprawia, że ta pamięć jest idealna do zadań wymagających dużej ilości zasobów, takich jak praca z wirtualną rzeczywistością.

Częstotliwość pracy procesora graficznego karty graficznej. Z reguły im wyższa częstotliwość GPU, tym wyższa wydajność karty graficznej, ale parametr ten nie jest jedyny - wiele zależy również od cech konstrukcyjnych karty graficznej, w szczególności od rodzaju i ilości pamięci graficznej (patrz odpowiednie punkty słownika). W konsekwencji nierzadko zdarza się, że spośród dwóch kart graficznych model o niższej częstotliwości CPU może być bardziej wydajny. Ponadto warto zauważyć, że procesory o wysokiej częstotliwości mają również wysokie wydzielanie ciepła, co wymaga zastosowania wydajnych systemów chłodzenia.

Szybkość, z jaką karta graficzna może przetwarzać dane przechowywane w jej pamięci VRAM. W rzeczywistości wartość ta określa maksymalną liczbę operacji odbierania lub przesyłania danych przez moduł pamięci w jednostce czasu. Częstotliwość ta wyrażana jest w megahercach (MHz) – milionach operacji na sekundę. Wysoka częstotliwość pamięci VRAM pomaga poprawić wydajność przy wykonywaniu zadań wymagających dużych zasobów, takich jak przetwarzanie tekstur, renderowanie grafiki i inne operacje graficzne. Jednak parametr nie jest jedynym czynnikiem wpływającym na ogólną wydajność karty graficznej — ważne jest, aby wziąć pod uwagę architekturę GPU, liczbę rdzeni, częstotliwość rdzeni i inne parametry.

Liczba wyjść DVI-D przewidzianych na karcie graficznej.

Interfejs DVI-D zapewnia cyfrową transmisję sygnału wideo. W zależności od wersji, maksymalna rozdzielczość takiego wideo może wynosić 1920x1200 (Single Link) lub 2560x1600 (Dual Link); konkretna używana wersja zwykle zależy od ogólnego przeznaczenia i ceny karty graficznej. Jednak w każdym razie ten interfejs jest bardzo popularny w nowoczesnych monitorach, ale prawie nigdy nie występuje na innych ekranach.

Obecność wielu wyjść umożliwia jednoczesne podłączenie wielu ekranów do karty graficznej - na przykład pary monitorów w celu zorganizowania rozszerzonej przestrzeni roboczej. W szczególności można zapewnić do 4 wyjść DVI-D.

Liczba wyjść HDMI przewidzianych na karcie graficznej.

Na dziś HDMI jest najpopularniejszym interfejsem do pracy z obrazem o wysokiej rozdzielczości i wielokanałowym dźwiękiem (może być używany jednocześnie do wideo i audio). Takie złącze jest prawie standardem dla nowoczesnych monitorów, dodatkowo jest szeroko stosowane w innych typach ekranów - telewizorach, panelach plazmowych, projektorach itp.

Obecność wielu wyjść umożliwia jednoczesne podłączenie wielu ekranów do karty graficznej - na przykład pary monitorów w celu zorganizowania rozszerzonej przestrzeni roboczej. Jednak w kartach graficznych nie ma więcej niż 2 porty HDMI - z wielu powodów dla kilku ekranów naraz, w tym przypadku łatwiej jest zastosować inne złącza, przede wszystkim DisplayPort.

Wersja DisplayPort i / lub miniDisplayPort używana przez kartę graficzną. Informacje na temat samych interfejsów można znaleźć w odpowiednich punktach pomocy; tutaj przypominamy, że różnią się one tylko rodzajem wtyczki. Więc lista wersji dla obu przypadków jest taka sama, wygląda to tak:

- v 1.2. Najwcześniejsza powszechnie używana wersja (2010). Jednak już w tej wersji pojawiła się kompatybilność 3D i tryb połączenia szeregowego (daisy chain). Maksymalna w pełni obsługiwana rozdzielczość po podłączeniu jednego monitora to 5K (30 kl./s), z pewnymi ograniczeniami możliwa jest transmisja do 8K; Częstotliwość odświeżania 60 Hz jest obsługiwana do rozdzielczości 3840x2160 i 120 Hz - do 2560x1600. Korzystając z połączenia szeregowego, można jednocześnie podłączyć do 2 ekranów 2560x1600 przy 60 klatkach na sekundę lub do 4 ekranów 1920x1200. Oprócz oryginalnej wersji 1.2 istnieje ulepszona wersja 1.2a, której główną innowacją jest wsparcie dla AMD FreeSync - technologii stosowanej w kartach graficznych AMD do synchronizacji częstotliwości odświeżania monitora z faktyczną liczbą klatek na sekundę na wyjściu karty graficznej.

- v 1.3. Aktualizacja wprowadzona w 2014 roku. Zwiększona przepustowość pozwoliła zapewnić już pełną, bez ograniczeń obsługę 8K przy 30 kl./s, a także przesyłanie obrazów 4K przy 120 kl./s, wystarczających do pracy z 3D. Zwiększyły się również rozdzielczości połączeń szeregowych - do 4K (3840x2160) przy 60 kl./s na dwóch ekranach i 2560x16...00 przy tej samej częstotliwości klatek na cztery. Z konkretnych innowacji warto wspomnieć o trybie Dual Mode, który umożliwia podłączenie urządzeń HDMI i DVI do takiego złącza za pomocą najprostszych adapterów pasywnych.

- v 1.4. Wersja zaprezentowana w marcu 2016. Formalnie przepustowość nie wzrosła w porównaniu do poprzedniej wersji, ale dzięki optymalizacji sygnału stała się możliwa praca z rozdzielczościami 4K i 5K przy 240 klatkach na sekundę oraz z 8K — przy 120 klatkach na sekundę. Jednak, że podłączony ekran musi obsługiwać technologię kodowania DSC - w przeciwnym razie dostępne rozdzielczości nie będą różnić się od wskaźników wersji 1.3. Ponadto w wersji 1.4 dodano obsługę wielu funkcji specjalnych, w tym HDR10, a maksymalna liczba jednocześnie transmitowanych kanałów audio wzrosła do 32.

- v 1.4a. Aktualizacja wydana w 2018 roku „bez zbędnego hałasu” - nawet bez oficjalnego komunikatu prasowego. Główną innowacją była aktualizacja technologii Display Stream Compression z wersji 1.2 do wersji 1.2a.

Maksymalny pobór mocy praz kartę graficzną podczas pracy. Parametr ten jest ważny przy obliczaniu całkowitej mocy zużywanej przez cały system i wyborze zasilacza, który zapewnia odpowiednią moc.

Format dodatkowego zasilania, niezbędnego do działania karty graficznej.

Samo w sobie złącze PCI-E, które jest powszechnie używane do podłączania kart graficznych, dostarcza 75 W mocy. W przypadku wielu modeli, nawet dość wydajnych, to wystarczy, a wiele nowoczesnych kart graficznych nie wymaga dodatkowego zasilania. Natomiast większą popularnością, zwłaszcza wśród rozwiązań wysokiej klasy, cieszą się modele z dodatkowym zasilaniem.

Najprostszą wersją takiego zasilacza jest jedno złącze 6-pinowe lub 8-pinowe. 6-pinowe złącze może ponadto zapewnić do 75W, a 8-pinowe do 150 W. Jednak w przypadku wysokiej klasy rozwiązań jedno złącze to za mało, dlatego są modele z zasilaniem w formacie 6+8 pin, 8+8 pin, a nawet 8+8 + 6 pin czy 8+8 + 8 pin. A nowe karty są całkowicie 16-pin. Takie złącza zasilające mają łącznie 16 linii: 12 do zasilania prądem i 4 sygnałowe. Skuteczny próg mocy złącza 16-pin wynosi do 600 W. Podłączenie do niego odbywa się za pomocą przejściówki 3×8 pin.

Należy pamiętać, że teoretycznie możliwe jest podłączenie 6-pinowego zasilacza do 8-pinowego złącza i odwrotnie; do tego są nawet produkowane odpowiednie adaptery. Jednak w prakty...ce możliwość takiego połączenia należy wyjaśnić osobno, a stosować takie sztuczki należy tylko w skrajnych przypadkach, gdy inne warianty nie są dostępne.

Najmniejsza moc zasilacza zalecana dla komputera z tą kartą graficzną.

Parametr ten z reguły jest znacznie wyższy niż pobór mocy samej karty graficznej. To naturalne - w końcu zasilacz musi dostarczać energię elektryczną do całego systemu, a nie tylko do adaptera wideo. Jednocześnie im wyższa moc karty graficznej, tym nieuchronnie wyższe zużycie energii przez cały komputer. Wynika to nie tylko z „żarłoczności” samego adaptera graficznego, ale także z zużycia pozostałych komponentów komputera: z reguły wysokiej klasy karta graficzna jest połączona z równie mocnym (i energochłonnym) systemem.

Mając to na uwadze, producenci wskazują minimalny zalecany zasilacz. Oczywiście takie zalecenia są opcjonalne; jednak w przypadku zastosowania zasilacza o mocy niższej od zalecanej prawdopodobieństwo wystąpienia awarii podczas pracy znacznie wzrasta - do tego stopnia, że nawet bardzo skromny system może po prostu się „nie uruchomić”.