Porównanie Eaton 5E 2200 USB IEC Gen2 2200 VA vs Marsriva MR-UF1500P 1500 VA

Czas wymagany do przełączenia obciążenia z zasilania sieciowego na zasilanie bateryjne. W zasilaczach awaryjnych i interaktywnych(patrz "Rodzaj") w tym momencie występuje krótkotrwały zanik napięcia - odpowiednio im krótszy czas transferu na baterię, tym bardziej równomierną moc zapewnia źródło w przypadku awarii zasilania. Idealnie, czas transferu dla konwencjonalnej częstotliwości 50 Hz AC nie powinien przekraczać 5 ms (ćwierć jednego cyklu sinusoidalnego). Zasilacze inwerterowe UPS mają z definicji zerowy czas transferu.

W danym przypadku chodzi o zakres napięcia wejściowego, w którym UPS jest w stanie dostarczyć do obciążenia stabilne napięcie tylko dzięki własnym regulatorom, bez przełączania się na baterię. W przypadku zasilaczy awaryjnych UPS (patrz "Rodzaj") ten zakres jest dość mały, od 190 do 260 V; w przypadku zasilaczy interaktywnych, a zwłaszcza inwerterowych - jest znacznie szerszy. Niektóre modele zasilaczy UPS umożliwiają ręczne ustawienie zakresu napięcia wejściowego.

Maksymalny prąd pobierany przez UPS. W praktyce maksymalne natężenie prądu osiągane jest tylko wtedy, gdy UPS pracuje na zasilaniu sieciowym z maksymalną obciążalnością i całkowicie rozładowaną baterią. Nie mniej jednak, przy obliczaniu obciążenia sieci elektrycznej należy wziąć pod uwagę parametr ten.

Maksymalna moc wyjściowa dostarczana przez UPS, innymi słowy, maksymalna pozorna moc obciążenia, jaką model może obsłużyć.

Wskaźnik ten jest mierzony w woltoamperach (ogólne znaczenie tej jednostki jest takie samo jak wat, a różne nazwy są używane do wyszczególnienia). Całkowity pobór mocy obciążenia, implikowany w tym przypadku, jest sumą dwóch mocy – czynnej i biernej. Moc czynna jest w rzeczywistości mocą efektywną (w charakterystyce urządzeń elektrycznych jest ona określana w watach). Moc bierna nazywana jest mocą daremnie zużywaną przez cewki i kondensatory w urządzeniach prądu przemiennego; przy dużej liczbie cewek i/lub kondensatorów, moc ta może stanowić dość znaczną część całkowitego zużycia energii. Zwróć uwagę, że do prostych zadań można posługiwać się danymi o mocy efektywnej (często jest ona podawana dla UPS - patrz niżej); lecz dla dokładnych obliczeń elektrotechnicznych należy użyć mocy czynnej.

Najprostsza zasada wyboru w oparciu o wskaźnik ten jest następująca: maksymalna moc wyjściowa zasilacza UPS w woltoamperach musi być co najmniej 1,7 razy większa niż całkowita moc obciążenia w watach. Istnieją również bardziej szczegółowe wzory obliczeniowe, które uwzględniają specyfikę różnych rodzajów obciążenia; można je znaleźć w dedykowanych źródłach. Jeśli chodzi o konkretne wartości, najskromniejsze współczesne zasilacze UPS wytwarzają 700 - 1000 VA, a nawet mniej - to wystarc...za do zasilania komputera o średniej wydajności; a w najbardziej zaawansowanych modelach wskaźnik ten może wynosić 8–10 kVA i więcej.

Sprawność (efektywność) w przypadku UPS to stosunek jego mocy wyjściowej do mocy pobieranej z sieci. Jest to jeden z głównych parametrów określających ogólną sprawność urządzenia: im wyższa sprawność, tym mniej energii traci UPS (z powodu nagrzewania się elementów, promieniowania elektromagnetycznego itp.). We współczesnych modelach wartość sprawności może sięgać 99%.

Liczba gniazd podłączonych do zasilania rezerwowego (baterii), przewidziana w konstrukcji UPS. Aby zasilacz UPS działał zgodnie ze swoim przeznaczeniem (zapewniał zasilanie rezerwowe w przypadku przerw w dostawie prądu), odpowiednie urządzenia elektryczne muszą być podłączone do tych gniazd. Gniazda mają standardowy kształt i są kompatybilne z większością popularnych wtyczek na 230 V.

Minimum przewidziany w UPS to 1 lub 2 gniazda, a w bardziej zaawansowanych 3 lub więcej.

Gniazdko pod określony rodzaj wtyczki w konstrukcji zasilacza UPS.

— Typ F (Schuko). Tradycyjne europejskie gniazdko z dwoma okrągłymi otworami w środku i stykami uziemiającymi w postaci dwóch metalowych wsporników (góra i dół gniazda). Termin Schuko przylgnął do tego typu gniazdka dzięki skrótowi od niemieckiego Schutzkontakt - styk ochronny.

— Typ E (francuski). Gniazdko w stylu francuskim ma dwa okrągłe otwory i wystający kołek uziemiający tuż nad nimi pośrodku. Standard rozpowszechnił się we Francji, Polsce i Belgii (wraz z tradycyjnym gniazdkiem typu F).

— Typ G (brytyjski). Wtyczka do takich gniazdek składa się z dwóch płaskich kołków poziomych i jednego płaskiego kołka pionowego do uziemienia. Standard występuje głównie w krajach Wielkiej Brytanii, Malty, Cypru, Singapuru i Hongkongu.

— Typ B (amerykański). Gniazda typu amerykańskiego przeznaczone do wtyczek z dwoma płaskimi bolcami i półokrągłym stykiem uziemiającym. Typ B jest szeroko stosowany w krajach o napięciu 110 — 127 V — USA, Japonii, Arabii Saudyjskiej itp.

Liczba złączy C13/C14 z zasilaniem rezerwowym przewidziana w konstrukcji UPS.

Urządzenia elektryczne podłączone do złączy z rezerwą są zabezpieczone od zaniku napięcia w sieci - w tym przypadku przełączają się na baterię. Samo złącze C13/C14 jest również znane jako „gniazdo komputerowe”; wytwarza takie samo napięcie 230 V jak zwykła sieć, jednak nie jest kompatybilne z wtyczkami do tradycyjnych gniazd, gdyż wykorzystuje trzy płaskie piny. Jednakże, istnieją adaptery pomiędzy tymi standardami.

Minimalnie dla jednego stanowiska roboczego w zasilaczu UPS przewidziano 1, 2 lub 3 złącza C13/C14. W bardziej zaawansowanych modelach typu "biurowego" liczba złączy C13/C14 może być większa - 4 porty, 6 złączy, 8 i nawet więcej.

Czas potrzebny do pełnego naładowania baterii UPS. Należy pamiętać, że w danym przypadku czas ten jest liczony według specjalnych zasad: nie od 0 do 100%, lecz od stanu, w którym nie można podtrzymywać połowicznego obciążenia, do 90% ładunku. Oczywiście pełne naładowanie zajmie trochę więcej czasu. Jednak te dane są bliższe praktyce niż liczenie „od 0 do 100%”: brak możliwości pracy z połowicznym obciążeniem sprawia, że UPS jest prawie bezużyteczne, a stan ten można przyjąć jako zero, a 90% akumulatora jest już w stanie zapewnić gwarancję w przypadku awarii zasilania.