Jak wybrać akustykę kina domowego?

Kolumny kina domowego (cały katalog) powinny dawać dźwięk przestrzenny, a do tego przynajmniej powinny być rozmieszczone wokół słuchaczy - najlepiej w równych odległościach. W najpopularniejszej wersji zestaw oparty jest na czterech systemach akustycznych (są to także satelity). Te, które znajdują się z przodu i po bokach ekranu, nazywane są przednimi (na przykład modele z tej kategorii), te z tyłu są tylne.

Oprócz satelitów w skład wchodzą jeszcze co najmniej dwa źródła dźwięku. Pierwszym z nich jest akustyka kanału centralnego. Z reguły jest instalowany pod ekranem, dla wygody jest ustawiony poziomo, to znaczy „leżący”. Celem jest udźwiękowienie dialogów, aby były jak najbardziej wypukłe i czytelne. Jeśli używany jest projektor, głośnik centralny najlepiej umieścić za ekranem projekcyjnym (zakładając, że jest on akustycznie przezroczysty), aby uzyskać imponujące rezultaty.

W wersji klasycznej system powinien składać się z 4 satelitów, kanał centralny i subwoofer (podobna konfiguracja nazywa się 5.1)

Ponadto w ramach zestawu kina domowego prawie zawsze występuje subwoofer. W przeciwieństwie do innych elementów subwoofer można umieścić niemal w dowolnym miejscu pomieszczenia, ponieważ sama fizyka przenoszenia drgań o niskiej częstotliwości sugeruje, że dana osoba nie może określić ich kierunku. Z drugiej strony w każdym pomieszczeniu są punkty, z których subwoofer „brzmi” i punkty, z których „nie gra” – trzeba je znaleźć eksperymentalnie.

Cztery satelity, kanał centralny i subwoofer to klasyczna konfiguracja kina domowego o nazwie 5.1. Przykłady z gotowymi rozwiązaniami „pudełkowymi” można znaleźć w tym katalogu. Jeśli uzupełnisz go innym subwooferem, otrzymasz konfigurację 5.2. Istnieją również rozwiązania w formacie 7.1, 9.1 i 9.2. W instalacjach kina domowego na dużą skalę liczba kanałów dźwiękowych może być jeszcze większa. Ale w tym poradniku pozostaniemy w "lidze amatorów" - w konfiguracji 5.1.

Istnieją dwa główne scenariusze samodzielnego wyboru i zakupu kina domowego : „pudełkowy” i indywidualny. Pierwszy polega na zakupie już zmontowanego i skonfigurowanego systemu. Drugi będzie wymagał od użytkownika większego wysiłku, ale na dłuższą metę może przynieść lepsze efekty za mniejsze pieniądze. Ale najpierw najważniejsze.

Pudełkowe kino domowe

„Pudełkowa” wersja kina domowego jest łatwiejsza w konfiguracji, niż samodzielnego montażu. Na zdjęciu - Samsung HT-E6750W

Tak więc zdecydowaliśmy: w pomieszczeniu, w którym zostanie zainstalowany zestaw kina domowego, można zainstalować satelity wokół widowni, jest miejsce na subwoofer, a ekran znajduje się gdzieś pośrodku ściany centralnej. W tym przypadku potrzebujemy „pudełkowego” zestawu kina domowego.

Ważne jest, aby od razu ustalić, czy można rozciągnąć kable z jednostki centralnej systemu do tylnych satelitów? Jeśli robisz to „w dorosły sposób”, to potrzebujesz tzw. pudełek ułożonych wzdłuż ścian lub będziesz musiał zdemontować listwy przypodłogowe. Jeśli to Was nie przeraża, zatrzymujemy się na przewodowej wersji tylnej akustyki.

W przeciwnym razie zalecamy poszukanie konfiguracji z bezprzewodowymi głośnikami tylnymi. Ta opcja kosztuje więcej. W zestawie pojawia się kolejna jednostka - bezprzewodowy wzmacniacz tylnych satelitów, który odbiera sygnał z jednostki centralnej za pośrednictwem kanału radiowego. Nie trzeba już ciągnąć przewodów przez pomieszczenie, ale też nie możemy się bez nich obejść: wzmacniacz bezprzewodowy musi być zasilany z sieci 230 V, a przewody z niego idą do dwóch tylnych satelitów - jednak ta opcja okablowania jest znacznie łatwiejsze do wdrożenia.

Subwoofer dostępny jest również w wersji przewodowej i bezprzewodowej, bez kabli też nie da się obejść: subwoofer pasywny musi odbierać sygnał akustyczny przewodem z jednostki centralnej, a model z aktywnym radiem musi być zasilany 220 woltami . Wybierz to, co jest lepsze, biorąc pod uwagę, że druga opcja będzie kosztować trochę więcej.

Warto zauważyć, że „pudełkowe” kino domowe jest znacznie łatwiejsze w konfiguracji, ponieważ wszystkie podstawowe ustawienia zostały już wykonane przez producenta. Jeśli pomieszczenie nie pozwala na prawidłowe i symetryczne ustawienie głośników, potrzebna jest konfiguracja przestrzenna, aby zrekompensować niedociągnięcia w ustawieniu. Ta opcja komplikuje system, ponieważ musi zapewniać opóźnienia sygnału w kanałach dla ich wirtualnego pozycjonowania.

Moc lub jak głośno powinno brzmieć kino domowe?

Zestaw kina domowego z minimalnymi komponentami - byłoby to świetne rozwiązanie dla małych przestrzeni.

Przy wyborze akustyki do kina domowego brane są pod uwagę dwa parametry - jakość dźwięku i moc. Oba wpływają na cenę, ale drugi wpływa również na głośność lub ciśnienie akustyczne. Należy wziąć pod uwagę preferencje przyszłych widzów pod względem kubatury i wielkości pomieszczenia. W pokoju 30 m.kw. nie ma sensu kupować kina domowego o małej mocy w niższej kategorii cenowej – jego dźwięk, delikatnie mówiąc, nie zrobi na nikim wrażenia.

Jeśli mówimy o liczbach, mamy następującą formułę: 8-10 watów na metr kwadratowy. W pokoju do 20 mkw. Zaleca się zainstalowanie systemu kina domowego o łącznej mocy około 200 watów. Zwróć uwagę, że pola wskazują maksymalną moc szczytową i jest ona mierzona inaczej dla każdego producenta. Dużo dokładniejszą charakterystyką będzie moc znamionowa lub długoterminowa urządzenia.

Z drugiej strony, w przypadku małego pokoju, kino domowe dla jednego lub dwóch widzów może być wyposażone w minimalne głośniki montowane na półce - z reguły taka akustyka jest bardziej elastyczna w rozmieszczeniu.

Samodzielny montaż akustyki kina domowego

Zestaw kina domowego z amplitunera i akustyka tej samej linii: 2 podłogi z przodu, 2 półki z tyłu i 1 kanał środkowy

Często chęć zmontowania kina domowego pojawia się po zainstalowaniu w pomieszczeniu systemu stereo – na przykład dwóch głośników podłogowych. To całkiem logiczne, że użytkownik chce ich używać do oglądania filmów. Najlepszą opcją jest dokupienie dwóch takich samych głośników, będą one działać jako tylne satelity.

Ale w życiu prawie nigdy się to nie zdarza, ponieważ zawsze oszczędzają na „tylnym froncie”. W każdym razie zalecamy skupienie się przynajmniej na produktach tej samej linii tej samej marki. Systemy podłogowe doskonale uzupełniają „głośniki półkowe” z tej samej serii, oto katalog. Czemu to robić? Cała akustyka zbudowana na tych samych komponentach (w szczególności są to głośniki wysokotonowe i niskotonowe, elementy zwrotnicy, technologie obudowy) zabrzmi jednolicie, płynnie, bez „zapadów” i „emisji”, zachowując równowagę przy zmianie głośności .

Kino domowe „na swój sposób” jest kłopotliwe, ale są zalety: można je montować etapami. Wcześniej pisaliśmy już o tym, jak wybrać akustykę półkową i stacjonarną, a także daliśmy zalecenia dotyczące wyboru subwoofera. Aby zbudować dobrą akustykę do kina domowego, użytkownik może zacząć od akustyki przedniej, a następnie dodać do niej głośniki tylne. Potem pozostaje kupić kanał centralny i subwoofer. W przypadku, gdy wszystko zaczyna się od potężnych i wysokiej jakości podłogowych głośników przednich, możesz obejść się bez subwoofera. Ponadto kino domowe z komponentami zwykle brzmi znacznie lepiej niż pudełko.

A teraz - umówmy się i usiądźmy

Klasyczny układ głośników kina domowego konfiguracja 5.1

Czterdzieści procent satysfakcji z pracy akustyka kina domowego zależy od tego, jak dobrze i poprawnie wszystkie te głośniki są umieszczone w pomieszczeniu – względem ścian, siebie nawzajem i słuchaczy. Najlepsza opcja - satelity znajdują się w rogach placu, pośrodku którego - publiczność, a przed nimi - ekran. Akustyka kanału centralnego, jak wspomniano, znajduje się pod (lub nad, albo tuż za) ekranem, a subwoofer znajduje się w specjalnie do tego wybranym miejscu.

Wszystkie satelity i, jeśli to możliwe, system kanałów centralnych powinny znajdować się na tej samej wysokości, najlepiej na wysokości głowy. Żadne ze źródeł dźwięku, z wyjątkiem subwoofera, nie powinno być zasłaniane słuchaczowi przez np. wyposażenie domu. Pozycjonowanie kolumn „tyłkami” do ścian nie jest najlepszą opcją, powinna być szczelina co najmniej od trzydziestu do czterdziestu centymetrów. Ale to wszystko jest idealne.

W praktyce słuchacze często przesunięci są na tylne satelity, których symetria pozostawia wiele do życzenia. W takim przypadku należy przynajmniej zrównoważyć głośność głośników w zależności od odległości od słuchacza. Maksymalnie ustawiając odbiornik tak, aby wyrównywał odległości wirtualne do źródeł poprzez ustawienie opóźnień czasowych w każdym z kanałów. Ta procedura pozwala na uzyskanie niemal idealnego dźwięku z nieidealnej lokalizacji systemu.