Pięć niedrogich smartfonów z chipem NFC

Najmłodszy model w obecnej generacji smartfonów Nokii ma konkurować z hordami urzędników państwowych z Chin. Wykorzystuje sprzęt klasy podstawowej doprawiony zwycięską kombinacją samego Androida i chipu NFC, aby umożliwić płatności zbliżeniowe.

Standardowa wersja systemu operacyjnego Android nie jest obciążona zbędnymi dodatkami na wierzchu systemu, dlatego przy nie najwyższych wynikach w syntetykach (ok. 25 tys. punktów w teście wydajności AnTuTu) smartfon działa zaskakująco szybko w scenariuszach codziennego użytku (oglądanie wideo online, przeglądanie Internetu, komunikacja w komunikatorach i sieciach społecznościowych). Pod zewnętrzną plastikową powłoką gadżetu pracuje pakiet prostego układu MediaTek MT6737 i 2 GB pamięci RAM, co jest typowym zestawem komponentów dla klasy pracowników państwowych.

Smartfon został wyposażony w 5-calowy wyświetlacz HD (1280x720 pikseli), który notabene pokryty jest szkłem ochronnym z efektem 2.5D Gorilla Glass 5. generacji. Z górnej ramki nad ekranem użytkownik urządzenia jest monitorowany przez „wizjer” aparatu do selfie, który ma do dyspozycji system automatycznego ustawiania ostrości. Odpowiednikiem pod względem rozdzielczości jest moduł aparatu głównego 8 MP.

Według użytkowników, aby osiągnąć miano idealnego pracownika państwowego, w Nokii 3 brakuje skanera linii papilarnych i większej pojemności wbudowanego akumulatora, którego zapasy energii (2630 mAh) wystarczą na dokładnie jeden dzień pracy na baterii. gadżet. Jednocześnie właściciel modelu nie będzie musiał poświęcać miejsca na instalację drugiej karty SIM - osobne sloty na parę kart operatorów komórkowych oraz dysk w standardzie microSD znacznie upraszczają życie właścicielowi modelu i nie nie zmuszają go do trudnego wyboru między zwiększeniem pojemności pamięci wewnętrznej (16 GB) a możliwością zaoszczędzenia na rozmowach i spotkaniach w Internecie za pośrednictwem mobilnych sieci danych.

Samsung Galaxy J5 z 2016 roku nie jest najświeższym rozwiązaniem, ale podczas swojej długiej obecności na sklepowych półkach nadal nie straci na aktualności w oczach niewymagających użytkowników.

Smartfon przyciąga uwagę swoją osobą dzięki optymalnej równowadze cech i kilku zaletom jednocześnie. Oceńcie sami, znalezienie pracownika budżetowego z 5,2-calowym wyświetlaczem SuperAMOLED (choć w formacie HD), chipem NFC i kilkoma przyzwoitymi kamerami z własną lampą błyskową dla każdego z modułów nie jest łatwym zadaniem. Dodatkowo pod zdejmowaną plastikową osłoną model skrywa przed wzrokiem ciekawskich trójkę osobnych gniazd na 2 karty SIM i pendrive'a microSD.

Na czele Samsung Galaxy J5 2016 nie jest najbardziej aktualnym, ale sprawdzonym i licznym użytkownikiem chipa Snapdragon 410. Nie trzeba czekać z „żelaznym” pakietem, aby wesprzeć wykonywanie poważnych zadań, ale generalnie urządzenie działa szybko, bez opóźnień i spowolnień w interfejsie.

Wracając do aparatów, należy zwrócić uwagę na ich wysoki współczynnik przysłony - f/1,9, który dotyczy zarówno głównego fotomodułu (13 MP), jak i przedniego (8 MP). Oba aparaty są mile zaskoczone jakością i szczegółowością obrazu. Nie mniej przyjemne wrażenia pozostawia żywotność baterii gadżetu - półtora do dwóch dni pełnej aktywności na jednym ładowaniu baterii o pojemności 3100 mAh. Zmodernizowana wersja modelu w obliczu Samsung Galaxy J5 16 GB / 2 GB ma prawie ten sam zestaw parametrów, uzupełniony o skaner linii papilarnych w klawiszu Home i bardziej aktualne upchanie. Ale jeśli cena jest priorytetem, obie innowacje można spokojnie pominąć, preferując wersję 2016.

Pierwsza generacja Sony Xperia L 8 GB / 1 GB , który wszedł na rynek w 2013 roku, nie ma nic wspólnego z obecnym przedstawicielem linii smartfonów L. Zupełne przeciwieństwa.

Mobilne gadżety Sony są łatwo rozpoznawalne wśród swoich rówieśników dzięki prostokątnemu wyglądowi. Nie było wyjątkiem od tej reguły i Sony Xperia L1, która jest ubrana w kanciasty „garnitur” z miękkiego w dotyku plastiku. Około 75% powierzchni przedniego panelu urządzenia zajmuje duży 5,5-calowy wyświetlacz z wąskimi bocznymi ramkami, a także charakterystycznie szerokim czołem i podbródkiem. Obraz jest wyświetlany na ekranie w nie najwyższej rozdzielczości (1280x720 pikseli), jednak fabryczna kalibracja matrycy IPS, na podstawie której zbudowany jest wyświetlacz, jest wykonywana na wysokości.

Smartfon należy do niewielkiego oddziału pracowników państwowych, którzy pożyczyli od starszych braci nowomodny port USB Type-C z obsługą dwukierunkowego połączenia kablowego. Ale z jakiegoś powodu model jest pozbawiony skanera linii papilarnych, więc będziesz musiał chronić dane osobowe przed nieautoryzowanym dostępem w staromodny sposób - odwołując się do hasła lub wzoru. We wbudowanej pamięci smartfona o łącznej pojemności 16 GB nieco ponad połowa (9 GB) jest przeznaczona na przechowywanie danych użytkownika, ponieważ gadżet został „podniesiony” z obsługą rozszerzania wolnego miejsca poprzez zainstalowanie pendrive microSD bez uszczerbku dla zajętości slotów na 2 karty SIM.

Praca Sony Xperia L1 jest „prowadzona” przez podkręcony układ MediaTek MT6737 z prefiksem T (Turbo) w nazwie. W połączeniu z 2 GB pamięci RAM sprzęt smartfona zdobywa w teście AnTuTu 38 tysięcy punktów, co biorąc pod uwagę klasę urządzenia, jest wynikiem całkiem przyzwoitym. „Ciężkie” gry o takim „nadziewaniu” są oczywiście zbyt trudne, ale z hukiem radzą sobie ze zwykłymi zadaniami.

Aparaty na uzbrojeniu smartfona (główny fotomoduł 13 MP i szerokokątny aparat przedni o rozdzielczości 5 MP) robią dobre zdjęcia w dobrych warunkach oświetleniowych. Roszczenia mogą czasami być przedstawiane tylko w szczegółach na krawędziach ramy. Na szczególny szacunek zasługują skuteczne algorytmy oszczędzania energii, dzięki którym na jednym ładowaniu skromnej baterii o pojemności 2620 mAh model jest w stanie owocnie pracować przez 2 dni z rzędu.

„Młodszy brat” urządzenia Huawei GR5 2017 32 GB / 3 GB okazał się prawie do niej podobny, z wyjątkiem zmniejszonej do 5,2 cala przekątnej ekranu i straconego drugiego „oka” głównego aparatu, które jednak nie uniemożliwić uzyskanie przyzwoitej jakości zdjęć.

Korpus smartfona to „kanapka” szklanych paneli. Czy to ładnie wygląda? Zdecydowanie tak. Jednak z punktu widzenia zabrudzonych powierzchni etui nie można nazwać praktycznym, zwłaszcza ze względu na brak powłoki oleofobowej na górze wyświetlacza. Rozdzielczość ekranu odpowiada formatowi FullHD (1920x1080 pikseli), można go też pochwalić za jasne i bogate odwzorowanie kolorów(niestety bez obsługi zmiany temperatury barwowej w ustawieniach).

Huawei P8 Lite 2017 jest oparty na autorskim chipsecie HiSilicon Kirin 655, procesorze średniej klasy z 8 rdzeniami. Pomagając mu zapewnić 3 GB pamięci RAM i grafikę Mali-T830 MP2. Szybkość smartfona w codziennych zadaniach nie jest zadowalająca, ale w grach wszystko zależy od optymalizacji oprogramowania dla tego układu przez deweloperów. Powłokę oprogramowania na pokładzie modelu reprezentuje siódma wersja Androida, zmodyfikowana za pomocą zwiniętej powłoki EMUI 5.0.

Jednym z „chipów” rodziny smartfonów Huawei jest rozbudowana funkcjonalność czytnika linii papilarnych, który odpowiada nie tylko za uwierzytelnianie posiadacza urządzenia za pomocą odcisku palca, ale także za zarządzanie gestami(przesuwając palcem po powierzchni skanera, można przewijać zdjęcia, odbierać połączenia przychodzące itp.). Firma z tyłu mobilnego gadżetu to obiektyw głównego aparatu - fotomoduł 12 MP z przysłoną f/2.2. Wraz z przednim aparatem 8 MP zbiera pochwały podczas fotografowania w ciągu dnia, a w ciemności należy liczyć na zadowalający wynik jakościowy.

Urządzenie zasilane jest przez wbudowaną baterię 3000 mAh. Na całkowicie napełnionym zbiorniku akumulatora model może wytrzymać bez ładowania przez 1-2 dni (w zależności od aktywności użytkownika). Podsumowując, Huawei P8 Lite 2017 pozostaje do zaliczenia do kohorty pewnych siebie „twardych orzechów”, z których użytkownik będzie mógł skorzystać ze znajomości, co przejawia się np. wyposażeniem smartfona w Chip NFC (jak korzystać z tego modułu szczegółowo opisałem w artykule „Po co Ci chip NFC w smartfonie?

W nowo wybitej hierarchii smartfonów Motoroli, które, jak wiadomo, niedawno trafiły pod skrzydła Lenovo, seria urządzeń E zajmuje pośrednie ogniwo między oderwaniem się pracowników państwowych a klasą średnią. Jej najjaśniejszym przedstawicielem jest wielkoformatowe urządzenie Moto E4 Plus.

Siłą smartfona jest długa żywotność baterii, którą ułatwia kilka istotnych czynników jednocześnie. Po pierwsze, mobilny gadżet ma pojemną baterię 5000 mAh, a po drugie, urządzenie działa pod kontrolą systemu Android 7.1 bez uciążliwych dodatków na górze systemu. Orientacja smartfona poza grami dopełnia obrazu, a zatem sprzęt, który nie ma tendencji do „pożerania” naładowania baterii - pakiet układu MediaTek MT6737 i 2 GB pamięci RAM nakłada ograniczenia na gry, ale w codziennym użytkowaniu wykazuje przyzwoitą wydajność.

Ekran Motoroli Moto E4 Plus rozciągnął się po przekątnej na odległość 5,5 cala. Jednak jego rozdzielczość, biorąc pod uwagę duży rozmiar, pozostawia wiele do życzenia - obraz wyświetlany jest w formacie HD (1280x720 pikseli). Mimo to ekran zasługuje na pochlebne słowa dotyczące jasnych i nasyconych kolorów, a także szerokich kątów widzenia.

Przestrzeń pod wyświetlaczem została oddana skanerowi linii papilarnych, ale nie prosta, ale o rozbudowanej funkcjonalności. Może być używany jako dotykowy przycisk nawigacyjny, a klawisze ekranowe są usuwane. Wreszcie, szczególną uwagę zwraca się na chip NFC, który nieczęsto znajduje się na pokładach pracowników państwowych. Jedynie aparaty w Moto E4 Plus wypadły przeciętnie, ale nawet przy odpowiedniej zręczności i bezpośrednich rękach fotografa, dają wysokiej jakości efekt przy fotografowaniu w dość dobrych warunkach oświetleniowych. A od pewnego siebie pracownika państwowego nie wymaga się więcej.