Porównanie MPM MOP-17 vs MPM MGO-13

Energia elektryczna, pobierana przez urządzenie podczas pracy. Urządzenie o większej mocy, przy wszystkich innych takich samych wskaźnikach, spędza mniej czasu na przygotowanie do gotowości; jednocześnie wysokie zużycie energii elektrycznej często jest rekompensowane szybkością przygotowywania (innymi słowy, urządzenie po prostu nie ma czasu na „zjedzenie” dużej ilości energii). Jednak takie urządzenie będzie też kosztować więcej. Dlatego sensowne jest szukanie takiej techniki głównie w tych przypadkach, gdy „liczy się każda dodatkowa sekunda” - na przykład, jeśli toster jest kupowany do kawiarni lub jadalni, gdzie trzeba gotować szybko i w dużych ilościach.

Należy również pamiętać, że w przypadku urządzenia o dużej pojemności nieuchronnie wymagana będzie wyższa moc.

- Automatyczne centrowanie. Funkcja spotykana w tosterach (patrz Rodzaj). Dzięki automatycznemu centrowaniu każda kromka chleba podczas pieczenia umieszczana jest na środku komory, w tej samej odległości od elementów grzejnych i smażona równomiernie z obu stron.

- Nagrzewanie. Tryb pracy tostera (patrz „Rodzaj”), w którym produkt nie jest smażony, a jedynie lekko podgrzewany. Funkcja ta może być przydatna np. do podgrzewania wcześniej przygotowanych tostów.

- Rozmrażanie. Funkcja używana w tosterach (patrz „Rodzaj”) mrożonego chleba. Nie możesz od razu usmażyć taki chleb, najpierw musisz go rozmrozić; najłatwiej można zrobić to w tym samym tosterze przy użyciu specjalnego trybu rozmrażania.

- Funkcja wysokiego podnoszenia. Możliwość podniesienia przygotowanego tostu powyżej standardowej wysokości. Funkcja ta jest przydatna podczas opiekania małych kromek chleba, które w innym przypadku trudno byłoby wyjąć z gorącego tostera.

- Smażenie jednostronne. Możliwość opiekania tostów tylko z jednej strony. Funkcja ta przydaje się np. przy robieniu tostów z końcówki chleba - z jednej strony nie trzeba już ją opiekać.

- Wskaźnik gotowości. Zewnętrzny wskaźnik (zwykle świetlny) sygnalizujący koniec przygotowania. Zwróć uwagę, że w tradycyjnych tosterach (patrz „Ro...dzaj”) funkcja ta jest stosunkowo rzadka - zamiast tego sygnałem jest charakterystyczne „podskakiwanie” tostów w przegródkach, któremu towarzyszy dość głośne kliknięcie lub nawet dodatkowy dźwięk.

- Ochrona przed przegrzaniem. System bezpieczeństwa, który automatycznie wyłącza urządzenie, gdy element grzejny lub obudowa osiągnie krytyczną temperaturę. Pozwala to uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji, takich jak awaria urządzenia lub pożar.

— Ruszt do podgrzewania bułek. Urządzenie do podgrzewania wypieków, których ze względu na swój kształt nie można umieścić bezpośrednio w przegródce roboczej tostera - na przykład, bułki czy rogaliki. Instaluje się na tosterze; nagrzewanie w tym przypadku następuje z powodu strumieni gorącego powietrza, wytwarzanych podczas pracy elementów grzejnych.

— Kratka do tostów sandwich. Obecność w zestawie tostera specjalnej kratki, która umożliwia smażenie kanapek. Wykonana jest podobnie do grilla tylko o niewielkich rozmiarach - kanapka jest zaciśnięta z obu stron, aby nic z niej nie wypadło. Taka konstrukcja jest umieszczana w tosterze i tam danie przygotowuje się do wymaganej konsystencji.

— Formy do kanapek. Płytki z charakterystycznymi trójkątnymi wcięciami do robienia klasycznych tostów sandwich (kanapek zamkniętych); można je jednak wykorzystać również do innych celów, na przykład, do pieczywa. Z definicji wszystkie opiekacze do kanapek są wyposażone w podobne płytki (patrz „Rodzaj”), mogą być również dostarczane w zestawie z gofrownicami i innymi podobnymi urządzeniami.

— Gofrownica. Urządzenie do robienia gofrów ma postać dwóch płytek o charakterystycznej reliefowej powierzchni (na przykład, „w kwadraciki”). Takimi płytkami mogą być uzupełnione nie tylko urządzenie do gotowania gofrów (patrz „Rodzaj”), jednak ta...kże inne rodzaje urządzeń kuchennych - w szczególności, opiekacze do kanapek.

— Gofrownica (wiedeńskie gofry). Gofrownica do wyrobu gofrów wiedeńskich (austriackich) wyróżnia się konstrukcją części grzewczej. Wypieki uzyskane w komorze grzewczej wyglądają jak duże, grube i puszyste wafle. W przeciwieństwie do klasycznych gofrów, wiedeńskie gofry są bardziej miękkie. Często są używane jako baza do robienia ciast lub po prostu podawane z dodatkowymi kremami, cukrem itp.

— Gofrownica (cienkie gofry). Gofrownica do robienia cienkich gofrów posiada specjalną część grzewczą, która umożliwia wypiekanie cienkich ciastek z drobnym nacięciem waflowym. Cienkie gofry służą głównie do wyrobu rurek ze skondensowanym mlekiem (toffi) lub innym kremem. Na bazie takich cienkich ciastek można przygotować wielowarstwowe gofry, ciasta, ciasteczka i inne potrawy.

— Grill. Urządzenie w postaci płytek (lub jednej płytki) o żebrowanej powierzchni; po podgrzaniu taka powierzchnia pozostawia charakterystyczne smażone smugi na produkcie. Grille występują głównie w opiekaczach do kanapek, rzadziej w innych urządzeniach o podobnej konstrukcji (patrz „Rodzaj”). Funkcja ta wykorzystywana jest głównie do podgrzewania i lekkiego smażenia - np. podczas przygotowywania gorących kanapek, tortilli z nadzieniem itp. Teoretycznie grill można wykorzystać do poważniejszych zadań, takich jak przygotowanie steków - jednak w praktyce, nie wszystkie modele dopuszczają taką możliwość.

— Do orzechów. Płytka do robienia ciasteczek orzeszków. Na jednej połowie takiego urządzenia znajdują się wgłębienia na połówki orzeszków, druga strona pełni rolę ciężaru, który formuje „skorupki”. Z definicji orzesznice są wyposażone w podobną płytkę (patrz „Rodzaj”), jednak można ją również znaleźć w innych typach urządzeń kuchennych.

— Do babeczek. W tym przypadku babeczki to zazwyczaj zwykłe muffiny – ciastka o stosunkowo niewielkich rozmiarach, z zaokrągloną górą i lekko zwężającą się podstawą. Oprócz urządzeń do wypieku babeczek, płytki tego typu można znaleźć wśród opiekaczy do kanapek (patrz „Rodzaj”). (patrz „Rodzaj”).

— Do pączków. Płytki tego typu posiadają zazwyczaj pierścieniowe wgłębienia do wypieku charakterystycznych „bajglanych” pączków. Istnieją jednak inne opcje, a niektóre urządzenia mogą być wyposażone w kilka płytek jednocześnie, do pączków o różnych kształtach. Tego typu płytki stosuje się nie tylko w urządzeniach do pączków (patrz Rodzaj), ale także w niektórych opiekaczach do babeczek i kanapek.

— a href="/list/102/pr-31758/">Do omletu. Tradycyjna forma omletów jest półokrągła; ten sam kształt mają wgłębienia w płytkach. Zwróć uwagę, że dzięki pewnym poprawkom na takich płytkach można również przygotować inne potrawy - na przykład, calzone lub tortille. — Do ciastek. Wymienne płytki lub formy do pieczenia ciastek o różnych kształtach. Opiekacze do kanapek, niektóre opiekacze do muffinek i gofrownice mogą być wyposażone w podobne formy.

Oprócz wymienionych powyżej, nowoczesne urządzenia kuchenne mogą być wyposażone w inne rodzaje płytek.

Oddzielny schowek na przewód zasilający pozwala schować przewód zasilający w korpusie urządzenia, co znacznie ułatwia przechowywanie i transport. Jednocześnie taki schowek można również uzupełnić o urządzenie do równomiernego nawijania - zapewnia to nie tylko dodatkową wygodę, ale także chroni przewód przed załamaniami.

Główny materiał użyty w korpusie urządzenia.

— Plastik. Niedrogi, a jednocześnie całkiem praktyczny i funkcjonalny materiał. Plastik jest lekki, dobrze nadaje się do części o skomplikowanych kształtach, można mu nadać dowolny kolor. Również w tym przypadku zaletą jest niska przewodność cieplna - pomaga to zaoszczędzić energię i zmniejsza ryzyko poparzenia się, dotykając obudowę z zewnątrz. Plastik jest gorszy od metalu pod względem wytrzymałości i odporności na zarysowania, jednak te momenty wpływają głównie na wygląd urządzenia i nie są krytyczne. Z poważniejszych wad można zauważyć odporność obudów z tworzyw sztucznych na niskie temperatury, co wymaga zastosowania dodatkowej izolacji termicznej i czyni je mniej niezawodnymi w przypadku awarii. Materiał ten jest spotykany w modelach we wszystkich przedziałach cenowych, ale jest szczególnie popularny wśród stosunkowo niedrogich urządzeń.

— Stal. Korpusy stalowe wyróżniają się przede wszystkim wysoką wytrzymałością i niezawodnością, są znacznie lepsze od plastikowych pod względem odporności na zarysowania i bez większych trudności wytrzymują wysokie temperatury. Ponadto stal wygląda całkiem solidnie. Oprócz tego, materiał ten jest zauważalnie droższy, dlatego całkowicie metalowe obudowy są spotykane głównie wśród modeli ze średniej i wyższej półki cenowej. A w niedrogich urządzeniach stal jest zwykle używana jako dodatkowa (w rzeczywistości...- dekoracyjna) pokrycie na plastiku lub tylko w części obudowy (zwykle w pobliżu grzejnika, gdzie wymagana jest zwiększona niezawodność).

— Szkło. Nie ma sensu robić korpusy urządzeń kuchennych w całości ze szkła, mówimy więc o osobnych szklanych częściach – najczęściej przednich i tylnych paneli; reszta korpusu wykonana jest z metalu i/lub tworzywa sztucznego. Szklane wstawki nadają urządzeniu niecodzienny wygląd – przez nie widać „nadzienie” urządzenia bez otwierania jego obudowy. Jednocześnie taka konstrukcja jest droga i nie ma praktycznych zalet w porównaniu z bardziej tradycyjnymi materiałami; a samo szkło, nawet hartowane i żaroodporne, wciąż jest dość delikatnym materiałem. Dlatego takie korpusy są spotykane niezwykle rzadko, głównie w modelach designerskich.