Porównanie Vinga S50UHD25B 50 " vs Hisense 50A7100F 50 "

Rodzaj matrycy zastosowanej w telewizorze. Wśród nich na największą uwagę zasługują OLED, QLED i NanoCell, które można znaleźć w telewizorach z odpowiedniego przedziału cenowego. Teraz bardziej szczegółowo o każdym z nich i o innych, bardziej klasycznych opcjach:

— OLED. Telewizory z ekranami wykorzystującymi organiczne diody elektroluminescencyjne. Takie diody LED mogą służyć zarówno do podświetlania tradycyjnej matrycy LCD, jak i jako elementy, z których zbudowany jest ekran. W pierwszym przypadku przewagą OLED nad tradycyjnym podświetleniem LED jest kompaktowość, wyjątkowo niski pobór mocy, równomierność podświetlenia, a także doskonała jasność i kontrast. A w matrycach w całości składających się z OLED zalety te są jeszcze wyraźniejsze. Głównymi wadami telewizorów OLED są wysoka cena (która jednak stale spada wraz z rozwojem i udoskonalaniem technologii), a także podatność pikseli organicznych na wypalanie się przy długotrwałej transmisji statycznych obrazów lub obrazów ze statycznymi elementami (logo kanału telewizyjnego, panel informacyjny itp.).

— QLED. Telewizory z ekranami wykorzystującymi technologię kropek kwantowych - QLED. Takie ekrany różnią się od zwykłych matryc LED konstrukcją podświetlenia: wielowarstwowe filtry barwne w takim podświetleniu zastępowane są powłoką cienkowarstwową, przepuszczającą światło na bazie nanocząstek, a tradycy...jne białe diody LED - niebieskimi. Pozwala to osiągnąć znaczny wzrost jasności i nasycenia kolorów przy jednoczesnej poprawie jakości odwzorowania kolorów, dodatkowo zmniejsza grubość i zmniejsza pobór mocy ekranu. Wadą matryc QLED jest tradycyjna - wysoka cena.

— QD-OLED. Modyfikacja technologii "kropek kwantowych" (QLED) zaprezentowana przez firmę Samsung pod koniec 2021 roku jako odpowiedź na zaawansowane matryce OLED firmy LG. Z zasady działania ta technologia jest całkowicie podobna do oryginalnej QLED: niebieskie diody LED, samoświecące piksele (zamiast oświetlenia zewnętrznego) oraz „kropki kwantowe”, które pełnią rolę filtrów barwnych, lecz jednocześnie praktycznie nie osłabiają światła (w przeciwieństwie do tradycyjnych filtrów). Jednocześnie dzięki zastosowaniu szeregu zaawansowanych rozwiązań twórcom udało się osiągnąć całkiem imponującą specyfikację, znacząco przewyższającą wiele innych matryc OLED. Specyfikacja ta obejmuje szczytową jasność 1000 nitów (cd/m²), doskonały kontrast i głębię czerni, a także pokrycie kolorów w 90% zgodnie ze standardem BT.2020 i w 120% zgodnie z DCI-P3. — TN+Film. Najstarszy z typów matryc stosowanych w nowoczesnych telewizorach, jest też najprostszy i najtańszy. Oprócz niskiego kosztu zaletą TN-Film jest dobry czas reakcji. Jednocześnie jakość obrazu i oddawanie barw są stosunkowo skromne, kąty widzenia niewielkie, a rezerwa jasności niska. Dlatego opcja ta jest używana głównie w modelach niedrogich z małymi ekranami.

— IPS. Typ matrycy pierwotnie opracowany w oparciu o wysoką jakość odwzorowania kolorów. Rzeczywiście, ekrany IPS dają jasne, nasycone kolory, mają dobrą przestrzeń kolorów, wysoką jasność i szerokie kąty widzenia. Początkową wadą tej technologii był krótki czas reakcji, ale w nowoczesnych modyfikacjach IPS moment ten został praktycznie wyeliminowany. To samo dotyczy kosztów: same ekrany IPS są droższe niż TN-film, ale w nowoczesnych telewizorach różnica ta jest stosunkowo niewielka, prawie niezauważalna na tle całkowitego kosztu telewizorów. Dzięki temu matryce tego typu cieszą się sporą popularnością.

— *VA. W tym przypadku chodzi o jedną z odmian matryc, takich jak VA - MVA, PVA, Super PVA itp. Poszczególne odmiany mogą się nieco różnić właściwościami użytkowymi, ale wszystkie mają wspólne cechy. W rzeczywistości matryce *VA są opcją przejściową między klasy wysoką IPS a niedrogą TN-Film: są stosunkowo niedrogie, zapewniają dość dobre odwzorowanie kolorów i kąty widzenia do 178°. Główną wadą takich ekranów jest długi czas reakcji, ale jest on stopniowo eliminowany wraz z rozwojem i ulepszaniem technologii. Matryce *VA stosowane są w szczególności w telewizorach pozycjonowanych jako funkcjonalne i jednocześnie niedrogie modele.

— PLS. W rzeczywistości - jedna z opisanych powyżej odmian matryc IPS, opracowana przez firmę Samsung. Według producenta w takich matrycach udało się osiągnąć wyższą jasność i kontrast niż w tradycyjnych IPS, a także nieco obniżyć koszty.

— NanoCell. Matryca oparta na kropkach kwantowych. Ten rodzaj matryc jest stosowany w telewizorach LG i został po raz pierwszy zaprezentowany w 2017 roku. Matryce NanoCell wykorzystują strukturę klasycznych wyświetlaczy LCD. Ale w przeciwieństwie do tych ostatnich, używają tak zwanych kropek kwantowych zamiast klasycznego ogólnego podświetlenia tła, które zapewniają światło monochromatyczne. Technologia NanoCell pozwala zmniejszyć zużycie energii, jednocześnie zwiększając zasięg kolorów i kąt widzenia. Warto zauważyć, że matryce NanoCell nie są jedynymi, które wykorzystują technologię kropek kwantowych. Podobne rozwiązania oferują: Samsung (matryca QLED), Sony (Matryca Triluminos), Hisense (ULED).

Rodzaj powłoki ekranu telewizora.

- Matowa. W przeszłości była pierwszym rodzajem powierzchni ekranów LCD, często spotykana jest i obecnie. Ekrany z taką powłoką mają średnią charakterystykę jasności, nasycenia i jakości kolorów, są gorsze od błyszczących odpowiedników pod tym względem. Jednak matowe wykończenie ma jedną ważną zaletę: praktycznie nie ma odblasków z oświetlenia zewnętrznego. W niektórych sytuacjach może to być ważną zaletą - na przykład, jeśli telewizor jest zainstalowany naprzeciwko okna. A dla niektórych użytkowników przyjemniejsze jest patrzenie na ekran bez odblasków, chociaż obraz jest mniej wyraźny.

- Błyszcząca. Powłoka zaprojektowana w celu poprawy jasności i jakości kolorów widocznego obrazu w porównaniu do ekranów matowych. Twórcom udało się osiągnąć dany cel: „błyszczące” ekrany naprawdę zapewniają bogate kolory i jaśniejszy obraz. Główną wadą takich ekranów jest pojawianie się na nich odblasków od oświetlenia zewnętrznego - może to zepsuć całe wrażenie wizualne. W związku z tym klasyczna błyszcząca powłoka praktycznie nie jest używana w czasach teraźniejszych, jej miejsce zajęły rozwiązania antyodblaskowe (patrz poniżej).

- Błyszcząca (antyodblaskowa). Modyfikacja błyszczącego wykończenia, stworzona zgodnie z nazwą, w celu wyeliminowania głównej wady klasycznego połysku - olśnienia z zewnętrznego oświetlenia. Nie oz...nacza to, że takie ekrany w ogóle nie olśnią, ale odbicia na nich są znacznie mniejsze niż na zwykłych błyszczących. Jeśli chodzi o jakość obrazu, jest co najmniej nie gorsza, a często nawet lepsza (zwłaszcza, że takie powłoki są ciągle ulepszane). Dzięki temu najnowocześniejsze telewizory wszystkich kategorii cenowych wyposażone są w ekrany antyodblaskowe.

Maksymalna jasność obrazu, zapewniana przez ekran telewizora.

Obraz na ekranie powinien być wystarczająco jasny, aby nie trzeba było niepotrzebnie obciążać oczu, żeby go zobaczyć. Jednak zbyt duża jasność jest niepożądana — również prowadzi do zmęczenia. Jednocześnie optymalny poziom jasności zależy od warunków otoczenia: im intensywniejsze światło otoczenia, tym jaśniejszy powinien być ekran telewizora. Tak więc w słoneczny dzień ekran może wymagać maksymalnego „przekręcenia”, a wieczorem, przy słabym świetle, stosunkowo ciemny obraz będzie wygodniejszy. Ponadto zauważamy, że większe ekrany wymagają wyższej jasności, ponieważ są zaprojektowane z myślą o większej odległości od widza.

Zatem im wyższa liczba w danym punkcie, tym większą rezerwę jasności posiada ten model i tym lepiej będzie działać w intensywnym świetle zewnętrznym. Za najmniejszy wskaźnik wystarczający do mniej lub bardziej komfortowego oglądania w każdych warunkach uważa się 300 cd/m² dla modeli o przekątnej do 32 cale, 400 cd/m² dla modeli w zakresie 32 - 55 cali i 600 cd/m² dla dużych ekranów o przekątnej 60 cali i większych. W takim przypadku rezerwa jasności i tak nie będzie zbyteczną. Ale przy mniejszych wskaźnikach, być może dla wygodnego oglądania, będziesz musiał nieco przyciemnić pokój.

Poziom kontrastu statycznego, zapewniany przez ekran telewizora.

Kontrast, w znaczeniu ogólnym, jest to stosunek jasności między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może uzyskać ekran. Przy wszystkich pozostałych parametrach im wyższy jest kontrast ekranu, tym lepsza jest jakość odwzorowania kolorów i szczegółów i tym mniejsze prawdopodobieństwo, że nie będzie można zobaczyć szczegółów w zbyt jasnych lub zbyt ciemnych obszarach obrazu. Kontrast statyczny opisuje maksymalną różnicę jasności osiągalną w obrębie jednej klatki bez zmiany jasności obrazu — na tym polega jej różnica w stosunku do kontrastu dynamicznego (patrz poniżej).

Wartości kontrastu statycznego są znacznie niższe niż dynamiczne, ale cecha ta jest najbardziej „uczciwa”. Od tego zależą właściwości obrazu widocznego na ekranie w danym momencie, właśnie to ona opisuje podstawowe właściwości ekranu, bez uwzględnienia sztuczek programowych przewidzianych przez producenta we wnętrzu telewizora.

Czas reakcji można opisać jako maksymalny czas, potrzebny dla każdego piksela ekranu na zmianę jasności, innymi słowy - najdłuższy czas od przybycia sygnału sterującego na piksel do przełączenia go w określony tryb. Rzeczywisty czas przełączania może być krótszy - jeśli jasność zmieni się nieznacznie, można go obliczyć w mikrosekundach. Liczy się jednak najdłuższy czas - jest to gwarantowany wskaźnik reakcji każdego piksela.

Czas reakcji jest bezpośrednio związany przede wszystkim z liczbą klatek na sekundę (patrz odpowiedni punkt): im krótszy czas reakcji, tym większa liczba klatek na sekundę może być zapewniona na danej matrycy. Jednak rzeczywista liczba klatek na sekundę może być mniejsza niż teoretyczne maksimum, wszystko zależy od „wnętrza” telewizora. Należy również pamiętać, że ogólna jakość obrazu w dynamicznych scenach zależy przede wszystkim od liczby klatek na sekundę. Dlatego możemy powiedzieć, że czas reakcji jest parametrem pomocniczym: zwykły użytkownik rzadko potrzebuje tych danych, a w szczegółach podaje się głównie w celach reklamowych.

Nominalna moc dźwięku systemu głośników telewizora.

Im większy ekran i im większa szacowana odległość od widza, tym silniejsza musi być akustyka, aby być normalnie słyszanym. Producenci biorą to pod uwagę, co więcej, coraz częściej zapewniają też solidny zapas. Jeśli więc kupisz telewizor do oglądania w domu w cichym, spokojnym otoczeniu, możesz zignorować moc dźwięku: z pewnością wystarczy do takiego zastosowania. Sensowne jest szukanie modeli z głośnikami o dużej mocy do hałaśliwego otoczenia - na przykład kawiarni lub innej instytucji publicznej. Szczegółowe zalecenia w tej sprawie można znaleźć w specjalnych źródłach, ale tutaj zwracamy uwagę, że nawet w takich przypadkach podłączenie zewnętrznych głośników może być dobrą alternatywą.

Dekoder można ogólnie opisać jako standard, w którym zapisywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku odpowiedni dekoder musi być obsługiwany przez urządzenie. Dolby Digital i DTS były pierwszymi wersjami dekodowania wielokanałowego, później były wprowadzane nowe wersje i ulepszenia . Ostatnie etapy na 2020 rok to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

- Dolby Atmos. Dekoder, który wykorzystuje nie sztywną dystrybucję dźwięku między kanałami, lecz przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być wykorzystywany w prawie dowolnej liczbie kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanałami z takim obliczeniem, aby każdy obiekt audio był słyszalny jak najbliżej jego miejsca. Dzięki Dolby Atmos głośniki górne (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za bardzo pożądane. Jednak w skrajnych przypadkach można je sobie darować.

- DTS X. Analogicznie do opisanego powyżej Dolby Atmos, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informację o tym, gdzie (zgodnie z zamysłem reżysera) powinien znajdować się obiekt słyszalny przez użytkownika i jak powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza te informacje i określa, jak dokładnie dźwięk powinien być rozprowadzany na istniejących kanałach w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przypisany do konkretnej...liczby kanałów dźwiękowych - może być ich tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Należy również pamiętać, że dekoder ten umożliwia oddzielną regulację głośności dialogów.

Obecność funkcji teletekst w telewizorze.

Teletekst jest usługą informacyjną, która wraz ze zwykłym „obrazem” telewizyjnym umożliwia przekazywanie informacji tekstowych - wiadomości, prognozy pogody i wielu innych. W tym przypadku tekst jest podzielony na strony, między którymi można przełączać się za pomocą pilota. Funkcja ta jest dostępna nawet w analogowych transmisjach telewizyjnych, a pojawienie się telewizji cyfrowej znacznie rozszerzyło jej możliwości. Co prawda wraz z rozwojem technologii internetowych teletekst staje się coraz mniej istotny - niemniej jest nadal używany przez wiele firm telewizyjnych.