Porównanie AOC 24G2SPAE 23.8 " czarny vs AOC 24G2SAE 23.8 " czarny

Technologia, w której wykonana jest matryca monitora.

— TN+film. Najstarsza i najbardziej rozpowszechniona technologia produkowania matryc. Oryginalne monitory TN (Twisted Nematic) mają szybki czas reakcji i niski koszt, ale jakość obrazu jest przeciętna. Na przykład jakość odwzorowania barw jest niska, a idealna czerń jest generalnie niemożliwa do odtworzenia. Ponadto oryginalna technologia TN zapewnia stosunkowo małe kąty widzenia. Aby poprawić tę sytuację, na powierzchnię matrycy nakłada się specjalną folię. Te matryce nazwano „TN+film”. Monitory z taką matrycą są rozpowszechnione i niedrogie. Idealnie nadają się do wykorzystania przez niewymagających użytkowników zarówno w domu, jak i w biurze, a gracze docenią szybki czas reakcji.

— *VA (Vertical Aligment, opcje: MVA, PVA, Super MVA, Super PVA). Swego rodzaju przejściowa opcja między drogą i wysokiej jakości IPS a budżetową TN. Zapewniają dość wysokiej jakości odwzorowanie barw, w tym czerni, kąty widzenia sięgają 178°. Główną wadą matryc VA jest znaczny czas reakcji (szczególnie w przypadku monitorów MVA), przez co takie monitory stosunkowo słabo nadają się do oglądania filmów i szybkich gier. Ta wada jest stopniowo eliminowana, a najnowsze monitory VA zbliżają się do TN+film pod względem czasu reakcji.

— IPS. Początkowo techn...ologia IPS została stworzona z myślą o monitorach wysokiej klasy (w szczególności „designerskich”), dla których kluczowymi parametrami była jakość odwzorowania barw oraz szeroka przestrzeń barw. Przy tych wszystkich zaletach oryginalne matryce IPS miały szereg poważnych wad - przede wszystkim niską szybkość reakcji i imponujący koszt. W związku z tym opracowano wiele modyfikacji technologii IPS, mających w pewnym stopniu skompensować te wady.

— OLED. Monitory z ekranami wykorzystującymi organiczne diody elektroluminescencyjne - OLED. Takie diody LED można wykorzystywać zarówno do podświetlenia tradycyjnej matrycy, jak i jako elementy, z których zbudowany jest ekran. W pierwszym przypadku przewagami OLED nad tradycyjnym podświetleniem LED są kompaktowość, wyjątkowo niski pobór mocy, równomierność podświetlenia, a także doskonała jasność i kontrast. A w matrycach w całości składających się z OLED te zalety są jeszcze wyraźniejsze. Głównymi wadami monitorów OLED są: wysoka cena (która jednak stale spada wraz z rozwojem i udoskonalaniem technologii), a także podatność pikseli organicznych na wypalanie się przy transmisji statycznych obrazów przez długi czas lub obrazów ze statycznymi elementami (pasek powiadomień, zegar itp.).

— QLED. Monitory zbudowane w technologii kropek kwantowych (QLED). Ta technologia może być stosowana w różnych rodzajach matryc. Polega ona na zastąpieniu zestawu kilku filtrów barwnych stosowanych w klasycznych matrycach specjalną cienkowarstwową powłoką opartą na nanocząsteczkach, a tradycyjnych białych diod LED na niebieskie. Pozwala to na uzyskanie wyższej jasności, nasycenia kolorów i jakości odwzorowania barw przy jednoczesnym zmniejszeniu grubości i zużycia energii. Ponadto QLED dobrze nadaje się do zakrzywionych ekranów. Minusem tych zalet jest wysoki koszt.

— QD-OLED. Rodzaj hybrydowych matryc, łączących w sobie „kropki kwantowe” (Quantum Dot) i organiczne diody elektroluminescencyjne (OLED). Technologia czerpie najlepsze rozwiązania z QLED i OLED: opiera się na niebieskich diodach LED, samoświecących pikselach (zamiast zewnętrznego podświetlenia) i „kropkach kwantowych”, które pełnią rolę filtrów barwnych, ale jednocześnie prawie nie osłabiają światło (w odróżnieniu od tradycyjnych filtrów). Dzięki zastosowaniu szeregu zaawansowanych rozwiązań twórcom udało się uzyskać bardzo imponujące parametry, znacząco przewyższające wiele innych matryc OLED. Należą do nich wysoka jasność szczytowa od 1000 nitów (cd/m²), doskonały kontrast i głębia czerni, a także rozszerzona przestrzeń barw (ponad 120% gamy DCI P3). Takie matryce spotyka się głównie w drogich, zaawansowanych monitorach o dużej przekątnej ekranu.

— AHVA. Rodzaj matrycy stworzony przez AU Optronics (joint venture pomiędzy Acer i BenQ) jako rozwiązanie podobne do współczesnego IPS. Wśród kluczowych zalet tej opcji w porównaniu z analogami jest prawie całkowity brak zniekształceń kolorów pod każdym kątem widzenia.

— PLS (Plane to Line Switching). Ten rodzaj matrycy został opracowany przez inżynierów Samsunga. Opiera się na znanej technologii IPS. Pod pewnymi względami, a mianowicie: jasność i kontrast PLS przekracza IPS o 10%. Głównym celem stworzenia nowego typu ekranów było obniżenie kosztu matrycy, zdaniem dewelopera koszt produkcji został obniżony o 15%, co wpłynie pozytywnie na ostateczną cenę monitorów w porównaniu z odpowiednikami IPS.

— IGZO. Technologia wprowadzona przez firmę Sharp w 2012 roku. Kluczową różnicą pomiędzy matrycami IGZO a klasycznymi matrycami LCD jest to, że w warstwie aktywnej (odpowiedzialnej za tworzenie obrazu) zastosowano nie krzem amorficzny, a materiał półprzewodnikowy na bazie tlenku indu, galu i cynku. Umożliwia to tworzenie ekranów o niezwykle krótkim czasie reakcji i dużej gęstości pikseli, a ta technologia jest uważana za dobrze dopasowaną do ekranów o ultrawysokiej rozdzielczości. Przy tym wszystkim cechy odwzorowania barw pozwalają na stosowanie monitorów IGZO nawet w profesjonalnym polu, a pobór mocy jest bardzo niski. Główną wadą tej odmiany jest jej wysoki koszt.

- UV2A. Technologia LCD opracowana przez firmę Sharp i wprowadzona w 2009 roku. Jedną z kluczowych cech matryc UV2A jest to, że są zbudowane na ciekłych kryształach wrażliwych na światło ultrafioletowe. I to właśnie promieniowanie UV jest wykorzystywane jako sygnał sterujący – zapewnia to, że kryształy obracają się we właściwym kierunku, tworząc obraz. Techniczne cechy takich układów są takie, że położenie poszczególnych kryształów można regulować z niezwykle dużą dokładnością – nawet do kilku pikometrów (przy wielkości samych kryształów około 2 nm). Według producenta zapewnia to dwie kluczowe korzyści: brak „wycieku” podświetlenia oraz lepszą transmisję światła przy „otwartych” kryształach. Pierwsza pozwala osiągnąć bardzo głęboką i bogatą czerń, druga zapewnia doskonałą jasność przy niskim zużyciu energii, a w połączeniu te dwie cechy umożliwiają tworzenie ekranów o bardzo wysokim współczynniku kontrastu statycznego - aż 5000:1. Jednocześnie zwracamy uwagę, że rzeczywiste cechy kontrastu w monitorach UV2A mogą być zauważalnie skromniejsze – wszystko zależy od specyfikacji konkretnej matrycy oraz cech, które producent był w stanie lub uznał za konieczne zapewnić.

- Mini LED IPS. Odmiana znanej matrycy IPS, która jest oświetlona szeregiem diod LED o zmniejszonych rozmiarach. Mały kaliber poszczególnych źródeł światła (około 100-200 mikronów) pozwala na formowanie znacznie większej liczby stref kontrolowanego lokalnego ściemniania ekranu. Razem zapewnia to lepszą jasność, kontrast, nasycenie kolorów i głębię czerni oraz podnosi poprzeczkę dla technologii HDR.

- Mini LED VA. Odmiana matryc VA z systemem podświetlenia Mini LED. Składa się z mnóstwa maleńkich diod LED, które ze względu na swoją liczbę tworzą wielokrotnie więcej lokalnych stref przyciemniania ekranu niż standardowe płótna. W rezultacie panele VA z podświetleniem Mini LED mogą pochwalić się lepszym odwzorowaniem kolorów, imponującą głębią czerni i znacznie poprawioną wydajnością treści HDR.

- Mini LED QLED. Za płaszczyzną paneli QLED w monitorach z systemem podświetlenia Mini LED kryją się tysiące miniaturowych diod LED nie większych niż 200 mikronów, które dzielą ekran na bardzo wiele stref z kontrolowanym, lokalnym ściemnianiem. Można je indywidualnie przyciemniać w celu pełnego wyświetlania treści HDR z jasnym światłem i głęboką czernią.

Maksymalna jasność zapewniana przez ekran monitora.

Monitor o dużej jasności warto wybierać przede wszystkim wtedy, gdy urządzenie ma być używane w jasnym otoczeniu - na przykład gdy światło słoneczne wpada do miejsca pracy. Takie oświetlenie może „zagłuszyć” przyciemniony obraz, przez co praca jest niewygodna. W innych warunkach wysoka jasność ekranu bardzo męczy oczy.

Większość współczesnych monitorów jest w stanie zapewnić około 200 - 400 cd/m2 - to zwykle wystarcza nawet w słońcu. Jednak są też wyższe wartości: na przykład w panelach LCD (patrz „Rodzaj”) jasność może osiągać kilka tysięcy cd/m2. Jest to konieczne biorąc pod uwagę specyfikę takich urządzeń - obraz musi być wyraźnie rozpoznawalny z dużej odległości.

Kontrast statyczny zapewniany przez ekran monitora.

Parametr ten opisuje różnicę między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może wyświetlić ekran. Jednocześnie, w przeciwieństwie do kontrastu dynamicznego (patrz poniżej), różnica jest wskazywana pod warunkiem, że jasność podświetlenia ekranu pozostaje niezmieniona. Innymi słowy, jest to kontrast, który można osiągnąć w ramach jednej klatki. Kontrast statyczny jest nieuchronnie niższy niż dynamiczny. Jednak to on opisuje podstawowe możliwości ekranu.

Minimalny statyczny współczynnik kontrastu dla akceptowalnej jakości obrazu wynosi 250:1, ale nawet najskromniejsze współczesne monitory dają około 400:1 (i wartość 1000:1 nie należy do najwyższej klasy), a w modelach z wyższej półki wskaźnik ten może osiągnąć 2000:1, a nawet więcej.

Dynamiczny kontrast zapewniany przez ekran monitora.

Dynamiczny kontrast to różnica między najjaśniejszą bielą przy maksymalnej jasności podświetlenia a najgłębszą czernią przy minimalnej. W ten sposób wskaźnik ten różni się od statycznego kontrastu, który jest wskazywany przy stałym poziomie podświetlenia (patrz powyżej). Dynamiczny kontrast można wyrazić bardzo imponującymi liczbami (w niektórych modelach ponad 100000000:1). Jednak w praktyce liczby te są słabo skorelowane z tym, co widzi widz: prawie niemożliwe jest osiągnięcie takiej różnicy w ramach jednej klatki. Dlatego kontrast dynamiczny jest częściej reklamą niż praktycznie istotnym wskaźnikiem, często jest wskazany właśnie w nadziei, że zrobi wrażenie na niedoświadczonym nabywcy. Jednocześnie zauważamy, że istnieją technologie inteligentnego podświetlenia, które pozwalają zmienić jego jasność w określonych obszarach ekranu i uzyskać wyższy kontrast w jednej klatce niż deklarowany statyczny; technologie te można znaleźć głównie w monitorach klasy premium.

Przestrzeń barw monitora według modelu kolorów Adobe RGB.

Dowolna przestrzeń barw jest wskazywana w procentach, ale nie w odniesieniu do całej gamy widocznych kolorów, ale w odniesieniu do warunkowej przestrzeni barw (modelu kolorów). Wynika to z faktu, że żaden współczesny ekran nie jest w stanie wyświetlić wszystkich kolorów widocznych dla ludzi. Niemniej jednak im większa przestrzeń barw, tym szersze możliwości monitora, tym lepsze odwzorowanie barw.

W szczególności model kolorów Adobe RGB został pierwotnie opracowany do użytku w druku; zakres kolorów, które obejmuje, odpowiada możliwościom profesjonalnego sprzętu poligraficznego. W związku z tym wsparcie dla tego modelu i szeroka przestrzeń barw zgodnie z nim są ważne przede wszystkim, jeśli monitor jest używany do projektowania i układu wysokiej jakości produktów drukowanych. W najbardziej zaawansowanych ekranach wskaźnik ten może wynosić 99% lub więcej. Jednocześnie zauważamy, że Adobe RGB jest szerszy niż popularny sRGB, a wartości procentowe dla tego modelu są mniejsze: na przykład 99% dla RGB często daje tylko około 87% dla Adobe RGB.

Przestrzeń barw monitora zgodnie z modelem kolorów DCI P3.

Dowolna przestrzeń barw jest wskazywana w procentach, ale nie w odniesieniu do całej gamy widocznych kolorów, ale w odniesieniu do warunkowej przestrzeni barw (modelu kolorów). Wynika to z faktu, że żaden współczesny ekran nie jest w stanie wyświetlić wszystkich kolorów widocznych dla ludzi. Niemniej jednak im większa przestrzeń barw, tym szersze możliwości monitora, tym lepsze odwzorowanie barw.

DCI P3 to profesjonalny model kolorystyczny używany głównie w kinach cyfrowych. Jest zauważalnie bardziej rozbudowany niż standardowe sRGB, co daje wyższą jakość i dokładniejsze kolory. W związku z tym wartości procentowe są mniejsze - na przykład 115% pokrycia w sRGB odpowiada około 90% pokrycia w DCI P3; w najbardziej zaawansowanych współczesnych monitorach pokrycie według tego standardu wynosi 98 - 100%. Jednocześnie obsługa DCI-P3 nie jest tania, dlatego znajduje się głównie w wysokiej klasy monitorach profesjonalnych i gamingowych.

- Wejście mini-Jack (3,5 mm). Wejście audio ze standardowym złączem mini-Jack 3,5 mm. Z reguły wygląda jak gniazdo, do którego podłączona jest wtyczka mini-Jack ze źródła sygnału. Sam sygnał z takiego wejścia może być doprowadzony albo do wbudowanych głośników monitora, albo do wyjścia audio (patrz poniżej).

- Wyjście mini-Jack (3,5 mm). Analogowe wyjście audio za pomocą standardowego gniazda mini-Jack 3,5 mm. Zwykle jest uniwersalne, można je wykorzystać zarówno do podłączenia słuchawek, jak i jako wyjście liniowe dla głośników komputerowych lub innej aktywnego sprzętu audio. Obecność gniazda audio na monitorze jest wygodna, ponieważ taki port jest zwykle bliżej użytkownika niż wyjścia karty dźwiękowej i łatwiej jest podłączyć słuchawki lub głośniki bezpośrednio do monitora niż przeciągać przewód do jednostki systemowej.

- LAN. Standardowe złącze do przewodowego połączenia z sieciami komputerowymi. Obecność takiego wejścia w większości przypadków zmienia monitor w urządzenie sieciowe: każdy użytkownik sieci z odpowiednimi prawami dostępu może wyświetlać na nim obraz. Innym zastosowaniem LAN jest bezpośrednie połączenie z innym urządzeniem. Przykładowo w ten sposób można podłączyć laptopa z wyjściem LAN bez odłączania monitora od komputera stacjonarnego (do którego można go podłączyć np. poprzez interfejs DVI). Niektór...e szczególnie zaawansowane modele mają wbudowane narzędzia programowe, które umożliwiają korzystanie z sieci lokalnej do przeglądania zawartości urządzeń podłączonych do tej sieci, a nawet korzystanie z niektórych usług internetowych bezpośrednio z monitora, bez korzystania z komputera jako takiego.

- Kompozytowe. Jedno z najprostszych i najpopularniejszych analogowych wejść audio/wideo. Podobnie jak komponentowe, wykorzystuje trzy przewody i w standardowej postaci składa się z trzech złączy RCA; w niektórych monitorach oba interfejsy mogą być nawet realizowane za pomocą jednego zestawu złączy, przełączanych w ustawieniach w tryb „komponentowy” lub „kompozytowy”. Osobliwością tego standardu jest to, że pozwala na przesyłanie zarówno obrazu, jak i dźwięku: jeden z przewodów służy do analogowego sygnału wideo, a dwa pozostałe odpowiadają za lewy i prawy kanał stereo. Co prawda, interfejs kompozytowy jest uważany za przestarzały: ze względu na transmisję wideo jednym kablem jakość i odporność na zakłócenia obrazu są niskie i w ogóle nie ma mowy o rozdzielczościach HD. Z drugiej strony, takie wyjścia są nadal dość popularne w sprzęcie wideo - zarówno nowoczesnym, jak i przestarzałym (jak magnetowidy VHS). Możliwość jednoczesnego podłączenia obrazu i dźwięku jest bardzo wygodna. Jeśli jednak monitor nie ma ani wyjść audio, ani wbudowanych głośników, zwykle dostarcza okrojoną wersję tego złącza - „composite video”, z jednym gniazdem RCA.

- Koncentryczne (S/P-DIF). Wersja elektryczna interfejsu S/P-DIF: przez jedno złącze koncentryczne RCA (tulipan) w postaci cyfrowej jest przesyłany dźwięk, w tym wielokanałowy. Złącze to występuje głównie w wielkoformatowych panelach plazmowych i LCD (patrz „Rodzaj”), gdzie pełni rolę wyjścia do podłączenia zewnętrznych systemów audio - głównie kina domowego i innych zaawansowanych zestawów urządzeń wielokanałowych.

- Liniowe. Interfejs liniowy to standardowy interfejs audio do przesyłania sygnałów audio w formacie analogowym. Ogólnie rzecz biorąc, najpopularniejszym zastosowaniem tego złącza jest przesyłanie dźwięku do aktywnych głośników i/lub zewnętrznego wzmacniacza. Jednak monitory mogą zawierać zarówno wyjścia, jak i wejścia tego typu. W tym sensie interfejs liniowy jest podobny do opisanego powyżej złącza 3,5 mm; ponadto w niektórych modelach właśnie mini-Jack pełni rolę złącza liniowego.

- Optyczne. Inny rodzaj złącza S/P-DIF, oprócz opisanego powyżej wyjścia koncentrycznego. Służy do tego samego celu - do wyprowadzania wielokanałowego dźwięku na zewnętrzny sprzęt audio - jednak wykorzystuje nie kabel elektryczny, ale optyczny (światłowodowy), dzięki czemu takie połączenie absolutnie nie podlega zakłóceniom elektrycznym. Z drugiej strony, z włóknem światłowodowym należy obchodzić się ostrożnie, ponieważ może pękać w wyniku załamań lub silnego nacisku. Warto również zauważyć, że w przeciwieństwie do koncentrycznego, wyjście optyczne znajduje się zarówno w dużych, jak i stosunkowo małych monitorach.

- Port COM (RS-232). Uniwersalny interfejs cyfrowy do przesyłania różnych danych. W monitorach pełni zwykle rolę pomocniczą: pozwala na sterowanie ustawieniami ekranu z podłączonego komputera lub innego urządzenia, a w modelach z ekranami dotykowymi może służyć również do przesyłania danych z czujnika do komputera. Jest znacznie mniej rozpowszechniony niż USB, praktycznie nie jest używany w laptopach, ale ma przewagę w maksymalnej długości kabla - 15 m wobec 5 m.

 

Monitor zawiera w zestawie hub USB ze złączami USB 3.2.

Hub USB to zestaw dodatkowych portów USB w obudowie monitora, do których można podłączyć różne urządzenia peryferyjne (pod warunkiem, że monitor jest podłączony do portu USB komputera za pomocą specjalnego kabla). Ten sprzęt służy dwóm przydatnym celom. Po pierwsze, hub zwiększa liczbę dostępnych portów do podłączenia: kabel USB z monitora zajmuje tylko jeden port w komputerze, a w zamian użytkownik otrzymuje kilka złączy w monitorze. Po drugie, te złącza znajdują się blisko użytkownika, dosłownie na wyciągnięcie ręki. Jest to szczególnie przydatne podczas pracy z klasycznymi pecetami, gdzie jednostka centralna może znajdować się pod stołem lub w innym trudno dostępnym miejscu, a sięganie po nią za każdym razem w poszukiwaniu portów USB byłoby niewygodne.

Jeśli chodzi o wersję 3.2, łączy ona wszystkie wersje trzeciej generacji. W rzeczywistości ten standard obejmuje trzy specyfikacje: USB 3.2 Gen 1 (dawniej USB 3.0) z prędkością do 5 Gb/s, USB 3.2 Gen 2 (dawniej USB 3.1) z prędkością do 10 Gb/s oraz USB 3.2 Gen 2x2 z prędkością do 20 Gb/s. Hub USB 3.x w monitorze może być zgodny z którąkolwiek z tych specyfikacji, szczegóły te należy wyjaśnić osobno.