Porównanie Beeman Chief II Plus-S vs Diana Stormrider

Prędkość wylotowa, zapewniana przez karabin - to prędkość pocisku opuszczającego lufę.

Przy wszystkich pozostałych parametrach wyższa prędkość pocisku zapewnia większą odległość i celność strzału, a także ułatwia celowanie na duże odległości: pocisk leci po gładszej trajektorii i wymaga mniej regulacji wysokości, a efekt bocznego wiatru zmniejsza się wraz ze wzrostem prędkości. Z drugiej strony, wskaźnik ten bezpośrednio wpływa na cenę karabinu; a w niektórych krajach ograniczenia prawne dotyczące posiadania pneumatyki związane są m.in. z prędkością wylotową.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w najsłabszych nowoczesnych karabinach prędkość początkowa nie przekracza 150 m/s, a w najmocniejszych może wynosić 300 - 350 m/s, a nawet więcej(przypomnijmy, prędkość dźwięku wynosi 330 m/s ). Ogólnie rzecz biorąc, przy strzelaniu rozrywkowym na krótkich dystansach parametr ten nie ma większego znaczenia, a szczegółowe zalecenia dotyczące doboru pneumatyki do bardziej konkretnych sytuacji można znaleźć w specjalnych źródłach. Zauważamy tylko, że w napędach elektrycznych AEG (patrz „Rodzaj”) prędkość początkowa rzadko przekracza 150 m/s, ale odbywa się to wyłącznie ze względów bezpieczeństwa: taka „broń” jest przeznaczona do wojskowych gier taktycznych i początkowo polega na strzelaniu do ludzi, a duża prędkość byłaby niebezpieczna dla graczy, nawet z wyposażen...iem ochronnym.

Należy również pamiętać, że wskaźnik ten nie jest ściśle określony. W każdym typie pneumatyki zależy to od wagi pocisku (im lżejszy, tym szybszy); dlatego w charakterystykach zwykle wskazuje się pewną średnią prędkość dla standardowej amunicji (zwykle ważącej 0,5 g, w AEG - 0,2 g). Ponadto w karabinach wielokompresyjnych o rzeczywistej prędkości pocisku decyduje stopień napompowania, w modelach z butlą gazową - temperatura otoczenia, a w modelach PCP wyższą prędkość niż zadeklarowaną można uzyskać zastępując powietrze specjalnym gazem (na przykład, hel). Niemniej jednak, cecha ta pozwala ocenić możliwości karabinu i porównać go z innymi modelami, w tym różniącymi się typem.

A w modelach typu AEG (patrz „Rodzaj”) i innej broni airsoftowej pojemność jest podana dla standardowego magazynka, dostarczonego w zestawie; jednocześnie magazynek, z reguły, jest zdejmowany, a w razie potrzeby można go zastąpić innym o innej pojemności. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że magazynki ASG zazwyczaj dzieli się na „hi-cup” (duża pojemność) i „low-cup” (mała pojemność). Low-cup zwykle mieści do 150 kulek, a niektóre z tych magazynków mają taką samą pojemność, jak w prawdziwej broni. Ta różnorodność jest doceniana przez miłośników realizmu i doświadczonych graczy. Z kolei w „hi-cup” pojemność liczona jest już w setkach, a czasem nawet tysiącach pocisków. Są wygodne dla początkujących i niewymagających airsoftowców, jednak poważnym mankamentem takich magazynków jest hałas – kulki, znajdujące się w głównej komorze „bunkra”, zamieniają ją w grzechotkę, utrudniając ciche przemieszczanie się.

Liczba strzałów, które karabin typu PCP (patrz „Typ”) może wykonać przy jednym pełnym napełnieniu zbiornika, a model butli gazowej - z jednego standardowego naboju.

Im większa jest ta ilość, tym rzadziej będziesz musiał rozpraszać się poprzez ponowne napełnienie karabinu lub wymianę sprayu. Z drugiej strony wzrost liczby strzałów na jeden ładunek ma swoje wady. Tak więc w przypadku PCP, aby uzyskać więcej strzałów na jeden ładunek, potrzebny jest albo większy zbiornik (co wpływa na wagę, rozmiar i koszt), albo wyższe ciśnienie w zbiorniku (co może utrudnić tankowanie i ponownie wpływać na koszt). W modelach LPG wykorzystujących standardowe kanistry większa liczba strzałów oznacza zwykle mniejsze zużycie gazu na strzał, a co za tym idzie mniejszą energię wylotową i prędkość wylotową.

Warto również zauważyć, że przy ostatnich strzałach jednego tankowania ciśnienie gazu i skuteczność broni zauważalnie spadają efekt ten jest najbardziej widoczny w karabinach z butlami gazowymi, najmniej w modelach PCP z reduktorem dopływu powietrza (patrz poniżej). Tak więc liczba skutecznych strzałów z jednego tankowania nieuchronnie będzie mniejsza niż całkowita liczba strzałów.

Najwyższe ciśnienie gazu wewnątrz, jakie karabin typu PCP może wytrzymać bez konsekwencji (patrz "Typ"). Maksymalne ciśnienie w cylindrze nie wpływa zasadniczo na charakterystykę karabinu - modele o tej samej wartości mogą znacznie różnić się energią wylotową, prędkością wylotową, liczbą strzałów na ładowaniu itp. Parametr ten wskazany jest wyłącznie ze względów bezpieczeństwa – w szczególności po to, by użytkownik nie „przesadził” podczas ładowania: np. w wykorzystywanych do tego butlach ciśnienie może wahać się od 180 do 300 bar, natomiast w większości nowoczesnych pneumatyków zbiorniki są zaprojektowane na 200 bar, a podłączenie większego ciśnienia jest obarczone nieprzyjemnymi konsekwencjami.

Dla porównania: ciśnienie robocze w oponie rowerowej wynosi średnio około 3-4 barów.

Objętość zbiornika sprężonego powietrza, zainstalowanego w karabinie PCP (patrz "Typ"); jeśli są dwa zbiorniki (patrz poniżej), zwykle podaje się ich całkowitą pojemność.

Duży zbiornik pozwala na oddanie większej liczby strzałów przy jednym ładowaniu, ale nie ma tu sztywnej zależności: liczba ta będzie również zależeć od ciśnienia w zbiorniku, energii wylotowej i kilku innych specyficznych czynników. W tym sensie pojemność zbiornika ma charakter wyłącznie informacyjny. Ale to, na co wpływa bezpośrednio, to rozmiar i waga broni: większy pojemnik nieuchronnie będzie ważył więcej i zajmie więcej miejsca. Jednak tę ostatnią wadę często rekompensuje duża długość i mała średnica zbiornika - taki detal dobrze wpasowuje się w proporcje karabinu.

Jeśli chodzi o konkretne objętości, mogą one wahać się do 60 - 100 cm3 w stosunkowo prostych i niedrogich karabinach do 500 cm3 w modelach z wyższej półki; a przy obecności dwóch zbiorników ich pojemność może przekroczyć 800 cm3.

Rodzaj bezpiecznika przewidziany w konstrukcji karabinu.

Przypominamy, że bezpiecznik jest urządzeniem, które zapobiega niechcianemu strzałowi. W wiatrówkach takie urządzenie może być automatyczne lub ręczne, a w niektórych modelach w ogóle go nie ma. Oto cechy każdej opcji:

— Ręczny. Bezpiecznik, włączany i wyłączany wyłącznie ręcznie, według preferncji strzelca. Najczęstszy typ - takie mechanizmy są tak proste i niedrogie, jak to tylko możliwe. Są one nieco mniej bezpieczne niż automatyczne (patrz poniżej) i wymagają większej uwagi; jednakże nie jest trudno rozwinąć umiejętność prawidłowego posługiwania się ręcznym bezpiecznikiem. A w modelach wielostrzałowych przewaga bezpieczników ręcznych nad automatycznymi polega na tym, że nie trzeba wykonywać niepotrzebnych czynności między strzałami.

— Automatyczne. Bezpiecznik, który w pewnym momencie wyzwala się automatycznie, bez dodatkowego działania ze strony strzelca. Najczęściej takie systemy działają w ten sposób: broń automatycznie jest na bezpieczniku po napięciu spustu, a żeby oddać strzał, trzeba najpierw ręcznie wyłączyć bezpiecznik. Zapewnia to większe bezpieczeństwo, niż opisane powyżej systemy ręczne: jeśli strzelec zapomni o bezpieczniku, strzał w żadnym wypadku nie zostanie oddany. Szczególnie popularne są automatyczne bezpieczniki w karabinach z łamaną lufą (patrz „System napinania”): taki mechanizm nie pozwala na naciśnięcie spustu, dopóki strzelec...nie zakończy przeładowania. Ale w innych rodzajach pneumatyki opcja ta jest rzadka.
Ponadto, kategoria ta może obejmować systemy, które nie są bezpiecznikami w pierwotnym znaczeniu tego słowa – na przykład, mechanizm uniemożliwiający włożenie pocisku do komory karabinu PCP (patrz „Rodzaj”), jeśli on tam już jest.

— Brak. Brak jakiegokolwiek oddzielnego bezpiecznika. Taką konstrukcję można znaleźć w dwóch typach wiatrówek. Pierwszy - to model budżetowy ze sprężynową zasadą działania (w tym ze sprężyną gazową; patrz „Rodzaj”). W takich modelach bezpiecznik nie jest instalowany wyłącznie w celu uproszczenia i obniżenia kosztów konstrukcji; warto kupić taki karabin tylko wtedy, gdy przyszły właściciel dobrze zna zasady bezpieczeństwa dotyczące obchodzenia się z bronią.
Drugi rodzaj pneumatyki bez bezpieczników - to wysokiej klasy karabiny PCP przeznaczone dla profesjonalnych strzelców. Podobnie, rolę „bezpiecznika” podczas korzystania z takiej broni odgrywają wyłącznie umiejętności i doświadczenie użytkownika.

Obecność w konstrukcji karabinu bączek do broni - specjalnych zawiasów lub klips (zwykle metalowych), do których montowany jest pas pistoletu. Zazwyczaj są dwie takie pętle - z przodu i z tyłu broni. W takim przypadku najczęściej bączki do broni są instalowane z tyłu i z przodu; Taka konstrukcja jest uniwersalna, pozwala zarówno praworęcznym, jak i leworęcznym korzystać z pasa z takim samym komfortem. Istnieją również modele z bocznym ułożeniem przedniego bączka do broni - zwykle po lewej stronie przedramienia, do praworęcznego trzymania; jednak w naszych czasach takie karabiny często zapewniają możliwość przestawienia bączka na drugą stronę. Jeśli więc pneumatyka jest kupowana dla osoby leworęcznej i planowane jest wyposażenie jej w pasek, nie zaszkodzi osobno wyjaśnić cechy bączków do broni, jednak najprawdopodobniej ich konstrukcja nie spowoduje niedogodności.

Długość robocza lufy karabinu - od komory, do której ładowany jest pocisk, do końca. Najkrótsze lufy spotykane w naszych czasach mają długość nieco ponad 200 mm(a w niektórych AEG - nawet mniej niż ta wartość); najdłuższe osiągają 500-600 mm.

Istnieje stereotyp, że prędkość początkowa pocisku zależy bezpośrednio od długości lufy. Dotyczy to broni palnej – ale nie pneumatyki. Po pierwsze, w takich karabinach prędkość wylotowa zależy od wielu innych wskaźników - ciśnienia, jakości obróbki lufy, wydajności zaworów itp. Po drugie, w większości odmian takiej broni (patrz "Typ") przyspieszenie pocisku występuje tylko na pierwszych 20 - 25 cm lufy, potem ciśnienie gazu zauważalnie spada. Wyjątkiem są karabiny PCP, w których dłuższa lufa naprawdę ułatwia osiąganie większych prędkości. Jednak, na ostateczny wynik wpływa tak wiele dodatkowych czynników, że modele o tej samej długości lufy mogą znacznie się różnić prędkością początkową.

Drugim powszechnym stereotypem jest to, że dłuższa lufa poprawia celność. Dzieje się tak, jeśli dłuższa lufa pozwala na dalsze rozłożenie muszki i szczerbinki, co ułatwia celowanie. Dokładność techniczna zależy nie od długości, a od jakości obróbki lufy.

Podsumowując powyższe, można powiedzieć, że długość lufy wiatrówki jest bardziej punktem odniesienia, niż naprawdę istotnym parametrem, a przy wyborze lepiej skupić się n...a bardziej „zbliżonych do życia” cechach – przede wszystkim na bezpośrednio deklarowanej prędkości wylotowej.

- Drewno. Klasyczny materiał używany od dawna w broni palnej, a potem pneumatycznej (a właściwie od momentu jej pojawienia się). Drewniane kolby same w sobie są wystarczająco mocne, a we współczesnych karabinach nadają się również do specjalnej obróbki w celu ochrony przed wilgocią, ekstremalnymi temperaturami itp.; podczas gdy karabiny mają przyjemny wygląd w klasycznym stylu. Jednocześnie, drewno jest podatne na ścieranie, łatwo pojawiają się na nim rysy, jest możliwość pęknięć. Przy użytkowaniu w nieskomplikowanych warunkach, takich jak okresowe strzelanie na działce, nie ma to znaczenia, jednak np. do polowania kolba drewniana jest słabo przystosowana – przynajmniej dlatego, że szybko straci swoją „prezentację”. Co więcej, materiał ten jest również nieco droższy i trudniejszy w obróbce niż tworzywo sztuczne, który jest bardziej odporny na „kłopoty”. Dlatego na dzień dzisiejszy drewno wykorzystywane jest głównie w pneumatyce ze średniej i wyższej półki cenowej i przeznaczone jest dla tych, których interesuje przede wszystkim estetyka broni.

- Plastik. Jeden z najpopularniejszych materiałów do produkcji nowoczesnej pneumatyki. Takie kolby są łatwe w produkcji i niedrogie, a tworzywo sztuczne można łatwo uformować w dość złożony kształt, co w szczególności ułatwia montaż różnych systemów regulacji (patrz „Regulacja”, „Regulacja kolby”) . Jednak jego główną zaletą jest praktyczność: materiał t...en jest odporny na uderzenia, pęknięcia i zarysowania, ma wytrzymałość porównywalną z drewnem (a nawet przewyższa) i ma niską wagę. W rezultacie tworzywo sztuczne stało się powszechne w prawie wszystkich przedziałach cenowych.

- Aluminium. Dość zaawansowany materiał, który łączy w sobie lekkość i wysoką wytrzymałość. Z drugiej strony, aluminiowe kolby do klasycznej pneumatyki są generalnie drogie i dlatego są używane głównie w modelach profesjonalnych z wyższej półki (choć zdarzają się wyjątki). Ale w karabinach ASG, kopiujących prawdziwą broń sytuacja jest nieco inna: tam aluminium może być prostszą i tańszą alternatywą dla stali (z której powstają prototypy broni palnej).