Porównanie Scale Sports SS-17 vs Scale Sports SS-10

Minimalny wiek, w którym dziecku można powierzyć hulajnogę. Zalecenia te są raczej przybliżone, ale zdecydowanie odradza się od nich odstępstwo: zbyt „dorosła” hulajnoga może okazać się niewygodna, a nawet niebezpieczna dla dziecka. W przypadku hulajnóg elektrycznych (patrz „Rodzaj”) warto wziąć pod uwagę, że w niektórych krajach do obsługi takich urządzeń wymagane są uprawnienia uzyskiwane od określonego wieku; więc kupując taki model, warto wyjaśnić wymagania przepisów ruchu drogowego.

Od grupy wiekowej zależy bezpośrednio dopuszczalne obciążenie; według tego kryterium współczesne hulajnogi można podzielić na dziecięce(dopuszczalne obciążenie do 50 kg), młodzieżowe (od 50 do 80 kg) i dorosłe (80 kg i więcej).

Łożyska, w które wyposażona jest hulajnoga. W tym punkcie zwykle wskazuje się nie model/markę, ale klasę łożyska zgodnie ze standardem ABEC. Standardowe opcje współczesnych hulajnóg to ABEC 5, ABEC 7 i ABEC 9; im większa liczba, tym wyższa jakość i dokładność wykonania części.

Uważa się, że lepsze łożyska pozwalają na lepsze przyspieszenie i szybszą jazdę. To częściowo prawda, ale przyspieszenie i prędkość silnie zależą od wielu innych czynników – rozmiaru i materiału kół, wagi hulajnogi itp. Tak więc modele z łożyskami tej samej klasy mogą znacznie różnić się charakterystyką prędkości. Ale to, na co wskaźnik ten wpływa jednoznacznie, to trwałość i cena: wysoka dokładność wpływa na koszt, ale takie łożyska trwają dłużej i lepiej przenoszą obciążenia.

Zwróć też uwagę, że do stosunkowo prostego użytkowania wystarczą łożyska ABEC 5. Szczególnie sensowne jest szukanie modelu z ABEC 7 lub ABEC 9 tylko wtedy, gdy potrzebujesz hulajnogi do zaawansowanych trików lub profesjonalnej jazdy z dużą prędkością. Zresztą jeśli wybrany model zawiera wysokiej jakości łożyska, w żadnym wypadku to nie zaszkodzi.

— Brak. Tylne koło nie jest wyposażone w hamulec. W takim przypadku układ hamulcowy może się zapewniać z przodu. Istnieją jednak hulajnogi, które nie mają hamulców ani z tyłu, ani z przodu. Zaletą hulajnóg bez tylnego hamulca jest to, że pojazd nie ślizga się na bok podczas aktywnego hamowania na zakrętach. Hulajnogi bez hamulców, zarówno z przodu, jak iz tyłu, to w większości najprostsze modele dla dzieci, które nie rozpędzają się do niebezpiecznych prędkości. W takim przypadku hamowanie następuje albo przez zmniejszenie przechyłu, albo przez stopę na ziemi.

— Szczękowy (V-Brake). Hamulce szczękowe zwalniają i zatrzymują hulajnogę, dociskając klocki do obręczy koła. Układ hamulcowy szczękowy ma średnią skuteczność. Zazwyczaj hulajnoga zatrzymuje się miękko i płynnie. Hamulec szczękowy montowany jest najczęściej na tylnym kole hulajnogi. Miękki hamulec zapobiega poślizgowi pojazdu podczas hamowania na zakrętach. Zaletą hamulców szczękowych jest to, że mają prostą konstrukcję. Ten rodzaj układu hamulcowego jest łatwy w utrzymaniu. Słabym punktem hamulców szczękowych jest gwałtowny spadek wydajności, gdy na obręcz dostaje się wilgoć.

— Tarczowy. Hamulec tarczowy na tylnym kole zapewnia szybkie zatrzymanie hulajnogi. Układ hamulcowy tego typu jest przeznaczony bardziej do hulajnóg wyczynowych, które często wymagają szybkiego hamowania przy dużych prędkościach. Ale hamulec tarczowy można znaleźć również w hulajnogach tradycyjnych i kickboardach. Hamulce...tarczowe mają sprzęgło z krótkim skokiem. Dzięki niewielkiej odległości między klockami a tarczą sprzęgło bardzo szybko wchodzi w kontakt z powierzchnią roboczą tarczy hamulcowej. W takim przypadku sprzęgło jest dociskane do tarczy z wystarczająco dużą siłą. Hamulec tarczowy umożliwia niezwykle efektywne zatrzymanie hulajnogi. Należy jednak zachować ostrożność podczas używania hamulca tarczowego na tylnym kole, ponieważ gwałtowne hamowanie, zwłaszcza podczas pokonywania zakrętów, może spowodować poślizg hulajnogi w bok.

— Bębnowy. Hamulec bębnowy ma ponadprzeciętną wydajność. Hamulec bębnowy sprawia, że tylne koło jest masywne i ciężkie. Z tego powodu hulajnogi z hamulcami bębnowymi są rzadko używane w hulajnogach wyczynowych i sportowych, ale są wyjątki. W hamulec bębnowy są często wyposażone uniwersalne modele miejskie i kickboardy. Ten typ hamulca ma konstrukcję zamkniętą. Klocki znajdują się wewnątrz koła. Podkładki cierne ocierają się o wewnętrzną powierzchnię felgi. Dostęp do hamulca bębnowego chroniony jest osłoną ochronną. Dzięki zamkniętej konstrukcji do wnętrza bębna hamulcowego nie przedostaje się wilgoć ani inne zatory, co sprawia, że praca hamulca jest bardziej niezawodna i bezproblemowa. Wśród wad można zauważyć: wzrost wymiarów i masy koła, złożoność konserwacji.

— Elektryczny. Hamulec elektryczny jest używany w hulajnogach elektrycznych. Układ hamulcowy tego typu sprawia, że zatrzymanie jest wyjątkowo łagodne, hamowanie prędkości następuje, gdy prędkość silnika elektrycznego maleje. Tylna lokalizacja hamulca elektrycznego przewiduje, że silnik elektryczny jest zamontowany na tylnym kole. Obecność silnika elektrycznego sprawia, że koło jest masywne, takie hulajnogi są trudne w użyciu do wyczynów kaskaderskich lub jazdy sportowej, chociaż silnik pozwala szybko nabrać i utrzymać prędkość przez długi czas. Elektryczny układ hamulcowy jest wysoce niezawodny i trwały oraz nie wymaga konserwacji. Ale jeśli akumulator w skuterze jest rozładowany, hamulec elektryczny nie będzie działał. W takich przypadkach zwykle przewidziany jest dodatkowy hamulec mechaniczny (ręczny lub nożny).

— Nożny. Najprostszy rodzaj hamulców zaciskowych, który polega na zwalnianiu i zatrzymywaniu hulajnogi poprzez wciśnięcie stopą błotnika tylnego koła. Należy zaznaczyć, że spośród istniejących wariantów jest to najmniej wydajny układ hamulcowy.

— Składana. Możliwość złożenia hulajnogi – najczęściej poprzez „ułożenie” kierownicy w pozycji poziomej na platformie; w niektórych modelach uchwyty kierownicy są również składane. Funkcja ta znacznie upraszcza przechowywanie i transport poza godzinami pracy. Co prawda, modele składane są nieco droższe i trochę mniej niezawodne niż te nieskładane, jednak w wielu przypadkach te punkty absolutnie nie są krytyczne.

— Regulacja wysokości kierownicy. Możliwość zmiany wysokości kierownicy ze względu na wzrost użytkownika. Funkcja ta przyda się szczególnie, jeśli hulajnogę kupujemy dla dziecka na kilka lat: dzieci szybko dorastają, a każdy sezon wymaga coraz większej wysokości kierownicy. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat regulacji według wzrostu, patrz „Maksymalna wysokość”.

— Amortyzacja. Hulajnoga posiada system amortyzacji – najczęściej na przednim kole, jednak zdarzają się modele z pełną amortyzacją. W każdym razie taki system czyni jazdę bardziej komfortową, niweluje wibracje i wstrząsy, jednak zmniejsza zdolność poruszania się siłą inercji i dokładność sterowania. Dlatego na przykład hulajnogi wyczynowe i śnieżne (patrz „Rodzaj”) w zasadzie nie mają tej funkcji, a w kickboardach jest to niezwykle rzadkie.

— Stopka. Urządzenie pozwalające na ustawienie hulajnogi w pozycji pionowej na dowolnej odpowied...niej powierzchni bez stosowania dodatkowych podpór takich jak ściany, ławki, płoty itp. Wykonywana jest zwykle w formie składanej płyty lub ramki pod platformą: w stanie „złożonym” jest podnoszona i nie przeszkadza w ruchu, a jeśli jest obniżona, hulajnoga zyskuje dodatkowy punkt podparcia.

— Siedzisko. Własne siedzisko umożliwiające jazdę na hulajnodze w pozycji siedzącej. Najczęściej funkcja ta znajduje się w kickboardach (patrz „Rodzaj”) dla najmłodszych dzieci, które wciąż nie potrafią pewnie utrzymać równowagi – siedzisko w takich modelach pełni również funkcję zabezpieczenia przed upadkiem. Ponadto w siedzenie z definicji wyposażone są modele do driftu.

— Koszyk na kierownicę. Koszyk montowany na kierownicę pełni rolę bagażnika - w nim można przewozić różne przedmioty, na przykład ulubione zabawki czy ubrania na zmianę. Pojemność koszyków jest zwykle niewielka, jednak mogą zapewnić pewną wygodę. Funkcja ta występuje głównie w modelach dla młodszych dzieci.

— Uchwyt na butelkę. Urządzenie umożliwiające instalację wyłącznie butelki do picia. Ułatwia to cylindryczny kształt, w którym taki pojemnik idealnie się zmieści, a jednocześnie nie wypadnie podczas jazdy. To rozwiązanie dotyczy nie tyle dziecięcych hulajnóg, co dorosłych, kiedy hulajnoga tak naprawdę nie służy do rozrywki, lecz do ruchu i pragnienie można poczuć w każdej chwili.

— Świecące koła/platforma. Hulajnoga posiada podświetlenie kół i/lub platformy. Podświetlane koła są zwykle wykonane z przezroczystego polimeru, w którym osadzone są diody LED; platforma może być oświetlona zarówno po bokach, jak i od dołu. W każdym razie funkcja ta nie tylko zapewnia oryginalny wygląd, jednak także sprawia, że hulajnoga jest bardziej widoczna, co pozytywnie wpływa na bezpieczeństwo – zwłaszcza o zmierzchu i ciemności. Podświetlenie może być zasilane zarówno z baterii, jak i z wbudowanego generatora, który generuje energię podczas obracania się kół.

— Latarka/reflektor. Obecność latarki lub reflektora w hulajnodze. Funkcja ta przyda się przede wszystkim o zmierzchu i ciemności: zapewnia oświetlenie drogi, a także sprawia, że hulajnoga jest bardziej widoczna dla innych użytkowników drogi.

— Sygnał/dzwonek. Obecność dzwonka lub innego sygnału dźwiękowego (na przykład klaksonu) w zestawie. Takie urządzenie przydaje się do ostrzegania innych o ruchu hulajnogi, pozwala uniknąć nieprzyjemnych wypadków.

— Pegi. Urządzenia na kołach hulajnóg wyczynowych, które pozwalają wykonywać różne triki, a mianowicie ślizgać się po krawężnikach, balustradach itp. Jest to dodatkowy ogranicznik, który jest montowany w osi koła hulajnogi i może służyć nie tylko jako punkt podparcia dla stopy, jednak również jako podpora podczas pokonywania różnych przeszkód (balustrady, rampy itp.). Z reguły w pegi wyposażone są hulajnogi do jazdy wyczynowej/sportowej. Jednocześnie w nie mogą być wyposażone zarówno przednie, jak i tylne koła, a w niektórych przypadkach peg montowany jest zarówno po prawej, jak i lewej stronie koła.

— Uchwyt rodzicielski. Długa rączka dopasowana do niektórych kickboardów, dzięki czemu osoba dorosła może się jej wygodnie trzymać stojąc obok. W ten sposób rodzic może do pewnego stopnia kontrolować ruch dziecka, zatrzymać je w odpowiednim momencie lub odwrotnie, pchać, a nawet wozić dziecko, jak w wózku. Takie rozwiązanie jest odpowiednie dla modeli z siedziskiem oraz dla dzieci, które nie są na razie zdolne do samodzielnego poruszania się na hulajnodze.

Maksymalna wysokość, na jaką można ustawić kierownicę z regulacją wysokości (lub po prostu wysokość kierownicy w pozycji roboczej, jeśli nie ma regulacji wysokości).

Wysokość kierownicy powinna być taka, aby użytkownik mógł stać prosto na platformie bez zginania pleców i trzymać uchwyty lekko zgiętymi rękami. Jednocześnie nie ma jednoznacznego związku między tym wskaźnikiem a wzrostem użytkownika, wiele zależy od budowy ciała. Idealną opcją jest więc określenie optymalnej wysokości za pomocą „dopasowania na żywo”, a następnie wybór hulajnogi na podstawie wyniku.

Rozmiar platformy hulajnogi. W tym punkcie może się wskazywać zarówno długość, jak i szerokość lub tylko jeden rozmiar - najczęściej jest to długość.

Ogólnie parametr ten jest drugorzędny: producenci wybierają rozmiar platformy w zależności od rodzaju, kategorii wiekowej, ogólnej specjalizacji i innych cech hulajnogi. Z reguły na platformie jest wystarczająco dużo miejsca na nogi. Zwracamy tylko uwagę, że krótsze platformy okazują się zwinniejsze, dłuższe - stabilniejsze podczas jazdy.

Termin ten odnosi się do powierzchni użytkowej platformy, na której można postawić stopę, czyli jej rozmiar nie obejmuje mechanizmu składania, mocowania kół i innych elementów, które nie są przeznaczone na stopę.

Całkowita waga hulajnogi; w przypadku modeli elektrycznych (patrz „Rodzaj”) podana jest całkowita waga robocza z zainstalowanymi bateriami.

Parametr ten ma podwójne znaczenie. Tak więc lżejsze hulajnogi lepiej przyspieszają i manewrują, a także wymagają mniej wysiłku od użytkownika. Z kolei bardziej masywne modele dłużej utrzymują prędkość i są bardziej stabilne na trasie. Ponadto należy pamiętać, że mniejsza waga przy pozostałych parametrach równych oznacza albo mniejszą trwałość, albo większy koszt.

Najlżejsze współczesne hulajnogi ważą mniej niż 2 kg - są to w większości stosunkowo niedrogie modele klasyczne i kickboardy (patrz "Rodzaj"). Modele wyczynowe mają już wagę 2,5 kg, a często więcej. Najbardziej masywne wśród modeli bez własnego napędu są hulajnogi typu rowerowego - od 5 kg; a hulajnogi elektryczne nieuchronnie okazują się ciężkie ze względu na silniki i akumulatory, ich waga może sięgać 10 kg, a nawet więcej.