Porównanie CUBOT X70 256 GB / 12 GB vs CUBOT King Kong 9 256 GB / 12 GB

Stosunek powierzchni ekranu do całkowitej powierzchni przedniego panelu telefonu. Mówiąc najprościej, ta charakterystyka opisuje, jak dużą część panelu przedniego zajmuje ekran; pozostałość przypada na ramkę.

Wskaźnik ten jest podawany wyłącznie dla smartfonów z ekranami dotykowymi - to właśnie dla nich jest on najbardziej odpowiedni. Im większy procent obudowy zajmuje ekran - im cieńsza ramka, tym ładniejszy wygląda smartfon i tym wygodniej jest pracować z nim jedną ręką. Jeśli chodzi o konkretne liczby, średnie wartości wynoszą 80 – 85%, powyższe wartości świadczą o cienkiej ramce natomiast wartość ponad 90 % – o "bezramkowej" konstrukcji.

Należy zauważyć, że parametr ten nie ma nic wspólnego z proporcjami ekranu. Współczynnik proporcji opisuje tylko sam wyświetlacz - a mianowicie jego proporcje, stosunek między większym a mniejszym bokiem prostokąta.

Obecność w konstrukcji telefonu drugiego wyświetlacza, który uzupełnia główny wyświetlacz. Cechy konstrukcji takiego wyświetlacza zależą od szeregu parametrów samego urządzenia. Na przykład w telefonach z klapką (patrz „Typ obudowy”) dodatkowy ekran pozwala na otrzymywanie powiadomień o odebranej wiadomości, połączeniu itp., bez zbędnego otwierania telefonu i bez zużywania mechanizmu obrotowego. A we współczesnych smartfonach drugi wyświetlacz może być wykonany w technologii "e-papieru"; używanie go do prostych zadań, takich jak czytanie książek lub poczty, może znacznie zaoszczędzić energię baterii. Jednocześnie telefony z klapką są dziś praktycznie wycofane z użytku, a instalacja drugiego ekranu w smartfonie znacznie komplikuje konstrukcję i podnosi jej koszt. Dlatego dana cecha charakterystyczna nie jest zbyt popularna.

Typ pamięci operacyjnej (RAM), zainstalowanej w smartfonie.

Wszystkie współczesne urządzenia wykorzystują pamięć RAM formatu LPDDR (LPDDR4, LPDDR4x, LPDDR5, LPDDR5x, LPDDR5T). Oprócz swoich miniaturowych rozmiarów, różni się ona od zwykłej komputerowej pamięci RAM obsługą specjalnych formatów transmisji danych (16- i 32-bitowych magistrali pamięci). Natomiast wersje takiej pamięci mogą być różne:

— LPDDR3. Najwcześniejsza generacja LPDDR — została wprowadzona w 2012 roku i jest wdrażana w urządzeniach od 2013 roku. Standardowo pracuje z prędkością do 1600 MT/s (megatransakcji na sekundę) i częstotliwością do 933 MHz; wersja „ulepszona” obsługuje prędkości do 2133 MT/s. Obecnie ten standard nie cieszy się dużą popularnością, jest spotykany głównie wśród przestarzałych urządzeń mobilnych.

— LPDDR4. Następca LPDDR3, oficjalnie zaprezentowany w sierpniu 2014 roku (choć pierwsze produkty ukazały się pod koniec 2013 roku). Prędkość pracy w porównaniu z poprzednikiem podwoiła się – do 3200 MT/s; częstotliwość wzrosła do 1600 MHz; podczas gdy zużycie energii zostało zmniejszone o 40%. Ponadto zmienił się sposób transmisji danych – w szczególności zastosowano dwie magistrale 16-bitowe zamiast jednej 32-bitowej, a także wprowadzono do standardu pewne ulepszenia bezpieczeństwa. Ten typ p...amięć można spotkać w niektórych smartfonach ze średniej półki cenowej. — LPDDR4x. Ulepszona wersja LPDDR4 o obniżonym poborze prądu — w standardzie zastosowano napięcie 0,6 V zamiast 1,1 V. Ponadto w tego typu pamięci RAM zaimplementowano pewne ulepszenia mające na celu zwiększenie prędkości (osiąga 4266 MT/s) oraz ogólnej optymalizacji pracy – np. tryb jednokanałowy dla niewymagających aplikacji. Dzięki tym cechom ta wersja pamięci stała się znacznie bardziej rozpowszechniona niż oryginalna LPDDR4. Można ją spotkać w urządzeniach średniego i najwyższego poziomu.

— LPDDR5. Dalsze rozwinięcie „mobilnej” pamięci RAM, oficjalnie zapowiedziane na początku 2019 roku. Prędkość pracy w tej wersji została zwiększona do 6400 MT/s, wprowadzono różnicowy format sygnału poprawiający odporność na zakłócenia i błędy oraz zaimplementowano dynamiczną kontrolę częstotliwości i napięcia w celu zmniejszenia życia energii. Zastosowanie takich modułów pamięci jest typowe głównie dla smartfonów z wyższej półki.

— LPDDR5x. Bardziej energooszczędna i szybsza wersja pamięci RAM LPDDR5. Prędkość przesyłania danych została zwiększona do 8533 MT/s, a wskaźnik szczytowej przepustowości — do 8.5 Gb/s. Liczba banków pamięci na kanał w LPDDR5x wynosi zawsze 16. Pamięć RAM tego standardu jest typowa dla zaawansowanych smartfonów najwyższej klasy.

— LPDDR5T. T jak turbo. Szybkość pracy pamięci RAM typu LPDDR5T została zwiększona do 9600 MT/s, a urządzenia z takimi modułami pamięci są o około 13% szybsze w porównaniu do LPDDR5X. Pamięć pracuje w niskim zakresie napięć od 1,01 do 1,12 V. Odpowiednie moduły przeznaczone są do stosowania w urządzeniach mobilnych z najwyższej półki.

Wyniki testów są podawane dla młodszego modelu w linii lub dla konkretnego modelu, co ma na celu lepsze zrozumienie wydajności modeli telefonów, jeśli porównujesz telefony według tych parametrów. Na przykład dla modelu 128 GB są wyniki testów, a dla modelu 256 GB nie ma informacji w sieci, w obu modelach zobaczysz tę samą wartość, co pozwoli zrozumieć ogólną wydajność urządzenia. Natomiast jeżeli redakcja dysponuje informacjami dla każdego poszczególnego modelu, to wyniki testów zostaną wpisane dla każdego modelu, a model z dużą ilością pamięci RAM będzie miał większe wartości.

Wynik pokazany przez urządzenie po przejściu testu wydajności (benchmarku) AnTuTu Benchmark.

AnTuTu Benchmark to kompleksowy test zaprojektowany specjalnie z myślą o urządzeniach mobilnych, przede wszystkim smartfonach i tabletach. Sprawdzając bierze pod uwagę wydajność procesora, pamięci, grafiki oraz układów wejścia/wyjścia, dając w ten sposób w miarę jasny obraz możliwości systemu. Im lepszy wynik, tym więcej punktów zostanie przyznanych na podstawie uzyskanych wyników. A według rankingu AnTuTu smartfony, które osiągnęły ponad 900 tys. punktów, uznawane są za wysokowydajne.

Jak każdy benchmark, ten test nie zapewnia absolutnej dokładności: to samo urządzenie może pokazywać różne wyniki, zwykle z odchyleniami w granicach 5 – 7%. Odchylenia te zależą od wielu czynników niezwiązanych bezpośrednio z systemem - od obciążenia urządzenia programami innych firm po temperaturę powietrza podczas testów. O istotnej różnicy między obydwoma modelami możemy więc mówić tylko wtedy, gdy różnica w ich wskaźnikach wykracza poza wspomniany błąd.

Liczba pojedynczych obiektywów przewidziana w głównym (tylnym) module aparatu urządzenia. Jest wskazywana tylko wtedy, gdy obiektywów jest więcej niż jeden. W danym przypadku każde "oczko” ma swoją własną matrycę i faktycznie jest odrębnym aparatem; można je jednak z powodzeniem stosować razem, tworząc jeden obraz przy użyciu danych z kilku obiektywów lub uzupełniając się nawzajem. Jako ilustrację drugiego przypadku można podać następujący przykład: przy korzystaniu z zoomu smartfon może automatycznie przełączać się z optyki głównej na teleobiektyw, gdy wybrana przez użytkownika krotność przekroczy określony próg.

Najprostszym wariantem modułu głównego z kilkoma obiektywami jest podwójny aparat, jednak coraz powszechniejsze są urządzenia z 3 lub więcej tylnymi aparatami (w niektórych modelach liczba obiektywów może sięgać sześciu). W każdym razie te aparaty zwykle różnią się specyfikacją i pełnią różne funkcje. W ten sposób zwykły kolorowy aparat może być uzupełniona o obiektyw do nagrywania czarno-białego, który poprawia kontrast; w niektórych modelach obiektywy o różnych ogniskowych pozwalają wybrać optymalny kąt widzenia w określonych warunkach; informacje z pomocniczego obiektywu (patrz poniżej) są zwykle używane do regulacji głębi ostrości już gotowego zdjęcia, itp. Te szczegóły należy wyjaśnić osobno, lecz w każdym razie obecność kilku obiektywów oznacza zaawansowane możliwości nagrywania.

Specyfikacja dodatkowego obiektywu, zainstalowanego w urządzeniu.

W danym przypadku, dodatkowy obiektyw to obiektyw który nie jest objęty żadną z trzech opisanych powyżej kategorii (główny, tele, ultraszerokokątny), lecz służy bezpośrednio do robienia zdjęć i filmów (czyli nie jest wspomagającym - patrz poniżej). Ponadto konkretne przeznaczenie takiego obiektywu może się różnić. W niektórych modelach instalowane są moduły do określonych celów - na przykład optyka „portretowa” z dłuższą ogniskową niż w module głównym (ale mniejszą niż teleobiektyw). W innych urządzeniach można spotkać dodatkowe moduły o standardowej specjalizacji - na przykład drugi teleobiektyw, różniący się charakterystyką od głównego; dane dotyczące takich modułów są również podane tutaj.

Znaczenie poszczególnych specyfikacji zostało szczegółowo omówione powyżej, w punktach dotyczących głównego obiektywu, teleobiektywu i ultraszerokokątnej optyki. Lecz tutaj zwracamy uwagę na pewne niuanse bezpośrednio związane z dodatkowymi modułami lub warte ponownego wspomnienia:

• Rozdzielczość (megapiksele, Mpx). Wysoka rozdzielczość sama w sobie tylko zwiększa szczegółowość i niekoniecznie poprawia jakość obrazu. Jednak duża liczba megapikseli często świadczy o zaawansowanym aparacie, w którym stosuje się różne dodatkowe rozwiązania poprawiające jakość. li> Wartość przysłony. Jest wskazywana w postaci ułamka, na przykład f/1,9; im wyższa liczba w oznaczeniu, tym mniejsza apertura i gorsza p...rzepuszczalność światła obiektywu. Lżejsza optyka jest droższa, lecz zapewnia lepszą jakość obrazu i ogólnie więcej możliwości.
• Odległość ogniskowa. Jest wskazywana w milimetrach. Ma bezpośredni wpływ na kąt widzenia i specjalizację obiektywu: małe ogniskowe są typowe dla obiektywów „szerokokątnych” i specjalistycznych, znaczące - dla obiektywów „portretowych” i teleobiektywów.
• Rozmiar matrycy. Określany w ułamkach cala, na przykład 1/2,8". Większy czujnik jest droższy i zajmuje więcej miejsca, lecz zapewnia lepszą jakość obrazu.
• OIS. Skrót oznaczający stabilizację optyczną. Aby uzyskać więcej informacji na temat takich systemów, patrz poniżej, tutaj zauważamy, że są one typowe głównie dla zaawansowanych aparatów: stabilizacja optyczna jest bardziej skomplikowana i droższa niż cyfrowa, lecz bardziej skuteczna.

Obecność obiektywu pomocniczego w module aparatu głównego (tylnego) smartfona. Wspólną cechą wszystkich obiektywów pomocniczych jest to, że same nie robią zdjęć, a jedynie dostarczają do głównego aparatu dodatkowe dane. Lecz typy tych danych i odpowiednio sposoby korzystania z kamer pomocniczych mogą być różne.

W niektórych smartfonach instalowane jest dodatkowe „oko” o bardzo małej rozdzielczości, które służy do uzyskania specjalnych informacji o głębi ostrości w niektórych trybach nagrywania (przede wszystkim w trybie portretowym). Taki format pracy zapewnia szereg ciekawych funkcji - w szczególności umożliwia zmianę głębi ostrości na już gotowym obrazie poprzez przeniesienie ostrości na konkretny obiekt. Inną ciekawą odmianą są tzw. kamery ToF (time-of-flight), działające na zasadzie dalmierzy i zdolne do tworzenia modeli 3D różnych obiektów (w tym odczytywania mimiki z twarzy użytkownika). Istnieją inne odmiany, takie jak czarno-biały aparat pomocniczy do rozszerzania zakresu dynamicznego oraz duży otwór przysłony zapewniający lepszą wydajność przy słabym oświetleniu.

Dodatkowe funkcje i możliwości urządzenia.

We współczesnych telefonach komórkowych (zwłaszcza smartfonach) może być przewidziana bardzo rozbudowana dodatkowa funkcjonalność. Mogą to być zarówno zwyczajne funkcje, z których wiele jest bezpośrednio związanych z pierwotnym przeznaczeniem urządzenia, jak i raczej nowe i/lub nietypowe funkcje. Do pierwszej kategorii można odnieść przycisk wezwania pomocy (często występujący w telefonach dla seniorów), redukcję szumów, odbiornik FM, diodę powiadomień i czujnik światła. Druga kategoria obejmuje skaner twarzy i skaner linii papilarnych(ten ostatni może być umiejscowiony na tylnej pokrywie, panelu bocznym, przednim, a nawet bezpośrednio na ekranie), żyroskop, zaawansowaną pełnowartościową latarkę, dźwięk stereo, dźwięk przestrzenny 3D, Hi-Res Audio, a nawet tak egzotyczne rzeczy jak barometr. Oto bardziej szczegółowy opis każdego...wariantu:

— Skaner twarzy (FaceID). Specjalna technologia rozpoznawania twarzy użytkownika nie tyko za sprawą fotografowania, lecz także dzięki budowie trójwymiarowego modelu twarzy na podstawie danych ze specjalnego modułu na panelu przednim. Technologia ta jest stale udoskonalana, obecnie jest w stanie uwzględnić zmianę fryzury i zarostu, obecność okularów, makijażu itp. Jednocześnie rozpoznawanie bliźniaków i twarzy dzieci pozostają słabymi punktami (mają mniej cech indywidualnych niż u osób dorosłych). Głównym zastosowaniem skanera twarzy jest uwierzytelnianie przy odblokowywaniu smartfona, logowaniu do aplikacji, dokonywaniu płatności itp. Jednocześnie możliwe są inne, bardziej oryginalne scenariusze użycia. Na przykład, w niektórych aplikacjach skaner twarzy odczytuje wyraz twarzy użytkownika, a następnie ten wyraz jest powtarzany przez twarz na ekranie telefonu.

— Skaner odcisków palców. Czytnik linii papilarnych. Służy głównie do autoryzacji użytkownika - np. przy odblokowywaniu urządzenia, przy logowaniu do określonych aplikacji lub kont, przy potwierdzaniu płatności itp. Jeśli chodzi o różne warianty umiejscowienia, to najbardziej popularne są obecnie skanery umiejscowione w tylnej obudowie urządzenia - taki czujnik można dotknąć palcem wskazującym, nie puszczając smartfona i praktycznie bez zmiany chwytu. Skaner na bocznej ściance działa w podobny sposób, lecz aby go uruchomić, nie wystarczy go po prostu dotknąć, należałoby przesunąć po nim palcem. Taki format pracy ma na celu uniknięcie wystąpienia fałszywych detekcji przy normalnym trzymaniu (zwykle skaner znajduje się tuż pod kciukiem prawej ręki), co więcej, niewielka powierzchnia czujnika nie pozwala na odczytanie wystarczająco dużego fragmentu odcisku palca bez poruszania palcem. Z kolei, czujniki na przednim panelu były jakiś czas temu dość popularne - w szczególności dzięki Apple, które jako pierwsze zaimplementowało rozpoznawanie odcisków palców w swoich gadżetach; jabłkowe smartfony nadal używają właśnie tradycyjnego wariantu skanera, zlokalizowanego z przodu. Jednakże taka lokalizacja nieuchronnie zwiększa rozmiar dolnej ramki, więc w dzisiejszych czasach coraz większą popularność zyskuje inny wariant - skanery umieszczane bezpośrednio w ekranie (a dokładniej pod matrycą ekranu) nie zajmujące dodatkowego miejsca na panelu przednim.

— Dźwięk stereo. Możliwość odtwarzania pełnowartościowego dźwięku stereo przez własne głośniki telefonu, bez zewnętrznych urządzeń audio. Do tego zadania potrzeba co najmniej dwa głośniki. Komplikuje to konstrukcję i zwiększa jej koszt, lecz ma pozytywny wpływ na jakość dźwięku: jest bardziej wyrazisty i szczegółowy niż przy użyciu jednego głośnika, ma efekt trójwymiarowości, a także wyższy poziom głośności.

— Dźwięk przestrzenny 3D. Mechanika przestrzennego dźwięku z lokalizacją źródeł dźwięku w trójwymiarowej przestrzeni pozwala głęboko zanurzyć się w atmosferze filmów, delektować się słuchaniem muzyki lub całkowicie zagłębić się w mobilnej rozgrywce. Algorytmy implementacji dźwięku 3D w smartfonach różnią się pod względem obsługi programowej i sprzętowej, ale wszystkie mają na celu uzyskanie efektu realistycznej sceny dźwiękowej. Należy pamiętać, że przez obsługę dźwięku przestrzennego rozumie się zarówno powszechnie stosowane technologie, takie jak Dolby Atmos czy DTS:X Ultra, jak i autorskie rozwiązania od poszczególnych marek audio, które dołożyli swoją rękę do podsystemu dźwiękowego urządzenia mobilnego (AKG, JBL, Harman, Huawei / Honor Histen itp.).

– Dźwięk Hi-Res. Obsługa przez urządzenie mobilne dźwięku o wysokiej rozdzielczości Hi-Res Audio — sygnału cyfrowego o parametrach od 96 kHz / 24 bity. Ścieżki audio w tym formacie brzmią jak najbliżej oryginalnych pomysłów autorów kompozycji. Rezultatem jest dźwięk możliwie najbliższy temu, co zostało nagrane w studiu.

— Odbiornik FM. Wbudowany moduł do odbioru stacji radiowych, nadających w zakresie FM. Niektóre urządzenia obsługują też inne zakresy, jednak to właśnie FM cieszy się obecnie największą popularnością (ze względu na możliwość przekazywania dźwięku stereo), zatem właśnie w nim najczęściej nadają stacje muzyczne. Należy pamiętać, że niektóre urządzenia mogą wymagać podłączenia słuchawek przewodowych, aby móc zapewnić niezawodny odbiór - ich kabel pełni rolę anteny zewnętrznej.

— Dioda powiadomień. Fizycznie odseparowany sygnalizator świetlny, pulsujący lub stale świecący w odpowiedzi na przychodzące powiadomienia o nieodebranych połączeniach i odebranych wiadomościach (w tym od komunikatorów internetowych i klientów sieci społecznościowych). Ponadto lampka ta zwykle sygnalizuje niski poziom naładowania baterii smartfona i zapala się w trakcie procedury uzupełniania baterii. Sposób realizacji wskaźnika powiadomień może się różnić: dla niektórych telefonów jest jednokolorowy, dla innych posiada kolorowe kodowanie sygnałów, które można elastycznie regulować dla określonych wydarzeń poprzez menu ustawień. Wskaźnik umożliwia wizualną ocenę obecności przychodzących powiadomień bez konieczności włączania ekranu smartfona.

— Przycisk połączenia alarmowego. Osobny przycisk, przeznaczony do użycia w nagłych wypadkach. Konkretna funkcjonalność takiego przycisku może się różnić w zależności od modelu: wysyłanie „alarmujących” SMS-ów na wybrane numery, automatyczne odbieranie połączeń z tych numerów lub dzwonienie po kolei, włączanie syreny itp. W każdym przypadku przycisk alarmowy jest zwykle dobrze widoczny, a jego obecność jest szczególnie przydatna, gdy telefon jest używany przez osobę starszą (w rzeczywistości w specjalistycznych urządzeniach przeznaczonych dla osób w podeszłym wieku funkcja ta jest wręcz obowiązkowa).

— Redukcja szumów. Filtr elektroniczny, który oczyszcza głos użytkownika z zewnętrznego hałasu (odgłosy ulicy, szum wiatru w kratce mikrofonu itp.). Tym samym rozmówca na drugim końcu linii słyszy tylko głos, praktycznie bez zbędnych dźwięków. Oczywiście żaden system redukcji szumów nie jest doskonały; jednak w większości przypadków funkcja ta znacznie poprawia jakość głosu przekazywanego przez telefon do rozmówcy.

— Żyroskop. Urządzenie, które śledzi obroty telefonu komórkowego w przestrzeni. Współczesne żyroskopy z reguły pracują na wszystkich trzech osiach i są w stanie rozpoznać zarówno kąt, jak i prędkość obrotu; dodatkowo funkcja ta niemalże zawsze zakłada obecność akcelerometru, który pozwala (między innymi) określić wstrząsy i nagłe przesunięcia obudowy.

— Pełnowartościowa latarka. Obecność w telefonie zaawansowanej latarki - mocniejszej i bardziej funkcjonalnej niż zwykła. Konkretna konstrukcja i możliwości takiej latarki mogą się różnić. Tak więc, w niektórych urządzeniach w górnym rogu znajduje się osobna dioda LED (lub zestaw diod LED), to źródło światła służy wyłącznie jako latarka. W tych innych (głównie smartfonach) chodzi o specjalną konstrukcję lampy błyskowej: która składa się z kilku diod LED, z których tylko niektóre są zwykle używane do oświetlenia przy nagrywaniu, a wszystkie na raz włączają się przy uruchomieniu latarki. Dodatkowa funkcjonalność takiego źródła światła może obejmować wskaźnik laserowy, ogniskowanie wiązki, sterowanie jasnością itp. W każdym razie większość modeli z tą funkcją należy do wytrzymałych urządzeń o podwyższonej odporności na kurz, wilgoć i uderzenia (są jednak wyjątki).

— Czujnik światła. Czujnik, monitorujący poziom światła w otoczeniu. Służy głównie do automatycznej regulacji jasności ekranu: w jasnym otoczeniu jasność podnosi się, aby obraz pozostawał widoczny, a o zmierzchu i ciemności maleje, co oszczędza energię baterii i zmniejsza zmęczenie oczu.

— Barometr. Czujnik do pomiaru ciśnienia atmosferycznego. Sam barometr określa tylko ciśnienie w czasie rzeczywistym, lecz sposoby wykorzystania tych danych mogą się różnić w zależności od oprogramowania zainstalowanego w telefonie. Na przykład niektóre aplikacje nawigacyjne mogą określać różnicę wysokości między poszczególnymi punktami na ziemi na podstawie różnicy ciśnienia atmosferycznego w tych punktach; a w programach meteorologicznych dane barometryczne mogą poprawić dokładność prognoz pogody. Funkcja ta przyda się również osobom wrażliwym na pogodę: sygnalizuje zmianę pogody, pozwalając dokładniej określić przyczynę dolegliwości i podjąć działania w celu ich wyeliminowania.